https://www.facebook.com/107201308492200/

Batang 90's, Batangas City (2025)

31/07/2025

"Tropa"

Sa bawat kanto ng kalsada,
may tinig ng tawanan, hiyawan, at saya—
ang tropa.

Di pa uso ang cellphone noon,
pero isang sigaw lang ng pangalan,
karga na agad ang barkadahan.

“Hoy! Tara na!”
Walang planong pinag-isipan,
pero palaging may alaala'ng binuo
kahit simpleng tambay lang sa tindahan.

Tropa kong kahati sa larong teks at holen,
kakampi sa patintero, kaagaw sa turon,
kasama sa pagbabalik ng tsinelas sa bubong,
at minsang tagatago kapag may napagalitan sa tropang niloloko.

Tropa—
walang pormal na samahan,
pero mas matibay pa sa sinumpaan.

Kapag may bitbit na lungkot,
may papasan sa’yo ng tawa.
Kapag may crush na nakita,
lahat biglang wingman sa harap ng eskwela.

Tropa na minsang naging pamilya.
Tropa na minsang naging tahanan.
Tropa na minsang naging dahilan
kung bakit kay sarap balikan ang kabataan.

At ngayon na tayo’y may kanya-kanya nang mundo,
hindi man araw-araw ang kwentuhan at gulo,
alam kong sa puso ko, nandoon pa rin kayo.

Kasi ang tropa,
hindi lang sabay sa tawa at laro—
sila ang kasama mo
habambuhay sa alaala ng Batang 90’s na ikaw at ako.

30/07/2025

“Eskwela”

Eskwela.
Kung saan nagsisimula ang kwento ng bawat pangarap.
Maagang gumigising, kahit ayaw pa ng katawan,
Kahit minsan, ang baon lang ay dasal ng magulang.

May bitbit na kwaderno,
May lapis na may kagat ng ngipin sa kahoy.
May bag na puno ng libro’t pangarap,
At puso na puno ng tanong: “Makakaraos ba?”

Eskwela.
Kung saan unang natutong maghintay,
Sa bell na tila musika ng kalayaan.
Recess—sandali ng ligaya,
Kahit ang tinapay, hati pa.

Tinitipid ang papel, sinusulit ang bawat guhit.
Nauubos ang lapis, pero hindi ang pag-asa.
Dito ako natutong mangarap kahit wala,
At maniwalang ang sipag, kayang gumawa ng himala.

Sa likod ng bawat leksyon,
May lihim na takot at sigaw ng pagod.
Pero araw-araw, bumabangon pa rin—
Dahil ang eskwela,
Hindi lang tungkol sa grado,
Kundi sa tapang na bumangon kahit bagsak ang loob mo.

Kaya salamat, eskwela.
Sa bawat aral na di lang sa pisara natutunan.
Ikaw ang simula ng lahat—
Ng batang nangangarap,
Ng batang natutong lumaban,
Ng batang 90’s...
Na hanggang ngayon, patuloy pa ring natututo sa buhay.

29/07/2025

“Ang Baon”

Noong bata pa ako,
hindi pwedeng wala kang baon.
Hindi lang dahil kakain ka—
kundi dahil yun ang sandata mo sa recess.

May kanin, itlog, minsan longganisa—
o di kaya'y ginisang sardinas mula sa gabi.
May palamang tinapay na nilamog na sa bag,
pero masarap pa rin, lalo na kung gawa ni Nanay.

Minsan may juice,
yung tetrapack na ang hirap tusukin.
At kung medyo espesyal,
may choco na barya ang kapalit sa tindahan.

Pero ang totoo?
Hindi sukatan ng dami ang baon…
kundi kung sino ang kasama mong kumain.

"Palit tayo."
"Uy, akin na ‘yan ha!"
“Tikman mo ‘to, masarap ‘to galing kay Nanay.”

Bawat kagat may kwento.
Bawat subo, may kasamang tawa.
At bawat ubos… may bitin—
bitin sa kwento, bitin sa ligaya.

Ngayon, ang baon ko na…
schedule, deadline, responsibilities.
Hindi na kanin, kundi pressure.
Hindi na juice, kundi kape.

Pero tuwing nakakakita ako ng bata
bitbit ang baon niyang may pagmamahal,
parang gusto kong humingi ulit…

"Ma, penge baon."
Hindi ng pagkain,
kundi ng lakas,
ng alaala,
ng simpleng ligaya.

“Ang baon ay hindi lang sustansya ng katawan… kundi alaala ng puso.”

27/07/2025

"Batang Hindi na Bata"

Batang '90s ako.
Noong piso'y kayang bumili ng kendi,
At ang telepono'y may pihit pa—
at hindi pa cellphone ang hawak ng kamay.

Tumatakbo sa kalye,
Walang iniintinding deadline,
Ang iniisip lang,
Makapasok sa base,
Makaiwas sa taya.

Pero ngayon…
Di na taya ang iniiwasan.
Kundi ang pagod, ang renta,
At minsan, ang lungkot sa gabi.

Noon, iyakan lang ang sugat,
Ngayon, tahimik ang pasan sa dibdib.
Pasa ng responsibilidad,
ng pagkukulang, ng pagka-late sa pangarap.

Pero kahit hindi na bata,
Bitbit ko pa rin ang larong kalye sa puso,
Ang halakhak sa ilalim ng araw,
At ang aral sa bawat pagkadapa.

Kahit may edad na sa ID,
May batang buhay sa alaala.
At sa bawat paghinga,
Inaakap ko siya…
Ang batang hindi na bata—
Pero batang '90s pa rin ang kaluluwa.

26/07/2025

Check out McDonald's McDonald's Peripheral Handheld Thermos Cup 316 Stainless Steel Straw Double Drink Large Capacity Coffee Brewing Tea Cup for ₱430. Get it on Shopee!

26/07/2025

Check out 2/3/4/5 Layers Bathroom Organizer Trolley Cart Kitchen Storage Shelf Home Bedroom Organizer at 70% off! ₱62 only. Get it on Shopee now!

26/07/2025

Check out 10PCS/Lot hanger Stainless Steel Drying Hanger Strong Cloth Hangers Clothes Hanger Coat Hanger at 72% off! ₱55 - ₱99 only. Get it on Shopee now!

26/07/2025

"Bubble Gum"

Naalala mo pa ba, ‘yung mumurahing kendi
na parang kayamanang itinatago sa bulsa?
Bubble gum — kulay rosas, minsan asul,
tinitikman natin ang tamis ng munting katuwaan.

Sa unang kagat — may laruan sa loob!
Sticker, tattoo, minsan puzzle pa nga.
Pero ang paborito natin?
‘Yung pagbuga ng hangin — palakihan ng bula!

Hininga ng kabataan, lumulutang sa hangin,
kasabay ng tawanan, sabay sa hangarin:
Na kahit sandali lang, kahit ilang segundo lang
maging bida sa kalsada sa isang perpektong bula.

May tagisan pa kung sino ang may pinakamatagal,
at ‘pag pumutok sa mukha — panalo pa rin, dahil masaya.
Kahit dumikit sa buhok, sa damit, o sa mukha —
walang sayang, basta’t nakangiti ang barkada.

Ngayon, bihira na ang mga ganitong sandali.
Wala na ang tindera sa kanto, wala na ang piso
na sapat para sa isang bubble gum
at isang masayang alaala.

Pero sa tuwing naamoy ko ang tamis ng bubble gum,
para akong bumabalik…
sa kalsadang puno ng hiyawan,
sa simpleng ligaya ng pagkabata…
na kahit walang internet,
punô ng koneksyon —
tayong mga Batang 90’s.

25/07/2025

"Luksong Baka"

Sa gitna ng hapon na maalinsangan,
Kalye'y naging palaruan,
Semento'y may guhit, paalala ng kahapon,
At kami'y magkakaibigan, sabik sa bawat lundag ng panahon.

“Luksong baka!” sigaw ng isa,
Parang tawag ng kalayaan,
Habang ang tuhod ay sugatan,
Ang tawa'y walang pag-aalinlangan.

Isa... dalawa... tatlo...
Hanggang sa ang baka'y tumaas ng husto,
Pero hindi kami natakot, hindi kami umurong,
Dahil sa bawat lundag, kasabay ang pangarap naming sumulong.

Tibay ng loob ang puhunan,
Hindi gadgets ang kaalaman.
Walang replay, walang reset,
Pero may aral—kapag bumagsak, bangon ulit.

Ngayon, baka’y di na tumatalon,
Ang mga binti'y di na gano'n kaliksi.
Pero sa alaala'y malinaw pa rin,
Ang hiyawan, ang tawanan—ang aming gintong kabataan.

Sa luksong baka, natutunan ko,
Na ang buhay—parang laro rin ito.
Lundagin mo kahit may kaba,
Dahil minsan, ang tapang ay nagsisimula… sa simpleng lundag ng bata.

24/07/2025

"Sundo"

Alas singko ng hapon,
ang araw ay unti-unti nang kumakaway,
at sa bawat kanto ng kalsada,
may mga batang tili’t tawanan ang alay.

Pero sa kalagitnaan ng larong “habulan”,
biglang may sisigaw ng:
“Uwi na raw, sinusundo ka na ni Mama!”

At doon, matatapos ang laro.
Hindi dahil natalo, kundi dahil tinawag na ang pangalang totoo.

Bitbit ang tsinelas na halos butas na,
pawis sa noo, alikabok sa muka.
Pero ang puso, buo’t masaya
dahil bago magdilim, may Sundo kang kakilala.

Minsan si Kuya, si Ate, o mismong si Inay,
hawak ang pamaypay, may dalang tuwalya’t bagong damit sa tray.
“Halika na,” anila, “Tama na muna,
bukas ulit, may laro pa.”

At habang naglalakad pauwi,
bitbit mo ang kwento ng araw na kay saya.
Larong hindi binayaran,
kundi pinanabikan, paulit-ulit araw-araw na parang drama.

Iba talaga kapag may Sundo.
Hindi lang para umuwi,
kundi para iparamdam na kahit gaano ka kalayo,
lagi’t laging may uuwian kang totoo.

Batang 90's

31/07/2025

30/07/2025

29/07/2025

27/07/2025

26/07/2025

26/07/2025

26/07/2025

26/07/2025

25/07/2025

24/07/2025

Address

Website

Alerts

Shortcuts

Share

Category