02/10/2025
"AKALA KO IBANG TAO, PAMANGKIN KO PALA!"
Hello kuys, isang magandang araw po sayo, ako nga pala si paul, labing limang taon gulang, may asawa at anak, sampung taon na po kaming kasal ng asawa ko. nung una masaya naman po yong pagsasama namin hanggang sa umabot ng ilang taon, pero kamakailan lang, ito po yong confession ko, sana mapakinggan nyo....
"Akala ko buo na ang mundo ko… asawa ko, pamilya ko, at ang tiwalang hindi matitinag. Pero isang gabi, nagbago ang lahat. Nagsimula sa simpleng kutob—madalas na siyang wala sa bahay, laging may rason, laging abala. Hanggang sa isang araw, nasundan ko siya… at doon bumagsak ang lahat ng kinatatayuan ko.
Hindi ibang tao ang nakita kong kasama niya… kundi pamangkin ko. Dugo ko, laman ng pamilya ko mismo. Ang mga halakhak, ang mga titig na dati sa akin lang, sa kanya ko nakita ibinigay. Doon ko naramdaman kung gaano kabilis gumuho ang isang tahanang akala ko’y matatag.
Masakit. Para bang dalawang punyal ang sabay na tumarak sa dibdib ko. Ang asawa kong pinangakuan kong iingatan, at ang pamangkin kong itinuring kong anak—silang dalawa mismo ang nagtaksil sa akin. Anong klaseng tao ang gagawa niyan?
Hanggang ngayon, paulit-ulit ang tanong sa isip ko… "Ako ba ang nagkulang? Ako ba ang may kasalanan?" Pero sa bawat luha at paghinga, isa lang ang sagot—hindi ako ang nagkulang. Sila ang hindi nakuntento, sila ang pumili ng maling daan.
At ngayon, heto ako… sugatan, iniwan, pero gising. Natutunan ko na minsan, ang pinakamabigat na kalaban ay hindi ang mundo sa labas, kundi ang pagtataksil na nanggagaling mismo sa loob ng pamilya."