https://www.facebook.com/108017618899150/

Heart Romances, Zone 6, Naga City (2025)

19/10/2025

THE HEIRESS' GUARD
Written by: Miss Eryl

Chapter Thirty

"SAAN KA PUPUNTA?" ulit na tanong ng bantay. Malaki ang katawan nito at malaki ang boses na parang mangangain ng buhay kapag lumapit sa 'yo.

Natigilan si Elisa at mabilis na nag-isip kung ano ang idadahilan. "Ah, eh... dadalhan ko lang ng pagkain si Señorita Veronica at nagdala ako ng damit na pamalit niya," ani niya.

Tumingin sa orasan pambisig ang lalaki at saka tumingin sa kanya.

"Hindi pa oras ng pagkain. Mamaya ka na pumasok sa basement." Hinila siya nito palayo at tumayo sa harap ng pintuan.

"Ang bilin ni Mrs. Deborah ay pakainin ko nang maaga si Señorita, bihisan at ayusan... ikaw din, kapag nagalit si Mrs. Deborah, ikaw ang ituturo ko," pananakot niya.

"Aba... aba... tinatakot mo ba ako?"

"Hindi naman, sinasabi ko lang ang maaaring mangyari." Lumapit siya sa bantay at binulungan ito.

Tumango-tango ang lalaki at, ilang sandali pa, pinadaan siya nito papasok sa basement.

"Bilisan mo, bibigyan kita ng tatlumpung minuto para gawin ang pinag-uutos ni Mrs. Deborah."

Malawak ang kanyang pagkangiti dahil napapayag niya ang bruskong bantay. Mabilis siyang kumilos at pumasok patungo sa basement.

Tatlumpung minuto—ang binigay na oras sa kanya. Kailangan lang niyang bilisan ang pagkilos upang makalabas sila ng basement. Hindi na niya poproblemahin ang ibang bantay dahil nagawan na niya ito ng paraan. Binigyan niya ang mga ito ng tig-isang tasa ng kape na may pampatulog, sigurado siyang bago pa magising ang mga ito ay tiyak na nakalayo na sila.

Bawat minutong tumatakbo ay mahalaga, kung kaya't lakad-takbo ang kanyang ginagawa upang mabilis na marating ang basement.

Humahangos na pumasok siya sa loob ng basement at pasigaw na tinawag ang pangalan ni Veronica.

"Señorita Veronica!"

"Elisa!"

Agad niyang nilapitan ang dalaga at niyakap ito nang mahigpit.

"Akala ko ay hindi ka makakarating," saad nito.

"Darating ako, Señorita, katulad ng pangako ko, itatakas kita... tatakas tayong dalawa."

"Thank you, Elisa," naiiyak na saad ng dalaga.

"Kailangan na natin umalis, bago pa magising ang mga bantay."

Inalalayan niyang tumayo si Veronica. Kahit hirap ang dalaga sa pagtayo at na-out of balance ito ay pinilit pa rin nitong ihakbang ang mga paa.

"Señorita, sumampa ka sa likod ko." Umupo siya upang makasampa ang dalaga sa kanyang likuran.

Nag-atubiling sumampa si Veronica sa likod niya. Matangkad siya nang kaunti sa dalaga at parehas na petite ang kanilang katawan, pero sa kalagayan ni Veronica ay natitiyak niyang gumaan ito dahil medyo pumayat ito.

"Pero.." nag-aalinlangan na saad ng dalaga.

"Sige na, Señorita, sumampa ka na sa likod ko."

Kahit may pag-aalinlangan ay sumampa si Veronica sa likod ni Elisa. Dahan-dahan na tumayo si Elisa at saka humakbang palabas ng basement. Kahit hirap sa pagpasan sa kanyang Señorita ay tiniis niya. Mabilis ang kanyang mga hakbang hanggang sa marating nila ang pinto palabas ng basement.

Ibinaba niya muna si Veronica at saka nagpalinga-linga sa paligid, agad niyang kinuha ang malaking kahoy at saka binuksan ang pinto. Wala siyang inaksayang oras, pagkabukas ng pinto ay pinukpok niya ng hawak-hawak na kahoy sa ulo ng bantay. Ilang hampas ang ginawa niya, bago tuluyang bumagsak ito sa lupa, may bahid ng dugo ang noo. Agad niyang binalikan si Veronica at isinampa sa kanyang likod at mabilis na lumabas.

Pasalampak na naupo si Elisa sa damuhan nang marating nila ang labas. Halos habulin niya na ang kanyang hininga dahil sa pagod at hingal.

Humiga pa siya sa damuhan at napahalakhak dahil sa kasiyahan na nararamdaman.

"Nagawa natin, Señorita!" sigaw niya.

Humiga na rin si Veronica sa damuhan at tumawa nang malakas katulad ni Elisa.

"Sigurado akong manggagalaiti sa galit si Mrs. Deborah kapag nalaman na nakatakas ka," natatawang saad ni Elisa.

"I know." Kumislap ang mga mata ni Veronica. Ngayon pa lang ay alam na niya kung ano ang gagawin niya sa mag-inang iyon.

Biglang bumangon si Elisa sa damuhan nang may marinig na sasakyan papalapit sa kanila.

Tumayo siya sa gitna ng daan at kumaway-kaway upang mapansin siya ng drayber. Hindi naman siya nabigo at hinintuan siya ng drayber ng trak.

"Manong, saan ang punta ninyo?" tanong niya.

"Sa kabilang bayan," sagot nito.

"Maaari po bang makisabay kahit sa kanilang bayan lang," pakiusap ni Elisa.

Luminga-linga ito at tila nagdadalawang-isip kung papayag ba ito.

"Eh, marami akong kargang mga kopra at bigas masyadong maliit ang aking trak para sa ating apat," tanggi nito, at saka bumaling ng tingin sa kasamahan.

"Ganoon po ba?"

"Oo, pasensiya na."

Narinig ni Veronica ang usapan kung kaya't sumagot na siya sa usapan.

"Babayaran kita, Manong!" sigaw niya.

Nilapitan naman siya ni Elisa upang alalayan na maglakad.

"Babayaran kita, Manong. Sabihin mo sa akin kung magkano ang kailangan mo," ani ni Veronica.

"Naku, Miss, pasensiya na, hindi talaga maaari," patuloy na pagtanggi nito.

"How much all of this?" Sinipat ng tingin ni Veronica ang laman ng trak.

Mga balat ng niyog na kinagkuprahan ang laman ng trak at sako-sakong bigas ang laman nito.

"Babayaran kita... Isang daang libo, dalhin mo kami sa Maynila," she offered.

"Eh, pasensiya na po talaga, Ma'am," tanggi nito.

"Three hundred thousand?"

Nagkatinginan ang drayber at ang kasama nito. Pigil ang hininga ni Elisa habang hinihintay ang sagot ni Manong Drayber. Alam niyang kakagat ito dahil sa laki ng perang ibabayad ng dalaga.

"Walang problema, basta sumunod ka lang sa usapan, Ma'am."

Lumawak ang ngiti ni Veronica. Abot-abot naman ang pasalamat ni Elisa dahil tuluyan na silang makakatakas sa kasamaan ni Deborah.

"SENORITA Veronica, narito na po tayo."

Tinapik ni Elisa si Veronica upang gisingin ito. Mahaba-haba rin ang kanilang nilakbay pabalik ng Maynila, dagdag pa ang hirap na dinanas nito sa mga k**ay ni Veronica, kaya't ramdam nito ang matinding pagod.

Unti-unting idinilat ni Veronica ang mga mata, pagkatapos ay inilibot ang tingin sa buong paligid.

"Señorita, nandito na tayo sa mansyon," nakangiting saad ni Elisa.

Lumawak ang ngiti ng dalaga nang masilayan ang mansyon. Bumaba ang driver ng trak at ang kasama nito upang alalayan silang bumaba.

Matapos maibigay ang halagang ipinangako ni Veronica at ang kasunduan na kalimutan at isiping hindi sila nagkita ng driver ng trak, na ipinangako naman ng lalaki, ay agad itong nilisan ang lugar.

Laking gulat ng mga kasambahay sa pagpasok sa loob ng mansyon nila ni Veronica. Para silang nakakita ng multo nang makita sila.

"Elisa...Señorita?" gulat na saad ni Aling Ising, ang tagapagluto sa mansyon.

Umarteng walang pakialam si Veronica. Kailangan niyang mapaniwala ang mga tao sa mansyon na hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nakakaalala.

"Elisa, dalhin mo na ako sa kuwarto ko, gusto ko nang magpahinga," utos ng dalaga.

"Opo, Señorita."

Pagpasok sa loob ng kuwarto ay agad niyang dinampot ang telepono at i-dial ang numero ni Jervis.

"Jervis..."

"Veronica, ikaw ba 'yan? Nasaan ka? Okay ka lang ba?" sunod-sunod na tanong ng binata.

"I want you to go home right now, I have something to tell you," ani ng dalaga.

"Sandali, nasa mansyon ka ngayon?"

"Yes, tsaka na ako magpapaliwanag."

Ibinaba ni Veronica ang telepono at hindi na hinintay ang sagot ng binata. Tumingin ito sa buong mansyon at malalim na nag-isip.

Alam nitong may susunod pang hakbang na gagawin ang tiyahin, kaya't ngayon pa lang ay pinaghahandaan na nito ang posibleng mangyari. Sa mga oras na ito, ngayon lang naisip ng dalaga na mahalaga si Jervis at hindi nito kaya ang mag-isa—ang lumaban nang walang sinuman na kakampi. Sa mga oras na ito, tanging si Jervis ang naisip ni Veronica na lubos na makakatulong.

To be continued...

19/10/2025

CLANDESTINE AFFAIR
Written By ASHKYN05

[ CHAPTER FIVE ]

NAG-AALAGA kay Riri sa umaga at sa gabi ay pinapasaya naman niya ang daddy nito. Gano'n ang naging routine sa bawat araw na lumilipas. Tatlong linggo na nga nila itong ginagawa. Walang palya ang pagkikita nila.

Hindi na nga siya tumatanggap ng ibang kliyente dahil ayaw nito. Dapat daw ay kaniya lang ang dalaga.

"Turn around," utos nito, nasa opisina sila ng lalaki at kakapatulog niya lang kay Riri.

"Ha?" Naguguluhan niyang tanong. Nakatayo siya sa harap nito at sa likod ay ang mesa.

"Turn around!" mariin na sabi nito sa kaniya. Hindi niya alam kung bakit sinusunod niya ito.

Kinakabahan niyang nilingon ang pinto, magkahalong excitement at kaba ang nararamdaman niya. Excited siya sa gagawin nila pero natatakot din na baka may makahuli sa kanila.

Kagat labi na tumalikod siya rito at naitukod niya ang mga k**ay sa mesa nang itaas nito ang palda na suot.

Muli niyang nakagat ang pang ibabang labi ng maramdaman niya ang mga dālīrī nito sa kaniyang ündërwëär. Hūmāhāpløs.

"Let's make it quick," bulong nito sa tenga niya. Ibinaba nito ang kaniyang ündërwëär.

Hindi pa man dumādāmpī ang k**ay nito sa mismong balat niya ay nāmāmāsā na siya.

Pinasadahan nito ng dïlä ang kaniyang leeg, paakyat sa kaniyang tenga.

"You're so gorgeous!" bulong nito sa pinaka-sexy na paraan dahilan para mas lalong siyang silābān. Sobra-sobra ang īnīt na nararamdaman niya.

Napadaing siya nang tuluyang dumāmpī ang dālīrī nito sa mäsëläng pärtë ng katawan niya. Pīnāglāruān, pinānggīgilān bago tuluyang pinasok ang isang dälïrï.

Halos mapunit ang labi niya sa kakakagat upang iwasan lumabas ang üngøl na kaniyang pinipigilan.

"So wēt," bulong pa nito nang tuluyan siyang lābāsān.

Napatigil sila at sabay na nilingon ang pinto nang may kumatok sa pinto.

"Shīt!" Tinānggāl nito ang dālīrī sa løøb niya. itināās ang panty at ibīnabā ang kaniyang palda

"Open it," utos nito at pumasok sa banyo.

Kinakabahan man ay pinagbuksan niya ang pinto. Itinikom niya pa ang mga binti dahil sa nararamdamang pāgkābāsā.

Napagbuksan niya ang asawa ng lalaki na halos makapagpahinto ng kaniyang hininga.

"Cian? Why are you here?" tanong nito sa kaniya ng may pagtataka.

"Ah..."

"Do you need something?" tanong ng lalaki na kalalabas lang ng pinto.

Nilingon nito ang asawa at pagkatapos ay siya naman. Nababasa niya ang kaguluhan sa mga mata nito.

"The dinner is ready," sagot nito sa asawa.

"Uuwi na ho ako, tapos ko na rin naman ho kayong tulungan sa pag-iisip ng regalo para kay Riri," pagsingit niya sa usapan. Saglit niyang nilingon ang lalaki nakita niya kung paano itong magpigil nang ngiti.

Totoong inimbitahan siya nito kanina sa opisina para sana mag-isip ng regalo pero nauwi lang sa gano'n ang lahat.

Nilagpasan niya si Mrs. Moore pero napahinto siya sa narinig sa bibig nito.

"Puwede bang huwag mo gawin iyon sa loob ng pamamahay natin?"

"We're not doing anything! You heard her, didn't you? I asked her to help me think of a gift. Have you forgotten? Riri's birthday is coming up! " sigaw ng lalaki. Iyon ang unang beses na narinig niya ito. Madalas kasing tahimik ito at malambing kung magsalita.

"I'm sorry!" mahinahong sabi ni Mrs. Moore.

Nagpatuloy siya sa paghakbang, hindi na gustong marinig ang pagtatalo nila. She just texted him na ipadala sa bank account niya ang bayad.

Pagdating sa apartment ay dumiretso siya sa banyo para makaligo. Ramdam niya kasi ang panlalagkit ng katawan lalo na sa ibābāng pärtë.

Nahiga siya sa k**a nang makapagbihis ng pantulog. Wala na siyang pasok sa club. She quits. Bakit hindi? Kayang ibigay ng lalaki ang lahat ng hingin niya basta maging secret girl at night siya nito.

Tumunog ang kaniyang cellphone mula sa bag kaya naman bumangon siya at kinuha iyon. Tiningnan niya ang text ng lalaki, ito lang naman ang gumagambala sa kaniya.

From : Unfaithful
Are you home, Cian?

"Yes," she replied.

Muli siyang humiga sa k**a, sa k**ay niya ay naroon ang cellphone, hinihintay ang text message nito. Old school, mas uso na kasi ngayon ang social media. Niloloadan siya nito para lang magka-text silang dalawa.

From : Unfaithful
Did you eat?

To : Unfaithful
No, busog ako.
Matutulog na ako.

Hindi niya na hinintay ang reply nito, inilapag niya ang cellphone sa night stand at humiga na ng ayos.

Naalimpungatan siya sa katok sa kaniyang pintuan, saglit niyang sinipat ang orasan at napansin na alas-otso pa lang ng gabi. Isang oras pa lang ang naging pagtulog niya.

Napilitan siyang bumangon para silipin kung sino man iyon. Gusto niyang bumuga ng apoy dahil sa pagka-istorbo ng kaniyang tulog.

Pagbukas niya ng pinto ay halos malaglag ang kaniyang panga ng makita ang lalaki. May hawak itong paperbag ng isang sikat na fastfood.

"Why are you here?" tanong niya.

Hindi ito sumagot, imbes ay humakbang ito palapit sa kaniya dahilan para mabuksan ng malaki ang pinto, pumasok ito at dumiretso patungo sa kaniyang kusina.

At dahil walang dingding ang kaniyang kusina ay kita niya pa rin ito. Abala sa pag-aayos ng pagkain na binili.

"Why are you here?"

"What do you mean?" balik na tanong nito. Hindi man lang siya binigyang sulyap.

"I don't want to do it here, not in my home," pahayag niya dahil doon ay nag-angat ito sa kaniya nang tingin.

"Okay!" pagsang-ayon nito dahilan para umawang ang labi niya. Hindi niya inaasahan na susunod ito sa sinabi.

Nagkibit-balikat siya at humakbang na palapit, naupo siya sa tapat ng counter, iyon ang nagsisilbi niyang lamesa sa apartment.

"Don't you eat at night?" tanong nito at inilapag sa harap niya ang pinggan.

"Sometimes lalo na kung gusto ko na lang matulog. You disturbed my sleep." Nagsimula siyang kumain.

"Sorry," sabi nito at naupo sa tapat niya.

"Kumain ka na rin," sabi niya. Tumango ito pero nanatiling nanunuod sa bawat subo niya.

"Paano mo pala nalaman ang address ko?"

"To her," sagot nito.

Napatango ako. Si Mrs. Moore ang tinutukoy nito. Hindi niya alam kung bakit ganito ang lalaki. Hindi ito nagsasabi sa kaniya pero alam niyang may problema ang mag-asawa.

"Will you stay here for good?" Hindi niya mapigilang tanungin ito. Naalala niya ang gusto ni Riri. Gusto ng bata na manatili ang ama nito. Mag-iisang buwan na rin na narito ang lalaki, at pansin niyang mas masigla ang batang inaalagaan.

Nag-angat ito nang tingin sa kaniya, ang mga mata ay seryoso. Madalas itong tahimik. A man of a few words.

"Do you want me to stay?"

"Riri want you to stay," sagot niya.

This secret affair, alam niyang hindi ito magtatagal, dahil alam niyang lahat ng sikreto ay nabubunyag at bago pa mangyari iyon ay dapat matapos na niya.

"Do you want me to stay? If you want me to stay, just say it."

"Why?" tanong niya.

Bakit parang hindi mahalaga rito ang sariling pamilya?

Gusto niyang tawanan ang sarili, hindi siya bagay maging kabit. Inaalala niya pa talaga ang pamilya nito kahit na parte naman siya ng panloloko. She agreed. She's part of this affair. She's the fvcking reason.

"I like you," sagot nito.

Tinitigan niya lang ito na parang isang magulong painting. At dahil hindi siya mahilig sa art ay hindi niya ito maintindihan.

"Stay, for Riri," iyon na lang ang sinabi niya at ipinagpatuloy na ang pagkain.

Nang matapos silang kumain ay naghugas siya nang pinggan at hinayaan niya lang ang lalaki na libutin ang maliit niyang apartment.

Saglit lang siyang natapos at nakita ang lalaki na nakahiga sa sofa. Lumagpas ang paa nito dahil hindi naman sobrang laki ng sofa. Nakapikit ang mga mata, naririnig niya rin ang mahinang hilik, indikasyon na tulog ito.

Malaya niyang pinagmasdan ang mukha ng lalaki at hindi niya ipagkakaila na attracted siya rito. Guwapo kasi ito, maganda rin ang katawan kahit pa nasa trenta na. Bukod sa pera nito ay nagustuhan niya rin ang pagiging gentle not unless nasa bed sila.

Attracted siya sa lalaki dahil sa mga nabanggit niya pero wala siyang nararamdaman para rito. Naggagamitan lang sila. Ginagamit niya lang ito para sa pera, at ginagamit nito ang katawan niya.

Nagtungo siya sa kaniyang kuwarto at kumuha ng kumot sa cabinet, bumalik siya sa nakahigang lalaki at kinumutan ito. Mukhang pagod ito dahil hindi man lang nagising.

Bumalik siya kaniyang kuwarto at hinayaan ang sarili na matulala hanggang sa kainin ng antok ang kaniyang sistema.

KINABUKASAN ay nagising siya dahil sa kaniyang alarm clock, pupungas-pungas siyang bumangon, pumasok siya sa banyo para mag-toothbrush at maghilamos, iyon ang madalas niyang morning routine.

Paglabas niya ay napansin niyang wala na ang lalaki sa sofa, kita kasi ang sala paglabas lang ng kuwarto, gano'n din ang kusina. Maayos na nakatupi ang kumot at naka-lock naman ang pinto niya.

Dumiretso siya sa kusina para maghanda na ng almusal pero napahinto siya nang mapansin ang counter top, may nakahanda na roon na pagkain. Naupo siya at tiningnan ang laman.

Pritong itlog na kung tawagin ng mayaman ay sunny side up, may sinangag din at tocino.

Napanguso siya, pinipigilan na mangiti. Napansin niya pa ang papel na nakaipit sa ilalim ng baso na may kape.

"I have work, see you later," pagbasa niya sa nakasulat. Maganda ang penmanship ng lalaki. Masiyado itong pinagpala sa paningin niya.

Nagsimula siyang kumain at ng matapos ay naligo na siya para pumasok sa mansion. Paulit-ulit man ang kaniyang trabaho ay hindi naman siya napapagod. Masaya kasi siya na alagaan si Riri.

"Ate Cian, daddy is not home last night," sabi ni Riri habang lulan sila ng sasakyan papunta sa school.

Naitikom niya ang bibig dahil sa nararamdamang guilty. Nasa apartment niya kasi ang lalaki.

"Baka may work siya?"

"I think. Narinig ko kasi si mommy na tinatawagan siya kagabi pero hindi naman sumasagot," malungkot na sabi nito.

"Baka nag-work lang yon. Don't think about it." Hinaplos niya ang ulo nito.

"Hindi ko siya nakita kaninang morning," sabi pa nito.

"Makikita mo naman siya mamaya, susunduin ka niya."

Inilabas niya ang cellphone at nagtipa ng message sa lalaki.

To : Unfaithful
Puwede mo sunduin si Riri?
She's sad. She wants to see you.

"Can we go sa mall if ever na sunduin niya ako?"

"Yeah! sure," pagsang-ayon niya.

Nakarating sila ng school, inihatid niya sa classroom si Riri at saka siya nagtungo sa cafe na madalas niyang tambayan.

Tumunog ang kaniyang cellphone hudyat ng isang tawag kaya naman kinuha niya ito sa bag na suot. Nakita niyang ang lalaki ang tumatawag sa kaniya.

"Where are you?" iyon ang bungad nito sa kaniya.

"Sa cafe, malapit sa school ni Riri," sagot niya. Pumila siya at umorder. "Yung madalas kong order," sabi niya sa cashier, naglapag siya ng pera.

"Sunduin mo mamaya, nag-aaya nag-mall," sabi niya nang matahimik ito mula sa kabilang linya.

"Okay. Can I sleep in your apartment?"

Kumunot ang kaniyang noo.

"I told you, ayokong gawin iyon sa apartment ko."

"We're not doing anything. I just want a peaceful sleep."

Nag-init ang kaniyang pisngi dahil sa sinabi nito. Napayuko siya at kinagat ang ibabang labi dahil sa kahihiyang nararamdaman.

"Still there?" Mabigat na ang paghinga nito.

"Hmmm."

"Keep talking," sabi nito.

Inilapag ng crew ang order niya kaya saglit siyang nagpasalamat.

"Why? Are you... mæstürbåtïng?" bulong lang ang huling salita na sinabi niya.

"No, no. I just want to hear your voice," depensa nito kaya napairap siya.

"Sige na, mamaya na lang. Sunduin mo kami, okay?"

"Okay." Bago pa ulit humaba ang usapan ay pinatay niya na ang tawag. She enjoyed her coffee. Tama lang yata na nag-quit siya sa trabaho dahil madalas na masarap na ang tulog niya.

Thirty minutes bago mag-uwian ay bumalik na siya sa school. Muli siyang pinapasok ng guard at tahimik na siyang naghintay sa gilid ng room ni Riri. Hindi nagtagal ay pinalabas na rin ang mga bata.

"Look, Ate Cian, perfect score ako sa quiz," ipinakita nito ang printed paper na may quiz.

"Wow! Congratulations, Riri!" nakangiti niyang bati sa bata. Matalino kasi talaga ito, mas advance ang utak kesa sa normal na bata.

Naglakad na sila papunta sa parking lot at nakita niya ang sasakyan ng lalaki. Wala ang madalas nilang gamit.

Bumaba ang lalaki mula sa driver seat at bumati sa anak.

"Dad, I miss you!" Iyon ang narinig niyang sinabi ng bata habang karga ng lalaki.

"I miss you, baby," bulong ng lalaki.

Pinagbuksan sila nito ng pinto sa shotgun. Naunang inupo si Riri sa loob at nang siya na ang papasok ay saglit siya nitong pinigilan sa pamamagitan ng paghawak sa bewang.

"Why?" She gulped.

"Later?"

"Okay," maikling sagot niya at pumasok na. She settled herself beside Riri who's innocently looking at them.

"Dad, can we go sa mall?" tanong nito.

"Sure, Riri. I'll call your mother first," sabi nito habang nasa shotgun na. Inilabas nito ang cellphone at nag-dial ng number.

"Hello? I know you're busy but Riri wants to go to the mall. We're eating outside with Cian," sunod-sunod na sabi ng lalaki.

Mula sa front mirror ay napansin niya na nakatitig sa kaniya ang lalaki dahilan para umiwas siya. Hindi niya mapigilan na mapanguso.

Paano kaya nito nagagawang makipag-usap sa asawa pero sa ibang babae naman nakatingin?

ITUTULOY...

19/10/2025

HOW CAN I SAY I LOVE YOU
Written by: Missing Valentina

Chapter 10

KAHIT na anong paliwanag ni Leo ay hindi ito nagpabago sa isip ng dalaga. Umalis pa rin ito at hindi siya pinakinggan o pinansin. Dire-diretso lang ito sa paglabas ng pinto. Ang hirap pa naman itong suyuin.

Walang magawa na inayos niya ang mga gamit na iniwan nang dalaga. Kasalanan naman niya kasi kaya tuloy nag-walk-out. Pasaway kasi siya. Hindi niya inaasahan na maging ganito ang magiging kinalabasan ng pagtatapat niya. Isang linggo niyang hindi nakita ang dalaga at doon niya na realize na kailangan niya ito, na miss niya na ito. At ayaw niyang mawala ito sa tabi niya at paningin niya dahil mahal na niya ang dalaga. Doon niya na realize lahat ng mga ginagawa nila, sa mga pakisusuyo niya. Sa paglalaba, pagluluto, kapag ginigising nila ang isa’t-isa, doon niya na realize na ayaw niyang tumanda kung hindi si Rowah ang kasama.

Naglakad siya palapit sa mesa kung saan nakalapag ang kaniyang cellphone. Kinuha niya ang aparato at dinial ang numero ni Millet. Kailang niya ang tulong ng kaibigan ng dalaga.

“Hello.”

“Yes, Leo. Ano ang kailangan mo?” sagot ni Millet sa kaniya, wala man lang hello halatang hindi nito gusto ang pagtawag niya.

“Nandiyan ba si Rowah?”

“Wala. Di ba dinala mo siya? Pinakialaman mo sila ni Peter.” galit na wika nito.

‘Nagalit yata si Millet sa akin dahil sa ginawa ko kanina. Ibig sabihin mas boto siya sa Peter na iyon?’ ani niya sa isip niya. “Oo. Kapag nandiyan na ang girlfriend ko— what? Girlfriend? The who?” sunud-sunod nitong tanong at gulat.

“Hindi pa kasi ako tapos pinuputol mo kaagad ako.”

“Tsk! Wala akong pakialam sa girlfriend mo, h’wag mo na kaming guluhin ni Rowah dahil masaya na kami. At ang date nila ni Peter kanina na sinira mo ‘yon pala may jowa ka na.”

“Oo. Hehe.” masaya na wika niya ngunit siya naman ikinainis ni Millet.

“Masaya ka pa. E di, congrats. Magsama kayo ng jowa mo. Pakiramdam ko bakit parang hindi si Aela ang jowa mo, medyo masaya ka kaysa una mo e.” naiirita na wika nito.

“Oo. Iba na.” sagot naman niya kay Millet na nasa kabilang linya. Hindi alam ng lalaki na kanina pa siya gusto suntokin ni Millet, kung nasa tabi lang niya ang lalaki. Baka matuhod pa niya sa harap ang lalaki para hindi na magkalahi. Kairita! Kawawa na naman ang kaibigan niyang matagal ng umaasa na mapansin nito. Pasalamat na nga siya pumayag na sa gusto niya na umalis nalang sa boarding house nito. Dahil alam ko at alam naming tatlo na patuloy lang na masasaktan si Rowah. Napaka-martyr. Masokista. Grr.

“E di, magpa-party ka! Pupunta kami para makikain tapos magbabalot kami pauwi.” pagsusuplada ni Millet kay Leo.

“Kahit nga hindi na kayo umuwi e. May bakanteng kuwarto naman, p’wede kayong matulog ni Peter dito.”

“Huwag na. Doon na kami sa bahay ni Peter , mansion pa. Kapag magkatuluyan silang dalawa ni Rowah doon n— hindi maganda ang lumalabas sa bibig mo Millet.” putol ni Leo sa dalaga.

“Anong hindi maganda, aber? May bago ka na kaya, syempre, kaming tatlo magsasama habang buhay. Kapag ikakasal si Rowah kay Pet— Millet! Hindi nakatutuwa ang mga pinagsasabi mo. Si Rowah ang girlfriend ko tapos sa iba mo siya ipakakasal? Anong klaseng kaibiga ka?” nagtatampo na wika ni Leo kay Millet. Nagulat si Millet sa sinabi ni Leo kaya hindi ito makapag-react.

“Gi-girlfriend mo si Rowah?” gulat na tanong nito kay Leo.

“Oo. Naiinis na nga ako sa’yo, puro ka Peter.”

“My god! Paano na si Peter?”

“Millet! Girl from ko si Rowah! Kapag ikakasal kami ni Rowah bawal ka pumunta. Si Peter pala ang gusto mo para sa kaibigan mo, ha.” galit na wika ni Leo kay Millet at pinatay na ang tawag. Galit na naglakad siya papasok sa kaniyang kuwarto na nakabukas at mabilis na nagpalit ng damit. Susundan niya si Rowah sa bahay ni Millet mahirap na baka nando’n si Peter.

SAMANTALA, si Rowaha naman ay naglakad-lakad hanggang sa makarating siya sa palengke na malapit lang sa tinitirhan nila ni Leo. Kaya minabuti nalang niyang mamili. Nasa kalagitnaan siya sa pagpipili ng repolyo at carrots ng bigla nalang may humawak sa damit niya. Gulat na napalingon siya dito at nakita niya si Aela. Biglang nagbago ang mukha niya ng makita niya ito. Si Aela ang dating girlfriend ni Leo. Ano kaya ang nangyari sa kanilang dalawa, bakit sila naghiwalay? Sa anong rason?

“Hi, Aela.” bati niya.

“P’wede ba tayong mag-usap?” wika nito. Tiningnan niya si Aela sa mata bago siya tumango. Imbes na bibili siy ng repolyo at carrots ay hindi nalang mas importante si Aela. Pumasok sila sa Uncle’s John at umupo sa bakanteng upuan. Malaki ang pasasalamat nila at wala pang ibang naka-upo. Umorder ng isang chocolate chillz at isang strawberry chillz si Rowah para sa kanilang dalawa ni Aela. Binigyan siya ng babae sa cashier ng dalawang plastic cup para lagyan niya chillz pagkatapos niyang magbayad. Self-service kasi ang nasabing palamig.

Pagkatapos niyang kumuha ng chillz ay umupo na siya sa upuan kaharap kay Aela. Ibinigay niya ang chocolate chillz sa babae ngunit ayaw nito dahil ang gusto nito ay ang strawberry chillz niya.

“Ang strawberry nalang ang sa akin.” si Aela.

“Akin ‘to e.” sagot naman niya.

“Buntis ako kaya ibigay mo na ‘yan sa akın.” wika ni Aela sa kaniya na nagpatigil sa kaniya. Itutusok na sana niya ang straw kaso natigil dahil sa rebelasyon nito. Nanggugulat ba naman kasi.

“What? Buntis ka?” gulat na tanong ni Rowah sa babae habang ang utak niya ay kunh anu/ano na ang pumapasok.

Ano ang gagawin niya kung si Leo ant ama ng dinadala nito?

“Yes!” mabilis na sagot nito sabay kuha ng strawberry chillz ni Rowah. Wala ng nagawa ang dalaga ng mapasak**ay na ito ni Aela lalo na ng tinusok na nito ang straw at sumipsip.

“And the father?” interesado na tanong niya dito.

“Don’t worry hindi si Leo.” sagot nito habang busy sa strawberry chillz nito.

Napakatakaw ni Aela sa chillz.

“Buti naman.” mahinang wika ni Rowah saka tinusok nilagay ang straw sa chocolate chillz at sumisip.

“Akala mo si Leo, no?” nakangiti na tanong nito. Parang natuwa pa ito na hindi si Leo ang ama. Napakalandi!

“Malamang! Dahil sa pagkaka-alam ko si Leo ang boyfriend mo.”

“Hindi siya ang nakabuntis sa akin. Naalala mo ‘yong araw na nag-away kami? Iyon ang pinak**alala naming away. Nalaman niya kasing buntis ako sa ibang lalaki. At imposible na mabubuntis niya ako dahil hindi naman namin ginagawa ‘yon. May respeto sa babae si Leo at iyon ang nakatutuwa sa kaniya.”

“Ah! Ayaw mo pala sa lalaking nirerespeto ang pagkababae mo, gusto mo doon sa lalaking titikman ka lang tapos iwan ka.” inis na wika ni Rowah kay Aela.

“Nonsense! Huwag kang magsalita na hindi mo alam ang lahat.” inis na sagot ni Aela. “Paulo si my first lover. Eight years relationship kami hanggang sa umalis siya ng bansa para doon magtrabaho. Nagkakilala kami ni Leo dahil sa kaibigan niya at nagkagusto ako sa kaniya. Ako ang unang lumapit. And that time, may gusto siyang iba ngunit nag-asawa ito. Hanggang sa napunta ka dito. He likes you, ‘yon ang nakita ko sa kaniya pero hindi pa nito alam. Alam ko ‘yon dahil sa mga ginagawa niya. Hindi niya lang ito marecognize pa.” Mahabang kuwento ni Aela.

“Actually, nagseselos ako sa’yo dati pa, kasi ikaw naglalaba ng mga damit niya. Naglilinis ng kuwarto niya, nagluluto. Kapag ako ang nagluto, kinukumpara niya ito sa’yo. Akala mo ikaw lang ang nasasaktan, ako rin, Rowah. He’s comparing me to you at hindi ako nagreklamo dahil ako naman ako may gusto sa aming dalawa. Malinaw na noon pa man na hindi niya ako papatulan. Nakikita mo kaming naghahalikan dahila ako ang humahalik at hindi siya. Tinutulak pa nga ako. Akala ko nga bakla siya, pero no’ng inamin niyang gusto ka niya dinadalasan ko na ang pagpunta ko sa bahay niyo at nagmamaldita sa’yo. But anyway, I’m sorry. Huli na iyon.” patuloy nito.

Halos hindi na maka-focus si Rowah dahil sa pagtatapat ni Aela. Hindi niya akalain na matagal ng Mmay gusto sa kaniya si Leo. Bakit hindi niya ito napapansin? Manhid na ba talaga siya? Siya ba ang manhid o si Leo?

“Salamat sa pagkuwento niyan sa akin.” aniya na balewala ang mga kalandian na pinaggagawa nito kay Leo.

“Hindi ka galit sa akin?” tanong sa kaniya ni Aela.

“Hindi.”

“Bakit?”

“Ikaw kasi ang palay na iniiwasan. Hindi ka daw malinis kaya tumatanggi si Leo na tukain ka.” walang preno na wika ni Rowah kay Aela.”

“Rowah!” sigaw ni Aela sa pangalan niya.

“Oh, bakit?”

“Ang sama ng ugali mo, ha!”

“Mag-eskandalo ka diyan. Tingnan natin kung sino ang mapahiya.”

“Mayabang ka na kasi alam mong ikaw ang gusto ni Leo.”

“Bakit gusto mo pa ba siya? Para masumbonv na kita sa Paulo mo. Nanlalandi ka na naman.”

“Baliw! Hindi ko inaasahan na ganiyan ang ugali mo.”

“Same. Hindi ko rin na ganiyan ka at maging ganito ako sa harap mo. Siguro ang ugali naka-depende sa mga taong kaharap ko.” wika ni Rowah sabay tayo. “Anyway, salamat sa kuwento mo. Sana huling pagkikita na natin ‘to. At sana huwag ka maging proud na may nasira kang tao. Bye!”

At umalis na si Rowah muntik pa niyang maiwan ang mga pinamili niya kaya bumalik siya.

“Oh, bye na talaga. Huwag ka ng malandi, ha.” aniya kay Aela at tuluyan ng umalis. Si Aela naman ay naiwan na naiinis na medyo natutuwa dahil wala na siyang kikim-kiming kasalasan kay Rowah.

Abangan…

Address

Zone 6
Naga City
4400

Telephone

+639065775057

Website

facebook.com

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Heart Romances posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Business

Send a message to Heart Romances:

Heart Romances

19/10/2025

19/10/2025

19/10/2025

Address

Telephone

Website

Alerts

Contact The Business

Shortcuts

Share

Category