05/04/2025
ππππππππ ππΌ ππΌππΌππ πΏππππππππΌ
Ang KCC Mall of Cotabato ay inaasahang magiging simbolo ng progreso. Isang palatandaan. Isang senyales na ang Cotabato City, at ang rehiyong kinakatawan nito, ay papasok na sa mas maliwanag at makabagong hinaharap.
Pero ang nakita ng mundo, ilang araw pa lang matapos itong magbukas, ay ibang-iba sa inaasahan.
Basura na kalat-kalat sa malilinis na sahig, nasirang mga gamit sa seksyon ng school supplies, at ilang kabataang lalaki na naghahabol ng kasikatan online sa pamamagitan ng walang saysay na mga gimik at rambolβilan lamang ito sa mga iresponsableng at kahiya-hiyang insidente na naganap sa bagong establisyimento. Walang respeto sa lugar, walang pakialam sa mga patakaran, at walang pag-unawa sa kahalagahan ng pagbabahagi ng isang bagay na para sa lahat.
Hindi ito isang hiwalay na insidente. Ito na ang ating kultura. At hindi natin puwedeng itanggi.
Sa Cotabato City, at sa maraming bahagi ng Bangsamoro, ang ganitong asal ay hindi na nakakagulat. Inaasahan na ito. Ganito na kumilos ang marami sa atin kapag walang nakatinginβo mas malala, kapag alam nilang maraming nanonood. Hindi respeto ang layunin; kundi pansin. Hindi pasasalamat ang isinasabuhay; kundi pag-aakala na may karapatang ibigay sa kanila ang lahat.
Ang bilis nating humiling ng progreso. Gusto natin ng mga investments, mga mall, pagkilala, at pag-unlad. Pero ang masakit na katotohanan: hindi pa natin ito nararapat, dahil hindi natin kayang pangalagaan ang mga ibinibigay sa atin.
Hindi ito usapin ng kahirapan. Hindi ito dahil hindi tayo naiintindihan. Ito ay usapin ng pagbagsak ng mga pinahahalagahan sa buhayβsa pamilya, sa komunidad, at sa bawat henerasyon.
Tayo-tayo rin ang may kagagawan nito.
Hinayaan nating lumaki ang mga kabataan nang walang disiplina.
Itinuring nating pribadong palaruan ang mga pampublikong lugar.
Mas mahalaga sa atin ang makita kaysa managot.
Mas inuuna natin ang yabang kaysa kababaang-loob.
Ipinapakita natin ang pananampalataya sa panalangin, pero nakakalimutan ito sa asal.
Hindi natin puwedeng sisihin ang mga dayo sa kung paano nila tinitingnan ang ating tahanan. Ang KCC Mall na ang nagsalita para sa atin.
Kung ganito tayo tumanggap ng progreso, baka nga hindi pa tayo handa rito.
Ang nakita ng mundo ay hindi lang isang mall. Isa itong repleksyon ng ilang miyembro ng sarili nating komunidadβat kung ano ang hinayaan nating maging asal nila.
At hanggaβt hindi natin ito binabago, patuloy na darating ang mga mamumuhunan sa ating lungsodβ¦ pero sa huli, baka pagsisihan lang nila na naniwala sila sa atin.
