08/10/2025
Mga Tunay na Krystiyano, maganda sa pandinig ang mga salitang “equality” at “anti-discrimination,” ngunit hindi lahat ng maganda sa pamagat ay mabuti sa kaluluwa. Ang SOGIESC Equality Bill ay ipinapasa na parang batas para sa pag-ibig at respeto, ngunit sa likod nito ay nakatago ang isang ideolohiyang taliwas sa disenyo ng Diyos at sa turo ng ating Simbahan. Sinasabi ng mga nagsusulong nito na ito raw ay para sa “pantay na karapatan,” ngunit ang tunay na layunin ay baguhin ang pagtingin ng lipunan sa kasarian, kasal, at moralidad. Bilang mga Katoliko, tinatanggihan natin ang anumang uri ng karahasan at pang-aapi, dahil bawat tao ay nilikhang may likas na dignidad at dapat igalang. Subalit, ang equality na itinutulak ng batas na ito ay hindi nakabatay sa katotohanan ng nilikha ng Diyos, kundi sa paniniwalang ang kasarian ay maaaring baguhin ayon sa pakiramdam ng tao. Itinuturo ng Genesis 1:27, “Male and female He created them.” Kapag ginawang legal na maaari mong baguhin ang iyong kasarian, ipinahahayag mong mali ang Diyos sa Kanyang nilikha — isang mapanganib na paglapastangan sa katotohanan ng Kanyang disenyo.
Sinasabi rin ng mga tagasuporta ng batas na ito na layon nitong itigil ang diskriminasyon, ngunit kung babasahin mo ang teksto, napakalawak at malabo ng depinisyon ng “discrimination.” Kapag ang pari, g**o, o magulang ay nagturo na “ang kasal ay sagrado lamang sa pagitan ng lalaki at babae,” maaari na silang kasuhan o ituring na nagsusulong ng “hate speech.” Ibig sabihin, ang katotohanan ng pananampalatayang Katoliko ay maaaring parusahan sa sarili nating bansa. Hindi ito simpleng batas laban sa diskriminasyon — ito ay batas laban sa katotohanan. Sabi ng Catechism 2358, “Every sign of unjust discrimination should be avoided,” ngunit ang pagtuturo ng moral truth ay hindi kailanman unjust. Ang batas na ito, kung maipapasa, ay magiging sandata upang patahimikin ang Simbahan, ang mga magulang, at ang mga g**o na nagtuturo ng tama.
Marami rin ang nagsasabi na exempted daw ang mga simbahan, ngunit sa karanasan ng ibang bansa, ganitong uri ng batas ang ginamit upang parusahan ang mga Katolikong eskwelahan at pari na nagturo ng moralidad ayon sa pananampalataya. Kapag ang “gender ideology” ay ipinasok sa mga paaralan at ipinagbawal ang pagtuturo ng natural law, ito ay tahasang paglabag sa kalayaan ng pananampalataya at konsensya. Sabi nga sa Dignitatis Humanae, “No one should be forced to act in a manner contrary to his own beliefs.” Ang mga tinatawag na “religious exemptions” ay madalas mahina at pansamantala — sa dulo, ang mga Katoliko pa rin ang tatahimikin. Ito ang unang panganib ng SOGIESC Bill: ang pagsupil sa katotohanan sa ngalan ng tolerance.
Sinasabi rin ng iba na ang batas na ito ay “pagtataguyod ng awa at pagtanggap,” ngunit ang awa na hiwalay sa katotohanan ay panlilinlang. Tulad ng sabi ni Pope Benedict XVI, “Charity without truth becomes sentimentality.” Ang tunay na awa ay nagtutuwid, hindi nagbubulag-bulagan. Tumatanggap ang Simbahan ng lahat ng makasalanan, ngunit hindi tinatanggap ang kasalanan. Hindi pagmamahal ang sabihing tama ang mali; ito ay takot na mawalan ng ginhawa. Kapag ginawang legal ang kasalanan sa ngalan ng awa, ito ay pandaraya sa kaluluwa ng tao.
Sinasabi ng mga nagsusulong ng batas na ito na hindi raw nito babaguhin ang kasal o kasarian, ngunit ito ay isa lamang kasinungalingan. Sa sandaling ginawang protected category ng batas ang “gender identity” at “gender expression,” ang kasarian ay hindi na batay sa katotohanang biyolohikal kundi sa damdamin. Ito ang pagbubukas ng pinto sa mga susunod na batas tulad ng same-sex marriage, gender transition ng mga bata, at gender-neutral education — mga hakbang na unti-unting sumisira sa pamilya at sa moral na pundasyon ng lipunan. Kapag ang pamilya ay gumuho, ang buong bansa ay nadadamay. Tulad ng sabi sa Psalm 11:3, “If the foundations are destroyed, what can the righteous do?”
Mga Tunay na Krystiyano, ang tunay na panganib ng SOGIESC Bill ay hindi lang sa batas — kundi sa kaluluwa ng ating lipunan. Ito ay batas na nag-aanyong mabuti pero sumisira sa katotohanan. Isa, weaponized ang equality — ginagamit upang parusahan ang mga naninindigan sa turo ng Simbahan. Dalawa, pinapatahimik nito ang mga pari, g**o, at magulang na nagtuturo ng moral truth. Tatlo, nilalabag nito ang kalayaan ng konsensya at relihiyon. Apat, binabago nito ang konsepto ng pagkatao, pamilya, at kasal. At lima, unti-unti nitong binubura ang moral na direksyon ng bansa — kung saan ang tama at mali ay nakabatay na lamang sa damdamin at opinyon, hindi sa batas ng Diyos.
Mga Tunay na Krystiyano, hindi tayo laban sa mga tao; tayo ay laban sa kasinungalingan. Ang Simbahan ay tinawag hindi para manahimik, kundi para maging tinig ng katotohanan sa gitna ng kaguluhan. Hindi ito hate speech — ito ay holy conviction, pag-ibig na may tapang. Sa panahong ang mundo ay tumatahimik sa kasinungalingan, tayo ang dapat magsalita. Sa panahong ang kadiliman ay lumalaganap, tayo ang dapat magningning. Manindigan tayo sa katotohanan ng Diyos — dahil tanging ang katotohanan lamang ang tunay na magpapalaya sa atin. Tulad ng sabi ni Jesus, “You will know the truth, and the truth will set you free” (John 8:32).
Ctto.
