10/08/2025
🐅 Van statusgevoelige carrièretijger naar vrij & voldaan zolderdier 🥰
Vandaag is het precies 5 jaar geleden dat ik mij inschreef bij de Kamer van Koophandel als zelfstandig tekstschrijver. Had ik dat maar eerder gedaan!
Lange tijd was ik best wel een carrièretijger. Na mijn masteropleiding Journalistiek aan de Rijksuniversiteit Groningen ging ik aan de slag bij Boom regionale uitgevers in Meppel. Daar schreef ik over mode, auto’s, jongeren en nog veel meer. Daarna werkte ik als vliegende keep op redacties in de hele regio. Dat was pittig, maar ook ontzettend leerzaam. Voor ik het wist, had ik mijn eerste leidinggevende functie. Ik vermaakte me opperbest en schopte het uiteindelijk tot adjunct-hoofdredacteur.
Kantoorpolitiek
Toch merkte ik na 13 jaar in de journalistiek dat ik niet meer op mijn plek zat. Ik hou van schrijven, van regelen en van samenwerken met anderen. Maar van kantoorpolitiek werd ik niet gelukkig. Eind 2019 besloot ik: ik wil zelfstandig verder. Begin 2020 nam ik afscheid van mijn vaste baan.
Ik kreeg de kans om tijdelijk bij te springen op het mediabureau van een oud-collega. Daar ben ik nog steeds dankbaar voor. Het was een fijne manier om de overstap te maken. Op 10 augustus 2020 schreef ik mij officieel in als zelfstandig tekstschrijver onder de naam Dullemond Media.
Luid & Duidelijk
Al snel besloten Alain en ik om samen verder te gaan als Luid & Duidelijk Media. We werkten toch al zo vaak samen aan projecten. Alain is al sinds 2011 zelfstandig grafisch vormgever. Daardoor kunnen klanten bij ons terecht voor tekst, beeld én ontwerp. En als je wilt, regelen we ook de verspreiding van je magazine, brochure, flyer of clubblad.
Ons kantoor zit op zolder, in ons huis in Wolvega. Alain werkt hier het meest. Ik ben vaak op pad voor interviews of om foto's te maken. Niet alleen voor de krant, maar ook voor Wolvegram Magazine, de gemeente of de winkeliersvereniging WOW. Het helpt dat ik zelf in Wolvega woon. Daardoor weet ik wat er speelt. En voel ik goed aan welke informatie mensen nodig hebben.
Rijk? Nee.
Worden we hier nou rijk van? Zeker niet. Maar we kunnen er goed van leven, en dat is voor nu genoeg. Natuurlijk twijfel ik wel eens en buitelen de vragen door mijn hoofd. Moet ik niet gewoon weer in loondienst? Hoe zit het met ons pensioen? Hoe moet het met die droom van een huisje aan het water met een moestuin?
Toch weet ik het elke keer weer zeker: dit is het waard. We kunnen er volop zijn voor onze zoon Thijs (11). We zijn veel samen. We doen wat we leuk vinden. En we doen het op onze eigen manier.
