Dela Cruz family

17/07/2025

🙏☝️🫶

12/07/2025

📌 Seaman ang Napangasawa Ko📌

Hi miss Ej,

Ako si Liza, 41 anyos, isang simpleng maybahay mula sa Iloilo. High school graduate lang ako, pero masipag ako sa buhay. Sa edad na 19, napangasawa ko si Ramil, isang seaman.
Sabi nila, kapag seaman ang asawa mo, ready ka na dapat sa laban ng loob at layo kasi nasa malayong lugar sila, maraming tukso.
Pero naniwala ako noon... na hindi lahat gano’n.

Mula noong kinasal kami, si Ramil ang bumuhay sa amin. Tatlong anak ang ibinigay ng Diyos at kahit malayo siya, ramdam namin ang pagmamahal niya.

Minsan lang siya umuuwi.
Tuwing bakasyon, parang piyesta sa bahay may pasalubong, may kwento, may tawanan.

Kahit hindi ako nakatapos, sinigurado kong makapagtapos ang mga anak namin.
Lalo na ang panganay naming si Andrea, magna cm laude sa kursong I.T. ako na siguro ang pinakamasayang ina.

Pero sa kabila ng lahat ng tagumpay naming pamilya...
Doon ko nalaman, may lihim palang unti-unting lumalamon sa asawa ko.

Hindi ko alam kung paano ko nakuha ang screenshot.
Pinadala sa akin ng kaibigan ang isang picture ni Ramil...
kasama ang babae sa isang bar sa Singapore. Nakayakap. Masaya.
At ang mas masakit pa… bata pa.
Magna cumlaude rin daw.

Parang binuhusan ako ng malamig na tubig.
Naalala ko si Andrea.
Naalala ko ang bawat padyak ko ng padyak para may pamasahe siya, habang si Ramil ay nagpapadala ng dollar sa ATM.

“Ganito ba talaga kapag seaman ang asawa mo? May expiration ang katapatan?”

Umuuwi pa rin siya. Wala siyang alam na may alam na ako.
Tahimik akong nagmamasid. Hanggang isang araw, hindi ko na napigilan...

Nag-uusap kami sa hapag.
Humihigop siya ng kape.
Tumingin ako sa kanya at sabing:

“Pang, ilang magna cumlaude pa ba ang gusto mong pasayahin?”

Biglang nahinto ang galaw niya. Nanlaki ang mata.
Tahimik.
Tapos… bumagsak ang tasa.
Tumulo ang luha sa pisngi ko.

Hindi tasa. Hindi lang kape.
Pero ang tiwalang ilang dekada kong pinanghawakan.

Hindi ako sumigaw. Hindi ako nagbasag.
Pero umalis siya nang hindi ako hinahabol.
Siguro dahil alam niyang wala siyang depensa sa totoo.

Lumipas ang buwan.
Si Andrea, nakahanap ng trabaho sa Maynila.
Ang bunso ko, scholar.
Ako? Natutong tumanggap ng order online homemade empanada ang pangkabuhayan ko.

Maraming nagsasabi:

“Kawawa ka naman, iniwan ng seaman.”

Pero ang hindi nila alam...

“Hindi ako iniwan. Pinili ko ang katahimikan kaysa sa paulit-ulit na sakit.”

Ngayon, tuwing nakikita ko ang diploma ng anak ko, ngiti lang ako.
Hindi ko kailangang sumigaw para marinig.
Hindi ko kailangang magselos para mapansin.

Ang kailangan ko lang, panindigan ang dignidad ko bilang babae, ina, at asawa na minsang nagmahal ng buo.

At kapag bumagsak ka man gaya ng tasa sa mesa noon
Pwede ka pa ring tumayo, magbenta ng empanada, at magsimulang muli.

Lumipas ang dalawang taon mula nang umalis si Ramil. Wala akong natanggap na tawag, text, ni anino niya. Sa mga bata, bihira siyang magparamdam. Wala rin akong sinasabi sa kanila. Kasi ang turo ko sa mga anak ko “Ang respeto ay hindi ipinipilit. Itinuturo.”

Mas tumibay ako.
Araw-araw akong gumigising ng alas-singko para gumawa ng empanada at ube cheese pan de sal.
Marami na akong suki. Minsan may nagpapaluwas pa ng order.

Naipundar ko na ang tricycle ng anak kong bunso, at si Andrea ngayon ay team leader na sa isang IT company sa Maynila.

Ang pamilya namin, tuloy ang takbo...
Pero kahit anong saya ng tagumpay, gabi-gabi, may pahapyaw pa ring tanong sa utak ko:
“Nagsisisi kaya si Ramil? Buhay pa kaya siya?”

Isang Di-inaasahang Pagkikita
Isang hapon, habang nag-aayos ako ng paninda sa harap ng bahay, may humintong kotse.
Bumaba ang isang lalaking payat, maputi ang buhok, at may dalang paper bag.

Hindi ko agad namukhaan pero nang magsalita siya...

“Lis... may natira pa bang empanada para sa isang matandang tanga?”

Si Ramil.
Natigilan ako.
Wala akong masabi.
Tahimik. Tanging tunog lang ang pag-ikot ng electric fan sa loob ng tindahan.

Pag-uusap ng Pusong Sugatan
Umupo siya sa bangko. Hindi ko pa rin siya pinapasok.
Niyuko niya ang ulo niya.

"Lis... di ako nagbalik para magmakaawa. Gusto ko lang marinig mo... salamat. Dahil kahit iniwan kita, hindi mo iniwan ang mga anak natin. Salamat, kasi habang ako lumalandi, ikaw lumalaban.”

Hindi ako umiiyak. Pero ang dibdib ko parang sinasakal.
Hindi ako nakapagsalita agad. Hanggang sa may lumabas na tinig sa akin:

"Dumating ka pa rin, kahit wala na akong hinihintay."
Pinaupo ko siya. Binigyan ng empanada.

"Mainit pa ‘yan. Hindi gaya ng puso ko."

Nagkatawanan kami nang bahagya.

Nagkwentuhan kami. Tungkol sa mga anak. Sa buhay. Sa mga pagkakamaling hindi na pwedeng balikan.
At doon, sa payak naming harapan... naunawaan ko:
May mga taong hindi mo na babalikan bilang asawa… pero pwede mo pa ring respetuhin bilang ama ng mga anak mo.

Hindi na kami nagsama muli.
Pero tuwing Pasko, pumupunta si Ramil para makita ang mga anak.
Tuwing graduation, andun siya, tahimik sa likod proud sa mga anak naming pinaghirapan kong palakihin.

Ako? Hindi ako muling nag-asawa. Hindi dahil umaasa…
Kundi dahil masaya na akong buo, kahit mag-isa.

Sa barangay, kilala ako bilang si “Mam Liza” — tindera ng empanada, ina ng cm laude, dating asawa ng seaman.

Minsan may nagsabi:

“Kawawa ka naman, iniwan ka.”

Ngumiti lang ako.

“Hindi po ako kawawa. Ako po ang piniling manatiling buo... kahit wasak na ang puso.”

_wakas_

✍️_Original Story Ej Stories
💌_Liza 41 anyos, Ilo-ilo

🚫DO NOT COPY PASTE🚫
❎NOT FAKE ACCOUNT❎
✅NOT YET VERIFIED✅

10/07/2025

🥹❤️

09/07/2025

Peace over dramas!

06/07/2025

I let my kids see me cry
I let them see me when I’m overwhelmed and messy and human

Because I don’t want them growing up thinking strength means never breaking
I don’t want them swallowing their own tears one day because they think that’s what grown-ups do

I want them to know it’s okay to feel it all
To fall apart sometimes
To say “I’m struggling” without shame

So yeah, my kids see me cry
And after the tears, they see me get back up
They see me keep going
And I hope one day, when life knocks them down, they remember that it’s okay to bend without breaking

06/07/2025

𝗔𝗕𝗦𝗢𝗟𝗨𝗧𝗘 𝗗𝗜𝗩𝗢𝗥𝗖𝗘 𝗕𝗜𝗟𝗟: 𝗟𝗘𝗚𝗔𝗟 𝗡𝗔 𝗕𝗔 𝗔𝗡𝗚 𝗕𝗥𝗘𝗔𝗞𝗨𝗣 𝗦𝗔 𝗣𝗜𝗟𝗜𝗣𝗜𝗡𝗔𝗦?

𝐒𝐨… 𝐓𝐚𝐩𝐨𝐬 𝐍𝐚 𝐍𝐠𝐚 𝐁𝐚? 𝐎 𝐏𝐰𝐞𝐝𝐞 𝐏𝐚𝐧𝐠 𝐌𝐚𝐠-𝐁𝐚𝐥𝐢𝐤𝐚𝐧𝐠 𝐌𝐚𝐠-𝐄𝐱?
Imagine this: You’re both in the same room pero feeling niyo parang magkahiwalay kayong planeta. You used to dream together pero now you just tolerate each other. Hindi na kayo magkaaway pero hindi na rin kayo magkaibigan.

Then may marites whisper from Facebook or your tita na medyo updated sa current events: “Uy may divorce na sa Pilipinas”

And now you’re wondering, kapag na-grant ba ang divorce, pwede ka pa bang magpakasal ulit sa ex mo?
Short answer: YES. You can actually remarry your ex-spouse, kahit after ma-grant ang divorce, as long as both of you are willing and legally free to do so. Kasi under the Divorce Bill, reconciliation is always welcome. Love can still win kung parehong ready na ulit.

𝐖𝐡𝐚𝐭 𝐓𝐡𝐞 𝐋𝐚𝐰 𝐖𝐚𝐧𝐭𝐬 𝐓𝐨 𝐏𝐫𝐨𝐭𝐞𝐜𝐭
House Bill 9349, a.k.a. the Absolute Divorce Bill, isn’t about making it easy to quit love. It’s about protecting people stuck in unsafe or dead marriages. Kasi minsan, hindi na love ang dahilan kung bakit kayo nagsasama kundi guilt, pressure or worse, fear.

These are the grounds for divorce under the bill:
• Physical violence and abuse
• Emotional or psychological abuse
• Abandonment for more than a year
• Infidelity or sexual perversion
• Drug addiction or alcoholism
• Irreconcilable differences
• Five years of separation with no hope of reconciliation
• Psychological incapacity
• Gender transition of a spouse
• Marital r**e or any form of domestic abuse

So no, hindi ito para sa mga tao lang na napikon after one petty fight. The law still upholds marriage as sacred. But it also recognizes that some love stories end and that’s okay.

𝐈𝐭’𝐬 𝐍𝐨𝐭 𝐀 𝐅𝐚𝐬𝐭 𝐅𝐨𝐨𝐝 𝐃𝐢𝐯𝐨𝐫𝐜𝐞
This bill is not about saying “Bye” then “Hello next” the next day. Meron pa rin:
• Cooling-off period (60 days)
• Legal process with a judge
• Public prosecutor to prevent fake divorces
• One-year timeline to decide the case
• Court orders on custody, support, and property

And get this: if you reconcile any time during or after, the case can be dismissed or reversed. So yes, if you change your mind and decide to love again, pwede kayong mag-remarry kahit ex niyo na siya sa papel.

𝐏𝐞𝐫𝐨 𝐏𝐚𝐚𝐧𝐨 𝐊𝐮𝐧𝐠 𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐍𝐚 𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐊𝐮𝐧𝐝𝐢 𝐓𝐫𝐚𝐮𝐦𝐚?
I get it. Some people stay in broken marriages dahil natatakot masabihang quitter.
Pero iba ang quitting sa pagprotekta sa sarili.
There’s a big difference between giving up and choosing peace.

𝗘𝗰𝗰𝗹𝗲𝘀𝗶𝗮𝘀𝘁𝗲𝘀 𝟯:𝟭 𝘀𝗮𝘆𝘀: “𝗧𝗵𝗲𝗿𝗲 𝗶𝘀 𝗮 𝘁𝗶𝗺𝗲 𝗳𝗼𝗿 𝗲𝘃𝗲𝗿𝘆𝘁𝗵𝗶𝗻𝗴, 𝗮𝗻𝗱 𝗮 𝘀𝗲𝗮𝘀𝗼𝗻 𝗳𝗼𝗿 𝗲𝘃𝗲𝗿𝘆 𝗮𝗰𝘁𝗶𝘃𝗶𝘁𝘆 𝘂𝗻𝗱𝗲𝗿 𝘁𝗵𝗲 𝗵𝗲𝗮𝘃𝗲𝗻𝘀.”
Maybe the time for staying is over. And maybe the time for healing has finally arrived.

𝐍𝐨𝐭 𝐉𝐮𝐬𝐭 𝐅𝐨𝐫 𝐘𝐨𝐮, 𝐁𝐮𝐭 𝐅𝐨𝐫 𝐓𝐡𝐞 𝐊𝐢𝐝𝐬 𝐓𝐨𝐨
Kasi minsan, staying together “for the kids” hurts the kids even more.
They see the fights. They feel the coldness. They grow up thinking love means suffering.
So if a divorce gives them peace, then maybe it’s the braver, better choice.

𝐘𝐨𝐮’𝐫𝐞 𝐍𝐨𝐭 𝐀 𝐅𝐚𝐢𝐥𝐮𝐫𝐞 𝐈𝐟 𝐘𝐨𝐮 𝐋𝐞𝐭 𝐆𝐨
Marriage is beautiful. But peace is sacred too.
And if this law gives people a chance to start again whether on their own or maybe… one day, with the same person they once let go, then that’s not failure.
That’s faith.
That’s hope.
That’s love redefined.

𝐘𝐨𝐮𝐫 𝐕𝐨𝐢𝐜𝐞 𝐌𝐚𝐭𝐭𝐞𝐫𝐬
Have you ever thought about what you’d do if divorce becomes legal?
Would you stay? Would you go? Would you try again?

I wanna hear your thoughts. React. Comment. Tag a friend who needs this perspective.
And if you wanna support me in making more content like this, sending Stars and gifts goes a long way. Baka next time, ikaw na ang ma-feature or makausap ko one-on-one. Minsan, all it takes is one message para ma-validate ‘yung pinagdadaanan mo.

Follow for more real talk and healing chika only here at Shei Speaks. You know you love me.



📸Shei Speaks

01/07/2025

"Walang kapayapaan sa tahanan kung ang
babae ay pagod na – sa emosyon, isipan, at
bulsa."

Men settle where there is peace. Pero
madalas nakakalimutan ng iba: peace doesn't
magically exist. Ang totoo? Babae ang
nagtatayo ng katahimikan sa loob ng bahay
pero paano niya magagawa 'yon kung
siya'y pagod na, sugatan ang puso, at hindi
na naririnig ang tinig niya?

Hindi mo pwedeng asahan na gagawa ng
tahanan ang isang babae kapag siya mismo
ay parang walang tahanan sa puso ng asawa
niya.

Peace begins with how you treat the woman
who holds it all together.
Kapag minahal, iginalang, at inalagaan mo
siya – lalambot ang mundo. Tatatag ang
pamilya. Liliwanag ang buong bahay.

Naalala mo ba si Jolina Magdangal? Sa isang
panayam, sinabi niyang malaking bagay
sa isang relasyon na nararamdaman mong
mahalaga ka - hindi lang bilang ina o asawa,
kundi bilang tao.

Ganun din si Dimples Romana, sinabi niya
sa interview na ang sikreto ng matatag
na pamilya ay "yung may oras makinig at
umintindi sa damdamin ng babae- kasi sa
totoo lang, kapag okay si misis, buong bahay,
ramdanm ang saya."

At si lya Villania naman, consistent sa
pagbabahagi kung paanong si Drew
(Arellano) ay talagang partner niya sa lahat
emotionally, mentally, at financially. Hindi
lang siya breadwinner o taga-desisyon
kasama siya sa pag-aalaga, pagbuo, at
pag-unawa.

So mga lalake -kung gusto niyo ng tahimik,
masayang, matatag na tahanan... hindi yan
nasusukat sa pera lang o authority. It starts
with how you treat your wife.
Because when a woman feels loved, safe,
and seen–she brings peace into every
Corner of your life.
-ctto

01/07/2025

30/06/2025