17/09/2025
๐ถ๐ท๐ฐ๐ต๐๐ถ๐ต | ๐๐ข๐ง๐๐ข ๐๐๐ง๐๐ค๐ข๐ฉ ๐๐ง๐ ๐๐ฎ๐ฌ๐ฉ๐๐ง๐ฌ๐ฒ๐จ๐ง ๐ฌ๐ ๐๐ฎ๐ญ๐๐ฌ ๐ง๐ ๐๐๐ฎ๐ค๐๐ฌ๐ฒ๐จ๐ง
Ni: Majhelen Mae R. Taรฑare
Kapag bumuhos ang ulan, ano agad ang unang bukambibig ng marami? โSana suspendido na ang klase.โ Parang reflex na. Pero teka, ganun na lang ba palagi ang magiging solusyon? Kayaโt hindi kataka-takang ipinaalala ni DepEd Secretary Sonny Angara na huwag magdesisyon nang padalos-dalos. Dahil ang bawat anunsyo ng suspensyon ay hindi lang simpleng pahinga o iwas-abala, kundi ito ay pagkitil sa isang araw ng pagkatuto. At kung palagi na lang ganito, hindi baโt lalong lumalalim ang sugat ng tinatawag na learning loss na hanggang ngayon ay hindi pa tuluyang naghihilom matapos ang pandemya?
Isipin natin, ambon lang, mahinang ulan lang at agad kanselado. Pero ang bawat araw na nawawala, may kaakibat na puwang sa kaalaman. Kaya ngaโt tama ang punto ni Angara: kung talagang kailangan ang suspensyon, dapat may kapalit โ make-up classes man tuwing Sabado o pagkatapos ng regular na pasok. Hindi ito parusa, kundi malinaw na pahayag na ang edukasyon ay may halaga at hindi pwedeng basta-basta isuko sa harap ng kaunting buhos ng ulan.
Kaugnay nito, hindi lang ito natatapos sa pagbabalik sa silid-aralan. May ARAL Program o Academic Recovery and Accessible Learning na nakatuon sa pagbibigay ng tulong sa mga mag-aaral na nahuhuli, lalo na sa pagbasa at matematika, oo. Ngunit sapat ba iyon kung wala tayong sistematikong pagpupuno sa mga araw na nawala? Ang problema sa literacy at numeracy sa bansa ay hindi biro, at kung patuloy tayong kampante, lalo lamang itong lulubha.
Ngayon, itanong natin sa ating sarili: hanggang kailan natin hahayaan na ang panahon ang magdikta ng kalidad ng edukasyon? Sa bawat suspensyon ng klase, tiyak bang kaligtasan ang dahilan, o baka naman kaginhawaan lang ng ilang opisyal? Mas pinahahalagahan ba natin ang pansamantalang ginhawa kaysa sa pangmatagalang pagkatuto? At higit sa lahat, gaano kabigat ang epekto ng isang araw na nawala kung paulit-ulit itong mangyayari sa loob ng isang taon?
Klaro ang punto. Oo, uunahin lagi ang kaligtasan. Ngunit hindi dapat gawing panakip ang edukasyon sa pansamantalang ginhawa. Kung ligtas pang pumasok, tuloy ang klase. Kung kailangan talagang tumigil, dapat siguraduhin na may malinaw na plano para makabawi ang mga estudyante.
Hindi natin hawak ang ulan. Totoo iyan. Pero hawak natin ang desisyon kung paano natin mapoprotektahan ang kinabukasan ng kabataan. At tandaan, sa bawat araw na nawawala, hindi lang aralin sa aklat ang natatangay, kundi mismong pagkakataon nilang hubugin ang bukas. ๐๐ญ ๐๐ง๐ ๐ฉ๐๐ ๐ค๐๐ค๐๐ญ๐๐จ๐ง๐ ๐ข๐ฒ๐๐ง ๐๐ฒ ๐ข๐ฌ๐๐ง๐ ๐๐๐ ๐๐ฒ ๐ง๐ ๐ก๐ข๐ง๐๐ข ๐ง๐ ๐ง๐๐ญ๐ข๐ง ๐ฆ๐๐ข๐๐๐๐๐ฅ๐ข๐ค ๐ค๐๐ข๐ฅ๐๐ง๐ฆ๐๐ง.
Kaya naman hamon ito, hindi lang sa mga opisyal na pagdedeklara ng suspensyon, kundi pati sa mga magulang at g**o: ๐ก๐ฎ๐ฐ๐๐ ๐ญ๐๐ฒ๐จ๐ง๐ ๐ฆ๐๐ ๐ข๐ง๐ ๐ค๐๐ฆ๐ฉ๐๐ง๐ญ๐. Panahon na para ituring ang bawat araw ng klase bilang mahalagang puhunan, hindi basta oras na maaaring palitan. ๐ซ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐, ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐, ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐.
Dibuho ni: Isabelle Quinto
------
Inianyo ni: Juderay Jamena