Whatever

26/10/2025

The world is gonna judge you no matter what, so live your life the way you want to.

24/10/2025

"Maybe I'll be gone for a couple of days maybe a month, ai dont even know, bye.." 😥😥😥
Rest in peace Emman...

15/10/2025

A Teacher’s Anger

A teacher’s anger is never born from hate — it comes from care.
Every day, a teacher faces countless challenges: noisy rooms, restless hearts, and endless lessons. She stays patient as long as she can, but sometimes… her patience runs out.

When a teacher gets angry, it’s not because she wants to hurt or embarrass anyone.
It’s because she worries — worries that her students might not learn what’s right, might grow up without discipline, or might forget the value of respect.

Behind every raised voice is a heart that only wants the best for her learners.
And when the classroom quiets down, that same teacher often whispers a silent prayer — that her students understand her, that they see the love behind the anger.

So when a teacher gets angry, don’t be afraid. Listen instead.
Because even in her anger, she’s still teaching… with love, with hope, and with a heart that never gives up. 💖

✨ I shared this out of pure exhaustion.
No matter how many times I reminded them, it’s like they couldn’t hear me.
Maybe tomorrow will be a gentler day. 🥲

13/10/2025

Hindi mo kontrolado ang lindol, pero pwede kang maghanda!
I-turn ON mo na ang Earthquake Alerts sa phone mo. 🔔

Kailangan naka-turn on ang Earthquake Alerts sa settings dahil ito ang nagbibigay ng babala o alerto kapag may lindol malapit sa iyong lokasyon.

Narito ang mga dahilan kung bakit mahalagang naka-on ito:

1. ⚠️ Maagang babala (early warning):
Kapag may lindol na nadetect malapit sa iyo, makakatanggap ka agad ng alert bago mo pa maramdaman ang pagyanig. Makakatulong ito para makapaghanda ka — tulad ng paghanap ng ligtas na lugar o pagyuko at pagtakip.

2. 📱 Automatic detection gamit ang phone sensors:
Ang mga Android phone ay may sensors na nakakatulong sa pag-detect ng lindol. Kapag naka-on ito, nagiging bahagi ang iyong device ng system na tumutulong magbigay ng mabilis na impormasyon sa iba pang users.

3. 🏠 Makakatulong sa kaligtasan mo at ng iba:
Ang bawat segundo bago maramdaman ang lindol ay mahalaga. Kahit ilang segundo na warning lang, puwedeng makapagligtas ng buhay.

4. 🌍 Real-time information:
Ipapakita rin ng alert ang lakas (magnitude) at layo ng lindol mula sa iyong lokasyon, kaya alam mo kung gaano kalakas at kalapit ito.

👉 Sa madaling salita:
Kapag naka-on ang Earthquake Alerts, mas maaga kang maaabisuhan sa posibleng panganib — isang malaking tulong para sa iyong kaligtasan.

13/10/2025

lakas ng loob nito pero naka off comments nmn. gigil moko.. at ung nga nagseshare, unawain nyo muna kc bago kau magshare.. bat nyo sineshare, agree kau s knya???
cgro ito d nanay kaya d nya alm pkiramdam ng kabado at natatakot.. cgro isa kang immortal.
mag on comments k kung tlgang matapang ka. 😅

04/10/2025

27/09/2025

prompt Gemini AI.
nsa comment section

24/09/2025

panig ako ke Tulfo. okay lng i bend ang batas kc kung susundin mopa ang batas ay baka taon pa bago matapos.. isauli n muna ang pera habng nag ongoing ang hearing.

ikaw ano saloobin mo?

23/09/2025

Abakada

22/09/2025

PULIS AKO AT NAKADISTINO PARA SA NAGRA-RALLY, PERO NAGKITA KAMI NG ANAK KO DOON AT ISA SIYA SA MGA NAGRA-RALLY

Maagang-umaga pa lamang ay ipinatawag na kami sa presinto. May malaking kilos-protesta raw laban sa korapsyon. Bilang pulis, tungkulin kong pumunta, humarap, at magbigay-proteksyon sa gobyerno. Matagal ko nang alam na hindi madali ang ganitong trabaho, hindi dahil sa panganib ng gulo, kundi dahil minsan, kailangang isantabi ang sariling damdamin para sa tungkulin.

Pagdating namin sa lugar ng rally, siksikan na ang mga tao. May dalang plakard ang ilan, may sumisigaw ng mga panawagan, may nakataas na kamao. Ramdam ko ang init ng emosyon, at parang malalanta ang sinumang mahina ang loob.

Nakahilera kami, hawak ang mga pamalo at shield. Inayos namin ang barikada, inihanda ang sarili. Tahimik lang ako, iniisip na sana’y matapos ito nang walang gulo.

Hanggang sa biglang gumalaw ang oras nang makita ko siya, ang anak kong matagal ko nang pinapangarap na magtapos ng pag-aaral, ang batang ako mismo ang nagpalaki mula sa pawis at hirap ng aking serbisyo. Nandoon siya, nasa gitna ng mga raliyista, may hawak na plakard na may nakasulat na, “Tama na ang korapsyon. Bayan muna bago bulsa!”

Nagulat ako. Parang tumigil ang mundo ko. Hindi ko alam kung paano siya nakarating doon, bakit siya sumali, at bakit siya nasa kabilang panig ng barikada na ako mismo ang binabantayan.

Nagtagpo ang aming mga mata.
Nanlaki ang mata niya, at ako man ay napatigil. Kitang-kita ko ang lungkot at pagkabigla sa mukha niya. Alam kong iniisip niya, “Bakit si Papa, nasa panig ng mga humahadlang?” Samantalang ako naman, halos madurog ang puso sa tanong na hindi ko masagot, “Bakit ang anak ko, nasa panig na tinataboy namin?”

May sandaling tumigil ang lahat, ang mga sigaw, ang pag-abante ng tao, at ang ingay ng megaphone. Para bang kami lang dalawa ang nandoon. Gusto kong lapitan siya, gusto kong yakapin at sabihing, “Anak, naiintindihan kita. Pero may tungkulin akong ginagampanan.”

Ngunit hindi ko magawa. Ako’y isang pulis. Nasa gitna ako ng serbisyo. At siya’y isa sa mga tinuturing na “kalaban” sa sitwasyong iyon.

Nagpatuloy ang rally. May mga nagtulakan, may nagpilit sumampa sa barikada, at kami nama’y napilitang itulak pabalik. Pilit kong inililihis ang mata ko para hindi ko makita ang anak ko, pero kahit anong gawin ko, ramdam ko ang bigat ng bawat segundo.

Narinig ko pa ang sigaw niya.
“Walang kinabukasan kung walang katarungan!”
At doon ako tuluyang napatigil. Hindi ko alam kung matatakot ako, o kung dapat ba akong ipagmalaki sa tapang niya.

Natapos ang rally nang walang matinding karahasan, pero may sugat na iniwan sa puso ko. Pag-uwi ko, dumiretso ako sa kwarto niya. Nandoon siya, tahimik, nakaupo. Hindi kami nag-usap agad. Mahaba ang katahimikan. Hanggang sa siya mismo ang nagsalita.

“Papa, hindi ikaw ang kalaban ko. Pero hindi ko kayang manahimik habang lumulubog ang bayan natin.”

At doon ako napaiyak. Ni minsan hindi ako umiiyak sa trabaho, kahit gaano kasakit o kapanganib. Pero ngayon, harap-harapan sa anak ko, hindi ko napigilan.

Minsan, ang pinakamatinding laban ay hindi sa kalsada, hindi laban sa kapwa, kundi sa pagitan ng tungkulin at ng puso. Bilang ama, gusto kong ipagtanggol ang anak ko. Bilang pulis, kailangan kong sundin ang utos. Pero natutunan ko, hindi kailanman dapat maging hadlang ang uniporme o posisyon sa pag-unawa at pagmamahal.
At higit sa lahat, natutunan ko na ang tunay na laban, laban sa korapsyon ay hindi nagsisimula sa barikada, nagsisimula ito sa tahanan, sa pagpapalaki ng anak na may paninindigan, at sa pagiging magulang na marunong makinig

CTTO: mcCoy storya
WORK OF FICTION.

09/09/2025

kala mo lang safe kna.. mdami pa pasabog

04/09/2025

sana ol nlng tlga.. ako d man lng makabili bagong pantyyyy.. kainaman n yan