22/09/2025
๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ | ๐๐๐ข๐ง๐๐ง๐ ๐๐๐ฆ๐ข๐ฅ๐ฒ๐ ๐๐๐ก๐๐ฅ๐๐ ๐ ๐๐๐ฒ ๐๐๐๐
Pamilya: Isang Liwanag sa Hapunang Pinuna ng Digmaan
Mula sa isang mapayapang protesta na pininsala ng mga hindi angkop na nakisama, umuwi ang isang ama, inaligiran ng sari-saring sugat, patungo sa kaniyang kinikilalang pahinga upang muling makulayan ang maluha-luhang mukha. Sa pagtiwasay ng rumaragasang araw, at habang ang hapag-kainan ay pinupunan ng malinamnam na pagkain, ay siya ring sugatan ang kakain. Sapagkat kasabay ng paglubog ng araw ay ang gyerang kaniyang pinatunguhan sa maghapon. Bitbit ang mga pasaโt sugat, pumasok ang ama sa tahanang kinaroroonan ng kaniyang dalawang anghel sa buhay.
Sa hapag-kainan, matatanaw ang hindi kalakihang bata na abot-langit ang ngitiโmakulimlim man ang kaniyang isipan, wariโy isang anghel na may dalang ilaw at kasaganaan sa kanilang tahanan. Toyo lamang ang laman ng kaniyang plato, ngunit ang kasiyahan niya ang nangingibabaw sa hapag-kainan. Sa kabila ng mapanuksong araw, hindi maikakait ang liwanag na kaniyang hatid sa mapanglaw na kapaligiran.
Mula sa dumadagundong na digmaan, bitbit ang mga marka ng katapangan, silaโy umuwi tungo sa hapunang muling magbubuklod sa bawat isa. Ang ina at amang humarap sa tunggalian ng sanlibutan ay nagbalik sa tahanan kung saan naroon ang kanilang munting anghel. Unti-unting dumaloy ang mga luha mula sa kanilang mga mata, hatid ng makulay na pinta ng kanilang anak sa kabila ng mga sugat na kanilang pasan.
Ang mapanlinlang na mundong puno ng saligutgot ay binubuo ng samuโt saring pamilya na nagsisilbing pahinga mula sa bawat gulong nakakasalamuha sa araw-araw. Nariyan ang pamilyang may napakataas na bakuran at abot-mata ang kaniya-kaniyang kurba ng bibigโisang pagpapahiwatig ng pamumuhay na wariโy nasa paraiso. Sa kanilang tahanan, ang paglipas ng oras ay hindi natutunaw ng ngiti at hindi dinidilig ng dugoโt pawis upang maisalba ang pagbangon at paglubog ng araw.
Sa makulay na pamumuhay ng ibaโy kabaligtaran ang pamilyang nagdurusa sa bawat paghinga. Para bang tirik ng araw ang kirot na kanilang dinaranas upang maitawid lamang ang bawat araw. Upang mairaos ang maghapon, kinakailangan nilang madapa at masugatan kapalit ng labis na halaga. Bunga ng kahirapan, bawat linggo sa kanilaโy nagiging isang pagkakataon upang masalubong ang panganib at disgrasya.
Sa kabila ng mga pamilyang naninirahan sa paraiso o sa impyerno, nariyan ang pamilyang agaw-mundoโt pansin, pinangungunahan ng lumbay at pighati. Sa kanila, ang isaโt isaโy itinuturing na katunggali sa bawat pagpatak ng oras hanggang sa maghapon. Ang kanilang hapag-kainan ay binabalutan ng p**t, at tila sa bawat pagkukuskos-balungos ay hindi maitatago ang nag-aalab na ngitngit. Sa bawat pagtakip-silim ng kanilang araw, unti-unti silang humahantong sa kapalarang magbukod-bukod.
Ngunit ano man ang estado at estilo ng ating pamumuhayโtayo man ay naninirahan sa maginhawa o sa payak na tirahan, o dili kayaโy ginugugol ang bawat araw sa piling ng p**t at galitโang ating pamilya pa rin ang siyang tanging pahinga at kakampi sa pag-ikot ng daigdig. Sila ang gumagampan ng makabuluhang layunin sa ating buhay, mula sa pagkasilang hanggang sa ating kamatayan. Ang pamilya ang ating kanang kamayโang pinagmumulan ng sigla at lakas sa kabila ng mga digmaang kinakaharap natin araw-araw.
Samakatuwid, tanawin natin ang makabuluhang kaganapan na hatid ng ating pamilya. Tulad ng hapunan, anuman ang laman nito, ito pa rin ang ating pinupuntahan upang makapulot ng ginhawa sa ating buhay. Kayaโt sabayan natin ang ating pamilya sa hapag-kainan at damhin ang pagmamahalang nililikha ng pagkakaisa.
Isinulat ni: Hercules
Dibuho ni: Takipsilim
โ
โ
โ_______________________________
โ๐๐จ๐ง๐ญ๐๐๐ญ ๐ฎ๐ฌ:
โ
โ๐ฉ: ๐ฅ๐ฌ๐ญ๐ฐ๐ฃ๐๐@๐ ๐ฆ๐๐ข๐ฅ.๐๐จ๐ฆ
โ
โ๐๐ข๐ง๐ญ๐. ๐๐ข๐ง๐ข๐ . ๐๐ข๐ง๐๐ข๐ .