20/06/2024
Sinaunang Pagmamahalan
Sa lilim ng mga puno’t malamlam na ilaw,
Ang pag-ibig natin, sa sinaunang panahon nag-ugat.
Walang teknolohiya, sulat ang tanging daan,
Pusong tapat, sa bawat salita’y nagbubuhat.
Sa ilalim ng buwan, tayo’y nag-uusap,
Walang mga ingay, tanging tibok ng dibdib.
Ang mga pangarap natin, sa bituin isinulat,
Ang bawat araw, puno ng pag-ibig.
Mga liham na may tinta ng damdamin,
Sa bawat pagsulat, kaluluwa’y sumisilip.
Walang pag-aalinlangan, tapat na pagmamahalan,
Sa sinaunang paraan, puso’y nagkakaisa.
Sa kabila ng panahon, pag-ibig ay buo,
Sinaunang pagmamahalan, walang kupas.
Pagkat ang pusong nagmamahal ng tapat,
Sa kahit anong panahon, mananatiling wagas.