30/07/2025
**"Ang Luma at Abandonadong Bahay"**
Noong taong 2003, may isang grupo ng magkakaibigang estudyante sa kolehiyo na nagpasyang mag-overnight sa bahay ng lola ng isa sa kanila sa isang liblib na barangay sa L****a. Ayon sa kwento, matagal nang walang nakatira sa lumang bahay—mahigit 10 taon nang abandonado. Ngunit dahil bakasyon at gusto lang ng tahimik na lugar, itinuloy nila ang plano.
Pagsapit ng alas nuwebe ng gabi, nagsimulang umihip ang malamig na hangin at nagsara ang mga bintana kahit walang tao sa paligid. Isa sa kanila ang nagbirong, “Baka may multo.”
Hindi nagtagal, biglang namatay ang ilaw. Natahimik silang lahat. Nang subukan nilang sindihan ang kandila, may narinig silang tunog ng yabag sa itaas na palapag. Mabigat. Mabagal.
Walang aakyat sa kanila, kaya imposibleng may tao roon. Isa sa kanila ang sumigaw, “May tao ba diyan?” Walang sagot. Pero patuloy ang yabag… papalapit.
Nagdesisyon silang umakyat para silipin. Pagbukas nila ng pinto sa itaas, may amoy na mabaho at parang nabubulok. Sa dulo ng pasilyo, may isang silid na bahagyang nakabukas.
Paglapit nila, biglang sumara ang pinto sa harapan nila. Nang binuksan nila ulit, wala silang nakita—maliban sa lumang litrato sa lamesa.
Ang larawan ay kuha sa mismong sala ng bahay, pero may nakatayo sa gitna: isang matandang babae na nakatingin sa kamera, ngunit may dugo ang mga mata. Sa likod ng larawan, may nakasulat:
**“Wag na kayong bumalik.”**
Agad silang bumaba, kinuha ang mga gamit, at umalis ng hindi na lumilingon. Nang tanungin ang lola kinabukasan, ang sabi lang nito:
**“Dapat pala sinabi ko sa inyo na dun siya huling nakita… nung pinaslang siya.”**
Hanggang ngayon, wala na ulit naglakas-loob tumira sa bahay. Patuloy daw itong malamig kahit tirik ang araw—at may naririnig pa ring yabag sa itaas.