20/07/2025
"ANG BAKA NA MAY BATIK"
(Salin sa Tagalog ng The Spotted Cow ni Enid Blyton)
May isang baka na medyo mayabang. Siya’y kulay puti na may dalawang magandang kulot na sungay. Pakiramdam niya ay maganda na siya — pero sana raw ay may mga itim na batik sa kanyang likod. Wala kasing bakang may batik sa kanilang pastulan, at iniisip ng puting baka na magiging kahanga-hanga kung siya lamang ang nag-iisang bakang may batik.
Isang araw, habang siya’y ngumangata ng malalambot at masustansyang damo sa tabi ng bakod, napansin niya ang isang maliit na duwendeng naghahalo ng itim na pintura sa isang palayok.
"Ano ang ginagawa mo?" tanong ng baka.
"Naghahalo ako ng itim na pintura," sagot ng munting nilalang. "Ako ang duwendeng nagpipinta ng batik sa mga bubuyog, alam mo."
"Ah," sabi ng baka. "Eh, maaari mo rin ba akong pintahan ng mga batik?"
"Oo, basta’t painumin mo muna ako ng masarap mong gatas," sabi ng duwende.
May nakapilang dalawampung bubuyog na may matingkad na pulang likod ngunit walang batik. Maingat na pinintahan ng duwende ang tigpipitong itim na batik sa bawat pulang likod, at ang mga bubuyog ay lumipad nang masaya.
"Ay, ayos lang sa akin ’yan," sabi ng baka. "May lata ng tasa sa may bakod—puwede mong gamiting sisidlan at kumuha ka ng gatas ko roon."
"Ayaw ko munang maabala. Tatapusin ko muna ang mga bubuyog," sagot ng duwende, at bumalik sa kanyang gawain. Isa-isang nilapitan ng duwende ang mga bubuyog, maingat na pinintahan ng tigpipitong batik, at ang mga bubuyog ay lumipad nang masigla at kontento.
Tahimik na naghintay ang puting baka, ipinapampay ang buntot upang itaboy ang mga langaw, habang iniisip kung gaano siya kaganda kapag may makikinang na itim na batik na sa kanyang likod. Pinagmamasdan niyang mabuti ang duwende at humahanga siya sa husay ng pagpipinta nito ng bilog na batik sa maliliit na bubuyog.
Sa wakas, lumipad na ang huling bubuyog, kumikislap ang mga pakpak sa sinag ng araw.
"O siya," wika ng duwende habang pinupunasan ang kanyang maliit na brush at lumundag palapit sa baka. "Nasaan na ang gatas na ipinangako mo?"
Dahan-dahang yumuko ang baka. "Siyempre! Nasa tabi ng bakod ang lata. Doon ’yon inilalagay ng magsasaka."
Mabilis na tumakbo ang duwende, kinuha ang lata, at ang baka naman ay nanatiling tahimik habang ginatasan. Ilang sandali lang, puno na ng malapot at malinamnam na gatas ang tasa.
"Ay, perpekto!" sabi ng duwende habang humihigop at mukhang tuwang-tuwa. "Ngayon, para sa iyong mga batik!"
Isinawsaw niya ang brush sa makapal na itim na pintura at sinipat ang baka. "Hmm… Hindi dapat sobra, hindi rin kulang. Gusto mong magmukhang elegante, hindi katawa-tawa."
Kinilig ang baka sa tuwa habang ipinipinta ng duwende ang unang batik sa kanyang balikat. Isa pa sa kanyang likod, dalawa sa may buntot, at marami pa sa gilid. Masigla ngunit maingat na nagpinta ang duwende, habang umaawit ng munting himig.
"Ayan!" sabi niya sa wakas, umatras at tinitigan ang kanyang obra. "Napakaganda!"
Sinubukang silipin ng baka ang sarili. Nakita niya ang isang batik sa kanyang tagiliran at isa malapit sa kanyang binti. "Tunay na ba akong may batik?"
"Pumunta ka sa may lawa," sabi ng duwende. "Makikita mo ang sarili mo roon."
Tumakbo ang baka sa gitna ng parang, pakiramdam niya’y tila siya’y lumulutang sa tuwa. Pagdating niya sa lawa, yumuko siya at tumingin.
"Ooh!" napasigaw siya.
Sa kanyang repleksyon, nakita niya ang isang baka na napaka-elegante — makinis na puti, may bilog-bilog na itim na batik sa tamang lugar. Ikinampay niya ang kanyang sungay at umungal sa galak.
Napatingin ang ibang mga baka at lumapit.
"Ano’ng nangyari sa’yo?" tanong ng isang kayumangging baka.
"May batik na ako!" masayang tugon ng puting baka. "Isang duwende ang nagpinta sa akin! Ang ganda ko, ’di ba?"
Tahimik na tumango ang mga baka. "Aba," sabi ng isa, "maganda ka nga naman."
Mula noon, sumikat ang puting baka na may batik. Pumupunta ang mga hayop mula sa ibang pastulan upang siya’y makita, at paminsan-minsan ay dumaraan ang duwende upang pinturahan muli ang kanyang mga batik kapag nangangaliskis na.
Pero ang pinakamagandang nangyari? Hindi na siya naging mayabang. Naging masaya na siya. Dahil tuwing makikita niya ang sarili sa lawa, naaalala niya ang mabait na duwende, ang masasayang bubuyog, at kung paanong ang isang simpleng hiling at isang tasang gatas ay naging daan sa katuparan ng kanyang pangarap.
Aral:
Ang tunay na kasiyahan ay hindi nagmumula sa pagmamayabang kundi sa pagkakaroon ng pasasalamat at pagbabahagi. Kaya,huwag mahiya sa iyong mga simpleng pangarap. Maging mabuti, magtiwala, at matutong magbigay—dahil sa kabutihan, may kagandahan.
Ang kabutihang loob ay nagdadala ng biyaya.
Ang mga munting pangarap ay maaaring matupad sa simpleng kabutihan.
