06/11/2025
Long post Ahead❗❗❗
“Anxiety & Depression”
Hindi madali ikwento ‘to, pero baka sakaling may makabasa na kailangan lang marinig na “hindi ka nag-iisa.”
Matagal kong kinimkim ‘to. Hindi ko alam kung saan magsisimula, pero awareness na din. Hindi para magdrama, kundi para ipakita kung gaano kabuti si Lord kahit sa pinakamasakit na parte ng buhay ko.
Looking back, mga 7 taon din akong parang nawawala sa direksyon.
Trabaho dito, trabaho doon. Gala dito, gala doon. Inom dito, inom doon.
Oo, natuto na kong uminom. Masaya naman ako noon, nagagawa ko gusto ko, walang humuhusga, walang kumokontrol, walang sumisita.
At kahit ganun, nakakatulong pa rin ako sa pamilya ko, nakakapagpadala, nakakapagbigay.
Pero dumating yung punto na ako na lang mag-isa.
Nangupahan ako kasama ang kapatid kong may pamilya, pero nang lumipat sila, naiwan ako.
Patuloy pa rin akong nagtatrabaho, pero parang may halo nang pagkalito, lungkot, at pagod na hindi ko maintindihan.
Minsan tulog na lang ako galing trabaho nang walang kain. Pagod lang ako o gutom lang. Pero sana nga ganun lang talaga.
May mga taong iniwan ako sa gitna ng pagiisa ko.
Yung mga akala kong dadamayan ako hanggang dulo, papakinggan ako, nawala sila.
Kaya trabaho na lang ulit. Bigay lang ng bigay. Parang robot eh nuh.
Habang nangyayari ‘to, hinanap ko si Lord. Baka sakaling may sagot sa mga tanong ko. Oo, marami akong tanung!
Pumupunta ako sa iba’t ibang simbahan, pero wala akong maramdaman.
Tahimik lang lahat. Parang hindi na ako kinakausap ng Diyos.
Hanggang sa nakontak ko ulit yung isa kong kaibigan sa dati kong church (na ngayon ay active member na),
at discipleship na, may prayer thru call.
Pero sa totoo lang, may kulang pa rin.
Parang andami ko pa ring tanong.
Isang gabi, bumigay na ako.
Mag-isa ako sa kwarto.
Biglang sumiklab lahat ng bigat.
Gusto ko nang maglaho. Gusto ko nang matapos.
Hinang-hina na ako, sobrang bilis ng tibok ng puso ko, hindi ako makahinga.
Ang nasa isip ko lang noon, “Ayoko na”
Umabot sa point na may patalim na kong hawak. Sa totoo lang marami na din akong attempt noon pero hindi natutuloy pero iba yung gabing iyon.
Handa na akong tapusin lahat.
Pero hindi na naman natuloy.
At ngayon, habang binabalikan ko ‘yun, alam ko na kung bakit.
Si Lord pala ‘yung pumigil.
Tahimik lang Siya noon, pero nandiyan pala Siya.
At ngayon, buhay pa rin ako.
Marami pa ring mabibigat na araw, pero iba na.
Ngayon, alam ko na kung saan ako kakapit.
At alam ko na kahit kailan, hindi ako iniwan ni Lord.
🧡 Para sa mga dumaraan din sa anxiety, depression, o kahit anong bigat sa buhay.
Hindi ka mahina. Hindi mo kailangang kayanin mag-isa.
May mga taong handang makinig, at may Diyos na patuloy na makikinig sa’yo, sasamahan at dadamayan ka kahit pakiramdam mo wala na.
Let’s keep talking about mental health. People need to know that it’s okay to not be okay, and that there’s always hope.
Real hope isn’t found in the world, but in Jesus Christ, our Savior. He heals, restores, and gives peace that no one else can give. 🧡
