
22/07/2025
Hindi isinilang ang mga Pilipino para magdusa. Tayo’y natutong umangkop dahil wala tayong ibang pagpipilian. Pero ang pagtutok sa pag-survive ay hindi dapat romantisahin — ito’y dapat kwestyunin.
Palagi nating pinalakpakan ang mga Pilipinong lumulusong sa baha, nagpapatuloy kahit wasak ang tahanan at bulok ang sistema. Pero ang pagiging matatag ay hindi dapat maging pamantayan. Ang dapat ay kahandaan, maayos na imprastraktura, at tunay na patakaran para sa klima.
Ang pag-romantisa sa katatagan ay nagbibigay-daan sa mga lider para umiwas sa pananagutan. Inililipat nito ang bigat ng pagkabigo mula sa nasa kapangyarihan patungo sa mga tao. At ang parehong mga komunidad ang paulit-ulit na naghihirap.
Bakit narito pa rin tayo? Bakit wala pa ring sapat na proteksyon?
Ang katatagan ay hindi kapalit ng maayos na pamahalaan. Kapag kailangang bumangon muli at muli mula sa parehong problema, hindi iyon lakas — iyon ay kapabayaan.
Tigilan na ang pag-romantisa sa resiliency. Simulan ang paniningil ng pananagutan.