27/10/2025
๐๐๐ง๐๐๐๐๐๐ก | ๐๐ป๐ด ๐๐๐ต๐ฎ๐ ๐ฎ๐ ๐๐๐ฎ๐ป๐ด ๐๐ผ๐น๐ฎ
Naranasan mo na bang matalo sa laban na buong puso mong pinaghirapan? โYong pakiramdam na parang bumagsak ang buong mundo sa isang hampas lang ng kapalaran? O baka naman naranasan mo ring marating ang rurok ng tagumpay, pero sa isang iglap ay bumalik ka rin sa ibaba?
Sa laro ng buhay, minsan tayo ang nagwawagiโminsan tayo ang nadarapa. Ngunit sa bawat pagkadapa, may pagkakataon ding bumangon.
โNadapa man kahapon, bukas ay babangon.โ
Hindi maipagkakaila na sa linyang ito nananalaytay ang diwa ng bawat manlalaro ng Minglanilla Science High School (MSHS) Volleyball Boys. Sa unang laban kontra University of the Visayas โ Minglanilla Campus (UV), bigong madakma ng MSHS ang bola ng pagkapanalo. Aminado si Bernie Adlawan, isa sa mga manlalaro, na halu-halong emosyon ang bumalot sa kanilang koponan.
โ Nakakapanghina, nakakapanlumo, at para bang ang buong grupo namin ay nawalan na ng pag-asa na manalo,โ aniya.
Ang mga dating puno ng sigla ay ngayoโy tila napalitan ng katahimikan; ang mga ngiti ng kasabikan ay naupos ng pagkadismaya. Lahat ay nakayuko, tila ba ang sahig ng court ang tanging saksi sa kanilang panghihinayang. Ngunit sa gitna ng katahimikan, napagtanto nilang kailangang may magbago.
Doon nila natutunanโkapag tinitingnan mo ang ibaba, talo ka; ngunit kapag tumingin ka paitaas, doon mo makikita ang bagong pagkakataonโang susunod na laro, ang susunod na serbisyo, at higit sa lahat, ang pagkakataong bumangon muli.
At sa sumunod na laban kontra Tubod National High School (TBNHS), sinigurado nilang hindi na nila pakakawalan ang panalo. Makikita sa kanilang mga mukha ang matinding pagodโmga pisnging namumula, mga matang nanlilisik sa hirap ng laban, at mga kamay na walang tigil sa pagpupunas ng pawisโngunit wala silang inaksayang sandali. Uhaw sila, hindi lamang sa tubig, kundi sa pag-asang maiuwi ang tagumpay.
Hanggang sa isang iglapโboom!โang ngiti ng panalo ay sumiklab nang mapabagsak nila ang Tubod National High School.
Ayon kay Charles Igay, isa sa mga manlalaro ng MSHS: โIto na talaga ang huling taon ko, at ang mensahe ko sa mga kasama ko at sa lahat ng mga manlalaroโpahalagahan natin ang bawat sandali. Huwag maglaro para lang manalo; maglaro dahil mahal mo ang laro, dahil bahagi ka ng isang bagay na mas malaki kaysa sa sarili mo.โ
Napagtanto ng koponan na ang tunay na tagumpay ay hindi lamang nasusukat sa puntos, kundi sa pagtitiyaga, determinasyon, dasal, at pagkakaisa.
Ngunit muling sinubok ang kanilang puso sa laban kontra Mary Help of Christians School (MHCS). Bawat pasa ng bola ay tila paghinga ng pag-asa, at bawat sablay ay bitak sa kanilang pangarap. At sa huling tunog ng pito, bumagsak ang lahatโhindi lang ang iskor, kundi pati ang loob ng bawat manlalaro.
Sa gitna ng court, nakaluhod si Charles Igay, ang tinitingala ng lahat, habang sabay tumutulo ang pawis at luha sa malamig na sahig. Para siyang yumuyuko sa dambanang minsang saksi ng kanilang tagumpayโngayoโy pinupunasan ng kanyang luha ang alaala ng pagkatalo.
Bigo man silang makapasok sa finals, hindi doon nagtapos ang laban ng MSHS. Sa halip, mas lalo nitong pinainit ang apoy sa kanilang mga puso.
Sa huling pagkakataon, hinarap nila ang Lipata National High School (LNHS) para sa labanan ng ikatlong pwesto. Sa bawat palo ng bola ay ramdam ang paghihiganti ng pusong minsang nadurog, at sa bawat sigaw ay may halong panalangin. Basang-basa ng pawis ang kanilang mga braso, ngunit ang pagod ay napalitan ng matinding kagustuhang maisulat ang bagong kabanata ng kanilang kuwento.
At nang tuluyang pumasok ang bola sa panig ng kalaban, umalingawngaw ang sigaw ng tagumpay. Sa wakas, nakuha nila ang ikatlong pwesto.
Hindi man lahat ay naging ayon sa plano, sapat na ang mga sandaling ipinaglaban nila nang buong puso. Ang bawat patak ng pawis ay paalala na minsan, ang pusong ibinuhos mo sa laban ay siya na mismong panalo.
Sa kasaysayan ng MSHS Volleyball Team, bihira silang umaabot sa semifinals. Ilang taon din silang nanatiling nasa gilid ng tagumpayโlaging isang hakbang na lang, laging nauudlot. Ngunit ngayong taon, binasag nila ang lumang kuwentoโsapagkat kung dati ay sinusulat lamang sila ng iba, ngayon, sila mismo ang nagsulat ng kanilang kasaysayan.
Tayong lahat ay mga manlalaro rin sa larong tinatawag na buhay. May mga panahong panalo tayo, at may mga sandaling talo. Ngunit gaya ng bola, patuloy itong gumugulongโminsan nasa ibaba, minsan nasa itaas.
Sa bawat hampas ng problema, may pagkakataon tayong makapuntos. Sa bawat pagkadapa, may pag-asang bumangon. Dahil sa huli, gaya ng laro ng volleyball, ang buhay ay larong laging nakatingalaโat sa bawat pag-angat ng bola, kasabay ding umaangat ang ating pangarap.
Ang buhay ay isang bolaโumiikot, tumatalbog, bumabagsak, ngunit kailanman ay hindi tumitigil sa pag-ikot.
โ๏ธ Jhon Lester Lipon, Mary Kacey Balorio, at Adriane Gonzales
๐จ Monica Kyla Mockon
๐ธ MJ Gavaran at Mary Kacey Balorio
