29/03/2025
FROM INBOX STORY
"Hawak ng Dilim, Liwanag ang Kasunod" (Aking Tunay na Kwento)
Hindi ko kailanman inakala na ang taong dapat magprotekta sa akin ang siya ring magiging dahilan ng aking pinakamalalim na sugat. Ako si [Iyong Pangalan], isang biktima ng pang-aabuso ng sarili kong ama. Sa matagal na panahon, namuhay ako sa takot, sa katahimikan, at sa maling paniniwala na wala akong paraan upang makatakas.
Mula pagkabata, naramdaman ko na iba ang pagtrato sa akin ng aking ama. Noong una, hindi ko ito naiintindihan. Bata pa ako, inosente, at walang alam sa tunay na kasamaan sa mundo. Ngunit habang lumilipas ang mga taon, unti-unting lumilinaw ang lahat—hindi ito pagmamahal, kundi isang kasalanan na hindi ko dapat danasin.
Gabi-gabi akong natatakot. Sa bawat hakbang ng aking ama papunta sa aking silid, ramdam ko ang panginginig ng aking katawan, ang pagbilis ng tibok ng aking puso, at ang panalangin kong sana’y magising na lang ako sa isang bangungot. Ngunit hindi ito panaginip. Ito ay aking realidad.
Ilang beses kong sinubukang magsalita, pero laging may pumipigil sa akin—takot, kahihiyan, at ang paulit-ulit na banta ng aking ama. "Walang maniniwala sa'yo," lagi niyang sinasabi. At sa mahabang panahon, naniwala ako sa kasinungalingang iyon.
Hanggang isang araw, may isang taong nakapansin sa aking pananahimik—ang aking g**o. Nakita niya ang lungkot sa aking mga mata, ang biglaang pagkatakot ko sa mga lalaki, at ang palagi kong pag-iwas kapag napag-uusapan ang aking pamilya. Nilapitan niya ako at nagtanong, “May gusto ka bang sabihin?”
Noong una, hindi ako makapagsalita. Natatakot ako. Ngunit sa kauna-unahang pagkakataon, may isang taong hindi humusga—isang taong handang makinig. At sa wakas, ibinulalas ko ang lahat.
Sa tulong ng aking g**o at ng tamang mga tao, nagkaroon ako ng lakas na humingi ng hustisya. Nakalaya ako mula sa impyernong tinatawag kong tahanan. Hindi madali ang proseso. May mga gabi pa ring bumabalik ang sakit, ang takot, at ang mga alaala. Ngunit alam ko na ngayon—hindi ko kasalanan ang nangyari. Hindi ako mahina. Isa akong nakaligtas.
Ngayon, tinatahak ko ang bagong landas ng aking buhay. Unti-unti kong binubuo ang aking sarili, tinutulungan ang iba, at isinusulat ang kwento ng aking muling pagbangon. Ang aking nakaraan ay bahagi ng aking kwento, ngunit hindi ito ang magtatakda ng aking kinabukasan.
Dahil sa bawat madilim na gabi, may umagang darating. At sa bawat sugatang puso, may pag-asang sisibol.
