18/06/2025
‼️Kahit gaano kalungkot yung kwento niya, wag mong ipapautang ang ipon mo.
Minsan, may lalapit sa’yo—kaibigan, kamag-anak, kakilala—dala-dala ang malungkot na kwento. May sakit si ganito, wala nang pambayad si ganyan, kailangan daw ng tulong ngayon na ngayon din. At dahil mabait ka, dahil may puso ka, dahil ayaw mong may nagsasuffer… ang instinct mo? Tumulong. Isang “Sige na nga”, tapos goodbye savings.
Pero tandaan mo ‘to:
Pwedeng totoo ang kwento, pwedeng hindi. Pero kahit totoo pa ‘yan, hindi mo responsibilidad na isalba ang lahat, lalo na kung ang kapalit ay ang pagkawasak ng buhay mo.
Ang ipon mo — pinaghirapan mo ’yan. Galing sa overtime, puyat, tiis, at sakripisyo. Hindi ’yan magic money. At kapag nawala ’yan nang isang iglap, walang ibang magpapasan ng bigat kundi ikaw rin.
Walang makakaunawa sa lungkot mo kapag ikaw na ang wala. Walang magbabayad ng renta, tuition, o utang mo kapag ubos na ang pera mo dahil sa ibang tao.
Kaya wag kang mag-guilty kapag pinili mong maging matalino kesa maging martir.
Pwede kang tumulong, oo — pero may hangganan.
Pwedeng advice lang. Pwedeng dasal. Pwedeng kaunting halaga, pero hindi lahat.
Hindi mo kailangang masira para lang mailigtas ang iba.
Tandaan mo: kapag ikaw ang nawalan, ikaw rin ang huling problema, dahil walang tutulong sayo pag ikaw ang nawalan.
Be kind, but protect your peace. Be generous, but set boundaries.
Maging mabuting tao — hindi martir. 🙏
