04/07/2025
Munting Bayani: Inalay ang Sarili Para sa Buhay ng Ama —
Tahimik ang gabi sa isang maliit na silid. Isang batang wala pang sampung taon ang tahimik na lumalaban sa isang matinding hamon—ang mailigtas ang buhay ng kanyang ama. Wala siyang kayamanang maiaalay, pero taglay niya ang isang bagay na maaaring magbigay ng panibagong pag-asa: ang sarili niyang buto.
Ngunit may isang kundisyon—kulang siya sa timbang. Kailangan niyang magdagdag ng 10 kilo sa loob ng dalawang buwan. Para sa iba, imposibleng hamon ito. Pero para sa isang anak na punô ng pagmamahal, kakayanin ang lahat.
Gising siya bago pa man mag-umaga. Hindi para maglaro, kundi para kumain. Bawat subo ng itlog, lagok ng gatas, at kagat ng tinapay ay sinasamahan ng dasal. Minsan, nahihirapan siya. Minsan, umiiyak habang pilit nilulunok ang pagkain. Pero alam niyang bawat kilo ay pag-asa para sa kanyang ama.
Habang ang ibang bata’y naglalaro, siya’y nagbubuhat ng maliit na barbell at patuloy na tinitimbang ang sarili. Bawat kilo ay simbolo ng pag-ibig. Wala siyang hinihinging kapalit. Ang tanging hiling—makitang muli ang ama na masigla at ligtas.
Dumating ang araw ng operasyon. Ang dating kulang sa timbang, ngayo’y handa nang magbigay ng bahagi ng sarili. Sa huli, naging matagumpay ang transplant. Tahimik siyang lumabas, ngunit ang kanyang mga mata'y nagsabing: “Ama, mabubuhay ka na.”
Ito ang kwento ng isang batang bayani—hindi sikat, walang parangal, pero punô ng tapang at malasakit. Isang kwentong sumasalamin sa sakripisyo at pag-ibig na dapat maging inspirasyon ng kabataang Pilipino.
Sa panahong madalas inuuna ang pansarili, nawa’y magsilbing paalala ang kanyang kwento—na kahit hindi siya mula sa ating bayan, ang kanyang ginawa ay isang huwaran ng kabayanihan. Tularan natin ang kanyang puso. Maging bayani rin tayo sa ating sariling tahanan.
