29/05/2025
A LOVE STORY THROUGH GOOGLE MAPS
Noong 2015, dalawang matandang mag-asawa ang magkatabing nakaupo, kumakain sa isang plato ng pagkain sa gilid ng kanilang tahanan.
Lumipas ang isang taon, noong 2016, nakunan muli sila ng mga camera, nakaupo pa rin sa iisang lugar, sa magkaibang upuan lang. Maliit lang ang kanilang mundo, ngunit sapat na iyon para sa dalawang pusong nagmamalasakit sa isa't isa.
Noong 2017, tanging ang lola lang ang nakita, nakaupo sa iisang upuan, nakatingin sa harapan. Ngunit hindi na makikita sa larawan si lolo😢
Noong 2018, nandoon pa rin ang lola, ngunit hindi na siya umupo sa kanyang karaniwang upuan. Naupo siya sa harap ng kalahating saradong pinto ng bahay, nanghihina ang katawan.
Noong 2020, bumalik ang lola sa kanyang karaniwang upuan, nakaupong nalilito sa pag-iisip, inalalayan ang kanyang baba gamit ang kanyang kulubot na kamay, na parang naghihintay ng isang taong hindi na muling babalik.
Noong 2021, ang kanyang katawan ay lalong humina, ang kanyang mga hakbang ay hindi na matatag. Isa lamang siyang anino ng kanyang nakaraan, nakakapit pa rin sa mga alaala.
Noong 2022, mahigpit na sarado ang pinto ng asul na bahay. Walang bakas ng lola. Marahil ay sumama siya sa kanyang minamahal. Marahil ay magkasama sila ngayon sa isang mas mapayapang lugar.
Noong 2023 tumaas ang ligaw na damo sa paligid ng bahay, kumupas ang pintura nito, at nanatiling naka-lock ang pinto. Ang mga upuan ay nakasalansan, hindi na inilabas tulad ng dati.
Noong 2024, inalis ang mga damo, ngunit nanatiling tahimik ang bahay. Nakatayo ang mga upuan, parang naghihintay, ngunit hindi binisita.
At ngayon, sa 2025, ang bahay ay wala na, pinatag sa lupa. Wala na silang bakas doon. Mga alaala lang, mga larawan nalang. Ang pag-ibig... ay talagang maganda. Kahit na ang tunay na pag-ibig ay dapat maghiwalay.
Walang nagkuwento sa tungkol kanila. maliban sa akin. Sa pamamagitan ng Google Maps.
