http://www.youtube.com/c/EmanMontenegro

Eman Montenegro, Makati (2025)

01/07/2025

Day 182/365

GOSPEL: Mateo 8, 23-27

Homily by Rev. Fr. Hector Ulysses Cañon, Parish Priest, Holy Family Parish, Sa Isidro, Makati

Matagal-tagal na rin mula nang huli akong nakapagmisa rito, kaya’t nagpapasalamat ako sa paanyaya. Baka nga kaya ngayon lang ulit ako naimbitahan ay dahil nakakatulog kayo sa homily ko noon—pero huwag kayong mag-alala, hindi ito aabot ng isang oras. Joke lang po!

Ngayong araw, nais kong pagnilayan natin ang karanasan ng mga alagad sa Ebanghelyo—kung paanong sila’y nalagay sa gipit na kalagayan. At kung tutuusin, tayong lahat ay may kanya-kanyang karanasan ng pagiging gipit—sa panahon, sa emosyon, sa pananalapi, o sa pananampalataya.

Ako mismo, may mga pagkakataong gipit. Halimbawa, bukas may dalawang imbitasyon ako: isa para sa lunch kasama ang mga pari, at isa pa mula sa isang kaibigan na tutulong sa PCNE—Philippine Conference on New Evangelization. Ako ang naatasang mangalap ng pondo para rito, at ang target ay 5 milyon. Kaya kahit gusto kong humingi ng tulong sa inyo, baka lampas pa sa target ang maibigay ninyo—kaya huwag na lang muna.

Pero sa gitna ng mga ganitong gipit na sitwasyon, napagtanto ko: hindi tayo pinababayaan ng Diyos. Lagi Siyang nagpapadala ng tulong—tao, pagkakataon, o inspirasyon. Ang mahalaga, marunong tayong lumapit sa Kanya.

Minsan, ang gipit na kalagayan ay dala ng kalikasan—bagyo, baha, lindol, o kahit tornado. Minsan naman, kagagawan ng tao—giyera, korupsyon, o kapabayaan. Pero sa lahat ng ito, may isang paanyaya ang Ebanghelyo: kapag tayo’y gipit, lumapit tayo kay Jesus.

Naalala ko tuloy ang kwento ng isang pari na gipit na gipit—kulang sa pambayad ng kuryente, sahod, at kontrata sa pinapagawang gusali. Umabot siya sa puntong bumili ng dalawang case ng softdrinks para lang manalo sa promo. Pero kahit anong tansan ang buksan niya, kulang pa rin. Hanggang sa may lumapit sa kanya para mangumpisal—dala ang nawawalang number 2. Sa gitna ng kanyang kagipitan, dumating ang sagot sa paraang di inaasahan.

Mga kapatid, sa panahon ng lindol, tinuturo sa atin: “Drop, Cover, Hold.” Pero sa espirituwal na lindol ng ating buhay, ang dapat nating gawin ay: “Lapit, Dasal, Tiwala.” Lumapit tayo kay Jesus. Siya ang kayang pumigil sa bagyo, sa sakuna, sa tukso, at sa pananakit ng kapwa.

Kaya kung may pinagdadaanan kayo ngayon—anumang uri ng kagipitan—huwag tayong matakot. Huwag tayong mawalan ng pag-asa. Lumapit tayo sa Kanya. Dahil sa Kanya, may kapayapaan. Sa Kanya, may lunas. Sa Kanya, may tagumpay.

Amen.

📷 ctto Mary Mirror of Justice Parish

25/06/2025

Day 176/365

GOSPEL: Mateo 7, 15-20

Homily by Msgr. Gerry Santos Saint Andrew the Apostle Parish

Mga kapatid, magandang gabi sa inyong lahat. Ako’y naimbitahang ibahagi ang aking personal na alaala tungkol sa isang taong malapit sa puso ng Diocese of Pasig—si Ka Luring Franco, isang dating katekista at ngayon ay kinikilala bilang Servant of God, kasalukuyang nasa proseso ng beatipikasyon sa ilalim ng Diocese of Pasig.

Ang masasabi ko tungkol kay Ka Laruing ay ito: isa siyang babaeng ibinuhos ang buong sarili sa pananalangin at paglilingkod. Hindi ito kwento ng isang kilalang tao—kundi isang simpleng nilalang na tahimik pero tunay ang pananampalataya.

Tuwing Lunes, dadalaw siya mula madaling araw sakay ng pampasaherong bus patungong Tagaytay, sa Pink Sisters, doon sa adoration chapel ng mga madre. Doon siya maghapon sa pananalangin. Dahil sa kanyang pagiging tapat, binigyan siya ng lugar para sumama sa dasal ng mga madre, at kahit ako, pari na nangunguna noon sa evening prayers nila doon, nasaksihan ko siyang buong puso sa kanyang pananalangin.

Naging full-time volunteer siya bilang katekista—iniwan ang pagiging clerk sa gobyerno para magturo ng pananampalataya sa mga bata sa public schools at gayundin sa mga iskinita. Ang mga kwento niya tungkol kina Abraham, Maria, Jesus at San Pablo ay hindi lang binibigkas sa silid-aralan kundi pati sa sari-sari store, para sa mga taong hindi nakararating sa simbahan.

Nang makatanggap siya ng Mother Teresa Award, may kasamang halagang ₱250,000, ngunit anong ginawa niya? Ipinamahagi niya ito agad sa mga mahihirap. Sinabi niya, “Hindi ko pera ‘yun. Pera ‘yun ni Jesus.”

Si Ka Luring ay hindi lang mapagkumbaba—nagmamahal siya nang tapat at tahimik. Wala siyang masamang nasabi tungkol sa mga pari, kahit kailan. Sa halip, sinasabi niya: “Dapat natin silang ipagdasal. Dahil kung walang pari, walang Eucharistia.”

Sa kanyang huling mga araw, siya ay may Stage 4 cancer na at naka-confine sa PGH, pero hindi siya nagreklamo ni nagpakita ng takot. Bago siya pumanaw, ang huling habilin niya ay: “Ipagdasal niyo ang mga batang magko-confession at magpi-First Communion.” Ganito ang kanyang malasakit—hanggang sa dulo, ang misyon ng Diyos ang iniisip.

At nung siya’y pumanaw, mahaba ang pila ng mga taong gustong magbigay-pugay. Ilan doon ay mga pari—isa sa kanila ang nagsabi, “Kung wala si Gallery, hindi ako makakatapos ng seminaryo. Siya ang nagpadala ng suporta.”

Mga kapatid, si Ka Luring ay hindi sikat, pero dakila sa mata ng Diyos. Ang kanyang pananampalataya ay simple, pero malalim. Walang yabang, puro pagmamahal. Walang pagod, laging naglilingkod.

Nawa’y tularan natin siya. Hindi kailangan maging kilala para maging banal. Maging tapat lang tayo sa simpleng gawain—may galak, may panalangin, at may pananalig.

At sa huli, ipaalala natin sa isa’t isa: May awa ang Diyos. Kaya huwag tayong matakot magmahal, maglingkod, at magpakatapat—dahil ang Diyos, tapat sa atin magpakailanman.

Amen.

17/06/2025

Day 168/365

GOSPEL: Mateo 5, 43-48

Homily ng aming parish priest na si Rev. Fr. Godwin Tatlonghari

Magandang gabi po sa inyong lahat. Pakibati po ang inyong katabi ng Blessed Sunday!

Ang ating Ebanghelyo ngayon ay konektado sa Ebanghelyo kahapon, kung saan ito ay bahagi ng Sermon on the Mount. Sa parehong Ebanghelyo, tinuturuan tayo ni Jesus kung paano makitungo sa mga taong hindi maganda ang ugali sa atin.

Siguro lahat tayo ay may ganitong karanasan—sa bahay, sa simbahan, sa pamahalaan, sa ating hanapbuhay—hindi nawawala ang ganitong mga tao.

Sa panahon ni Moises, malinaw ang utos: "Ibigin mo ang iyong kaibigan at kapootan mo ang iyong kaaway." Ngunit hindi naman tahasang sinasabi ng batas ni Moises na dapat talagang kapootan ang kaaway. Ang utos ay "Ibigin mo ang iyong kaibigan," ngunit tila automatic na kapag iniibig mo ang iyong kaibigan, ang kaaway mo ay maaari mong hindi ibigin—parang isang bagay na given.

Siguro sa ating buhay, minsan ganyan din ang ating pananaw. Iniibig natin ang ating mga kaibigan, ngunit ang ating mga kaaway? Bahala na sila.

Ngunit ano ba talaga ang sinasabi ni Jesus sa ating Ebanghelyo ngayon?

Tinuturuan Niya ang Kanyang mga alagad na maging katulad Niya—isang salamin ng pag-ibig ng Ama. Dahil kung iibigin lang natin ang ating mga kaibigan, sinabi ni Jesus:

"Hindi ba ganyan din ang ginagawa ng mga publikano? Hindi ba ganyan din ang ginagawa ng mga hentil?"

Ibig sabihin, kung ang iniibig mo lamang ay iyong kaibigan, wala kang pinagkaiba sa kanila. Hindi ka tunay na alagad ni Cristo.

Sa halip, ang utos ni Jesus ay mas malalim:

"Ibigin ninyo ang inyong kaaway at ipanalangin ninyo ang mga umuusig sa inyo."

Kapag narinig natin ito, maaaring isipin natin: “Napakahirap! Madaling sabihin, pero mahirap gawin.”

Ngunit para tunay nating maunawaan ang turo ni Kristo, dapat nating unawain ang ibig sabihin ng “ibigin.”

Ang salitang ibigin sa Griyego ay "agape"—isang malalim na malasakit para sa ikabubuti ng iba. Hindi sinasabi ni Jesus na lahat ay dapat mong gustuhin. Hindi rin ibig sabihin na dapat mong kaibiganin ang lahat. Ang sinasabi Niya ay dapat mong hangarin ang kabutihan ng bawat isa, kabilang ang iyong kaaway.

Tatlong Mahalagang Paalala sa Ating Ebanghelyo Ngayon:
1. Ang taong may galit ay siya ring nagdurusa.

Kapag may galit tayo, ang nasasaktan ay hindi ang kaaway, kundi tayo mismo. Lagi tayong apektado sa ginagawa o sinasabi ng taong kinapopootan natin, kahit malayo na siya—kahit wala na siya.

Naalala ko ang isang babae na lumapit sa akin at nagpatulong sa panalangin. Ang sabi niya, “Father, niloko ako ng asawa ko. Pinagdasal ko na sana bigyan siya ng Panginoon ng malubhang sakit.”

Pagkalipas ng ilang sandali, napansin ko ang kanyang katahimikan. Hanggang sinabi niya, “Father, ngayon po ako ang may cancer.”

Ang sakit na kanyang hiniling para sa asawa, sa kanya bumalik.

Minsan, hindi natin namamalayan—ang galit sa ating puso ay mas mapanganib kaysa sa anumang pisikal na sakit.

2. Ang hinihingi ni Jesus ay hindi imposible.

Ang utos ni Jesus ay hindi mahirap kundi isang hamon upang disarmahan ang galit sa pamamagitan ng paggawa ng mabuti.

Kapag tayo ay gumagawa ng mabuti sa ating kaaway, pinipigilan natin silang magkaroon ng kontrol sa ating buhay.

Ngunit ang paggawa ng mabuti ay hindi upang "inisin" sila, kundi upang ipakita na hindi tayo alipin ng ating galit.

3. Ang ganap na pag-ibig ay hindi hustisya—ito ay awa.

Sa huling bahagi ng Ebanghelyo, sinabi ni Jesus:

"Kaya dapat kayong maging ganap gaya ng inyong Amang nasa langit."

Ano ang ibig sabihin ng ganap?

Ang perfection of love ay hindi hustisya.

Kahit makamit ang hustisya, hindi ibig sabihin ay may kapayapaan na.

Ang tunay na ganap na pag-ibig ay awa.

Ang awa ay pagbibigay ng kapatawaran kahit hindi karapat-dapat ang iba.

Katulad ng Diyos—pinapasikat Niya ang araw sa mabuti at masama, pinapadalhan Niya ng ulan ang matuwid at di-matuwid. Ganyan Niya tayo minamahal, kahit tayo ay paulit-ulit na nagkakasala.

Pag-isipan Natin:
Sabi ni San Agustin,

"No one heals himself by wounding another."

Walang gumagaling sa sariling sugat sa pamamagitan ng pananakit sa iba.

Kaya itanong natin sa ating sarili:

Tayo ba ay taong laging may kinikimkim?

Tayo ba ay hindi nagpapalampas ng pagkakamali ng iba?

Kapag tayo ay nananatili sa galit, maraming biyaya ang lalampas sa ating buhay.

Kaya ngayong gabi, ipanalangin natin:

"Panginoon, tulungan Mo akong magpatawad. Tulungan Mo akong maging tunay na alagad ng Iyong pag-ibig—isang pag-ibig na hindi lang makatarungan, kundi nag-uumapaw sa awa."

Amen.

14/06/2025

Day 165/365

GOSPEL: Matthew 5:33-37

Homily by Rev. Fr. Bernie Carpio, Chaplain, Saint Pedro Calungsod Chapel, SM Aura, Taguig

Mga kapatid, nais ko pong ibahagi sa inyo ang isang mahalagang aral tungkol sa kapangyarihan ng ating "yes"—ang ating pagsang-ayon sa tawag ng Diyos. Sa iba’t ibang sakramento na aking na-officiate kamakailan, mula sa binyag, kasal, ordinasyon, at propesyon ng mga madre, may isang bagay na hindi nagbabago—isang simpleng tanong na may isang malinaw na sagot: "Yes!"

Noong ako’y nagbinyag sa Sanctuario de San Antonio, tinanong ko ang mga ninong at ninang, ang mga magulang—handa ba kayo? Ang sagot nila? Isang matibay na "Oo."

Tatlong araw matapos noon, nagkasal ako sa Tagaytay. Nang tinanong ko si Cynthia kung tinatanggap niya si Noel bilang asawa, sumigaw siya ng "Yes!" Hindi lang isa, kundi paulit-ulit, puno ng sigasig! Si Noel? Ganun din—buong puso niyang sinabi ang "Oo."

Sa ordinasyon ng walong bagong pari sa Paranaque, nang sila’y tanungin kung handa silang sumunod sa kanilang superior, ang sagot? "Yes." Walang pag-aalinlangan. Kahapon, nang 12 madre ay nagbigay ng kanilang perpetual vows, sumigaw sila ng "Oo!" sa panata ng katarungan, pagsunod, at kahirapan.

Pero, ano ba talaga ang ibig sabihin ng ating "yes"? Dalawang bagay: ownership at generosity.

Una, kapag sinabi mong "yes," ito ay pag-angkin—hindi lang basta salita, kundi pagdedesisyon. Kung mag-aasawa ka, kailangang buo ang loob mo. Ang pagpapari? Panghabambuhay. Ang buhay madre? Dapat pinag-isipan. Hindi lang "Oo" nang hindi naiintindihan.

Pangalawa, ang "yes" ay hindi lang angkinin, kundi maging bukas-palad—maging generous sa pagtugon sa tawag ng Diyos. Kapag sinabi mong "Oo," buong puso, buong buhay, buong kaluluwa.

Pero, may kalaban ang ating "yes." Ano? Ang ating pag-atras, ang ating pagsuway. Tulad ng lansones sa tabi ng EDSA, matamis sa tikim, pero kung walang commitment, wala ring totoong "yes." Ang Diyos ay tumatawag sa atin hindi para tikman lamang ang kabutihan Niya, kundi para lubusang ialay ang ating sarili sa Kanya.

Kaya mga kapatid, maging matapat sa ating "yes." Panindigan ito sa katotohanan, sa integridad, sa pananampalataya. Huwag nating bawiin ang ating pangako. Sapagkat ang tunay na "yes," ito ay isang panata—sa Diyos, sa kapwa, at sa ating sarili.

Amen.

08/06/2025

Day 159/365

GOSPEL: Juan 20, 19-23

Homily by our parish priest, Rev. Fr. Godwin Tatlonghari

Mga kapatid, ngayong araw, ipinagdiriwang natin ang Pentecostes—ang pagpapakita ng Espiritu Santo sa mga alagad, ang kapanganakan ng ating Simbahan, at ang tanda na hindi tayo iniwan ni Kristo.

Unang Punto: Ang Biyaya ng Pag-unawa Sa unang pagbasa, nakita natin ang pagbaba ng Espiritu Santo sa anyo ng apoy. Bagamat nagsalita ang mga alagad sa iba't ibang wika, naintindihan pa rin nila ang isa’t isa—isang malinaw na tanda ng biyaya ng Espiritu Santo. Ito ang kabaligtaran ng Tower of Babel, kung saan nagkaroon ng kalituhan at pagkakawatak-watak.

Tanong: May mga tao ba sa buhay mo na nahihirapan kang unawain? Baka masyado tayong nakatuon sa sariling pang-unawa—"Sana ako ang intindihin!" Pero sa Pentecostes, ang biyaya ay hindi para tayo ang maunawaan, kundi upang tayo ang umunawa sa iba.

Ikalawang Punto: Ang Biyaya ng Paglilingkod Sa ikalawang pagbasa, narinig natin na lahat ay tumanggap ng iba't ibang mga kaloob mula sa Diyos, ngunit iisa ang Espiritu Santo na pinagmulan nito. Ang bawat biyaya ay hindi para sa sariling kapakinabangan, kundi para sa paglilingkod sa iba.

Tanong: Paano mo ginagamit ang iyong talento? Para ba sa pansariling ambisyon, o upang makapaglingkod sa iba? Ang Espiritu Santo ay hindi nagbibigay ng kaloob para sa kompetisyon—kundi para sa paglilingkod.

Ikatlong Punto: Ang Biyaya ng Pagpapahayag Sa Ebanghelyo, muli nating nakita si Jesus na ipinakita ang Kanyang sugatang kamay at tagiliran, ngunit hindi Siya nagalit. Sa halip, sinabi Niya “Kapayapaan ang sumainyo.”

Bago natin maipahayag ang Mabuting Balita, dapat muna nating tanggapin ang kapayapaan at kapatawaran ng Diyos. Kung punong-puno tayo ng sama ng loob, galit, at hinanakit, baka ang ating ipahayag ay hindi ang pag-ibig ng Diyos, kundi ang ating sariling sugat sa buhay.

Tanong: Mayroon ka bang hindi mapatawad? Mayroon bang bigat sa puso mo na nagpapabigat sa iyong pananampalataya? Bago tayo humayo bilang alagad ni Kristo, una, dapat nating tanggapin ang Kanyang kapayapaan at kapatawaran.

Mga kapatid, sa araw ng Pentecostes, ipinapaalala sa atin ng Espiritu Santo:

1) Matutong umunawa sa halip na tayo ang unawain.

2) Gamitin ang biyaya para sa paglilingkod, hindi para sa sariling ambisyon.

3) Tangapin ang kapayapaan ng Diyos bago natin ito maibahagi sa iba.

Manalangin tayo: Panginoon, nawa'y gabayan kami ng Espiritu Santo upang mas lumalim ang aming pananampalataya, lumawak ang aming pang-unawa, at magamit namin ang aming mga talento upang ipahayag ang Iyong pag-ibig. Amen.

07/06/2025

Day 158/365

GOSPEL: Juan 21:20-25

Homily ng masipag naming resident guest priest, Fr. Robby Oliveros

Mga kapatid, ngayong araw, pinapaalala sa atin ng Ebanghelyo ang kahalagahan ng tamang pananaw sa buhay—ang pag-iwas sa mapanirang paghahambing at ang pagpapahalaga sa kung ano ang mayroon tayo.

Madalas nating ikumpara ang ating sarili sa iba. Iniisip natin, “Bakit ganito lang ako? Bakit siya mas magaling? Bakit sila mas pinapalad?” Pero kapag ganito tayo mag-isip, nalulunod tayo sa inggit at discontent, sa halip na makita ang biyayang nasa harapan natin.

Sa ating pananampalataya, hindi tayo tinatawag ng Diyos para magkumpara, kundi para magpasalamat. Tulad ni Pedro, na sa halip na makulong sa kanyang pagkakamali, ay pinili ang landas ng pagsunod at pagtitiwala kay Jesus.

Tatlong paalala ang nais kong ibahagi sa inyo:

1) Itigil ang pagkukumpara – Hindi ito nagdadala ng kapayapaan, kundi ng pagkabagabag.

2) Pagpapahalaga sa biyaya – Marami tayong tinatanggap araw-araw, pero minsan hindi natin ito nakikita.

3) Pagtitiwala sa Diyos – Ang Kanyang plano ay higit sa ating naiisip; kung tayo ay tunay na nagtitiwala, tayo ay pagpapalain.

Mga kapatid, we are blessed in so many ways. All we need to do is to open our eyes and recognize God’s blessings. Amen.

06/06/2025

Day 155/365

GOSPEL: John 21:15-19

Homily by Rev. Fr. Ave Britto Adaikalam @ National Shrine of our Lady of Guadalupe

My dear brothers and sisters, today's Gospel reminds us of God’s love and mercy, beautifully reflected in the story of Saint Peter—a tale of failure, repentance, and redemption.

There is a powerful image shared—a knight traveling toward the gates of heaven, desperately seeking entrance. Each time he knocked, he was questioned about his past, reminded of his mistakes, and denied entry. This echoes the three times Peter denied Jesus, moments of weakness that weighed heavily on his heart. But later, Jesus did not condemn him—instead, He asked Peter three times, "Do you love Me?" It wasn’t to shame him, but to reaffirm His grace, to restore Peter’s mission, and to show that forgiveness is always possible.

In our own lives, we stumble. We make wrong choices, we drift away from God. But just like Peter, we are never beyond redemption. The Lord does not turn us away—He calls us back, He forgives, and He strengthens us.

So, the challenge today is: When we fall, do we have the courage to return to the Lord? Because His mercy does not close doors—it opens them. He does not exile us—He embraces us. Let us always remember that no mistake is too great, no failure is too deep, that God cannot restore us. Amen.

03/06/2025

Day 152/365

GOSPEL: Juan 17, 1-11a

Homily by REV. FR. EDRIC S. BEDURAL, Asst. Parish Priest, National Shrine of Mary, Queen of Peace (EDSA Shrine)

📸 📷 Ctto Mary Mirror of Justice Parish

Ngayong gabing ito, ipinagdiriwang natin ang ikalawang anibersaryo ng inyong debosyon tuwing Martes kay Mary, Mirror of Justice. Isang mahalagang okasyon ito—isang pagkakataon para magbaliktanaw, magpasalamat, at humingi ng tulong sa Diyos.

Tatlong bagay ang magandang pagnilayan natin ngayong gabing ito.

1. Magbalik-tanaw – Bakit nga ba natin ito ginagawa?
Sa tuwing tayo ay naglilingkod sa simbahan, dapat nating itanong sa ating sarili: "Bakit ko nga ba ginagawa ito?" Ang tamang intensyon ang mahalaga sa Diyos. Hindi sapat ang galing sa pagkanta, pagseserbisyo, o pananalangin—ang tunay na mahalaga ay kung ano ang nasa puso natin habang ginagawa ito.

Kung ang paglilingkod ay para sa sariling kapurihan, para lang makilala, o para mapansin—mali ang intensyon. Ang tunay na debosyon ay kusang-loob, taos-puso, at nakaugat sa pagmamahal sa Diyos.

2. Magpasalamat – "Ang pusong nagpapasalamat ay pusong pinagpala."
Sa ating pagde-debosyon, hindi lang tayo dapat humingi—dapat tayo ay magpasalamat. Alam niyo ba na ang salitang "Eucharistia" ay nangangahulugang "pasasalamat"?

Kapag nagising ka ngayong umaga, nagpasalamat ka ba sa Diyos? Sa buhay, sa lakas, sa pamilya? Ang tunay na pananampalataya ay nakikita ang Diyos sa bawat biyaya—maliit man o malaki. Kung puro reklamo ang nasa puso mo, kulang ang iyong pananampalataya.

3. Humingi ng Tulong – Ang Diyos ang ating gabay sa misyon
Bilang mga lingkod ng simbahan, tayo ay may misyon. Ngunit ang tunay na mahalaga ay hindi ang ating talento o kakayahan—ang mahalaga ay kung sino ang nagpadala sa atin.

Hindi tayo naglilingkod para mapansin—nagpapagamit tayo sa Diyos para sa Kanyang layunin. Siya ang nagbigay ng ating misyon, at Siya rin ang magpapabunga nito.

Ngayong gabi, humingi tayo ng tulong sa Diyos, sapagkat sa Kanya, lahat ng pagsubok ay malalampasan. Sa Kanya, may awa. Sa Kanya, may pag-asa.

Pangwakas
Mga kapatid, huwag nating kalimutan: May awa ang Diyos! Kung tayo ay mananatili sa Kanya, magiging tapat sa ating debosyon, at magpapasalamat sa Kanyang mga biyaya, tayo ay patuloy na pagpapalain.

Congratulations sa ating second anniversary! Nawa’y patuloy tayong magtiwala sa Kanya—sapagkat may awa ang Diyos!

Amen.

01/06/2025

Day 151/365

GOSPEL: Lucas 24, 46-53

Homily ng masipag naming resident guest priest, Fr. Robby Oliveros

Mga kapatid, alam natin na lahat ng pamamaalam ay may kirot—may lungkot, may pangungulila. Simula pa noong bata tayo, naranasan na natin ang pagiging iniwan, mula sa unang araw sa paaralan, sa mga relasyon, hanggang sa pagpanaw ng mahal sa buhay.

Sa ating Ebanghelyo ngayon, ganito rin ang naramdaman ng mga alagad noong nagpaalam si Jesus upang umakyat sa langit. Pero hindi lahat ng pamamaalam ay masakit—may mga bittersweet goodbyes, tulad ng pangako ni Jesus na babalik Siya, at ipapadala Niya sa atin ang Espiritu Santo bilang gabay.

Sa Kanyang pag-akyat sa langit, hindi Siya lumayo sa atin—dala Niya ang ating pagkatao, ang ating humanity. At sa Kanyang pag-akyat, binuksan Niya ang pintuan ng langit para sa atin. Pero tanong: Sa ating buhay ngayon, tayo ba ay patungo sa langit o papalayo?

Ang ating paglalakbay patungo sa langit ay hindi dapat selfish. Hindi tayo tinawag na maglakbay nang mag-isa—dapat kasama natin ang iba, walang tinatapakan, walang sinisiraan. Ang tunay na pag-angat ay kapag tayo ay nang-aangat din ng iba, hindi yung sarili lang natin ang iniisip.

Kapag nangangarap tayo—gusto nating umasenso, ma-promote, magtagumpay—siguraduhin nating hindi tayo nananabak ng ibang tao para lang makamit ang ating pangarap. Kung gusto nating makarating sa langit, dapat iniisip din natin kung paano natin maiakyat ang iba.

Mga kapatid, huwag nating solohin ang biyaya ng Diyos. Sinabi ni Jesus sa Kanyang mga alagad: "Go and preach the Good News." Dahil ang langit ay para sa lahat, hindi lang para sa atin.

Ngayong ipinagdiriwang natin ang Ascension, ang hamon sa atin ay hindi lang makamit ang langit, kundi isama ang iba sa ating paglalakbay. Dahil mas masarap ang tagumpay kapag may kasama.

Lord, nawa’y sa aming paglalakbay patungo sa Iyo, maisama namin ang iba sa aming pananalig at pananampalataya. Amen.

31/05/2025

Day 150/365

GOSPEL: Lucas 1, 39-56

Kapistahan ng Pagdalaw ng Mahal na Birheng Maria

Homily ng masipag naming resident guest priest, Fr. Robby Oliveros

Mga kapatid, ngayong araw, ating ginugunita ang Pagtatagpo ni Maria at Isabel—isang makapangyarihang tagpo ng pagbabahagi ng Mabuting Balita. Hindi lamang ito isang simpleng pagkikita, kundi isang pagkakataon ng pagpapala, ng galak, at ng pagmamahal ng Diyos.

Kapag tayo ay nagbabahagi ng magandang balita, kapag tayo ay nagpapasa ng biyaya at kasayahan, ito rin ang pagkakataon kung kailan ang ibang tao ay nakakatanggap ng pagpapala. Gaya ni Isabel, nang dumating si Maria, napuno siya ng kagalakan, at ang sanggol sa kanyang sinapupunan ay nagalak din.

Ito ang paalala sa atin ngayong araw—ano ang ating ibinabahagi sa iba? Mabuting balita ba, o puro reklamo? Inspirasyon ba, o negatibong pananaw? Kapag ibinahagi natin ang kagandahan ng Diyos, hindi lamang tayo ang pinagpapala, kundi pati ang iba.

Kaya ipagdasal natin, Lord, nawa’y sa lahat ng aming ginagawa, ang layunin ay para sa Iyo, hindi para sa amin lamang. Sa ganitong paraan, mas maipapakita natin ang Iyong pagmamahal sa iba, at mas maipadama ang tunay na galak ng buhay na may pananampalataya. Amen.

30/05/2025

Day 150/365

GOSPEL: Juan 16, 20-23a

Homily by Rev. Fr. Jay Cambiado

Mga kapatid, sa ating pagninilay ngayon, ipinapaalala sa atin ng Panginoon ang Kanyang pangako—hindi Niya tayo iiwan. Paulit-ulit Siyang nagbibigay ng assurance, isang tiyak na pahayag ng Kanyang walang hanggang pagmamahal.

Sa ating buhay, maraming pagsubok, maraming lungkot, maraming pagkakataon na tila nag-iisa tayo. Ngunit sinabi ng Panginoon, "Magkakalala lang." Huwag kang matakot, huwag kang mangamba, sapagkat hindi ka Niya iiwan kailanman. Ang Kanyang pag-ibig ay hindi pansamantala—ito ay totoo, matatag, at walang hanggan.

At sa gitna ng mga pagsubok, tandaan natin ang Simbahan. Ang Simbahan ay hindi lamang isang gusali, ito ang pamayanan ng mga naniniwala sa Diyos—ang tahanan ng pag-asa at pananalig. Kapag tayo ay bumabalik sa Simbahan, bumabalik tayo sa seguridad ng Kanyang pangako.

Sa huli, kahit ang ating pagdadalamhati ay maaaring bumalik, kahit ang sakit ay maaaring magbalik, ang pag-ibig ng Diyos ay hindi maglalaho. Siya ang ating pag-asa, ang ating sandigan, ang tiyak na kamay na hahawak sa atin kahit sa gitna ng dilim. Kaya manalig tayo, sumampalataya tayo, at huwag tayong matakot—sapagkat ang Diyos ay laging kasama natin. Amen.

29/05/2025

Day 149/365

GOSPEL: Juan 16, 16-20

Homily by Fr. Renante Pabilico, TC, Parish Priest ng Mater Dolorosa Parish, East Rembo, Taguig

Mga kapatid, mula Lunes hanggang ngayon, narinig natin sa ating mga pagbasa ang tungkol sa pamamaalam ni Hesus sa Kanyang mga alagad. Ang kanilang nadama ay lungkot at takot—lungkot dahil mawawala ang kanilang G**o, at takot sa hinaharap na hindi nila alam kung paano haharapin.

Ngunit sinabi ni Hesus, "Your grief will become joy." Ang kalungkutan ay magiging kagalakan—hindi dahil nawala ang hirap, kundi dahil sa pangako ng Panginoon na hindi Niya tayo iiwan kailanman.

Kapag tayo ay nakakaranas ng pagsubok, kapag tila tayo ay iniwan ng mundo, tandaan natin—si Cristo ay hindi kailanman mag-aabandona sa atin. Kahit tayo ay nagkasala, kahit tayo ay nagkulang, hindi nagbabago ang Kanyang pagmamahal.

Kaya’t sa kabila ng ating paghihirap, tayo ay inaanyayahan na manatili sa Kanya. Sapagkat Siya ang ating kaibigan, ating gabay, at ating kaligtasan.

At dahil dito, tayo ay tinatawag na tuparin ang Kanyang utos—ang magmahal, manampalataya, at sumamba. Sa ating pagsunod sa Kanya, magiging instrumento tayo ng Kanyang pagliligtas dito sa mundo.

Nawa’y patuloy tayong kumapit kay Hesus, sapagkat sa Kanya, ang ating lungkot ay magiging kagalakan.

Amen.

Eman Montenegro

01/07/2025

25/06/2025

17/06/2025

14/06/2025

08/06/2025

07/06/2025

06/06/2025

03/06/2025

01/06/2025

31/05/2025

30/05/2025

29/05/2025

Address

Website

Alerts

Contact The Business

Shortcuts

Share

Category