14/10/2025
Hindi siya naka-motor, pero dala niya ang tunay na “drive” — puso, kabutihan, at pag-asa. 🚶♂️💔
Ang pangalan niya ay Kuya Carlo. Isa lang siyang simpleng delivery rider… pero hindi tulad ng iba. Wala siyang motor, wala ring bisikleta. Nilalakad niya ang bawat order, ulan man o tirik ang araw.
Nung una, paulit-ulit siyang nagme-message — “Ma’am, please po huwag niyo i-cancel, papunta na po ako.”
Sabi ko naman, “Okay lang, Kuya. Hintayin kita.”
Pagdating niya, todo-sorry siya kasi raw natagalan.
Ngumiti lang ako, pero nang makita kong “Walking” ang nakalagay sa app, doon ako natigilan.
Habang nasa labas siya, nagtanong siya kung puwedeng makihugas ng kamay. Tinuro ko yung garden hose.
Pero napahinto ako nang makita kong umiinom siya sa hose. 😢
Pinigilan ko siya at agad binigyan ng tubig. Sabi niya,
“Pasensya na po, Ma’am. Sanay na po ako. Ayaw ko lang pong makaabala. Delayed na nga po ako, baka mainis pa ‘yung susunod.”
Ang sakit pakinggan.
Kaya tinanong ko siya kung bakit hindi na lang siya umutang para makabili ng bike.
Sagot niya,
“Nahihiya po ako umutang, baka di ko agad mabayaran. Nag-iipon po ako, unti-unti lang. Ok lang po maglakad, basta makapag-deliver.”
Bago siya umalis, ngumiti pa siya — pagod, pawis, pero may halong dignidad at kababaang-loob.
“Salamat po ulit sa tubig, Ma’am. May pumasok na po kasing bagong order. Sige po, ingat po kayo.”
At doon ako natahimik.
Minsan, hindi mo kailangan ng ginto o kotse para ipakita kung gaano ka kayaman.
Sapat na ang pusong marunong magsikap, rumespeto, at hindi sumusuko kahit pagod na.
Saludo ako sa mga katulad mo, Kuya Carlo.
Ang mga katulad mo ang tunay na mayaman — sa kabutihan at dignidad. 🙏💔
© Jenny De Lara