Batang 90's

03/10/2025

“Lapis”

Ito lang ang natira.
Isang lapis na may kalmot ng panahon,
kupas na ang kulay,
kalahati na lang ang haba —
pero buo pa rin ang alaala.

Lapis na minsang sinulatan ng pangarap.
Gamit ko noong Grade 1,
'di pa marunong mag-Spelling,
pero marunong ng mangarap,
kahit wala pang pambura
at kahit minsan puro mali ang sagot.

Kada tuldok, bawat guhit,
may kasamang takot—
baka mapagalitan,
baka pagtawanan,
pero sige pa rin—
kasi may kwento sa bawat linya
ng sulat-kamay kong sabog pa ang letra.

Lapis na pinasa ng kaklase,
pinahiram ng kaibigan,
pinang-ipit ng sulat kay crush,
o minsang ipinambato ng inis
nung nasabihan kang “mahina ang ulo.”

Pero ito ang kasama ko,
mula kinder hanggang grade 6.
Kahit nabali, sinubukan kong patulisin ulit.
Kahit wala nang pambura,
sinanay kong wag na lang magkamali.

Ang lapis—hindi lang gamit,
kundi saksi sa bawat luha at ngiti.
Sa bawat pagsusulit ng buhay,
ito ang hawak ko,
kahit gasgas na ang dulo.

Dahil kahit lumuma,
kapag sinulatan ng puso,
lahat ay nagiging obra.
Kaya hanggang ngayon,
itong lapis na ito—
bitbit ko pa rin,
hindi lang sa kamay,
kundi sa alaala ng batang minsang
natutong magsulat…
ng pangarap. ✏️

— Batang 90’s

01/10/2025

🙏

01/10/2025

"Ulan"

Ulan…
Ikaw ang awit sa bintana ng kabataan,
Yung tunog mo, ay alaala at kalayaan.
Habang sumasayaw ang patak sa yero,
Sumasabay din ang saya ng batang walang inaalala,
Basa man ang tsinelas, basa man ang likod—
Di bale na, basta may larong matutuloy.

Ulan…
Ikaw ang dahilan ng paligsahan ng papel na bangka,
Sa kanal na para sa iba’y marumi,
Pero para sa amin—karerang may premyo ng ngiti.
Ang hangin mong malamig, hindi nagpapapigil,
Kahit sipon at sermon ni nanay ay nag-aabang sa gilid.

Ulan…
Salamin ka ng yakap ng langit,
Sa bawat patak, parang inaakay kami pabalik—
Sa araw na hindi kailangan ng gadget o WiFi,
Basta may karton, may silong, o kahit lupa lang—
May kwento na.

Ngunit ngayon…
Ang ulan ay tila ba nag-iba,
Hindi na siya dahilan para lumabas, kundi manatili sa loob,
Hindi na siya musika, kundi abala.
Pero sa puso ng batang 90's—
Ulan pa rin ang alaala,
Ng panahong basa ang katawan pero buo ang saya.

Kaya sa bawat patak ng ulan,
Na tumatama sa aking bubong—
May ngiting pilit lumulusot sa aking labi,
Kasi sa likod ng bawat ulan…
May batang 90's na muling bumabalik,
Kahit saglit lang—
Sa mundo ng taya, tagu-taguan,
At saya na di kayang hugasan ng kahit anong ulan.

28/09/2025

25/09/2025

"Sipa"

May kung anong saya sa bawat sipa ng singkong butas,
Yung gawa sa tansan, kinulayan, siniksik ng papel—masigasig, makatas.
Sa ilalim ng araw, walang cellphone, walang chat,
Ang laro namin ay tapat—simpleng saya, walang halong arte o yabang sa salat.

Sino’ng may pinakamaraming sipa?
Sino’ng makakaabot hanggang dilim nang hindi nalalaglag sa lupa?
Isa, dalawa, tatlo—sabay tawa.
Kahit mapudpud ang tsinelas, okay lang, basta’t may sipa.

Sa bawat hagis ng tansan, bitbit ang pangarap,
Mga paang sanay sa alikabok, sa hamog, sa araw na galit.
Walang prize, walang medalya,
Pero bawat "Nice one!" ng tropa, parang gold na ang halaga.

Ngayon, wala na ang tansan, wala na ang singkong butas,
Napalitan ng screen, ng app, ng game na puro tap.
Pero sa puso ng batang 90’s, buhay ang kilig ng sipa,
Na kahit singko lang ang puhunan, panalo ka na.

Kaya sa bawat alaala ng larong ito,
Babalik ako sa kalsadang puno ng sigaw,
"Sipa tayo!"—’yan ang yaya.
At sa isang tansan, muling bubuo ng saya.

31/07/2025

"Tropa"

Sa bawat kanto ng kalsada,
may tinig ng tawanan, hiyawan, at saya—
ang tropa.

Di pa uso ang cellphone noon,
pero isang sigaw lang ng pangalan,
karga na agad ang barkadahan.

“Hoy! Tara na!”
Walang planong pinag-isipan,
pero palaging may alaala'ng binuo
kahit simpleng tambay lang sa tindahan.

Tropa kong kahati sa larong teks at holen,
kakampi sa patintero, kaagaw sa turon,
kasama sa pagbabalik ng tsinelas sa bubong,
at minsang tagatago kapag may napagalitan sa tropang niloloko.

Tropa—
walang pormal na samahan,
pero mas matibay pa sa sinumpaan.

Kapag may bitbit na lungkot,
may papasan sa’yo ng tawa.
Kapag may crush na nakita,
lahat biglang wingman sa harap ng eskwela.

Tropa na minsang naging pamilya.
Tropa na minsang naging tahanan.
Tropa na minsang naging dahilan
kung bakit kay sarap balikan ang kabataan.

At ngayon na tayo’y may kanya-kanya nang mundo,
hindi man araw-araw ang kwentuhan at gulo,
alam kong sa puso ko, nandoon pa rin kayo.

Kasi ang tropa,
hindi lang sabay sa tawa at laro—
sila ang kasama mo
habambuhay sa alaala ng Batang 90’s na ikaw at ako.

30/07/2025

“Eskwela”

Eskwela.
Kung saan nagsisimula ang kwento ng bawat pangarap.
Maagang gumigising, kahit ayaw pa ng katawan,
Kahit minsan, ang baon lang ay dasal ng magulang.

May bitbit na kwaderno,
May lapis na may kagat ng ngipin sa kahoy.
May bag na puno ng libro’t pangarap,
At puso na puno ng tanong: “Makakaraos ba?”

Eskwela.
Kung saan unang natutong maghintay,
Sa bell na tila musika ng kalayaan.
Recess—sandali ng ligaya,
Kahit ang tinapay, hati pa.

Tinitipid ang papel, sinusulit ang bawat guhit.
Nauubos ang lapis, pero hindi ang pag-asa.
Dito ako natutong mangarap kahit wala,
At maniwalang ang sipag, kayang gumawa ng himala.

Sa likod ng bawat leksyon,
May lihim na takot at sigaw ng pagod.
Pero araw-araw, bumabangon pa rin—
Dahil ang eskwela,
Hindi lang tungkol sa grado,
Kundi sa tapang na bumangon kahit bagsak ang loob mo.

Kaya salamat, eskwela.
Sa bawat aral na di lang sa pisara natutunan.
Ikaw ang simula ng lahat—
Ng batang nangangarap,
Ng batang natutong lumaban,
Ng batang 90’s...
Na hanggang ngayon, patuloy pa ring natututo sa buhay.

29/07/2025

“Ang Baon”

Noong bata pa ako,
hindi pwedeng wala kang baon.
Hindi lang dahil kakain ka—
kundi dahil yun ang sandata mo sa recess.

May kanin, itlog, minsan longganisa—
o di kaya'y ginisang sardinas mula sa gabi.
May palamang tinapay na nilamog na sa bag,
pero masarap pa rin, lalo na kung gawa ni Nanay.

Minsan may juice,
yung tetrapack na ang hirap tusukin.
At kung medyo espesyal,
may choco na barya ang kapalit sa tindahan.

Pero ang totoo?
Hindi sukatan ng dami ang baon…
kundi kung sino ang kasama mong kumain.

"Palit tayo."
"Uy, akin na ‘yan ha!"
“Tikman mo ‘to, masarap ‘to galing kay Nanay.”

Bawat kagat may kwento.
Bawat subo, may kasamang tawa.
At bawat ubos… may bitin—
bitin sa kwento, bitin sa ligaya.

Ngayon, ang baon ko na…
schedule, deadline, responsibilities.
Hindi na kanin, kundi pressure.
Hindi na juice, kundi kape.

Pero tuwing nakakakita ako ng bata
bitbit ang baon niyang may pagmamahal,
parang gusto kong humingi ulit…

"Ma, penge baon."
Hindi ng pagkain,
kundi ng lakas,
ng alaala,
ng simpleng ligaya.

“Ang baon ay hindi lang sustansya ng katawan… kundi alaala ng puso.”

27/07/2025

"Batang Hindi na Bata"

Batang '90s ako.
Noong piso'y kayang bumili ng kendi,
At ang telepono'y may pihit pa—
at hindi pa cellphone ang hawak ng kamay.

Tumatakbo sa kalye,
Walang iniintinding deadline,
Ang iniisip lang,
Makapasok sa base,
Makaiwas sa taya.

Pero ngayon…
Di na taya ang iniiwasan.
Kundi ang pagod, ang renta,
At minsan, ang lungkot sa gabi.

Noon, iyakan lang ang sugat,
Ngayon, tahimik ang pasan sa dibdib.
Pasa ng responsibilidad,
ng pagkukulang, ng pagka-late sa pangarap.

Pero kahit hindi na bata,
Bitbit ko pa rin ang larong kalye sa puso,
Ang halakhak sa ilalim ng araw,
At ang aral sa bawat pagkadapa.

Kahit may edad na sa ID,
May batang buhay sa alaala.
At sa bawat paghinga,
Inaakap ko siya…
Ang batang hindi na bata—
Pero batang '90s pa rin ang kaluluwa.

26/07/2025

Check out McDonald's McDonald's Peripheral Handheld Thermos Cup 316 Stainless Steel Straw Double Drink Large Capacity Coffee Brewing Tea Cup for ₱430. Get it on Shopee!