https://www.facebook.com/108017618899150/

Heart Romances, Naga City (2025)

29/07/2025

RHYTHM OF LOVE
(Book 1: The Boys)
By: Reinarose

CHAPTER 13:

HINDI MAPAKALI si Yurih. Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman sa isiping hindi na makikita si Cloe.

"Uupo na lang ba tayo? Hindi ba natin pipigilan si Cloe na umalis?" tarantang tanong ni Ian.

Hindi sumagot sina Juke at Tristan. Nakatingin lang ang nga ito kay Yurih.

"Ano ba? Wala ba takaga kayong gagawin?" sigaw na ni Ian. Uto ang nas nadedepress dahil napalapit na ng lubusan ang kakoiban sa dalaga. Isang kapatid na ang turung niya dito.

Nakatitig lang sa kawalan si Yurih. Malalim ang kanyang iniisip.

GABI, abala na naman si Cloe. Alam na ng kanyang nga kasamahan na iyon na ang huling gabi niya sa trabaho.

"Kailangan mo ba takagang umalis?"

"Hindi ka ba masaya dito?"

"Paano na ang mga customer mo?"

"Ano ba kayo? Parang hindi na tayo magkikura, ah! Dadakaqin ko naman kayo dito. Magtrabaho na nga kayo!" pagtataboy ng dalaga sa mga katrabaho. Nararamdaman kasi niyang tila papatak na abg kanyang luha. Napamahal na siya sa mga iti, naging mabuti ang kahat sa kanya. Isang buntong-hininga pa ang kanyang pinakawalan bago muling ipinagpatuloy ang pagsidilbi sa mga customer. Ilang sandali pa, nagsimula ng mag-perform ang The Boys. Napatitig ang dalaga sa apat na magkajaubigan. Mamimids din nita ang mga ito. Biglang nabaling ang kanyang tingin kay Yurih. "Makakalimutan din kita," anas niya.

MATAPOS ang ikalawang kanta ng The Boys, isang awitin pa ang ngayon ay sinisimulan ni Yurih. Nagkatinginan ang tatlo nitong kaibigan dahil ang kinakanta nito ay hindi 'yung prinaktis nila. Ngunit naging mabilis ang pick-up ng tatlo, sinabayan ng tugtog ng piano ang awiting kinakanta ni Yurih.

INCOMPLETE

Even though it seems I have everything
I don't wanna be a lonely fool
All of the women, all the expensive cars
All of the money don't amount to you
So I can make believe I have everything
But I can't pretend that I don't see
That without you girl my life is incomplete
Said without you girl...

Mulibg nabaling ang tingin ni Cloe kay Yurih. Habang kumakanta ito, nakatitig ito sa isa sa mga nasa audience. Nang sundan ng dalaga kung kanino, napakagat siya sa sariling labi dahil kay Yvette ito nakatingin. Sa kanyang pagtalikod, doon na pumatak ang kanyang luha. So, para kay Yvette ang kantang iyon. Natakpan ni Cloe ang sariling bibig. Nasasaktan siya dahil mahirap palang pigilin ang puso.

Tumayo buhat sa kinauupuan si Yurih. Bumaba ito sa stage at nagsimulang naglakad habang patuloy sa pagkanta. Nagkatinginan ang tatlo nitong kaibigan, isang ngiti ang kumawala sa mga labi nila.

Napalunok naman si Yvette. Kinakabahan siya, kinikilig dahil sa gawi niya patungo si Yurih. Ngunit laking dismaya niya ng lampasan siya nito.

I just can't help lovin' you
But I loved you much too late
I'd give anything and
everything
Ti hear you say, that you'll stay...

Even though it seems I have everything
But I can't pretend that I don't see
That without you girl my life is incomplete

Without you girl my life, my life is incomplete
Without you girl my life is incomplete....

Taas-baba na ang balikat ni Cloe dahil sa pagpipigil na mapahagulhol.

Nang mga sandaling iyon, nakatayo na si Yurih sa likuran ng dalaga. Muli niyang itinapat ang mike sa bibig.

"I'm sorry! I'm sorry for making you cry. I'm sorry dahil... dahil ngayon ko lang narealize kung ano hakaga mo sa buhay ko. If... if you give me another chance, I will show you what love means." litanya ng binata.

Agad na pinahid ni Cloe ang kanyang luha. Nagtaka siya dahil parang kay lapit lang ng boses na iyon ng binata. Huminga siya ng malalim at dahan-dahang humarap. Napaawang ang kanyang bibig ng makita ang binata sa kanyang harapan. Para tuloy tumigil ang kanyang paghinga.

"I'm the devil arrogant. Ma pride na tao but I'll let it out now. Why? Because I don't want to lose you. I can change, pero ang kabayaran na gusto ko, just stay beside me." sabi pa ni Yurih, titig na titig sa nukha ni Cloe.

Hindi makakilos si Cloe. Para siyang natulos sa kinatatayuan. Ang kanyang luha ay patuloy sa pagpatak.

Lumapit dito si Yurih, pinahid nito ang luha ng dalaga. "Kahit umiiyak ka, maganda ka pa din." anas ng binata sabay yakap sa dalaga.

Napa-NGANGA sina Jude, Ian at Tristan sa ginawa ng kaibigan. Tumayo ang mga ito at nahbigay ng malutong na palakpak.

Umiiyak na nilisan ni Yvette ang bar na iyon na dala-dala ang sakit ng puso niya.

"WOW! Hanep ka, dude! I never imagine na magagawa mo ang bagay na 'yun!" may panunudyong wika ni Juke.

"Aiisstt! Tumigil na nga kayo!" bulyaw ni Yurih, pakiramdam niya ay namumula ang buong mukha dala ng sobrang hiya.

"Grabe! From Yurih, the arrogant to Yurih, the sweetlover. What do you think, Cloe?" nakangiting tanong ni Tristan.

"Ohhh, well... hmmmm."

"Tsk! Anong reaksyon 'yan?" ingos ni Yurih.

"Wait! Wait! Ang haba ng buhok ni atenggggg!" kunwari ay tili ni Ian, nagkunwari din itong may hinahawing buhok na ay haba. Nakisakay naman si Cloe. Nagkunwari itong ikinipit ang buhok sa balikat.

"Hoy! Sila pa ang kinakampihan mo kesa sa'kin?" singhal ni Yurih.

"Bakit, ha? Bakit? Bakit? Bakit, may angal?" ganting singhal ng dalaga.

Napapadyak lang si Yurih dala ng sobrang inis. Pinagtutulungan siya ng apat. Ilang sandalu pa, sinenyasan niya ang tatlong kaibigan.

"Ano?" kunit-noong tanong ni Ian.

Pinalaki ni Yurih ang mga mata, isinenyas na umalus na ang mga ito.

"Ano? Magsalita ka kasi!" ani Juke, nafkukunwaring hindi magets ang nais ipakahulugan ng kaibigan

"Sabi ko, umalis na kayo!" buling ngunit gigil na gigil si Yurih, isinenyas pa ang k**ay 'tsupi'.

"Ano? Hindi ko marinig?" ani Tristan.

"Mga gago, umalus na kayo!" sigaw na ni Yurih, pinagbabato pa ang mga ito.

Natatawang nagtatakbo ang tatlo, iniwan na nila ang dalawa para mapagsolo.

Mahaba-habang katahimikan ang namayani kina Clie at Yurih. Walang mahagilap na sabihin ang dalawa.

Tumikhim muna ang binata bago nagsalita. "Aalis ka pa?"

"Oo,"

"Huh? P-pagkatapos ng lahat... lahat ng sinabi ko, aalis ka pa din?"

"Bakit, ano ba ang naa isip mo?"

"Huwag ka ng magtangkang umalus dahil kahit saan ka magpunta, mahahanap pa din kita!"

"Naka-drugs kaba? Hindi ako pupunta sa malayong lugar."

"Ha? E, bakit ka aalis?"

"Tsk! Magtatranaho na po ako sa isang kumpanya. Isang full time designer."

"Ha?"

Napsngiti si Cloe. Kakamot-kamot naman sa kanyang batok si Yurih.

"I'm tired! Uuwi na ako." paalam ng dalaga, tumayo ito buhat sa kinauupuan ngunit nagulat na lang siya ng biglang yakapin ng binata.

"Don't try to escape because I'm not allowing you." anas ni Yurih habang nakayakap sa likod ng dalaga.

Nagtambulan na naman ang dibdib ni Cloe. Napalunok ito ng ilang beses.

"Ihahatid na kita," sabi pa ni Yurih, hinawakan nito ang k**ay ni Cloe at nagsimulang maglakad.

Wala pa ding masabi ang dalaga, nananaginip yata siya ng mga oras na iyon. Ipinagbukas pa siya ng pintuan ng kotse ni Yurih. Maingat na inalalayan papasok sa loob ng sasakyan. Nang magsinulang paandarin ng binata ang kotse, ginagap nito ang isang k**ay ni Cloe. "Para iparamdam sa'yo na hindi ito panaginip. I will always hokd your hand and bever let you go."

Napakuyom ang isang k**ay ni Cloe. Kung ganito lagi ang maririnig niya sa bibig ng binata, aatakihin siya ng bigla. Dahil sapul na sapul ang puso niya sa bawat salitang binibitiwan nito. Hanggang sa makarating sila sa tinutuluyan ni Cloe, nanatiling magkahawak ang kanilang mga k**ay.

"Wala ka bang sasabihin? Galit ka pa ba sa'kin?" tanong ni Yurih, nasa tapat na sila ng pintuan ng bahay ng dalaga ngunit wala pa din suyang salitang narinig buhat dito.

Napaawang ang bibig ni Clie ngunit walang salitang lumabas buhat sa kanyang bibig.

Napatitig si Yurih sa najaawang na bibig ni Cloe. Hindi tuloy niya napigilan ang sariling dampian ng halik ang labi nito. "It's all your fault. You gave me the signal." anas pa niya at saka lumayo sa dalaga. "Pumasoj kana sa loob. Goodnight," dugtong pa niya sabay talikod. Dahil kung magtatagal pa siya na kasama ang dalaga, baja hindi na niya naisin pang umalis sa tabi nito.

"Oh my Giddddddd!" ang tili ni Cloe bg makapasok sa loob ng kanyang bshay. Inhale-exhale ang ginawa nito habang tutop ang dibdib. "Ahhhhhh!" tili pa nito. Ibinagsak nito ang katawan sa k**a at parang naka-drugs na nakatitig sa butiking nasa kisame.

KINABUKASAN, may hang-over pa yata si Cloe ng nagdaang gsbi. Nakatulala pa din ito at parang naengkanto. Napapitlag pa ito ng biglang may kumatok. Binuksan nito ang pintuan na hindi inayos ang sarili.

"Mirning," bati ni Yurih, itinulak nito ang pintuan upang makapasok sa loob, hindi na hinintay na abyayahan ng dakaga.

"T-teka, anong ginagawa mo? Trespasding kaba , ah!"

Iiling-iling naman ang binata, wala siyang makits na pwedeng paglagyan ng mga pinamili. Ang maliit na mesa ay nilalagyan ng mga gamit ng dakaga.

"Ano ba? Hindi mo ba ako naririnig? Umalus kana dito!"

"Ayusin mo na ang sarili mo habang nagluluto ako ng almusal." tanging wika ng binata.

"Ha?"

"Ayan kana naman, lagi akong sine-seduce ng bibig na 'yan. Bakit ba lagi 'yang nakaawang? Oh, wala pa pala akong good morning kiss."

"Huwag kang lalapit! D'yan ka lang!" natatarantang wika ni Cloe, napapalunok ito dahil sa naiisip.

"Then, ayusin mo na ang sarili mo. Pagkatapos mi, sabay na tatong mag-breakfast."

Hindi na nagpatumpik-tumpik pa si Cloe. Kinuha nito ang towel at damit at nagmanadalung pumasoj sa loob ng banyo. Doon s'ya napabuga ng hangin.

Ngumiti lang ang binata at nagsimula ng magluto.

Ang dating sampung minuto na pagbabanyo ni Cloe ay inabot ng tatlumpong minuto. Dahan-dahan s'yang lumabas ng banyo, nakahalukipkip.

"Ready na ang table. Hindi ko alam kung paano tayo makakakain ng ayos, maliut lang ang table mo. Pero okay lang, para maa malapit tayong dalawa." sabi ni Yurih, hinawakan nito ang balikat ni Cloe at pinaupo.

"Ikaw lahat nagluto nito?"

"Bakit, may kasama paba tayo diti?"

"Tsk!" ingos ni Cloe. Nagulat pa siya ng saliban ni Yurih ng pagkain ang kanyang plato. "Ako na, ka..."

"Gagawin ko ang lahat para magtiwala ka ulit sa'kin. Alam ko ang pakiramdam ng nawalan ng tiwala sa isang tao. Ayokong maramdaman mo ang hirap dahil sa pagkikimkim ng galit sa usang tao. Just hear my heart." sabi ng binata, kinuha pa ang k**ay ni Cloe at itinapat sa kanyang dibdib.

Napalunok na naman ang dalaga, mauubusan na yata siya ng laway kalulunok.

"Lets eat," yaya ng binata pero hindi binitawan ang k**ay ng dalaga.

"Paano ako makakakain ng ayos?" tanong ni Clie, nakatingin sa sariling k**ay na hawak ni Yurih.

"Okay, pero ngayon lang. Mamaya, at sa lilipas pang oras, I will grab your hand hanggat hindi mo nararamdaman na seroyoso ako."

Hindi nagsalita ang dalaga. Nagsimula na itong kumaun. Pero hindi niya malunok ang nasa bibig. 'Yun bang tipong dahil sa sobrang kilig, ayaw bimaba ng kanyang kinakain. Napasulyap siya sa binata. "Hmmmpp! Bakit ang gwapo ng mokong na'to? Puso, 'wag ka ulit magtiwaka ng lubos." mga salitang naglalaro sa isipan ng dalaga.

GINAWA lahat ni Yurih upang muling magtiwala sa kanya si Cloe. Saksi ang mga kaibigan nito sa tulutang pagbabago ng binata.

"Atlast! Natuto ng ipakita ni Yurih ang tunay na damdamin. I'm sure, mapapasagot na niya si Cloe." ani Juke.

"He's becone different. Sadya bang kapag natutong umibig, magbabago?" iilinf-iling si Tristan.

"Pero isa lang ang masasabi ko, I want them together 'till the rest of their lives." si Ian.

Napangiti ang tatlong binata. Masaya sila para sa dakawa. Mahal pa din ni Cloe si Yurih at iyon ay hindi maipagkajaila.

Itutuloy...

29/07/2025

BEAUTIFUL PAIN
A Novel By: EL Nopre

[Chapter 6]

PABAGSAK na nahiga si Bravo nang makapasok sa kanyang assigned barracks. Bugbog na bugbog ang katawan niya sa pagod dahil sa fifty push-up na iginawad sa kanilang parusa sa kabiguan nilang matapos ang 200-meter teamwork track.
Obviously, he has no team. So, it won't really work.

Ang lalong nagpahirap sa kanya, naabsuwelto si Alpha. May 'monthly period' daw ito kaya bilang partner nito, sinalo niya ang lahat.

He doubts it. Hindi siya naniniwala sa excuse ng dalaga dahil ang attitude nito ay parang araw-araw may regla. At malakas din ito noong nasa starting line sila. Hindi siya nito binigyan ng pagkakataon na makahakbang. Ganoon din naman ang ginawa niya rito.

"Kailangan ko ng full-body massage. Ang sakit ng katawan ko. Ano bang gagawin ko sa ganitong sitwasyon?"

Hindi siya puwedeng magreklamo sa ama. Nangako siyang hindi magpapatalo sa isang babae lalo na kung mula iyon sa angkan ng kanilang kalaban.

Well, he does not know their past and history. Pero kahit na walang ganoong kuwento, itataga pa rin niya sa marmol na lapida na kanyang mga namayapang ninuno na hinding-hindi niya kailanman magiging kaibigan o kakampi si Alpha.

"Bakit ba kasi sa kanya pa ako ipinareha?"

Napatingin ang lahat ng mga naroon sa barracks kay Bravo na sinabayan ang malakas na sigaw ng pagpadyak ng mga paa mula sa pagkakahiga.

"Okay ka lang, bro?" tanong isang lalaki na malapit lang sa binata.

Bumangon siya. "Hindi ba ninyo napansin? Parang wala sa sariling pag-iisip ang babaing 'yon? She should not be here. She's a threat to our safety."

"Si Alpha ba ang tinutukoy mo?"

"Wala nang ibang abnormal sa grupo kundi siya lang!"

"Magkaaway ba kayo sa labas ng kampo?"

"Hindi iyon ang issue rito. That woman is a total wack!"

"Mukhang may problema nga sa kanilang dalawa," wika ng isa sa mga kalalakihan.

Sampu sila na magkakasama sa barracks. Double-deck ang mga higaan. Kaya lima ang naroon. Wala silang living area o dining area. Isang mahabang mesa lang, limang upuan saka malaking aparador ang makikita sa loob. Sama-sama silang kumakain sa canteen. At may call time ang bawat kilos nila.

"Pero wala naman akong nakikitang mali kay Alpha."

"Oo nga. Matapang siya para sa isang babae. Nagmana nga siya sa lola niya."

"At maganda rin. Lalo na kapag tinitigan mo."

"Natitigan mo na ba?"

"Kaya nasabi ko iyan dahil natitigan ko na siya. She is every man's fantasy."

Natawa si Bravo. "Every man's fantasy? Exclude me. He is not my type."

"Obvious naman, bro. Matatalim ang titig mo sa kanya. At hindi ka man lang nag-alinlangan kanina habang tinitisod siya, hinahatak, binabangga."

"Kulang pa iyon. Kung nagpush-up din sana siya, hindi ako nakakaramdam ng ganitong pagod. That sly! Kailangan ko siyang magantihan."

"Magkaaway nga sila."

"Mortal na magkaaway."

Naiiling na lang ang mga kasama ni Bravo na nagsasalitan ng kanilang mga opinyon. At taliwas sa nararamdaman ng binata, nagsasaya naman si Alpha kasama ng sampu ring kasama sa barracks.

"Cheers!"

Nag-alangan ang mga kababaihan na maya't mayang napapatingin sa direksiyon ng pinto.

"Bawal ito rito. Paano kang nakapagpuslit ng alak?"

"Huwag kayong mag-alala. Hindi tayo mahuhuli basta walang magsusumbong. Okay?"

"Sigurado ka?"

"Siguradong-sigurado." Inilabas din ni Alpha ang ilang packet ng chips. "Malakas ako rito."

"Pass ako."

"Ako rin."

Nagtayuan na ang siyam na kasama ni Alpha at pumunta na sa kani-kanilang higaan.

"Haist! Ang ki-killjoy niyo naman. Fine. Kaya kong ubusin lahat nang ito."

Tinipon niya ang sampung lata ng beer at dinala sa sariling higaan. At habang iniisa-isa ang alak ay binabalikan naman niya sa isip ang mga insidente mula noong unang magtagpo sila ni Bravo hanggang kanina.

"That serves him right!"

Binalewala ni Alpha ang tinginan sa kanya ng mga kasama nang humagalpak siya ng tawa. Bringing those moments in her memories delighted her.

"Kailangan kong mag-ipon ng ganoong maraming alaala para may nagpapasaya sa akin."

"Okay ka lang ba?" tanong ng isa na malapit sa dalaga. "Lasing ka na yata. Maaga pa tayo bukas kaya matulog na tayo. At hindi ka puwedeng mag-amoy alak. Lagot tayong lahat dito."

Inabot ni Alpha sa paanan ang kumot at nagtalukbong kasama ang mga lata ng beer.

Napailing na lang ang mga kasama ng dalaga na nagpalitan muna ng tingin bago nagkanya-kanya nang puwesto sa kanilang higaan.

-----

"NASAAN na ba ang babaing 'yon?"

Hindi lang naiinis si Bravo mula sa paghihintay kundi naiinip na rin siya at nananakit na ang leeg niya na nanghahaba sa pagtanaw kay Alpha. Halos isang oras na siya sa harap ng barracks nito, pero kahit anino nito ay hindi pa niya nasisilayan.

Siyam nang pares ang dumaan sa harapan niya. At magkakahawak pa ng k**ay ang mga itong tumungo sa formation area.

Hindi siya puwedeng mauna. Ibinilin iyon kahapon ng commanding officer nila.

Well, he's not like he is worried. Mas gusto nga niyang hindi na ito makita. Pero siguradong madadamay na naman siya sa parusa.

Hindi na nakatiis si Bravo. Tinungo na niya ang barracks ng dalaga. At papasok na sana siya nang makasalubong niya ang isa sa mga kasamahan nito na palabas na. "Sorry. Nasaan si Alpha?"

"Naghihilik pa."

"What?"

"Kung gusto mo, gisingin mo. Hindi siya bumabangon kahit ilang beses ko nang hinatak at sinigawan. Ikaw nang bahala sa kanya, ha?"

"Teka, sandali!"

Nagmamadali na ang babae na sinalubong na rin ng partner nito na naghihintay sa labas.

"Darn!" pagmumura ni Bravo. Hindi na niya hinanap ang higaan ni Alpha dahil natukoy naman agad niya ang pinanggagalingan ng malakas na hilik. "Bakit sa kanya pa ako ipinareha?" asik ng binata. "Hoy!" Hinatak niya ang kumot. "Bumangon ka na riyan? Mahuhuli na tayo sa formation!"

"Uhm."

Puwersahan na niyang pinaupo ang dalaga. At nangangamoy pabango ito.

Lingid sa kaalaman ni Bravo, inalis at nilinis na ng mga kasama ni Alpha ang ebidensiya ng paglalasing nito kagabi dahil sa takot na madamay ang mga ito sa katigasan ng ulo nito.

"Ano ba? Inaantok pa ako!"

"Wala ka sa bahay!"

Dahan-dahan nitong iminulat ang namimigat pang mga mata at saka ngumiti. "Sino ang napakaguwapong lalaki na ito?"

Itinulos naman sa posisyon si Bravo nang haplusin siya sa pisngi ni Alpha. Pinadaanan pa nito ng daliri ang tungki ng kanyang ilong paibaba sa labi hanggang leeg patungo sa dibdib at pabalik uli sa kanyang mukha.

"I'm in pain. But seeing a handsome face like yours makes it beautiful. Right. A beautiful pain. Just stay with me until the pain is gone and only leave the beautiful part." Mula sa pagkakangiti ay pumalahaw ito ng iyak. "Ang gusto ko lang naman ay mag-asawa! Bakit nagloko pa siya at lumandi ng iba? Am I not enough? Am I not enough?"

"Agghh!" Napangiwi at napadaing si Bravo nang hatakin ni Alpha ang kanyang buhok. "Aray! Masakit!"

"Masakit? Nasasaktan ka? Pa'no na lang ang nararamdaman ko? Babaero! Manloloko!"

"Bitiwan mo nga ako!"

Saka lang natauhan at nagising ang nag-uulap na diwa ni Alpha sa malakas na sigaw at pagtulak dito ng kaharap na binata. "Anong ginagawa mo rito?"

"Ano sa tingin mo?"

Halos naduling si Alpha nang ilapit ni Bravo sa mukha nito ang relo. "Sh*t! Bakit hindi mo agad ako ginising?"

"Kasalan ko pa?"

Taranta nang bumaba sa higaan si Alpha. Pero sandali itong napatigil nang wala itong makitang kalat ng mga lata ng beer o chips. At itatanong sana nito iyon sa binata nang maamoy nito ang pabango sa sarili. Imposible na si Bravo ang gagawa niyon.

"Bilisan mo!"

Nagbihis lang si Alpha, naghilamos at nagmumog. Wala pang limang minuto ay natapos na ito.

Nang makalabas ang dalawa sa barracks, tumakbo na sila. Sa labis nilang pagmamadali ay hindi na nila namalayan na magkahawak-k**ay na sila. Napagtanto lang nila iyon nang makarating sila sa formation area. At nandiri pa sila nang bitiwan ang isa't isa.

"Sa wakas, dumating na rin ang mga VIP."

"Sorry, sir!" sabay na hingi ng paumanhin ng dalawa mula sa tuwid nilang pagkakatayo.

"Kung tatanggapin ko ang sorry niyo, kailangan ko ring tanggapin ang sorry ng mga kasama niyo kapag sila naman ang na-late."

Hindi nakaimik ang dalawa. Hindi sila puwedeng magturuan at magsisihan dahil bahagi iyon ng rules ng kanilang partnership.

"Give me twenty!"

"Yes, sir!" Dumapa na si Bravo para sundin ang utos ng commanding officer na push-up as their usual punishment. Pero natigilan siya. At tiningala niya si Alpha na nakatayo pa rin. "Psssttt!"

Hindi man lang nito tinapunan ng tingin ang pagsitsit ng binata. "Sorry, sir. Ikalawang araw pa lang kasi ng monthly period ko. Hindi maganda sa kalusugan ng isang babae ang excessive workouts or any related physical exercise. Twenty days pa naman ito tatagal."

"Twenty days," mulagat ni Bravo.

Saka lang nito tinapunan ng tingin ang binata at tumango. "I'm sorry, partner."

"Isang linggo lang tumatagal ang monthly period ng mga babae!" asik ni Bravo.

"Rare case ang sa akin. I have some blood problem."

"Ordilla, saluhin mo ang parusa niya as her partner. Give me forty."

"Sir-"

"Masyado na ninyong inabala ang oras na sana kanina pa tayo nakapagsimula."

"It's her fault..."

"Make it fifty! Now!"

Wala nang nagawa sa Bravo. Kaya bago man lang natapos ang buong araw ng ensayo nila ay bagsak na bagsak na sa pagod ang kanyang katawan.

"Tsk!"

Napatingin si Bravo sa kaabay na mukha pa ring isda na fresh na fresh. Pinaupo lang kasi ito habang siya ang sumalo sa lahat ng physical activity nila sa araw na iyon.

"Ano kayang magiging hitsura mo after twenty days?"

"You're a heartless witch!"

Inirapan lang nito ang binata. "Naiisip ko tuloy kung kailangan ko pang mag-extend."

"Bakit? Ano 'yang matris mo? Elastic?"

"Wala ka nang magagawa." Nakakaloko itong ngumisi. "Why don't you ask your dad na lalabas ka na ng kampo? In that way, magkakaroon na ako ng dahilan para umalis din."

Tumigil si Bravo sa paika-ikang paglakad. Hinarap niya ang dalaga. "So, that was your plan kaya mo ako pinapahirapan?"

"Uhmm," sabay tango nito.

Ngumisi siya. "Now that I know, at least nakapag-isip ako ng magandang plano."

Napakunot ng noo si Alpha.

"Sir!" tawag ni Bravo sa dumaan na commanding officer. "Sumasakit daw po ang tiyan niya!"

Nataranta naman si Alpha. "Hindi, ah!"

"Huwag ka nang mahiya." Binalingan niya ang lumapit na opisyal. "Sir, dalhin na natin siya sa clinic bago pa lumala ang sakit na kanyang nararamdaman."

"Teka-"

Dalawa sa assistant ni Anthony ang tumulong sa pagbubuhat kay Alpha na nagpatigil sa pagsasalita nito. Dinala ito sa clinic. At doon nila nalaman mula sa nurse na wala naman itong monthly period. Malusog ito ayon na rin sa pagsusuri sa mga vitals nito.

Itutuloy...

29/07/2025

DALAWANG MUKHA NG PAG-IBIG
(Book 2: I Love You, Pare)
By: Reinarose

CHAPTER 11:

MABILIS na lumipas ang dalawang buwan. Ngunit sariwa pa din ang sugat ng nakaraan. Hindi pa din bumabalik si Len. Na naging dahilan upang magkasakit ang ina nito sa labis na pag-aalala at pangungulila sa anak.

" Nay,pagaling kana. ",ang wika ni Angel sa ina. Nakaupo ito sa gilid ng k**a ng kanyang ina.

" Nakita mo na ba ang kapatid mo? ",mahinang tanong ng ginang.

" Nay,ang sarili mo ang alalahanin mo. Kung lagi kang ganyan,hindi ka gagaling. ",nagluluhang wika ni Angel.

" Kung ang ibon nga,hinahanap ang kanyang inakay kapag nawawala,ang kapatid mo pa kaya. Nangungulila ako sa kanya. Hindi ko alam kung ano na ang nangyari kay Len. ",umiiyak na naman ang ginang.

" Nay naman eh! Nandito pa ako! Hindi mo ba pedeng gawing dahilan para lumaban ay ako? ",umiiyak na din si Angel.

" Balang araw ay magiging ina ka din at mararamdaman mo ang pangungulilang nararamdaman ko ngayon. ",tanging wika ng ina ni Angel.

Tumayo si Angel at nagtatakbo patungo sa kanyang kwarto. Simula ng mawala ang kanyang kakambal,hindi na s'ya napansin nang kanyang ina. Lagi nitong hanap ay si Len. Len! Len! Len! Tila nabibingi na s'ya tuwing naririnig ang pangalan nang kapatid. Umiyak ng umiyak si Angel. Lahat sila ay nagdurusa. Hanggang kailan pa ba nila kakayanin ang pagsubok na ibinigay sa kanila?
...

" Len,ok lang ba ang lagay mo? ",tanong ni Joana sa kaibigan. Nakita kasi n'yang tila nahihirapang huminga si Len.

" Ok naman. Medyo mahirap lang huminga. Ang laki na kasi ng tiyan ko. Anim na buwan pa lang,parang puputok na. ",natatawang wika ni Len.

" Oo nga! Baka kambal yan. ",sagot ni Joana. Nahimas ni Len ang sariling tiyan sabay pakawala nang ngiti sa kanyang labi. Naalala na naman n'ya ang kanyang kakambal. Ni minsan,simula nang magkahiwalay sila,hindi na nawaglit sa isipan n'ya si Angel at ang kanyang ina. May mga pagkakataong gusto n'yang tawagan ang mga ito at kumustahin. Ngunit naisip n'yang baka makagulo na naman s'ya. Wala naman s'yang hiniling kundi ang kaligayahan ng mga ito. Kung magiging maligaya si Angel na wala s'ya,kahit masakit sa kanya,titiisin n'yang hindi ito makasama.

" Nagmuni-muni kana naman! Halika na nga at magmeryenda na tayo. ",untag ni Joana sa natahimik na kaibigan. Inakay pa nito si Len patungo sa kusina.
...

" Angel,please. Kausapin mo naman ako! ",pagmamakaawa ni Marlon kay Angel. Lagi nitong inaabangan ang dalaga sa trabaho. Ngunit lagi ding nakaiwas si Angel dito. Ramdam n'ya ang matinding galit para sa binata. Ngunit nandoon pa din ang pagmamahal para dito. Nahahati ngayon ang puso ni Angel.

" Parang awa mo na! Kausapin mo ako! ",nagluluha na si Marlon. Mahal na mahal n'ya si Angel at hindi n'ya kayang mabuhay na wala ito.

" Gusto mo ba talagang mawasak ng tuluyan ang buhay ko,ang buhay namin bago mo kami tigilan? Wala na! Wala ka nang mawawasak dahil wasak na! Wala nang natira sa pamilya ko! ",sigaw ni Angel. Umiiyak na ito. HIndi na n'ya kayang magtimpi. Gusto na n'yang ilabas ang lahat nang sama ng loob na nasa kanyang dibdib. Hindi na n'ya kaya pa.

" Hayaan mong ipaliwanag ko ang lahat! Konting oras mo lang ang hinihingi ko. ",napahid na ni Marlon ang kanyang luha na pumatak.

Hindi na umimik pa si Angel. Tinalikuran na n'ya si Marlon at mabilis na lumakad palayo dito.

" Ange, may KAMBAL din ako! ",ang malakas na sigaw ni Marlon. Hindi na n'ya kayang pagtakpan pa ang kapatid kung ang kapalit ay ang tuluyang pagkawasak ng puso nila ng babaeng minamahal.

Natigilan si Angel sa narinig. Gimbal s'ya sa natuklasan. Biglang tumigil ang ikot ng mundo para kay Angel.

" Angel,ipapaliwanag ko sa'yo lahat. Please! ",nilapitan na ni Marlon ang natulalang si Angel. Bakas sa mukha nito ang pagkagulat. Hindi na nakatutol pa si Angel ng akayin s'ya ni Marlon patungo sa kotse nito. Mabilis na pinaharurot ni Marlon ang kotse. At dinala ang dalaga sa lugar kug saan sila madalas magpunta.

" Angel,gusto kong humingi ng sorry. Una,dahil naging impostor ako. ",pagsisimula ni Marlon.

Napaawang ang bibig ni Angel. Marami pa pala s'yang hindi alam tungkol sa lalaking kaharap.

" Hindi Marlon ang pangalan ko. Ako si Marvin. Yung time ng first meeting natin,hindi talaga para sa akin yun,sa kapatid ko,kay Marlon. Pero nagk**ali ng bigay ang secretary sa pag-akalang ako si Marlon. Unang kita ko pa lang sa litrato,may kung anong humatak sa akin. Kaya ako ang nakipagkita sa'yo na nagproxy ka naman para sa kapatid mo. ",kwento ni Marvin.

Unti-unti ng nangungunot ang noo ni Angel.

" Doon sa restauran na hindi ako dumating,nakita ko si Marlon. Kaya sinikap kong wag sumipot at paalisin ka sa lugar na iyon. Hindi ko alam kung paano natuklasan ni Marlon ang tungkol sa inyo ni Len,pero isa lang ang alam ko. Ginamit n'ya si Len upang magulo ang lahat. ",wika pa ni Marvin.

" Bakit? ",naisatinig ni angel.

" Malaki ang naging galit ni Marlon sa akin. Noong magkahiwalay sina mama at papa,dinala ako ni mama samantalang naiwan si Marlon kay papa. That time kasi,nahuli ni mama na may ibang babae ang papa. Kaya iniwan n'ya ito. Pero mahal ni papa si mama. Natuklasan lang ni papa ang halaga ni mama noong mawala na ito sa kanya. Simula noon,lagi ng galit ang papa. Minsan,binubugbog nito si Marlon. Mas paborito ako ni papa,masyado kasing matigas ang ulo ni Marlon. Madalas sabihin noon ni papa sa kanya. " Bakit hindi ka gumaya kay Marvin,matalino. Ikaw,bulakbol ang alam! ". Ramdam kong nabubuo ang galit n'ya para sa akin. Kaya ng magkahiwalay kami at naging misirable ang buhay n'ya kay papa,lalong lumaki ang galit n'ya sa akin. ",kwento pa ni Marvin habang nakatingin sa malayo.

Nanatiling nakatungo si Angel. Hindi n'ya alam ang sasabihin sa mga ipinagtapat ni Marvin sa kanya.

" Humihingi ako ng sorry sa nagawang gulo ni Marlon. Dala ng sobrang galit n'ya sa akin. Pinaibig n'ya si Len. Hindi ko din masabi agad sa'yo ang tungkol sa kanya. Hindi ko alam kung paano. Hindi ko din alam na may relasyon na sila ni Len. ",buntong-hiningang wika ni Marvin.

" Hinintay mo pang maging ganito kaglo ang lahat. ",nasambit ni Angel.

" Hindi ko alam na kaya n'yang gawin ang ganitong bagay. ",nasapo ni Marvin ang sariling noo.

" Paano na si Len? Ganoon na lang ba iyon? Hanggang ngayon,hindi pa namin alam kung nasaan s'ya! ",umiiyak na wika ni Angel.

" Angel,aayusin natin ito! Magtulungan tayo! ",hinawakan ni Marvin ang k**ay ng dalaga.

Hindi magawag magsalita ni Angel. Ang tanga n'ya! Ipinagpalit n'ya ang kapatid sa isang lalaking hindi naman pala nila dapat pag-awayan. Naitaklob ni Angel ang dalawang k**ay sa kanyang mukha. Ngayong nabunyag na ang katotohanan. Galit ang nararamdaman n'ya para sa kanyang sarili. Mapatawad pa kaya s'ya ng kanyang kapatid?

Itutuloy...

29/07/2025

HIS DARK DESIRE
(Book 8: TMIYD)
By: Yeiron Jee

Chapter 16

NAGMAMADALI si Amalia sa pag-alis ng opsina upang hindi siya maabutan ni Max. Gusto niyang iwasan ang binata muna dahil magulo pa ang kanyang isipan. Ang paghinga niya ng malalim pagkarating sa ground floor ay naudlot nang mapagsino ang lalaking nakatayo sa exit door. Huli na para siya ay umurong upang magtago.

"Maari ba tayong mag-usap?" Humarang si Anthony sa daraanan ni Amalia nang tangkang lampasan siya nito.

"Wala tayong dapat pag-usapan!" Matigas na tanggi ni Amalia sa binata. Sinipat niya ang kabuuan ng katawan ng lalaking kinabaliwan noon. Lumaki ang katawan at mukhang maayos ang trabaho ayon sa suot nito ngayon na pang office attire.

"Nasa kabilang building lang ang establamentong pinapasukan ko," paliwanag ni Anthony nang mabasa ang sa kung ano ang nasa isip ng dalaga. " Mag-usap tayo kahit para sa anak na lang natin." Pakiusap nito sa dalagang halatang ayaw siyang makita o makausap.

Naikuyom ni Amalia ang kanang k**ao nang makaramdam ng inis sa kaharap. Gusto niyang bigyan ito ng isang suntok sa mukba ngunit nagpipigil siya na makalikha ng gulo. "Lubayan mo na ako dahil hindi ka kailangan ng anak ko. Nabuhay ko na siya mag-isa nang nasa sinapupunan ko pa lang at kaya kong buhayan hanggang siya ay makapagtapos ng pag-aaral."

"May karapatan ako sa kanya!" giit ni Anthony sa kanyang nais.

Napangisi si Amalia habang nang uuyam ang tingin sa kaharap. Pinagsiklop niya ang dalawang k**ay at pinatunog iyon upang pakalmahin ang nerves.

"Karapatan?" tumawa siya ng mahina. "Kailan pa nagkaroon ng karapatan ang isang tulad mo na irresponsible? Gusto mo nga siya noon mawala sa mundong ito, 'di ba?" Nang-uuyam niyang sikmat sa lalaki.

"Pinagsisihan ko na ang lahat, bigyan mo pa ako ng ikalawang pagkakataon upang makabawi sa pagkukulang ko sa inyong mag-ina ko." Pagsusumamo ni Anthony sa dating kasintahan.

Wala siyang naging seryusong karelasyon mula nang magkahiwalay sila ni Amalia. Totoo na nagsisi siya sa pagtalikod dito noong kailangan siya nito. Marahil ay ito ang dahilan kung bakit hindi niya magawang magseryuso sa mga naka relasyon. Nagbayad pa siya ng tao upang mahanap ang dalaga at laking tuwa niya nang makita ang larawan ng anak nila.

"Sorry pero wala ka ng puwang sa buhay ko lalo na sa anak ko. Patay ka na para sa akin kaya huwag ka na muli magpakita pa o magpakilala sa anak ko." Matigas ang na kalooban niya at hindi siya makakapayag na makalapit ito sa kaniyang anak. Natatakot siya bigla na baka ipagpilitan nito ang karapatan sa bata.

"Hindi ako susuko," habol ni Anthony kay Amalia nang tinalikuran siya nito. Napalingon sa gawi nila ang ilan sa mga tao na naroon dahil sa lakas ng kanyang tinig. "Gagawin ko ang lahat upang tanggapin mo akong muli at mahalin."

Lapat ang ngipin na nilingon ni Amalia si Anthony, gusto niya itong balikan at bigyan ng isang suntok sa panga ngunit napatda siya sa kinatayuan. Mula sa likod ni Anthony ay naroon si Max, kasama si Joy at ang pinsan nito na si Nam.

"Ang sweet naman ni Kuya," umaktong kinikilig si Joy sa harap nila Amalia. Ginamit niya ang kanyang pinsan bilang excuse upang makalapit kay Max. Iniiwasan siya ng binata kung kaya napilitan siyang gamitin si Nam. "Siya ang ama ng anak mo?" Lumapit siya sa lalaking hindi pa kilala ng personal.

Napatikhim si Anthony at ngumiti sa babaeng bagong dating. "Ako nga po, Ma'am!" Nagpakilala siya sa huli at nakipagk**ay.

Nakaramdam ng pagkailang si Amalia sa mga kaharap. Hindi niya maarok kung ano ang iniisip ni Max na madilim ang aura ng mukhang nakatingin sa kanila ni Anthony.

"Honey, come! Meet your secretary's boyfriend." Tawag ni Joy kay Max na nanatili lang nakatayo sa bandang hulihan.

"Excuse us!" Mabilis na nilapitan ni Amalia si Anthony at hinila ito palayo sa tatlo. Ginawa niya iyon dahil sa inis nang tawagin ni Joy si Max sa endearment ng mga ito. Nakaramdam siya ng dismaya nang hindi sumunod o nag-react manlang si Max sa kanyang ginawa. Nang makalayo na siya kasama si Anthony ay marahas niyang binitawan sa k**ay ang binata.

"Huhh! Asa ka na magagalit siya sa ginawa mo!" naibulalas niya ang laman ng kanyang isipan at nakalimutan si Anthony na kanina pa nakatingin lang sa kanya.

"Siya ba ang dahilan kung bakit ayaw mo akong bigyan ng ikalawang pagkakataon?" malungkot na tanong ni Anthony.

Marahas na nilingon ni Amalia ang nagsalita. Luminga siya sa paligid bago lumapit dito. Walang tao sa paligid at iyon ang kinuha niyang pagkakataon. "Gusto mo talaga ng ikalawang pagkakataon?"

Mabilis na tumango si Anthony habang nakangiti.

'Bogshhhh!'

"What the hell?" Sigaw ni Anthony habang sapo ang kaliwang pisngi nang tamaan ng suntok ni Amalia.

"The hell I cared for that second chance! Go to hell and don't ever bother-bother me!" nakausli ang itaas na bahagi ng kanyang labi at pakingkoy na nagsalita. " Next time you bother me, I will jumbag your egg, intiyendes?"

"Darn! Hindi ka na talaga nagbago!" Himutok ni Anthony ngunit wala namang magawa. Ito ang nagustohan niya noon pa man sa dalaga, ang pagiging palabiro nito kahit nasa alanganing sitwasyon.

"Excuse me, mas malakas na ako ngayon at hindi tanga kagaya noon kaya hindi na ako katulad ng dati." Maangas niyang turan habang nakapamaywang.

"Mahal pa rin kita." Sa halip ay wika ni Anthony.

"Hindi na kita mahal at hinding-hindi na maibalik ang katangahan ko noon sa iyo kaya get lost!" Bulyaw niya sa binata bago ito tinakikuran.

Gusto pa sanang habulin ni Anthony ang dalaga ngunit nagdalawang isip siya. Ang bilis nitong maglakad at mukhang babasagin nito ang guwao niyang mukha kapag pinilit niya itong makipag-usap sa kaniya.

"Hello, Sexy Lady!" tawag ni Wigo sa kaibigan na nagma-marcha sa paglalakad sa daan. Kanina pa niya ito pinapanuod at lihim natatawa nang suntokin nito ang lalaking kasama.

Nabawasan ang lumbay sa buhay ni Amalia pagkakita kay Wigo. "Tama lang ang dating mo, ihatid mo ako!"

"Ang taray maka demand, parang driver mo ako ah." Reklamo ni Wigo pero pinaangkas na rin niya si Amalia sa kanyang motor. Kinindatan pa niya ang isang babae na kanina pa nakatingin sa kanya bago pinaharurot ng takbo ang motor.

"Dahan-dahan, wala pa akong balak humarap kay San Pedro!" Kinurot niya sa tiyan si Wigo kung saan nakapulupot ang kanyang k**ay.

"Hindi ba? Akala ko eh makipaglaban ka na ng patayan kanina sa mga kaharap mo." Buska ni Wigo dito habang tumatawa.

"Maalala ko, bakit ka lagi narito at ang bait mo na sa akin?" Nagtatakang tanong ni Amalia sa kaibigan. Kailangan niyang lakasan ang boses upang magkarinigan sila ng kaibigan dahil patuloy sa pagtakbo ng matulin ang sinasakyan.

"Hindi kita binabantayan kung iyan ang nasa isipan mo." Mabilis na sagot ni Wigo.

"Defensive!" Nakaingos na turan ni Amalia. Hinayaan na liparin ng hangin ang lampas balikat niyang buhok. Maging ang ang gumugulo sa isipan ay pinatangay sa hangin at pansamantalang pinuno ng hangin ang pusong nagugulohan.

Nasipa ni Max ang gulong ng kotse nang wala na sa paningin si Amalia at Wigo. Hinayaan na doon sumama ang dalaga kaysa doon sa lalaking kasama nito kanina.

"Tanggapin mo nang hindi siya bagay sa iyo, Max. She's too young for you at tama lang na bumalik siya sa ama ng kanyang anak upang mabuo ang pamilya nila."

Masamang tingin ang ipinukol ni Max kay Joy. Kanina pa niya ito tinataboy dahil puro hindi maganda ang kanyang naririnig mula dito. Ang business partner niya ay iniwan na sila at alam niyang sinadya ni Joy sumabay kanina upang makalapit sa kanya.

"C'mon, don't be sad, narito ako upang tulongan kang makalimot sa babaeng iyon." Tangkang yayakapin niya ang binata ngunit umiwas ito sa kanya.

"Go home!" Iyon lang ang sinabi at iniwan si Joy sa parking area. Hindi na niya pinansin ang pagtungayaw nito dahil wala itong dalang sasakyan. Dumiritso siya ng beerhouse at gusto makalimot pansamantala.

Pagkababa ni Amalia sa motorcycle niya ay tumunog naman ang kaniyang cellphone. Napatingin muna si Wigo sa kaibigan na naglalakad na papasok sa bahay nito bago iyon sinagot. "Yes, Sir?"

"Sundan mo ako rito." Sagot ng baritonong boses mula sa kabilang linya.

Napakamot si Wigo sa batok kahit hindi naman iyon makati habang tinititigan ang cellphone. Wala na ang kausap pero hindi pa siya nakahuma. "Pambihirang trabaho 'to oh!" Himutok ni Wigo bago ibinulsa ang cellphone.

Mabilis niyang pinaandar ang sasakyan at pinuntahan ang lugar kung nasaan si Max. Nadatnan niya itong umiinum na at mukhang may sariling mundo. Iginala niya muna ang tingin sa paligid bago nilapitan ang heneral. Bilang isang detective, kailangan niyang maging mapagmasid sa isang lugar sa lahat ng oras. Maingay ang paligid dahil sa music at naghalo ang halakhak ng mga taong nag-uumpukan sa isang tables at gitna ng dance floor. Natuon muli ang kaniyang atensyon nang nasa harapan na siya ng taong pakay niya sa lugar na iyon.

Abangan.

Address

Naga City

Telephone

+639065775057

Website

facebook.com

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Heart Romances posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Business

Send a message to Heart Romances:

Heart Romances

29/07/2025

29/07/2025

29/07/2025

29/07/2025

Address

Telephone

Website

Alerts

Contact The Business

Shortcuts

Share

Category