Lespinay Confessions

Lespinay Confessions Empowering Filipina LGBTQ+ women, fostering unity and equality. 🌈🇵🇭 Welcome to the heart of empowerment and unity!

We are Lespinay Confessions, the leading le***an organization in the Philippines, dedicated to creating a safe haven for all. Here's a glimpse into who we are and what we stand for:

🇵🇭 Proudly Filipino: We are passionate advocates for the LGBTQ+ community, with a focus on empowering and uniting women across the Philippines and the world.

🤐 Your Safe Space: At Lespinay Confessions, we understand

the importance of trust. We provide a confidential platform where you can share your deepest secrets without fear. Your identity will always remain protected.

🌟 Our Mission: Our mission is simple yet powerful—to bring women together, to inspire and empower. We believe in the strength of unity and the beauty of diversity.

📣 Join Our Journey: We invite you to be a part of our vibrant community, where acceptance, encouragement, and support are the pillars of our foundation. Let's stand strong together, embracing our true selves. Stay connected, engage with our events, and be a part of the movement towards a more inclusive and loving world. Thank you for being a part of the Lespinay family. Together, we shine brighter! 🌈✨

DISCORD: https://discord.gg/f2UfGBr9vk

30/08/2025

"Past or Present?"
(Sana ma-post po, gusto ko lang ng advice)

Hi, I'm A. Gusto ko lang sana humingi ng advice at nahihirapan na ko sa sitwasyon kong ito. May girlfriend ako, si J. She is 30, at ako naman ay 24. Parehas kaming babae—oo, tama kayo, parehas kaming babae. Ako ay isang fem at siya naman ay le***an na masc.

Matagal na ang relationship namin, 5 years na. Wala akong masabi sa kanya—mabait, maalaga, may itsura po siya. Yung alam mo yung mapapalingon sa kanya ang mga babae, ganon. Maayos yung pakikitungo niya sa mga magulang ko at ako din naman sa mga magulang niya. Kaya ko din siya nagustuhan kasi bukod sa mabait at maalaga siya, napaka-romantic niyang tao at masasabi ko na good provider siya.

Ayaw niya din nakikita akong umiiyak o nasasaktan, kasi sabi niya nasasaktan din siya. Wala na kong hihilingin pa dahil na-open niya din sakin na gusto niya kong pakasalan. At after nun, gusto niya din daw na magka-anak kaming dalawa. Gusto niya daw na ako ang magiging mommy ng magiging anak namin. Sobrang saya ko po na gusto niya kong makasama habang buhay at na-vision niya yung ganon para sa future namin. Parehas naman kaming gusto ‘yon.

Ako din may work, isa akong VA (work from home). Siya naman may business at may work din. Kaya madalas ako naiiwan sa bahay, pero lagi ko naman siyang inaasikaso at maalaga din ako sa bahay at sa kanya. Always ko siyang pinaglulutoan. Pagdating niya sa bahay, may luto na at malinis, ang gagawin niya na lang ay kakain at magpapahinga. Sa 3 years na pagsasama namin—dahil nga live-in kami—ganon ang routine namin.

Pero this past few weeks, nag-iba siya. Paano ko nasabi na nag-iba siya? Dahil ayaw niya kong kausapin o kibuin, lalo na pag kinakausap ko siya. Para akong hangin sa kanya. Nasasaktan ako every time na kinakausap ko siya pero hindi niya ko kinikibo. Ang dami kong tanong sa isip: Bakit? Anong nagawa ko? Bakit niya ko ginaganto?

Ayaw niya kasing sabihin sakin kung anong problem niya—kung may problema ba siya sa work, sa sarili niya, o sakin ba. Basta, yung una, umaalis siya ng maaga—6am. Eh dati ang alis niya sa bahay ay 8am, kaya naaasikaso ko pa siya at nalulutuan ng baon. Ngayon, umaalis na siya ng 6am ng umaga. Pag-uwi naman niya, gabing-gabi na—11 or 12 na ng gabi, minsan madaling araw pa hanggang 2am. At kahit umuwi siya ng 2am, aalis pa din siya ng 6am. Di ko na alam gagawin ko, nahihirapan ako.

Pero isang araw, umuwi siya mga 7pm. Pag-uwi niya, nakatulog siya agad sa kwarto namin. Eh ako naman, na sobrang curious na talaga, parang mababaliw na kaka-isip kung bakit siya ganon. Tiningnan ko na phone niya. Akala ko nagpalit na siya ng password, buti na lang hindi.

So chineck ko talaga lahat—FB, Messenger, Telegram, IG, o kahit TikTok pa niya. Wala naman akong nakita. Pero na-open ko yung messages, may nakita akong number don na walang name, number lang talaga. Ang nakalagay:

“Sino ba talaga pipiliin mo, yung present mo o yung past mo na true love mo?”

At ang sinagot ng girlfriend ko don ay:
“Di ko pa alam, pag-iisipan ko pa.”

Di ko alam kung anong mararamdaman ko. Nasasaktan ako.

Ano ba dapat kong gawin? Help nyo naman ako.

29/08/2025

"Walong taon na din kaming..."

Hello Lespinay. Unang beses ko pa lang po mag confess sa page nyo. Medyo kinakabahan pa ko. Sana mapagbigyan nyo po.

Straight talaga ako nung una. I like boys. In fact medyo madami na din akong nakalandian na lalaki. Yung iba fling fling pero bihira yung mag binibigyan ko talaga ng commitment. Ewan ko ba hirap na hirap akong magcommit. Sabi nga ng mga kaibigan ko, ang dami ko na daw pinalampas na pwede ko nang iuwi sa mga magulang ko. Sa kin kasi parang may kulang. Sa lahat ng aspeto parang may kulang.

Nakilala ko sa work ni "G". Le***an butch sya. Hindi ko naman talaga trip mga member ng LGBT sa totoo lang. i find them mayabang, mataas ang tingin sa sarili. Minsan nga mas OA pa sila sa ibang lalaki. Pero iba si G. Tahimik lang sa gilid. Hindi makatingin ng diretso. Pag tinanong mo, ang tipid tipid ng sagot. Kaya unang interaction namin, pikang pika ako, kasi pigang piga na yung utak ko para lang mapagsalita sya (Ako kasi nag te-train sa kanya). Kakapasok lang nya nun sa work. Sa kin sya na-assign.

Naging deep yung samahan namin nung sabay kaming nastranded pauwi. Basta in short, ang dami namin napag usapan sa isa't isa. Na okay naman pala syang kausap, akala ko kasi puro kwentong chicks lang alam ng mga tibs. Hindi naman pala lahat. Nalaman ko may long time GF na sya. Magkalive in sila pero nagkakaroon pa din sila ng issue dahil hindi pa din sya ma-legal ng partner nya. Wala akong masyadong naambag na kwento non kasi kakahiwala lang naming ng bf kong walang trabaho at pabuhat.

Eh di one time, nagsabay kami umuwi galing kaming event nun sa office. Coding ako, madami akong dala. Nag insist na idadaan ako kasi mga 15 minutes lang talaga yung house nya sa house ko. Di ko alam bakit naghintayan kami nung nasa tapat na ng bahay ko. Di ako makababa, ayaw din naman nya i-unlock. Ano ba ang gagawin? E di syempre naghalikan na kami. Matagal. Masarap. Gusto ko maihi kasi napaka passionate naman nun jusko. Kaya lang di ba, may jowa sya. Aware naman ako don. Kasalanan yun. Kaya iniwasan ko sya. Pero she wanted more, i wanted more. kaya nangyari na nga.. ng madaming beses.

I admit nagi-guilty ako sa araw araw. Na pag hindi sila okay, kakatok sya sa bahay ko. Dun sya magpapalipas ng gabi. May mangyayari sa amin. Aasa ako ng paulit ulit. Ilang beses na din ako nagsabi sa kanya na we should stop. Magjojowa na din ako kasi.. di ko masabi na sa lahat lahat ng taong dumaan sa buhay ko sa kanya lang ako handang magcommit. Kaso taken sya eh. Hindi nya maiwan. May time na titigil kami. Pero parehas kaming marupok sa isa't isa. Nagkaroon na nga ng moment na iniwan na sya ni girl, sumama sa iba. Akala ko ike-claim na nya ko sa baggage counter ng buhay nya, pero hindi pa din. Sa tingin nyo? Maghihintay ba ako kung kelan nya ko kukunin ng buo or tigilan na to, hindi na yun mangyayari. Lagi nya sinasabi mahal nya ako. MAS mahal nya ako. pero ang hirap daw ng sitwasyon nya.

Payakap naman ng mahigpit sa leeg. 😂
21/08/2025

Payakap naman ng mahigpit sa leeg. 😂

21/08/2025

"Mainarte lang ba ako o valid naman?"

Femme here. Matagal na din akong reader sa page nyo admin. Magtatanong lang sana ako. Kasi wala pa kaming 1 year ng jowa kong hard butch. Mabait naman sya sa akin at malambing. Pero nakukulangan ako sa effort. Nag birthday ako kasi tapos wala syang gift hehe. Hindi naman sa nag eexpect ako. Kahit simpleng bulaklak lang ganon. Tapos ineexpect nya pala ililibre ko sya ng kain. Kaya nilibre ko sya ng samgyup. Kala ko kasi ililibre nya ako sa kung saan man since yun na ang gift nya. Ok lang naman sa akin.

Tapos pag monthsary namin, wala din kahit ano. Kahit p**o keso man lang sana masaya na ko hahahaha o kaya pulburon. Tapos mag aaya sya ng you know.. magkeme. Syempre mag che-check-in, pero KKB lagi. Bigla na lang nya ibibigay sa kin yung kalahati ng bayad. Tapos bahala na ko.

May work naman sya, mas okay pa nga ang sweldo nya kesa sa akin. Tapos wala din sya binubuhay or hindi sya talaga breadwinner sa kanila. Wala lang, nakukulangan ako sa effort. Nagpaparinig na nga ako madalas, pero ang lagi nya sinasabi "gastos lang yan". E gusto ko din ma-feel loved di ba? O baka mataas ang expectations ko? Tingin nyo ba?

21/08/2025

"Makukuha ko pa ba sya ulit?"

TY admin kung mapost man tong confession ko. Ilang araw ko na pinag iisipan kung icoconfess ko ba to or hindi. Kasi hindi naman ako magaling magkwento. So here goes nothing.

More than 10 years na kaming magkarelasyon. Pero late na kami nakagawa ng mga plano namin sa buhay kasi may mga priorities ako na kailangan ko muna tapusin bago ako gumawa ng sarili naming buhay. Pero nagawa ko naman yun, and after that, pinlano ko na yung buhay naming dalawa. Bumukod na kami. Nakabili na din ako ng sasakyan para hindi kami nauulanan pag sinusundo ko sya sa work nya.

Akala ko solid na kami. Yung masasabi mong wala nang pwedeng magwasak sa amin kasi napagdaanan na namin sa parehas na side yung cheating issue. Nagkaroon sya, nagkaroon din ako nung maaga pa lang kami sa relasyon. Luckily, narealize namin parehas na mas gusto namin ang isa't isa. Akala ko after 2,5, 7, 10 year itch secured ka na. Hindi pa pala. She fell inlove with a guy from work. Tinry ko naman i-save relasyon namin. Nag usap kami, nilatag namin kung ano at saan ako nagkamali/nagkulang. Nag propose ako ng mga solusyon. Pumayag sya to work things out. Ang pakiusap ko lang, lumayo kami sa guy. Pinasok ko sya sa pinagwowork-an ko para parehas na kaming WFH.

I admit, pabor sakin yun kasi mababantayan ko sya tapos makakapagbonding pa kami ng mas madaming oras. E syempre hindi pa din umubra. Mahal na nya yung isa eh. Nagpaalam pa din sya kung pwede makipaghiwalay. Hindi pa din ako pumayag syempre. Naging desperado ako. Hinarap ko yung lalaki. Talagang nag imbestiga ako ng redflags nung lalaki, nagtanong tanong sa mga kakilala nya ano ugali, nirreport ko yun sa GF ko na yan ba? yan ba ang ipapalit mo sa akin? Ganung type ng pagkabitter. Pero wala pa din eh. Tanggap pa din nya. Hinayaan ko na. Umalis na din sya ng bahay namin.

Now im all alone. Hindi ko alam paano ako magsisismula ulit without her? Kasi sya lang ang buhay na masaya na alam ko. I tried chatting with other girls, pero nauuwi din sa pagcocompare. Mag 6 months na din akong ganito, pero lagi akong bumabalik sa thought na "baka pwede pa namin maayos?" o baka magkaroon sila ng problema eventually tapos marealize nya ulit na ako talaga? Well, nalaman ko sa nanay nya (na nakakausap ko pa din til now). Na wala na yung ex ko and yun guy. I tried making contact. Inamin ko agad agad, "Balik ka na" sabi ko. Walang sumbatan etc. Pero ayaw na nya talaga e. Nakamove on na daw sya sa akin. Ang tingin na lang daw nya sakin ay isang very close friend na nakasama nya ng matagal.

Tingin nyo may chance pa? Kung halimbawa maging consistent ako? Ligawan ko ulit, magbago ako ng approach. Baka sakali?

08/08/2025

"May nagwowork ba talagang LDR?"

Hi Admin,

Sana ma-post ito. Please hide my identity (real account ko po ang gamit ko). Pasensya na po at mahaba-haba itong kwento ko, pero sana ma-approve pa rin.

I’m a 37-year-old soft butch from Cavite. Gusto ko lang humingi ng advice/opinion sa mga kapwa ko le***an/bi na nandito sa page nyo.

Aminado ako na hindi ako physically attractive. I weigh 91kg, at hindi talaga ako kagandahan. Pero sa lagay na ito, naka-2 gf na rin ako. Single ako for 10 years (2015 nag-end ang relationship ko sa 2nd ex ko).

Noong mid-April, may nakilala akong girl, 31 years old, single mom na may tatlong anak. One day, tinanong niya ako kung pwede bang maging kami. Noong una, nag-aalangan ako kasi aside sa kamamatay lang ng tatay ko (he passed away this January), hindi ko rin alam kung ano ang intentions niya. Ilang araw pa lang kaming nagkakausap pero ganoon na agad ang sinasabi niya.

Naging honest ako. Sinabi ko na sa ngayon wala akong trabaho (I had to resign kasi wala nang makakasama sa bahay ang nanay ko; ang mga relatives ko nasa Mindanao at Northern Luzon, ang sister ko naman nasa Middle East). Sinabi ko sa kanya yun kasi baka dumating yung time na mag-expect siya na susuportahan ko financially ang mga anak niya.

Sinabi ko rin na may sakit ako (Type 2 diabetes at hypertension) kasi baka mag-expect siya na kaya kong sumabay sa kanya na maliksi at athletic. Tinanong ko rin siya kung okay lang ba sa kanya na LDR kami (mag-a-abroad kasi siya; nung time na nagkakilala kami, naghihintay siyang ma-process ang papers niya paalis ng bansa). Sabi naman niya okay lang daw dahil may sustento naman ang mga anak niya from their father at okay lang sa kanya yung health condition ko. Okay lang daw sa kanya na LDR kami. Pagkatapos nun, pumayag na rin ako na maging kami.

Habang nandito siya, constant ang communication namin at madalas kami magkita. Yung accommodation kasi nila, medyo malapit lang dito sa amin. Sa kanya ko naranasan ang video call ng 6 hours a day, messages na walang tigil, at pag nagkikita kami, sa kanya ko rin naranasan yung lambing at sweet talk na matagal ko nang hindi na-e-experience. Masaya kaming dalawa. Minsan nagkakatampuhan rin pero naaayos naman agad.

Habang tumatagal kami, mas lalong lumalalim ang feelings ko sa kanya. Caring siya, sweet, minsan nga lang feeling ko hindi kami masyadong nagkakaintindihan dahil sa dialect (Bisaya kasi siya; nakakaintindi naman ako pero hindi masyado). Pero kahit ganoon, ramdam ko pa rin ang pagmamahal niya sa akin.

Habang papalapit ang araw ng pag-alis niya, nagsimula na akong mabahala at mag-alala. Iniisip ko, paano kaya kami makakasurvive sa LDR? First time ko lang kasi magkakaroon ng LDR. Pero nung huling beses na nagkita kami bago siya umalis, nag-usap kami at nag-promise kami sa isa’t isa na kakapit kami at kakayanin kahit ano pa ang mangyari. Napag-usapan na rin namin ang future namin—na kung sakaling umuwi na siya, ipapakilala na namin ang isa’t isa sa pamilya namin.

Hanggang dumating ang araw ng pag-alis niya. Mixed emotions ako—masaya kasi matutupad na niya ang pangarap niyang makapag-abroad, makapagtrabaho, at kumita ng sapat para masuportahan ang tatlo niyang anak. Nag-aalala rin ako sa safety niya, at nalulungkot kasi matagal ko siyang hindi makikita.

Okay naman yung mga unang araw na nandoon siya. Gumagawa talaga siya ng paraan para magkausap kami. Kaso nitong huling 3 linggo, parang may nagbago. Nagkatampuhan kami, at nagulat ako dahil bigla niya akong binlock sa Facebook (na dati hindi naman niya ginagawa kahit nagkakatampuhan kami). Nagkabati naman kami, pero kinailangan ko pang makiusap sa kanya na i-unblock ako para makapag-usap kami.

Parang iba na rin ang pakikitungo niya sa akin. Hindi na siya yung unang nagcha-chat, hindi katulad noon na lagi siyang nauunang mag-message. Minsan, kahit wala naman siyang ginagawa, sini-seen na lang niya ang messages ko. Hindi na rin siya ganun ka-lambing sa akin. Parang pakiramdam ko, kapag nag-uusap kami, parang strangers na lang kami.

Gusto ko sanang kausapin siya about this, kaso natatakot ako na baka magalit na naman siya sa akin at i-block ulit ako. Noong huling nag-away kami, sabi niya sa akin, sasabog na raw ang ulo niya sa dami ng problema niya tapos dumadagdag pa ako—tapos isa daw akong malaking problema sa kanya (pero kinabukasan nag-sorry naman siya).

Siguro ang gusto ko lang ihingi ng advice sa inyo ay paano ko ba iiwasan ang mag-overthink, magduda, o mag-isip na hindi na siya interesado sa akin o wala na yung feelings niya para sa akin? Yun kasi ang nararamdaman ko ngayon. May mga nagbago sa pakikitungo niya sa akin at natatakot naman ako na kausapin siya about it kasi baka magalit na naman siya.

Paano ba ang dapat kong gawin para mag-work ang LDR namin? Nagwo-work po ba talaga ang LDR? Mahal ko siya, kaso paano kung hindi na pala niya ako mahal? Nandun yung takot ko na mawala siya, pero parang sa sitwasyon namin ngayon, parang nawawala na nga siya.

08/08/2025

"Le***an Meets Transwoman"

Hi admin. Dummy account ko po ito at ayaw ko po kasi na yung real FB ko ang gamitin ko. Sana mapansin niyo po itong message ko. Eto po ang kwento ko:

Isa po akong le***an, 35 yrs old. Dating po ako nagta-trabaho sa salon ng 2 years at nung tinry kong mag-apply sa call center, natanggap ako sa isang BPO sa Bridgetowne. Dito na po sa company na ‘to magsisimulang maramdaman ang kakaiba sa akin bilang isang le***an.

May ka-work ako sa company na ‘to na alam ko talagang bading siya — pero babae lang siya magdamit at babae na din ang pangalan niya. Yung pagitan pala ng workstation namin ay 2 bay lang. Sa di ko maintindihang pagkakataon, after ng birthday ko napapansin ko siya na nakatingin sa akin. Not sure ako pero nararamdaman ko—yung tipong kahit nakatayo siya, palakad-lakad sa station nila, o kahit naka-upo siya, may mga times na feeling ko nakatingin siya sa akin (di ko alam kung nag-a-assume lang ako o nakikita ko siya sa side ng mata ko) na minsan naka-harap siya sa akin. O eto ba yung sinasabi nilang peripheral vision? May pagkakataon pa nga na nagkasalubong kami sa hallway ng office namin—nakayuko ako pero nung dumaan siya sa harap ko, alam kong nakatingin siya sa akin. Pag lagpas namin sa isa’t isa iba yung kilig na nararamdaman ko na napapangiti talaga ako mag-isa. Hahaha 🤣

Sobra akong curious sa taong ‘to. Ni-stalk ko yung FB niya at dun ko nalaman na sumasali pala siya sa mga trans pageant.

Hindi ko mai-imagine sa sarili ko na magkakagusto ako sa isang transwoman; di ko malaman ang dahilan pero parang may kakaibang energy sa amin dalawa na parang ako o kaming dalawa lang ang nakaka-alam. O baka nag-a-assume lang talaga ako. Hehehe.

Halos hindi na siya nawawala sa isip ko. Alam niyo ba, sobrang hirap ng account namin—matagal ko nang gusto mag-resign pero ngayon may dahilan na para lalo akong ganahan pumasok. 😄 Gusto ko lang kumuha ng insight niyo kung possible ba talaga mag-kagusto ang isang le***an na walang retoke sa isang transwoman. Gusto ko siyang lapitan pero hindi pa kami nagkausap nung trans na ‘to, kaya di ko alam paano kami magkakaroon ng small talk o pagkakataon na makilala siya. At di ako sure kung alam niya pangalan ko. Iba yung kilig ko kapag uupo na ako sa station ko. Haha.

Eto yung first-time confession ko sa group na ‘to. Saludo pala ako sa mga admin dito dahil binibigyan niyo kami ng pagkakataon ilabas yung mga tanong sa sarili namin — sobrang weird kasi ng ganitong feeling.

On the way naman pala sya eh.
07/08/2025

On the way naman pala sya eh.

Baka naman "liget" ang dahilan nya pri. 🤣
05/08/2025

Baka naman "liget" ang dahilan nya pri. 🤣

uyyyyyy tag mo nga kilala mong naka dark mode.
03/08/2025

uyyyyyy tag mo nga kilala mong naka dark mode.

02/08/2025

"Ang hirap gumalaw sa bahay na to"

Good day po admins of Lespinay. This more of a rant than a confession. Wala na din mapagsabihan eh. I'm in a long term relationship. Si gf, nung nag migrate na buong pamilya nya sa America, nagdecide kami na nag magsama na lang. Kesa matira sya kasama ng mga uncle nya and pinsan. Hindi pa kasi naaayos yung papers nya that time.

Pinagtulungan namin buhay naming dalawa. Nagsimula kami magrent lang. Walang gamit sa simula. Mga laptop lang namin, at bed, and lutuan. Nagsikap ako talaga nun, nag 3 jobs ako, halos wala na akong tulog para lang ma achieve yung buhay na dinedeserve naming dalawa. Kumayod ako ng kumayod habang bata pa kami. Nakapag ipon ako non. Nagdecide kami na bumili ng maliit na condo at least masasabi namin na aming dalawa yun. Nakabili kami ng mas okay na mga gamit. Nakakakain sa ok na resto. Solb na ko sa ganung buhay namin kung tatanungin ako nung time na yun. Hindi naman ako naghahangad ng mansion, ng limang kotse, ng out of the country buwan buwan. Magkaiba kami ng gusto sa buhay. Gusto nya mas up pa sa kung ano meron kami.

Dumating na yung hinihintay nyang papers from US. Before that, napag usapan na namin na isasama nya ako. Okay lang naman sa akin yun, kaso ang isang kundisyon ko lang is, ayoko makipisan sa family nya. Sobrang siksikan kasi ang magiging dating namin doon. Ilan din silang magkakapatid, and halos lahat ng pamilya ng mga kapatid nya, andun na din. Wala din naman ako nagawa kasi baka daw sumama ang loob ng family nya.

Binenta namin lahat ng assets namin and nagsettle na nga kami don. Okay naman sa simula, wala ako reklamo sa family nya kasi mabait silang lahat. Kaya lang, alam mo yung feeling na youre walking on eggshells kasi ang laman ng ref sila ang bumili, tapos madami kami sa isang room, maingay ang mga bata pag oras na ng work ko, nakakailang kumilos kasi makalat ang gamit ng lahat. Nakakatakot magtagal sa CR, bawal magreklamo. You have to stay on your lane para walang maging gulo. Ang tagal ko nang hindi nagyoyosi pero bumalik ako sa bisyo ko kasi that's the only time na tahimik ang mundo ko, pag yung nasa labas lang ako nagyoyosi sa tahimik na sulok.

Sa computation ko, kaya naman namin bumukod na. May trabaho na ko plus nadala ko din yung mga wfh jobs ko. Ayaw lang nya mahiwalay and natatakot sya sa sasabihin ng family nya na kesyo mayabang na kami, wala kaming pakisama, bakit hihiwalay pa, mahal ang rent. Ayaw din nya na maisip ng family nya na baka ako ang may reklamo at sumama ang tingin nila sa akin. Pero paano naman ako. Paano yung space na kailangan ko. Miss na miss ko nang mag grocery ng mga pagkain na alam kong akin yun, pinagpaguran ko yun. O kaya kumain ng mga weirdong pagkain na walang side comment ng mga nakakatanda. Namimiss ko na yung may sarili kaming buhay, may sariling lakad, may sariling plano, may sariling desisyon kung saan kakain, anong appliances ang magandang bilhin. Mali ba ako kung magdedemand ako sa GF ko?

01/08/2025

"Saan ang waiting area?"

Sorry in advance kung mahaba at kung nakakatamad basahin confession ko. Ang tagal tagal ko nang kinikimkim tong feelings na to. Tingin ko kasi walang makaka intindi sa kin.

Bisexual here, from QC. Si les, na naging classmate ko nung kinder, tapos nawala sya, then bumalik ulit grade 6 na hanggang mag highschool. Parehas letter "B" yung surname namin kaya lagi kami magkatabi. Ayon, crush ko na kasi talaga sya noon pa kasi madami syang talent tsaka athletic. Mga ganun bet ko. Hindi ko yun maamin sa kanya kasi my jowa sya that time.

Nung college, parehas kami ng course (o di ba). Sabi ko sa sarili, hindi kaya meant to be kami? Kasi single na sya that time. Kaso may boyfriend na ko nun. Dito kami naging close kasi kami lang magkakilala sa block namin. Sabay pumasok (magkalapit lang street namin!), sabay kumain, sabay umuwi (minsan). May isang moment na tumatak talaga sa kin noon. Inakbayan nya ko nung naglalakad kami sa Recto kasi may parang sinto sinto na nakatingin sa kin. Sabay sabi "kunyari jowa kita, para di ka pagtripan". Naki ride naman ako, hinolding hands ko yung kamay nya na nakaakbay sa kin. Ewan ko ba kinikilig ako nun. Ang layo na nung siraulo pero di namin inaalis yung position naming dalawa. May nakasalubong kaming blockmates tinukso kami tapos sabi nya "jowa ko to noon pa, sa isip ko nga lang". Di ako nag react non, pero deep inside, enebe... hahaha!

Nagkaroon sya ng bagsak na units non, tapos pinagselosan na sya ng BF ko kaya nag iwasan kami saglit. Lumipat sya ng school nung sumunod na sem. Naghiwalay kami ng BF ko after a few months, pero hindi sya nawala sa isip ko. I tried searching her sa socmed. May GF na sya ulit 😞. I had to move forward, malapit na ko mag graduate nun.

Fast forward sa adulting and nagka boyfriend ako ulit. At kung kelan ako may boyfriend, tsaka sya ulit nagparamdam sa chat. Ang chat lang nya is: "Hala, nahuli na naman ako." sabi ko saan. then she replied nvrmind (nag deactivate sya ng socmed nya after nito ewan ko ba).

Saglit lang tinagal namin ng ex-bf ko nun kasi niloko ako. Ok na din siguro yon, baka nalahian pa ko ng panot. Hinanap ko ulit sya. Sa FB, sa instagram, sa tiktok, wala talaga. Yun pala iba name nya. May GF na sya ulit na iba, and mukang live in sila. Gusto ko mangumusta, gusto ko maghint na uy, single na ko this time. Willing to wait naman. Baka tayo talaga. Kaso nagtatalo yung isip ko kasi respect na din sa partner nya. Should i wait in silence? O magmove forward na ko. Hindi na kasi kami magtugma eh.

Address

Marikina City

Website

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Lespinay Confessions posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Business

Send a message to Lespinay Confessions:

Shortcuts

Featured

Share

Category

So what’s your story?

It is the advocacy of our expanding organization to empower women - especially those from the LGBTQ community - by providing a safe space for them to share their stories and express support for the the different struggles of each member. That being said, we - as a group - also make it a point to schedule regular festivities where we each could personally mingle with one another, in a comfortable environment conducive to friendship and camaraderie.

LesPinay is geared towards women empowerment and the fostering of a venue where each individual will be free to express who they really are without feeling any kind of discrimination.

HOW SEND YOUR STORY:


  • Send us by hitting the message button