20/03/2025
๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐ (๐๐ง๐ ๐ฉ๐๐ข๐ง) ๐๐
๐๐๐๐๐โ๐ ๐๐๐ (๐๐๐๐)
dir. JP Habac
โ ๏ธ ๐๐ผ๐๐๐๐๐: ๐๐ฅ๐ค๐๐ก๐๐ง๐จ ๐ผ๐๐๐๐
โ๐๐ช ๐ฑ๐ณ๐ฐ๐ฃ๐ญ๐ฆ๐ฎ๐ข ๐ข๐ฏ๐จ ๐ฑ๐ข๐จ๐ต๐ข๐ฏ๐ฅ๐ข. ๐๐ฏ๐จ ๐ฑ๐ณ๐ฐ๐ฃ๐ญ๐ฆ๐ฎ๐ข, ๐ฑ๐ข๐จ-๐ญ๐ช๐ฎ๐ฐ๐ต.โ
Honestly, this movie hits so much to me personally, as someone who lost his father too.
Ang sakit. Isa sa tumatak na scene sa akin ay sa ending na pinakita ang librong โwhat ifโ habang kinain nโya ng nakangiti โyung cake para sa birthday nโya, contrary sa unang beses na pagkain nโya ng birthday cake nโya. Para saโkin, ito kasi โyung โwhat ifโ nilang mag-ama. Na sesentro ang buong peliula sa pagsisisi ng isang ama at ito nalang ang kararampot na pagkakataong mabibigay nโya sa anak nโyang ilang taon nโyang hindi nakasamaโang humingi ng kapatawaran.
โ๐๐ข๐ด๐ฆ๐ฏ๐ด๐บ๐ข ๐ฌ๐ข ๐ฏ๐ข ๐๐ญ๐ด๐ฆ๐ฏ ๐ข๐ฉ? ๐๐ข๐ด๐ฆ๐ฏ๐ด๐บ๐ข ๐ฌ๐ข ๐ฏ๐ข ๐ด๐ข ๐ญ๐ข๐ฉ๐ข๐ต ๐ฏ๐จ ๐ข๐ฃ๐ข๐ญ๐ข. ๐๐ข๐ฑ๐ฑ๐บ ๐ฃ๐ช๐ณ๐ต๐ฉ๐ฅ๐ข๐บ, ๐ข๐ฏ๐ข๐ฌ.โ
- BRB, let me just BAWL MY EYES OUT COZ THAT F*CKIN HURTS ๐ญ
Pero ang tanong, napatawad ba talaga sโya ni Olsen?
Another powerful scene I think ng pelikula ay nung binisita na nโya sa morge ang ama nโyang patay na. May shot doโn na pinagiisipan nโya kung hahawakan nโya ba ang mga kamay ng kanyang ama, sa huling pagkakataon.
May paga-alinlangan.
Pero sa dulo, pinili nalang nโyang tumalikod at umalis.
Ilang taong wala sa buhay ni Olsen ang kanyang ama, at kailanman hindi nito malilimutan ang sakit na dinulot nito sa kanya sa simpleng pasensya lang, hanggang sa pagtanda nโya.
Maaring nasanay nalang din sโya sa ilang taong wala ang ama nโya kaya growing up, he just doesnโt care about him anymore. Ngunit hindi nito malilimot ang sakit na dinulot nito sa na naka-apekto sa kanyang pagtanda.
โ๐๐ข๐ฌ๐ช๐ต ๐ฎ๐ฐ ๐ฃ๐ข ๐ช๐ฏ๐ช๐ธ๐ข๐ฏ ๐ข๐ฏ๐จ ๐ข๐ด๐ข๐ธ๐ข ๐ฎ๐ฐ?โ
โ๐๐ข๐ด๐ช ๐จ*๐จ๐ฐ ๐ข๐ฌ๐ฐ ๐ฆ๐ฉ.โ
Kaya ramdam na ramdam ko sa breakdown ni Olsen โyung pag-let go nโya ng galit, pain, confusion, ng tuwa. Maybe this is what he needs to finally start livingโto confront the ghost of the person he has always believed was gone.
Maybe, the real gift he needs is the chance to close the chapter that has kept his life on hold, and finally move forward.
