12/08/2025
🌙 "Sa Dilim ng Pag-ibig" 🌙
Sa isang baryo na napapalibutan ng makapal na kagubatan, nakatira si Rico — isang binatang gwapo, mabait, at laging tampulan ng paghanga ng mga kababaihan. Ngunit kahit marami ang nagpaparamdam sa kanya, wala pa ring nakapapasok sa kanyang puso.
Isang gabi, pauwi siya mula sa pista, dumaan siya sa masukal na daan. Doon niya nakita ang isang babaeng sobrang ganda — maputi ang balat, mahaba ang buhok, at may mga matang tila kumikislap sa dilim.
"Magandang gabi," bati ng babae, na nagpakilala bilang Luna.
Hindi maipaliwanag ni Rico, pero para bang naakit siya agad sa dalaga. Mula noon, gabi-gabi silang nagkikita sa parehong lugar. Sa bawat pag-uusap, mas lumalalim ang kanilang ugnayan. Ngunit may isang kakaiba kay Luna — hindi siya nakikita ng ibang tao sa baryo, at laging umaalis bago sumikat ang araw.
Hanggang sa isang gabi, may narinig si Rico mula sa matatanda: "May aswang na namumugot ng ulo ng hayop sa kagubatan. Iwasan ninyo ang daang iyon."
Hindi siya naniwala—hanggang sa isang gabi, nasundan niya si Luna. Sa ilalim ng liwanag ng buwan, nakita niya ang babaeng minamahal… unti-unting nagbabago. Lumaki ang kanyang mga mata, umusli ang matutulis na ngipin, at mula sa kanyang likod ay lumipad ang kalahati ng kanyang katawan, dala ang mga pakpak na parang paniki.
Nagtago si Rico, nanginginig, ngunit ang puso niya ay hindi kayang itakwil si Luna. Kinabukasan, hinarap niya ito.
"Alam ko na ang totoo," bulong niya. "Isa kang aswang… pero mahal pa rin kita."
Naluha si Luna. "Kung mananatili ka, alam mong delikado. Maaari kitang saktan… kahit ayokong mangyari iyon."
Ngunit mas pinili ni Rico ang magmahal, kahit nangangahulugan iyon na isang araw, baka siya mismo ang maging biktima.
Mula noon, gabi-gabi silang magkasama, sa dilim ng kagubatan—isang pag-ibig na bawal, mapanganib, at walang kasiguraduhan. At sa bawat halik na binibigay ni Luna, tanong ni Rico sa kanyang sarili:
Hanggang kailan ako ligtas?
