Eilasor Rojas

23/09/2025

School project

23/09/2025

Good morning
Have a blessed day to all

23/09/2025

Ice-cream
Our babylab

20/09/2025

Masarap na ulam❤️

20/09/2025

Magandang hapon❤️

24/08/2025

Prince and princess

20/08/2025

❤️❤️❤️

20/08/2025

My princess

14/08/2025

12/08/2025

Ikinasal Siya sa Akin Nang Hindi Man Lang Ako Hinawakan — Hanggang sa Makatuklas Ako ng Isang Lihim na Kwarto na May Isa Pang Babae…Sa labas, parang perpektong kasal ang meron kami.Hinahangaan kami ng mga tao.Maganda at simple ang aming kasal — elegante pero hindi sobra, ginanap sa isang pribadong heritage villa sa Udaipur. Siya ay maginoo, mahinhin, at mayaman. Si Arjun ang tipong lalaki na ipinagdarasal ng bawat ina para sa kanyang anak na babae. At ako? Ako ang tahimik na babaeng akala ko’y tumama sa jackpot sa buhay.Pero sa likod ng mga ngiti sa larawan at mamahaling saree, may mali.Apat na buwan na kaming kasal, pero ni minsan ay hindi niya ako hinawakan.Ni sa gabing kasal namin.Noong una, akala ko’y maginoo lang siya.“Gusto ko munang buuin natin ang emosyonal na koneksyon bago ang pisikal,” bulong niya, hinahaplos ang pisngi ko.Namula ako.Walang muwang.Umaasa.Pero lumipas ang mga linggo at buwan… walang nagbago.Walang halik.Walang titig na may init.Walang lambing.Tanging maiikling usapan, paminsang sabay kumain, at malamig na kumot sa gabi.Nagsimula akong magtanong sa sarili:May mali ba sa akin?Hindi ba ako kaakit-akit?Palagi siyang may biyahe — laging “urgent board meetings” sa Mumbai o “policy summits” sa Hyderabad. Kapag nasa bahay siya, laging mag-isa — at palaging nakakandado ang isang kuwarto sa ikatlong palapag, ang tanging kuwartong mahigpit niyang pinagbabawal sa akin.“Imbakan lang ’yan,” sabi niya minsan, may pilit na ngiti. “Maalikabok at delikado. Puno ng lumang gamit.”Pero ang katahimikan ay mas lalong nagpapalakas ng kuryosidad.Ang Lihim na PintoIsang maulang Sabado, wala siya at nasa isa na namang “business trip.” Nagpasya akong mag-general cleaning para malibang ang isip sa bagyong nasa loob ko — ang kalungkutan, ang pangungulila, at ang tanong na paulit-ulit na bumabagabag sa akin:“Bakit niya ako pinakasalan?”Huminto ako sa harap ng nakakandadong pinto.Alam ko kung saan nakatago ang ekstrang susi — minsan ko na iyong nasilayan.Kinapa ko ang drawer, kinuha ang susi, at dahan-dahang iniikot sa kandado.Umalingawngaw ang tunog ng pagbukas.Sumayaw ang alikabok sa hangin.Madilim at malamig ang kuwarto. Walang bintana. Sa unang tingin, parang lumang imbakan lang — mga kahon, nakarolyong alpombra, at isang lumang aparador sa dulo.Pero may kakaiba.Walang alikabok ang aparador.Nilapitan ko.Hinawakan.Gumalaw ito.May dumadaloy na hangin mula sa likod.Isang nakatagong pinto.Kinabahan ako habang iniikot ang seradura.Ang Eksena sa LoobTumambad sa akin ang isang kama.Isang babae.Buhay.Nakahiga siya, parang walang malay, nakakabit sa IV drip. May ceiling fan na umiikot sa ibabaw, at kumikislap na heart monitor. Mabigat ang amoy ng antiseptiko… at takot.Napalibutan siya ng mga personal na gamit — damit, suklay, lotion, lalagyan ng bindi.At isang litrato sa dingding.Siya at si Arjun.Magkasama.Nakangiti.Nanlaki ang mata ko.Magkahawig kami.Pareho ng taas, kulay ng balat, at tahimik na anyo.Parang ako ang kakambal niya.Napa-awang ang bibig ko.At biglang — dumilat ang kanyang mga mata.Nanginig ang tuyong labi.Bulong niya:“Pinakasalan ka rin ba niya?”Itutuloy…👇👇👇 🌝🌿🎉

06/08/2025

Parang jurassic cave
cebu

05/08/2025

Grabe ang init ng panahon