17/12/2024
पीडादायक कथा – "आमाको आँसु"
गाउँको एउटा सानो झुपडीमा सिता नामकी महिला आफ्ना दुई सन्तानका साथ बस्थिन्। उनका श्रीमान् रोगले ग्रस्त भएर बितिसकेका थिए। घरमा कमाउने कोही थिएन, र सिता मजदुरी गरेर आफ्ना बच्चाहरूलाई पाल्दै थिइन्। उनी भन्थिन्, "जस्तोसुकै दुःख आए पनि मेरा बच्चाहरूले राम्रो भविष्य पाउनु पर्छ।"
सिता बिहानदेखि साँझसम्म काम गर्थिन्। कहिलेकाहीँ खाना खान नपाएर पनि उनले आफ्नो सन्तानको पेट भरिन्थिन्। साना बच्चाहरूलाई यो बुझ्ने क्षमता थिएन। कहिलेकाहीँ उनीहरू रिसाउँदै सोध्थे, "आमा, हामी किन गरिब छौं? किन सधैं भोकै बस्नुपर्छ?"
सिता हाँस्दै भन्थिन्, "छिट्टै सबै राम्रो हुन्छ। तिमीहरू पढेर ठूलो भएपछि हामीलाई यो दुःख सहनु पर्नेछैन।"
समय बित्दै गयो। उनका बच्चाहरू हुर्किंदै गए। सिता अझैपनि दिनरात काम गरेर उनीहरूको पढाइको खर्च जुटाउँदै थिइन्। जेठो छोराले सहरमा काम गर्न जाने निर्णय गर्यो। सिता खुसी भइन्। उनले सोचे, "अब मेरो सन्तानले हाम्रो अवस्था बदल्नेछ।"
तर सहर पुगेपछि, जेठो छोराले आमा र बहिनीलाई बिर्सियो। आमालाई फोन नगर्ने, पैसा नपठाउने भयो। छोरीले जब उनलाई भाइको बारेमा सोध्थिन्, सिता आँसु पिउँदै भन्थिन्, "उ व्यस्त होला। सबै ठिक हुन्छ।"
छोरीले पनि उच्च शिक्षाको लागि सहर जाने निर्णय गरिन्। आमाले अन्तिम पैसा खर्च गरेर उनलाई पठाइन्। तर केही वर्षपछि छोरीले पनि आमालाई सम्पर्क गर्न छोडिन्।
सिता अब एक्लो थिइन्। उनले आफ्ना सन्तानका लागि जीवनभर संघर्ष गरिन्, तर अन्त्यमा तिनै सन्तानले उनलाई बिर्सिए।
एकदिन, गाउँका छिमेकीहरूले सितालाई झुपडीमा मरेको अवस्थामा भेटे। उनको आँखामा अझै आँसु थियो।
सन्देश:
आमाबाबुले आफ्ना सन्तानका लागि जीवनभर सबै बलिदान दिन्छन्। तर, धेरैजसो समय, सन्तानले त्यो बलिदानको महत्त्व बुझ्दैनन्। जीवनमा जति सफल भए पनि, आमाबाबुको माया र सम्मान गर्नु हाम्रो पहिलो कर्तव्य हो।
゚viralシfypシ゚viralシalシ
゚
