Baroks

04/10/2025

01/10/2025

“This is the day that the Lord has made; let us rejoice and be glad in it.” – Psalm 118:24

Heavenly Father,
thank You for this new morning,
for the gift of life and the chance to begin again.
I rejoice in this day that You have made.

Bless my mind, my heart, and my hands,
that everything I do may honor You.
Guide me in every decision,
protect me from harm,
and fill me with Your peace and strength.

Lord, let Your light shine through me today,
so I may be a blessing to others.

Amen.

12/09/2025

Highschool loves story part 7..

---

Part 7 – Ang Pag-amin

Kinabukasan sa school, ramdam ni Mira ang kakaibang pananabik. Hindi niya alam kung dahil ba sa nalaman niyang lihim kagabi o dahil may kutob siyang may mangyayaring espesyal.

Pagpasok niya sa classroom, agad niyang nakita si Lance sa upuan. Tahimik ito, nakatungo, parang may mabigat na iniisip. Lumapit siya at mahina ang boses na bumulong,
“Good morning…”

Nag-angat ng tingin si Lance, at doon nakita ni Mira ang lungkot ngunit may halong tapang sa mga mata nito.
“Mira, pwede ba tayong mag-usap mamaya? Sa rooftop.”

Hindi na kumibo si Mira, tumango na lang siya.

---

Pagtapos ng klase, sabay silang umakyat. Ang hangin sa rooftop ay malamig, at tila iyon ang naging saksi sa titigang ayaw bumitaw.

Lance: “Mira… matagal ko nang gustong sabihin ‘to. Natatakot lang ako na baka magbago ang lahat kapag nalaman mo.”

Humakbang si Mira palapit, ang puso niya ay kumakabog.
Mira: “Kung anuman ‘yon, gusto kong marinig. Hindi kita iiwasan, Lance.”

Huminga nang malalim si Lance bago nagsalita.
“Mira, mahal kita. Simula pa noon. Lahat ng alaala natin—yung tawanan, asaran, pati mga away—lalo lang akong nahulog sayo. Hindi ko na kayang itago pa.”

Nanlaki ang mata ni Mira, natigilan siya. Pero hindi ito dahil sa gulat, kundi sa saya. Unti-unti siyang napangiti.

Mira: “Alam mo ba? Matagal ko na ring hinihintay ‘yan. Hindi ko lang masabi… kasi akala ko, hindi mo rin nararamdaman.”

Biglang lumuwag ang dibdib ni Lance, at halos maluha siya sa tuwa. Dahan-dahan niyang hinawakan ang kamay ni Mira.

At sa ilalim ng huni ng hangin at liwanag ng araw, nagsimula ang bagong yugto ng kanilang kwento—hindi na lang bilang magkaibigan, kundi bilang dalawang pusong sabay na tumibok para sa isa’t isa...
Itutuloy Ang part 8

10/09/2025

Love Story Part 7 – "Ang Paninibugho"

Pagkatapos ng mga nangyari noong nakaraang linggo, mas naging malapit sina Lance at Mira. Lagi na silang sabay kumakain sa canteen, at sabay ding umuuwi kapag pareho silang walang ibang lakad.

Pero isang araw, habang naghihintay si Mira sa may gate ng school, napansin niya si Lance na may kasamang ibang babae—si Camille, kaklase nila at isa sa mga honor students. Magkasabay silang naglalakad at masayang nagkukwentuhan.

Parang may kurot na naramdaman si Mira sa dibdib. Hindi niya alam kung bakit, pero bigla siyang kinabahan.

Nang lumapit si Lance, ngumiti ito.
Lance: “Uy Mira, sorry ha, nakasabay ko lang si Camille. May tinanong lang siya tungkol sa assignment.”
Pero hindi nakasagot agad si Mira. Pinilit niyang ngumiti, pero halatang may lungkot sa mga mata niya.

Kinagabihan, habang nagcha-chat sila:
Lance: “Okay ka lang ba kanina? Parang tahimik ka bigla.”
Mira: “Oo, pagod lang siguro. Goodnight na.”

Hindi makatulog si Mira. Hindi naman niya gustong magduda, pero bakit ba ang sakit makita si Lance na masaya kasama ang iba?

Kinabukasan, pinilit ni Mira na umiwas. Hindi siya sumabay kay Lance sa canteen. Napansin ito ni Lance kaya agad siyang lumapit.
Lance: “Mira, may problema ba? Bakit iniiwasan mo ako?”
Hindi na nakapagpigil si Mira.
Mira: “Lance, totoo ba… na ako lang ang mahalaga sa’yo? O baka naman… may iba ka nang gusto?”

Nagulat si Lance, hinawakan ang kamay ni Mira at seryosong tumingin sa kanya.
Lance: “Mira, ikaw lang. Ikaw lang simula noon hanggang ngayon. Kahit pa may makasabay akong iba, wala silang laban sa nararamdaman ko para sa’yo.”

Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Mira. Doon niya narealize, siya pala mismo ang natatakot mawalan ng taong mahal niya.

Ngumiti si Lance at idinagdag:
Lance: “Mira, ayaw ko na sanang magtagal pa… pero gusto kong malinaw na sa’yo. Ikaw ang gusto ko. Ikaw ang mahal ko.”

Napaiyak si Mira, pero ngiti ang sumabay sa mga luha niya.
At sa unang pagkakataon, hindi na lang sila basta magkaibigan… kundi dalawang pusong nagsisimula nang umamin sa totoong nararamdaman..
Itutuloy Ang part 8.

08/09/2025

Highschool love story part 6

Part 6 – Ang Layo sa Isa’t Isa

Mabigat ang mga araw para kay Mira matapos umalis si Lance papunta sa ibang lungsod. Madalas siyang nakatitig lang sa cellphone niya, umaasang may bagong mensahe mula kay Lance.
Si Lance naman, abala sa pakikibagay sa bagong lugar at sa dami ng gawain sa eskwela. Pero tuwing gabi bago siya matulog, si Mira pa rin ang laman ng isip niya.

Isang hapon, nakaupo si Mira sa tabi ng bintana ng kanilang silid-aralan, nakasandal ang pisngi sa kamay. Tahimik lang siya, at napansin ng mga kaibigan niya.

“Iniintay mo na naman si Lance no?” biro ng isa. Ngumiti lang si Mira, mahina at walang imik.

Kinagabihan, nag-vibrate ang cellphone niya. Mensahe mula kay Lance:
“Kamusta ka, Mira? Pasensya na kung bihira akong mag-message. Ang hirap ng klase dito… pero araw-araw kitang nami-miss.”

Parang tumalon ang puso ni Mira. Mabilis siyang nag-type ng sagot:
“Miss na miss din kita, Lance. Huwag kang mag-alala, maghihintay ako. Basta huwag mo lang akong kalimutan.”

Sa kabilang lungsod, nabasa ni Lance ang reply at napangiti. Mahina niyang bulong, “Paano ko kaya makakalimutan ang katulad mo?”

Lumipas ang mga linggo, naging buwan. Unti-unting nabawasan ang mensahe at naging mas maikli ang tawag. Pero sa tuwing nagkakausap sila, parang walang nagbago—para bang nandoon pa rin sila sa parehong silid-aralan, nagtatawanan at nagbabahagi ng sikreto.

Hawak sila pareho sa pangako, ngunit sa puso nila ay may tanong:
Sapat ba ang pagmamahal para mapaglabanan ang layo?

06/09/2025

Sige! Itutuloy ko ang Part 5 ng love story nila Mira at Lance. 💕

---

Part 5: Ang Lihim na Narinig

Pagkatapos ng mahabang araw sa eskwela, dumiretso si Mira sa library para mag-aral. Tahimik ang paligid, at halos sila lang ni Lance ang naiwan doon.

Habang nagbabasa si Mira, napansin niya si Lance na nakatulala, parang malalim ang iniisip.

“Mira…” mahina niyang tawag.
Napatingin si Mira, “Oh? Bakit?”

Sandaling nag-alinlangan si Lance, bago siya ngumiti.
“Wala… gusto ko lang sabihin… buti nandito ka palagi.”

Nag-init ang pisngi ni Mira. Hindi niya alam kung bakit parang kakaiba ang dating ng mga simpleng salita ni Lance.

---

Kinabukasan, habang papunta sa canteen, aksidenteng narinig ni Mira ang dalawang kaklase na nag-uusap.

“Alam mo ba? Si Lance… matagal nang may gusto sa kanya.”
“Kay Mira?”
“Oo. Pero hanggang ngayon, hindi niya masabi.”

Nanlaki ang mata ni Mira. Hindi siya makapaniwala sa narinig.
Si Lance… may gusto sa akin? Totoo ba ‘yon?

---

Sa hapon, habang sabay silang umuuwi, ramdam ni Mira ang mabilis na tibok ng puso niya.
Gustong-gusto niyang tanungin si Lance, pero natatakot siyang baka magkamali lang ng akala.

“Mira, okay ka lang? Parang ang tahimik mo,” tanong ni Lance.
“Ha? Oo naman,” sagot niya, sabay iwas ng tingin.

Ngumiti si Lance, at marahang binanggit:
“Basta tandaan mo… kahit anong mangyari, nandito lang ako para sa’yo.”

At doon, lalo pang tumibok nang mas mabilis ang puso ni Mira.

---

👉 Itutuloy sa Part 6

05/09/2025

High School Love Story – Part 4

“Ang Huling Bell ng Araw”

Pagkatapos ng klase, nagkayayaan ang buong barkada na kumain sa canteen. Maingay, puno ng tawanan, at ramdam ang saya ng pagiging estudyante. Habang abala ang lahat, napansin ni Mira na tahimik lang si Lance, nakaupo at nag-iisip.

Mira: “Uy, Lance, ayos ka lang ba? Kanina pa kita tahimik.”
Lance: (ngumiti ng pilit) “Oo, okay lang. Medyo pagod lang siguro.”

Pero alam ni Mira, iba ang ngiti ng kaibigan niya. Sanay na sanay na siya sa mga ekspresyon ni Lance mula pagkabata pa nila.

Pag-uwi, sila lang dalawa ang naglakad pauwi. Dumaan sila sa playground na madalas nilang puntahan noon. Ang dating puno ng tawanan ay parang biglang naging seryoso ang paligid.

Lance: “Mira… kung sakaling dumating yung panahon na kailangan kong umalis, magagalit ka ba?”
Mira: (nagtataka) “Ha? Bakit ka naman aalis? May problema ba?”

Sandaling natahimik si Lance bago nagsalita ulit.

Lance: “May offer kasi si Papa… lilipat daw kami ng city. Hindi ko pa alam kung kelan, pero baka malapit na.”

Parang biglang bumigat ang dibdib ni Mira. Sa unang pagkakataon, natakot siyang mawala si Lance.

Mira: (mahina) “So… iiwan mo ako?”
Lance: (agad) “Hindi! Hindi kita iiwan. Kahit saan ako mapunta, ikaw pa rin ang bestfriend ko… at higit pa ro’n.”

Napatingin si Mira kay Lance. Doon niya naramdaman na hindi na simpleng pagkakaibigan lang ang meron sa kanila. May mga salitang hindi na kailangan ng paliwanag—nararamdaman na lang.

Bumuntong-hininga si Mira at ngumiti ng bahagya.
Mira: “Basta Lance, kahit saan ka man dalhin… wag mo lang akong kalimutan.”

At sa paglubog ng araw sa playground, alam nilang nagsisimula nang mas maging malalim ang kanilang kwento—pero kasabay nito, darating din ang pagsubok ng distansya. Itutuloy Ang part 5
Pa share nlang po..

04/09/2025

'high school love story

Part 3 – Ang Lihim na Sulat

Pagkatapos ng klase, nagmamadaling lumabas si Lance sa silid-aralan. Kanina pa siya kinakabahan dahil may balak siyang gawin. Sa buong maghapon, panay ang sulyap niya kay Mira, pero ni minsan ay hindi niya nagawang magsalita ng diretso.

Habang papalabas na si Mira, bigla siyang tinawag ni Lance.
“Uh… Mira, sandali lang.”

Medyo nagulat si Mira at napatingin sa kanya.
“Bakit? May kailangan ka ba?” tanong niya, nakangiting magaan.

Hindi alam ni Lance kung paano magsisimula. Kaya’t kinuha niya ang maliit na papel na ilang gabi niyang pinag-isipan. Doon nakasulat ang mga salitang hindi niya masabi ng harapan.

“Pwede mo bang basahin ‘to pag-uwi mo na lang?” sabi niya sabay abot ng sulat.

Tinanggap iyon ni Mira, may halong pagtataka at kaba.
“O… sige. Salamat, Lance.”

Habang naglalakad pauwi, pinipigil ni Mira ang sarili na huwag munang basahin ang sulat. Pero nang makarating siya sa kwarto niya, hindi na siya nakatiis. Dahan-dahan niyang binuksan ang papel at binasa:

> “Mira, matagal ko nang gustong sabihin ‘to… Sana hindi ka magalit. Ikaw ang dahilan kung bakit masaya ang bawat araw ko sa school. Kung wala ka, parang kulang lahat. Hindi ko alam kung anong mararamdaman mo, pero gusto kong malaman mo na… gusto kita.”

Napahawak si Mira sa dibdib niya. Hindi niya inaasahan na ganoon ang laman ng sulat. Kinabahan siya, pero sabay ding may ngiting sumilay sa kanyang labi.

Sa mga oras na iyon, isang bagay ang malinaw: magbabago na ang takbo ng pagkakaibigan .. please support my page.