Ang Pinoy Lagalag

12/09/2025

Isang kulay lang "pilipino"

Huwag nating hayaang gawing laruan ng partisanong kulay ang laban na ito.

Ang rally sa September 21 ay hindi para sa DDS, hindi para sa Pink, hindi para sa Loyalist.

Ito ay para sa PILIPINO.

Nasa Saligang Batas mismo ang ating karapatan sa mapayapang pagtitipon at malayang pamamahayag. Karapatan itong hindi pwedeng nakawin, hindi pwedeng idikta ng mga nasa kapangyarihan — kaya huwag natin ito ikahon sa pulitika ng kulay.

Tandaan: ang korapsyon ay walang partido. Ang kawalan ng hustisya ay walang kulay. At ang naghihirap ay iisang bayan.

Kaya sama-sama tayong tumindig bilang Pilipino.
September 21, 9AM, Luneta Park.

06/09/2025

Bundok Banahaw, isang kayamanan ng kalikasan na dapat nating ingatan!

04/09/2025

Ang Tunay na May-ari ng Republika

“Remember, you are the Filipino people…” ito ang paalala ni Miriam Defensor Santiago. At ngayon, higit kailanman, kailangan natin itong balik balikan. Sapagkat sa gitna ng mga binahang bayan at winasak na tahanan, natabunan na naman ng putik at tubig hindi lamang ang mga lansangan kundi ang mismong dangal ng ating Republika.

Sa etimolohiya, ang salitang res publica mula sa Latin ang ugat ng “Republic” nangangahulugang ang bagay na pag aari ng lahat. Hindi ito dapat saklawin ng iilang pamilya, contractors, at pulitiko na ginagawang parang pribadong negosyo ang kaban ng bayan. Ang bawat flood control project na overpriced, ghost, o paulit ulit na pinondohan ay isang tahasang paglapastangan sa mismong kahulugan ng republika. Ang pondo ng mamamayan ay nilulunod sa bulsa ng iilan, habang ang bayan ay literal na lumulubog sa baha.

Samantala, ang demokratia mula sa Griyego ay nangangahulugang kapangyarihan ng taumbayan. Ngunit anong uri ng demokrasya ang mayroon tayo kung ang halalan ay binibili ng mga contractor na nagdo donate ng milyon milyon sa mga kandidato at kapalit nito ay bilyong halaga ng flood control projects na may anomalya. Ang demokrasya ay nagiging cratia ng iilan, hindi demos ng lahat. Ang boto ng mamamayan ay nalulunod din, hindi ng tubig ulan, kundi ng salaping ipinapasok ng mga dinastiya at negosyanteng protektado.

Sa kasaysayan, paulit ulit na tayong binalot ng baha mula sa delubyo ng panahon ni Noah hanggang sa Ondoy, Ulysses, at mga bagyong kumikitil ng buhay. Ngunit higit na nakamamatay kaysa baha ay ang paulit ulit na siklo ng katiwalian. Hindi tubig ang tunay na nagpapalubog sa bansa kundi ang katiwalian na bumabara sa ating daluyan ng pag asa. Kung walang magnanakaw sa flood control funds, matagal na sanang mas ligtas ang ating mga pamayanan. Ngunit heto’t bawat taon nauulit ang parehong trahedya dahil ang pera ay tumutulo, hindi sa estero kundi sa bulsa.

Ang republika at demokrasya ay hindi dapat maging mga salita lamang sa Constitution. Ang ibig sabihin nito ay malinaw: ang gobyerno ay hindi teritoryo ng mga nakaupo kundi pag aari ng mga tao. Hindi sila ang soberano kundi tayo. Ang tunay na tanong: hanggang kailan natin hahayaang ang Republika ng Pilipinas ay maging Republika ng mga Contractor. Hanggang kailan natin tatahakin ang demokratikong proseso na binibili, nilalapastangan, at nilulunod ng kasakiman.

Kung tunay tayong mga mamamayan ng Republika dapat tayong manindigan tigilan na ang dinastiya, tigilan ang padrino, tigilan ang pekeng proyekto. Sapagkat sa huli gaya ng sinabi ni Miriam hindi sila sa Malacañang, Senado, o Kongreso ang Republika, tayo ang Republika ng Pilipinas. At kung hindi tayo kikilos, ang ating katahimikan ang magiging pinakamalaking baha na tuluyang lulunod sa ating bayan. Kaya huwag tayong titigil, huwag nating hayaang mamatay ang isyung ito, dahil kapag ito’y namatay, tayo mismo ang mamamatay.

—

Ang donasyon mo ang nagbibigay lakas para manatiling malaya at palaban ang Nutribun Republic. Hindi kami hawak ng politiko o contractor — kaya bawat tulong mo, diretso laban sa korapsyon at fake news.

Kung gusto mong sumama sa laban, andito ang detalye: https://www.facebook.com/share/p/1HQBjBJa6r/?mibextid=wwXIfr

01/09/2025

Thank you trees for fresh air

31/08/2025

🧐🧐🧐

29/08/2025

18/08/2025

Definitely an Aspin lover 🙋🏼

17/08/2025

Kung ganito ba naman alaga mo, aba'y isang buong isda bigay ko sa iyo.

16/08/2025

Sibuyan😄

10/08/2025

Truth

Madaling magpikit mata kapag hindi tayo direktang apektado. Madaling mag scroll lang, mag like, o mag “wala akong p**ialam” kapag hindi sarili nating bulsa, bahay, o pamilya ang tinatamaan. Pero ito ang hindi natin kayang takasan na katotohanan: sa isang estado, lahat tayo konektado at bawat aksyon o kawalan ng aksyon ay may epekto sa kabuuan ng lipunan.

Kapag may gutom na bata sa kanto, hindi lang iyon problema ng magulang niya kundi obligasyon ng buong lipunan na tiyakin na ang karapatang pantao sa pagkain at kalusugan ay natutupad. Kapag may inaabuso sa kapaligiran mo, hindi lang iyon kwento ng iba, sapagkat may malinaw na tungkulin tayo sa ilalim ng Saligang Batas at batas penal na hadlangan at labanan ang pang-aabuso. Kapag may ninanakaw sa kaban ng bayan, hindi mo puwedeng isipin na “pera lang ng gobyerno ‘yan” dahil ang kaban ng bayan ay pinangangalagaan ng mga halal na opisyal sa ilalim ng public trust doctrine at galing iyon sa buwis at pawis ng mamamayan.

Sabi nga ni Miriam, kulang tayo sa sense of shared destiny. Ang gusto natin, lahat ng problema nasa bakuran ng iba pero huwag na huwag tatapak sa atin. Ang hindi natin naiintindihan, kapag pinabayaan natin ang apoy sa bahay ng kapitbahay, darating at darating ang usok at apoy sa atin.

At dahil tahimik tayo, lalo na kapag hindi tayo direktang tinatamaan, ganyan na rin ang mga lider natin, nakaw nang nakaw, dahil alam nilang wala silang p**i satin at tahimik lang naman tayo. Sa ilalim ng Artikulo XI ng 1987 Konstitusyon, ang panunungkulan sa gobyerno ay isang public trust at ang bawat opisyal ay may pananagutan sa bayan. Kapag hinayaan nating malabag ito nang walang p**ialam, hindi lang tayo biktima kundi kasabwat sa pagkasira ng batas at institusyon.

Kaya huwag tayong maghintay na tayo mismo ang masunog bago kumilos. Huwag nating mamarkahan ang laban batay lang sa kung sino ang apektado. Dahil ang kawalang p**ialam ay parang kalawang sa isang lipunan, unti unti nitong kinakain ang haligi ng hustisya at katarungan hanggang bumagsak ang buong istruktura. Kapag dumating ang oras na guguho ang ating mga institusyon, wala nang ligtas, at lahat tayo, aani ng bunga ng sarili nating pananahimik.