Aurea

Aurea Soundscape was brought into existence with the aim of enabling our homegrown Filipino artists to extend their reach across the entire nation

AKALA KO SOULMATE… PINSAN KO PALA. | CONFESSIONGusto ko lang mag-share ng kwento ko. Hindi siya madali ikwento, kasi han...
26/09/2025

AKALA KO SOULMATE… PINSAN KO PALA. | CONFESSION

Gusto ko lang mag-share ng kwento ko. Hindi siya madali ikwento, kasi hanggang ngayon, bitbit ko pa rin yung sakit.

Sa Pasig City kami nakatira, pero nung pandemic, 2021 bumalik kami sa Batangas para doon na tumira kasama ng ibang mga relatives namin. Doon nagsimula ang lahat.

Through a common friend, nakilala ko siya. Sa una, simpleng magkakilala lang, kwentuhan, tambay. Pero habang tumatagal, naging close kami. Ang gaan ng loob ko sa kanya. Hanggang sa dumating yung time na niligawan niya ako. After 6 months, sinagot ko siya. Doon ko naramdaman yung tunay na saya — kasi ramdam ko, seryoso siya sa akin.

April 2022, nagkaroon ng family reunion yung side namin. Siyempre, excited ako, kaya ininvite ko siya na sumama para maipakilala. Sabi niya, “Check ko pa, may pupuntahan din kasi kami.” Okay lang, I respected that.

Pero nung mismong araw, doon na nangyari yung hindi ko in-expect. Pagdating ko sa resort, nakita ko siya. Nagulat ako — and mas nakakagulat pa, kasama niya ang pamilya niya. At doon namin nalaman… magpinsan pala kami.

Hindi ko alam yung nararamdaman ko, ang weird. Hindi ko matanggap, yung taong minahal ko, naging boyfriend ko for 4 months, yung kasama kong mangarap ng future — kamag-anak ko pala.

Ang masakit pa, sa loob ng relasyon namin, may mga nangyari na. Hindi lang basta “kami,” may mga plano na kami sa buhay. Kaya nung nalaman namin yung totoo, ang hirap tanggapin.

Nag-decide kami maghiwalay, kasi mali talaga. Pero hindi rin ganun kadali. Aminado ako — may mga pagkakataon na patago pa rin kaming nagkikita. Hindi kasi ganun kabilis mawala yung pagmamahal na totoo.

Hanggang ngayon, dala ko pa rin yung tanong: paano kung hindi pala kami magpinsan? Siguro siya na yung taong pakakasalan ko.

MAY KABIT ANG ASAWA KO | WORTH IT BA?Ako si Frances may asawa at ten years na kaming kasal ng asawa ko, 28 years old, si...
25/09/2025

MAY KABIT ANG ASAWA KO | WORTH IT BA?

Ako si Frances may asawa at ten years na kaming kasal ng asawa ko, 28 years old, siya 31 years old. Apat na anak na rin ang pinagkaloob sa amin. Sa totoo lang, masaya naman ang buhay namin noon. Kahit mahirap, nagkakasya kami. Kahit pagod, magaan kasi buo kami.

Pero dumating yung point na bigla na lang siyang nanlamig. Hindi na siya gaya ng dati—hindi na sweet, hindi na kasing lambing. Alam mo yung instinct ng babae? Ramdam mo talaga kapag may iba. At hindi nga ako nagkamali.

Yung babae? Trabaho din niya, may mataas na position sa company nila. Nung una, hindi ko alam kung paano ko haharapin. Pero hindi ko na kinaya, kaya nagkaroon kami ng confrontation. At doon na niya inamin. Oo, may relasyon sila.

Masakit. Parang gumuho yung mundo ko. Pero ang pinakamasakit? Hindi niya kayang hiwalayan yung babae. Hindi dahil mahal niya—pero dahil natatakot siya sa trabaho. Sabi niya, matagal na siya sa company at lumaki sahod niya simula noon. Kapag nakipaghiwalay daw siya sa babae niya, baka ito pa yung dahilan para mawalan siya ng trabaho.

Ang sabi niya pa… ginagawa niya daw ito para sa amin, para sa pamilya. Hindi ko alam kung matatawa ba ako o iiyak. Totoo naman na guminhawa ang buhay namin nitong mga taon na ito. Nakakapag-aral yung mga anak namin sa mas maayos na school, nakakapagpundar kami ng gamit, hindi na ganun kabigat ang araw-araw. Pero sa likod ng lahat ng yun, alam kong may kapalit—at ako yung nagdurusa.

Kaya ngayon, hindi ko alam kung saan ako lulugar. Pipiliin ko ba mag stay o pipiliin ko ang kinabukasan ng pamilya namin kahit ako na lang ang masasaktan?

Hindi ko alam kung tama ba na sumang-ayon ako, na magbulag-bulagan muna. Pero ang totoo, gulong-gulo na ako. Mahal ko ang asawa ko, mahal ko ang pamilya namin… pero hanggang kailan ko kakayanin na ako ang nagbabayad ng presyo para lang gumanda ang buhay namin?

Nothing cuts deeper than being unrecognized by your own father.Habang nasa mall si kuya, bigla niyang nakasalubong ang p...
24/09/2025

Nothing cuts deeper than being unrecognized by your own father.

Habang nasa mall si kuya, bigla niyang nakasalubong ang papa niya—kasama pa ang parehong babae na naging dahilan ng pagkasira ng pamilya nila. Nilapitan pa niya, binanggit ang pangalan niya, at tinanong kung kilala ba siya nito. Pero wala. Hindi siya pinansin. Walang yakap. Walang kahit anong pahiwatig ng “lukso ng dugo.”

Isipin mo, unang beses mong makita ang estranged father mo after 22 long years… at sa halip na yakapin ka o kilalanin, parang estranghero ka lang sa paningin niya. Makikita mo sa mata ni kuya yung sakit, yung bigat, na kahit minsan, hindi siya nakilala ng sariling ama.

“The most painful thing a child can go through is finally facing his father after 22 years—only to find him standing beside the same woman who tore his family apart… and not even being recognized as his son.”

BREADWINNER | PANGANAYAko si Joy. Panganay po ako sa aming magkakapatid. Sampung taon na akong nagtatrabaho sa isang BPO...
24/09/2025

BREADWINNER | PANGANAY

Ako si Joy. Panganay po ako sa aming magkakapatid. Sampung taon na akong nagtatrabaho sa isang BPO dito sa Manila. Okay naman ang sahod, sapat para makasurvive at makatulong. Pero sa totoo lang, mabigat din ang pagiging panganay.

Right after graduation, ako na ang nag-shoulder ng pamilya pinaaral ko ang mga kapatid ko, tinulungan si Mama at Papa sa mga gastusin sa bahay. Pero kahit anong effort, may mga bagay na hindi ko kontrolado. Yung isa kong kapatid, hindi natapos kasi maaga nag-asawa.

Ngayon, may pamilya na siya, pero ako pa rin ang inaasahan. Masakit kasi kahit may asawa na siya, sa akin pa din sya umaasa. Tapos si Mama, lagi pa akong sinasabihan: “Anak, tulungan mo na lang kapatid mo, may anak na sila eh. Ikaw naman, wala ka pa.”

Ang sakit marinig. Parang kasalanan ko pa na wala akong asawa. Pero paano naman ako makakahanap ng love life kung lahat ng time at pera ko nauubos sa responsibilities?

Ten years na ganito. Habang tumatanda ako, ramdam ko yung bigat hindi lang sa katawan, kundi sa puso at isip. Nakikita ko mga friends ko may sariling pamilya na, may bahay, may sarili nilang buhay. Ako? Para pa rin akong naka-stuck.

Minsan naiisip ko, hanggang kailan ba? At minsan, hindi ko maiiwasan, pumapasok sa isip ko… baka kung mawala na lang ako, doon lang ako magiging malaya. Kasi parang kahit anong gawin ko, hindi ko matanggal yung bigat ng responsibilidad. Ako yung inaasahan ng lahat, pero ako mismo, walang natitira para sa sarili ko.

Address

Caloocan

Telephone

+639099999293

Website

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Aurea posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Business

Send a message to Aurea:

Shortcuts

Share

Category