20/10/2025
O Kay Buti Mo
May mga araw na mahirap, mabigat,
mga panahong tila tahimik ang langit at walang sagot sa panalangin.
Minsan, napapatanong ako, “Nasaan Ka, Panginoon? Bakit ito nangyayari?”
Pero sa gitna ng katahimikan, may paalala Siyang dumarating —
ang awitin na “O Kay Buti Mo.”
Ang awit na ito ay nagpapaalala
na ang Diyos ay mabuti, hindi lang kapag maganda ang nangyayari,
kundi kahit hindi ko maintindihan ang Kaniyang mga paraan.
Kapag nilingon ko ang nakaraan,
nakikita kong tinuruan, iningatan, at inihanda Niya pala ako para sa mas mabuting bagay.
“Di ko man kita, nasa puso ko na sadyang Kay Buti Mo.”
Ito ang linya ng pananampalatayang kumakapit kahit hindi ko makita ang Kaniyang kamay.
Alam kong gumagawa Siya para sa aking kabutihan,
kahit minsan ay sa masakit na paraan.
Kapag tila walang sagot ang langit at sugatan ang puso,
ang krus ang nagpapaalala na
kahit ako’y mahina at makasalanan,
ang Kaniyang habag ay patuloy na sumasaklaw sa akin.
Tunay na pananampalataya ang masabing,
“Panginoon, mabuti Ka,” kahit puno ng tanong ang puso.
Dahil sa sandaling iyon,
ang pagtitiwala ay nagiging pagsamba—
hindi dahil sa mga biyayang natanggap,
kundi dahil Siya mismo ay mabuti.
Hindi lang Siya mabuti kapag ibinibigay Niya ang aking gusto,
mabuti Siya dahil alam Niya kung ano ang tunay kong kailangan.
At kahit ako’y umiiyak,
ang Kaniyang kabutihan ang patuloy na umaakay sa akin.
Kaya ngayong, ako’y magpapahinga—
hindi dahil naiintindihan ko ang lahat,
kundi dahil alam kong ang Diyos na may hawak ng lahat
ay laging mabuti.