Lespinay Confessions

Lespinay Confessions Empowering Filipina LGBTQ+ women, fostering unity and equality. 🌈🇵🇭 Welcome to the heart of empowerment and unity!

We are Lespinay Confessions, the leading le***an organization in the Philippines, dedicated to creating a safe haven for all. Here's a glimpse into who we are and what we stand for:

🇵🇭 Proudly Filipino: We are passionate advocates for the LGBTQ+ community, with a focus on empowering and uniting women across the Philippines and the world.

🤐 Your Safe Space: At Lespinay Confessions, we understand

the importance of trust. We provide a confidential platform where you can share your deepest secrets without fear. Your identity will always remain protected.

🌟 Our Mission: Our mission is simple yet powerful—to bring women together, to inspire and empower. We believe in the strength of unity and the beauty of diversity.

📣 Join Our Journey: We invite you to be a part of our vibrant community, where acceptance, encouragement, and support are the pillars of our foundation. Let's stand strong together, embracing our true selves. Stay connected, engage with our events, and be a part of the movement towards a more inclusive and loving world. Thank you for being a part of the Lespinay family. Together, we shine brighter! 🌈✨

DISCORD: https://discord.gg/f2UfGBr9vk

08/08/2025

"May nagwowork ba talagang LDR?"

Hi Admin,

Sana ma-post ito. Please hide my identity (real account ko po ang gamit ko). Pasensya na po at mahaba-haba itong kwento ko, pero sana ma-approve pa rin.

I’m a 37-year-old soft butch from Cavite. Gusto ko lang humingi ng advice/opinion sa mga kapwa ko le***an/bi na nandito sa page nyo.

Aminado ako na hindi ako physically attractive. I weigh 91kg, at hindi talaga ako kagandahan. Pero sa lagay na ito, naka-2 gf na rin ako. Single ako for 10 years (2015 nag-end ang relationship ko sa 2nd ex ko).

Noong mid-April, may nakilala akong girl, 31 years old, single mom na may tatlong anak. One day, tinanong niya ako kung pwede bang maging kami. Noong una, nag-aalangan ako kasi aside sa kamamatay lang ng tatay ko (he passed away this January), hindi ko rin alam kung ano ang intentions niya. Ilang araw pa lang kaming nagkakausap pero ganoon na agad ang sinasabi niya.

Naging honest ako. Sinabi ko na sa ngayon wala akong trabaho (I had to resign kasi wala nang makakasama sa bahay ang nanay ko; ang mga relatives ko nasa Mindanao at Northern Luzon, ang sister ko naman nasa Middle East). Sinabi ko sa kanya yun kasi baka dumating yung time na mag-expect siya na susuportahan ko financially ang mga anak niya.

Sinabi ko rin na may sakit ako (Type 2 diabetes at hypertension) kasi baka mag-expect siya na kaya kong sumabay sa kanya na maliksi at athletic. Tinanong ko rin siya kung okay lang ba sa kanya na LDR kami (mag-a-abroad kasi siya; nung time na nagkakilala kami, naghihintay siyang ma-process ang papers niya paalis ng bansa). Sabi naman niya okay lang daw dahil may sustento naman ang mga anak niya from their father at okay lang sa kanya yung health condition ko. Okay lang daw sa kanya na LDR kami. Pagkatapos nun, pumayag na rin ako na maging kami.

Habang nandito siya, constant ang communication namin at madalas kami magkita. Yung accommodation kasi nila, medyo malapit lang dito sa amin. Sa kanya ko naranasan ang video call ng 6 hours a day, messages na walang tigil, at pag nagkikita kami, sa kanya ko rin naranasan yung lambing at sweet talk na matagal ko nang hindi na-e-experience. Masaya kaming dalawa. Minsan nagkakatampuhan rin pero naaayos naman agad.

Habang tumatagal kami, mas lalong lumalalim ang feelings ko sa kanya. Caring siya, sweet, minsan nga lang feeling ko hindi kami masyadong nagkakaintindihan dahil sa dialect (Bisaya kasi siya; nakakaintindi naman ako pero hindi masyado). Pero kahit ganoon, ramdam ko pa rin ang pagmamahal niya sa akin.

Habang papalapit ang araw ng pag-alis niya, nagsimula na akong mabahala at mag-alala. Iniisip ko, paano kaya kami makakasurvive sa LDR? First time ko lang kasi magkakaroon ng LDR. Pero nung huling beses na nagkita kami bago siya umalis, nag-usap kami at nag-promise kami sa isa’t isa na kakapit kami at kakayanin kahit ano pa ang mangyari. Napag-usapan na rin namin ang future namin—na kung sakaling umuwi na siya, ipapakilala na namin ang isa’t isa sa pamilya namin.

Hanggang dumating ang araw ng pag-alis niya. Mixed emotions ako—masaya kasi matutupad na niya ang pangarap niyang makapag-abroad, makapagtrabaho, at kumita ng sapat para masuportahan ang tatlo niyang anak. Nag-aalala rin ako sa safety niya, at nalulungkot kasi matagal ko siyang hindi makikita.

Okay naman yung mga unang araw na nandoon siya. Gumagawa talaga siya ng paraan para magkausap kami. Ka*o nitong huling 3 linggo, parang may nagbago. Nagkatampuhan kami, at nagulat ako dahil bigla niya akong binlock sa Facebook (na dati hindi naman niya ginagawa kahit nagkakatampuhan kami). Nagkabati naman kami, pero kinailangan ko pang makiusap sa kanya na i-unblock ako para makapag-usap kami.

Parang iba na rin ang pakikitungo niya sa akin. Hindi na siya yung unang nagcha-chat, hindi katulad noon na lagi siyang nauunang mag-message. Minsan, kahit wala naman siyang ginagawa, sini-seen na lang niya ang messages ko. Hindi na rin siya ganun ka-lambing sa akin. Parang pakiramdam ko, kapag nag-uusap kami, parang strangers na lang kami.

Gusto ko sanang kausapin siya about this, ka*o natatakot ako na baka magalit na naman siya sa akin at i-block ulit ako. Noong huling nag-away kami, sabi niya sa akin, sasabog na raw ang ulo niya sa dami ng problema niya tapos dumadagdag pa ako—tapos isa daw akong malaking problema sa kanya (pero kinabukasan nag-sorry naman siya).

Siguro ang gusto ko lang ihingi ng advice sa inyo ay paano ko ba iiwasan ang mag-overthink, magduda, o mag-isip na hindi na siya interesado sa akin o wala na yung feelings niya para sa akin? Yun kasi ang nararamdaman ko ngayon. May mga nagbago sa pakikitungo niya sa akin at natatakot naman ako na kausapin siya about it kasi baka magalit na naman siya.

Paano ba ang dapat kong gawin para mag-work ang LDR namin? Nagwo-work po ba talaga ang LDR? Mahal ko siya, ka*o paano kung hindi na pala niya ako mahal? Nandun yung takot ko na mawala siya, pero parang sa sitwasyon namin ngayon, parang nawawala na nga siya.

08/08/2025

"Le***an Meets Transwoman"

Hi admin. Dummy account ko po ito at ayaw ko po kasi na yung real FB ko ang gamitin ko. Sana mapansin niyo po itong message ko. Eto po ang kwento ko:

Isa po akong le***an, 35 yrs old. Dating po ako nagta-trabaho sa salon ng 2 years at nung tinry kong mag-apply sa call center, natanggap ako sa isang BPO sa Bridgetowne. Dito na po sa company na ‘to magsisimulang maramdaman ang kakaiba sa akin bilang isang le***an.

May ka-work ako sa company na ‘to na alam ko talagang bading siya — pero babae lang siya magdamit at babae na din ang pangalan niya. Yung pagitan pala ng workstation namin ay 2 bay lang. Sa di ko maintindihang pagkakataon, after ng birthday ko napapansin ko siya na nakatingin sa akin. Not sure ako pero nararamdaman ko—yung tipong kahit nakatayo siya, palakad-lakad sa station nila, o kahit naka-upo siya, may mga times na feeling ko nakatingin siya sa akin (di ko alam kung nag-a-assume lang ako o nakikita ko siya sa side ng mata ko) na minsan naka-harap siya sa akin. O eto ba yung sinasabi nilang peripheral vision? May pagkakataon pa nga na nagkasalubong kami sa hallway ng office namin—nakayuko ako pero nung dumaan siya sa harap ko, alam kong nakatingin siya sa akin. Pag lagpas namin sa isa’t isa iba yung kilig na nararamdaman ko na napapangiti talaga ako mag-isa. Hahaha 🤣

Sobra akong curious sa taong ‘to. Ni-stalk ko yung FB niya at dun ko nalaman na sumasali pala siya sa mga trans pageant.

Hindi ko mai-imagine sa sarili ko na magkakagusto ako sa isang transwoman; di ko malaman ang dahilan pero parang may kakaibang energy sa amin dalawa na parang ako o kaming dalawa lang ang nakaka-alam. O baka nag-a-assume lang talaga ako. Hehehe.

Halos hindi na siya nawawala sa isip ko. Alam niyo ba, sobrang hirap ng account namin—matagal ko nang gusto mag-resign pero ngayon may dahilan na para lalo akong ganahan puma*ok. 😄 Gusto ko lang kumuha ng insight niyo kung possible ba talaga mag-kagusto ang isang le***an na walang retoke sa isang transwoman. Gusto ko siyang lapitan pero hindi pa kami nagkausap nung trans na ‘to, kaya di ko alam paano kami magkakaroon ng small talk o pagkakataon na makilala siya. At di ako sure kung alam niya pangalan ko. Iba yung kilig ko kapag uupo na ako sa station ko. Haha.

Eto yung first-time confession ko sa group na ‘to. Saludo pala ako sa mga admin dito dahil binibigyan niyo kami ng pagkakataon ilabas yung mga tanong sa sarili namin — sobrang weird kasi ng ganitong feeling.

On the way naman pala sya eh.
07/08/2025

On the way naman pala sya eh.

Baka naman "liget" ang dahilan nya pri. 🤣
05/08/2025

Baka naman "liget" ang dahilan nya pri. 🤣

uyyyyyy tag mo nga kilala mong naka dark mode.
03/08/2025

uyyyyyy tag mo nga kilala mong naka dark mode.

02/08/2025

"Ang hirap gumalaw sa bahay na to"

Good day po admins of Lespinay. This more of a rant than a confession. Wala na din mapagsabihan eh. I'm in a long term relationship. Si gf, nung nag migrate na buong pamilya nya sa America, nagdecide kami na nag magsama na lang. Kesa matira sya kasama ng mga uncle nya and pinsan. Hindi pa kasi naaayos yung papers nya that time.

Pinagtulungan namin buhay naming dalawa. Nagsimula kami magrent lang. Walang gamit sa simula. Mga laptop lang namin, at bed, and lutuan. Nagsikap ako talaga nun, nag 3 jobs ako, halos wala na akong tulog para lang ma achieve yung buhay na dinedeserve naming dalawa. Kumayod ako ng kumayod habang bata pa kami. Nakapag ipon ako non. Nagdecide kami na bumili ng maliit na condo at least masasabi namin na aming dalawa yun. Nakabili kami ng mas okay na mga gamit. Nakakakain sa ok na resto. Solb na ko sa ganung buhay namin kung tatanungin ako nung time na yun. Hindi naman ako naghahangad ng mansion, ng limang kotse, ng out of the country buwan buwan. Magkaiba kami ng gusto sa buhay. Gusto nya mas up pa sa kung ano meron kami.

Dumating na yung hinihintay nyang papers from US. Before that, napag usapan na namin na isasama nya ako. Okay lang naman sa akin yun, ka*o ang isang kundisyon ko lang is, ayoko makipisan sa family nya. Sobrang siksikan kasi ang magiging dating namin doon. Ilan din silang magkakapatid, and halos lahat ng pamilya ng mga kapatid nya, andun na din. Wala din naman ako nagawa kasi baka daw sumama ang loob ng family nya.

Binenta namin lahat ng assets namin and nagsettle na nga kami don. Okay naman sa simula, wala ako reklamo sa family nya kasi mabait silang lahat. Kaya lang, alam mo yung feeling na youre walking on eggshells kasi ang laman ng ref sila ang bumili, tapos madami kami sa isang room, maingay ang mga bata pag oras na ng work ko, nakakailang kumilos kasi makalat ang gamit ng lahat. Nakakatakot magtagal sa CR, bawal magreklamo. You have to stay on your lane para walang maging gulo. Ang tagal ko nang hindi nagyoyosi pero bumalik ako sa bisyo ko kasi that's the only time na tahimik ang mundo ko, pag yung nasa labas lang ako nagyoyosi sa tahimik na sulok.

Sa computation ko, kaya naman namin bumukod na. May trabaho na ko plus nadala ko din yung mga wfh jobs ko. Ayaw lang nya mahiwalay and natatakot sya sa sasabihin ng family nya na kesyo mayabang na kami, wala kaming pakisama, bakit hihiwalay pa, mahal ang rent. Ayaw din nya na maisip ng family nya na baka ako ang may reklamo at sumama ang tingin nila sa akin. Pero paano naman ako. Paano yung space na kailangan ko. Miss na miss ko nang mag grocery ng mga pagkain na alam kong akin yun, pinagpaguran ko yun. O kaya kumain ng mga weirdong pagkain na walang side comment ng mga nakakatanda. Namimiss ko na yung may sarili kaming buhay, may sariling lakad, may sariling plano, may sariling desisyon kung saan kakain, anong appliances ang magandang bilhin. Mali ba ako kung magdedemand ako sa GF ko?

01/08/2025

"Saan ang waiting area?"

Sorry in advance kung mahaba at kung nakakatamad basahin confession ko. Ang tagal tagal ko nang kinikimkim tong feelings na to. Tingin ko kasi walang makaka intindi sa kin.

Bisexual here, from QC. Si les, na naging classmate ko nung kinder, tapos nawala sya, then bumalik ulit grade 6 na hanggang mag highschool. Parehas letter "B" yung surname namin kaya lagi kami magkatabi. Ayon, crush ko na kasi talaga sya noon pa kasi madami syang talent tsaka athletic. Mga ganun bet ko. Hindi ko yun maamin sa kanya kasi my jowa sya that time.

Nung college, parehas kami ng course (o di ba). Sabi ko sa sarili, hindi kaya meant to be kami? Kasi single na sya that time. Ka*o may boyfriend na ko nun. Dito kami naging close kasi kami lang magkakilala sa block namin. Sabay puma*ok (magkalapit lang street namin!), sabay kumain, sabay umuwi (minsan). May isang moment na tumatak talaga sa kin noon. Inakbayan nya ko nung naglalakad kami sa Recto kasi may parang sinto sinto na nakatingin sa kin. Sabay sabi "kunyari jowa kita, para di ka pagtripan". Naki ride naman ako, hinolding hands ko yung kamay nya na nakaakbay sa kin. Ewan ko ba kinikilig ako nun. Ang layo na nung siraulo pero di namin inaalis yung position naming dalawa. May nakasalubong kaming blockmates tinukso kami tapos sabi nya "jowa ko to noon pa, sa isip ko nga lang". Di ako nag react non, pero deep inside, enebe... hahaha!

Nagkaroon sya ng bagsak na units non, tapos pinagselosan na sya ng BF ko kaya nag iwasan kami saglit. Lumipat sya ng school nung sumunod na sem. Naghiwalay kami ng BF ko after a few months, pero hindi sya nawala sa isip ko. I tried searching her sa socmed. May GF na sya ulit 😞. I had to move forward, malapit na ko mag graduate nun.

Fast forward sa adulting and nagka boyfriend ako ulit. At kung kelan ako may boyfriend, tsaka sya ulit nagparamdam sa chat. Ang chat lang nya is: "Hala, nahuli na naman ako." sabi ko saan. then she replied nvrmind (nag deactivate sya ng socmed nya after nito ewan ko ba).

Saglit lang tinagal namin ng ex-bf ko nun kasi niloko ako. Ok na din siguro yon, baka nalahian pa ko ng panot. Hinanap ko ulit sya. Sa FB, sa instagram, sa tiktok, wala talaga. Yun pala iba name nya. May GF na sya ulit na iba, and mukang live in sila. Gusto ko mangumusta, gusto ko maghint na uy, single na ko this time. Willing to wait naman. Baka tayo talaga. Ka*o nagtatalo yung isip ko kasi respect na din sa partner nya. Should i wait in silence? O magmove forward na ko. Hindi na kasi kami magtugma eh.

01/08/2025

"Para akong may kausap na pader"

Ako na lang ba yung nakakaranas ng ganito? Femme here 28 years old. Malas yata ako sa mga nakakarelasyon kong butch. Kung hindi manloloko, yung iba naman nananakit. Sabi ng mga friends ko, sobrang bait ko na nasasamantala na. Maawain kasi ako. O baka totoo yung sabi nila na people pleaser din.

Pasensya na ha, kung ilalabas ko dito sa page nyo yung problema ko Lespinay. Hindi ko na kasi kinakaya. Palala na din ng palala. Kesa naman sumabog ako, mas mabuti nang may mapagsabihan. Mahal ko kasi sya, ang ayokong masayang yung pinagsamahan namin. At higit sa lahat, baka may mali din ako sa relasyon namin? Baka dito ko yun marealize na ako ng trigger ng jowa ko.

Pag nag aaway kasi kami ni jowa, gusto ko upuan namin yung problema. For example, may paulit ulit akong ayaw na lagi nya ginagawa (like yung mga sapatos nya napakalat kalat pagkahubad nya). Ang usual na mangyayari is magagalit ako, sesermunan ko sya pero hindi ko sya minumura. Vinovoice out ko na hindi lang naman sya ang pagod sa commute, na kahit WFH ako, napapagod din ako at isa pa hindi naman nya ako maid para i-expect nya sakin yun LAGI. Ang gagawin nya, imbes na itama yung mali nya, mag wawalk out sya.

Pagbalik nya, pag kalmado na ako. Tatawagin ko sya at kakausapin ko. Papaliwanag ko bakit ganun naging reaction ko. May times pa nga nagmamakaawa na ko sa kanya na baguhin lang nya kahit isang habit nya ok na don. Ako na mag aadjust. Pero titignan lang nya ko. Hindi sya sasagot. Wala syang sasabihin na kahit isang word. Parang sya pa ang magmamaktol. Napapagod na ko kakahabol at kaka adjust ng pasensya ko kung kelan sya magiging okay kausap. Lagi nya iniiwasan pag ang topic ay "bakit kami nag away". and it's really draining me. Anong pwede kong gawin sa ganitong klaseng tao? I love her, pero hindi ko na alam.

Sekret! 😌
30/07/2025

Sekret! 😌

29/07/2025

"Ang tomboy na mapilit sa talong"

Hello mga kalahi. 1st time ko magconfess sa page. Please be kind.

Single mom here. At thankful ako na hindi ako kasal sa ama ng anak ko. And super saya ko na nakaalis ako sa relasyon na iyon.

May nakakausap ako sa chat. At first, takot ako makipaglandian ulit. Pero nadala ako sa sweetness nya. Sino ba namang hindi, taga Cavite sya, ako taga Bulacan pero ginagawa lang nyang parang kabilang kanto yung bahay namin. Very gentle, very caring, super galing makisama, at higit sa lahat ang galing nya humalik. Ganun pala ang halik na masarap ano, hindi malaway.

Nung naging kami ni les, napatunayan ko na hindi talaga ako pang-lalaki. Na deserve ko din pala ng ganitong pagmamahal. Almost perfect na sana, pero may isa kaming problema. Pag nag bebembang kami, pilit sya gumagamit nung str4p-on. Nagsabi na ako sa kanya na ayaw ko non, hindi sya masarap for me. Mas naeenjoy ko talaga yung mga okra nya. Ka*o nakikita ko sa face nya na nalulungkot sya kaya hinahayaan ko na gamitin na nya.

Di ko masabi na hindi ako nagsa-success. Nakiki sunod na lang ako sa galaw nya para mafeel achieved sya pero sa part ko wala talaga. Kahit nga yung real talong, dun sa ama ng anak ko, di ko talaga feel. Paano ko ba io-open up sa kanya na stop na sa ganun, itapon na nya yun. O pagbigyan ko na lang sya mag bayo bayo, baka talagang naeenjoy nya?

29/07/2025

"Tinawag nya akong baby damulag"

Good day mga admin ng lespinay. Pls hide my identity kasi real account ko po to.

Sobrang sama ng loob ko ilang araw na. Ang pagkakaalam ko, ako ang walang ginawang masama pero bakit parang ako pa yata ang hinihintay nyang kumausap sa kanya. Halos 2 days na kami hindi nagkikibuan ni jowa (les po sya na hard butch).

Ikukwento ko lang po ang nangyari and sana mabigyan nyo po ako ng advice. Magkalive in kami sa kanila. Mag 5 months na din ako nakatira sa kanila. Bahay ng lola nya to na walang nang nakatira kaya dito na kami pinatira ng parents nya para may bantay din. Namatay na kasi mga grandparents nya. Sayang naman ang bahay malaki din at kumpleto na ng gamit.

Wala naman akong background sa bahay nila na ito. WFH po ako, last week nung natutulog ako after ko magwork buong gabi. Pagtingin ko sa cellphone ko meron akong 96 missed calls at 100+ ata na message galing sa kanya. Akala ko kung anong emergency na. Pagsagot ko, galit na galit sya kasi bakit di ko daw sinasagot eh naka silent nga ako para di ako maistorbo sa pagtulog. Nagsisisigaw sya sabi nya tumayo daw ako kasi magbabaha daw papa*ok na daw ang tubig sa 1st floor. Kaya nagmadali ako na bumaba. Nagsisimula na nga yung baha. Di ko alam gagawin ko. Sabi nya iakyat ko lahat ng a*o namin sa 2nd floor and lahat ng gamit ng lola nya. Ang daming gamit ng lola nya. Isa isa ko inakyat yung mga upuan sa dining table, tapos mga unan sa sofa, tv na 50 inches, mga speakers, yung kaya ko lang buhatin talaga. Sinubukan ko iakyat yung ref di talaga kaya. Kaya yung mga laman ng ref ang inakyat ko. Na-save ko din naman bigas tsaka water dispenser.

Umabot ng hanggang bewang yung tubig takot na takot talaga ako kasi naglutangan yung ibang gamit. Hindi din sya makauwi agad kasi na stranded sya. Sabi ko sa call bago sya malowbatt "naakyat ko yung mga importante".

Nung nakatawid na sya, sinigawan nya ko habang natutulog mura sya ng mura kasi akala daw nya naakyat ko yung mga gamit na importante which is yung ref at piano ng lola nya. Sabi ko mag isa lang ako, paano ko gagawin ko. Mas nagalit sya kasi yung mga pagkain daw una ko na-safety kaya daw bilog na bilog ako parang volleyball. Ang sakit sakit sa dibdib ng mga sinabi nya. Kaya nag walk out ako kahit baha lumusong ako. Wala akong dalang gamit. Hoping ako na susundan nya ako, pero wala. Ang tagal ng tambay ko sa labas. Umiiyak na ko non pinagtitinginan ng mga tao kaya bumalik na ko. Nakitulong na ko maglinis sa kanya. Pero hindi nya ako pinapansin hanggang ngayon. Mali ba na hindi ko nasabi sa kanya na di ko naakyat ang ref at piano? Nag eexpect kasi sya sa akin na nanghingi daw sana ako ng tulong sa mga kapitbahay, e busy nga din mga kapitbahay baha.

Iniisip ko na magsorry na lang. At magtatanong na din kung magagawa pa ba ang piano at ref kung nabasa na hanggang bewang at kung magkano?

🤣🤣🤣🤣 Why naman ganon? hahahhaha!
29/07/2025

🤣🤣🤣🤣 Why naman ganon? hahahhaha!

Address

Marikina City

Website

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Lespinay Confessions posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Business

Send a message to Lespinay Confessions:

Shortcuts

Share

Category

So what’s your story?

It is the advocacy of our expanding organization to empower women - especially those from the LGBTQ community - by providing a safe space for them to share their stories and express support for the the different struggles of each member. That being said, we - as a group - also make it a point to schedule regular festivities where we each could personally mingle with one another, in a comfortable environment conducive to friendship and camaraderie.

LesPinay is geared towards women empowerment and the fostering of a venue where each individual will be free to express who they really are without feeling any kind of discrimination.

HOW SEND YOUR STORY:


  • Send us by hitting the message button