Hugot

14/11/2024

Kwento ng Pag-ibig ni Maya at Alex sa Gitna ng Ulan

Isang mainit na tag-init, nagpasya si Maya na maglakad-lakad sa kanilang bayan. Sa kanyang paglalakad, biglang bumuhos ang ulan. Ang mga patak ay tumama sa kanyang balat, ngunit sa halip na magalit, napangiti siya. Alam niyang darating si Alex, ang kanyang matalik na kaibigan.

Habang naglalaro siya sa ilalim ng ulan, dumating si Alex na may dalang payong. Pero sa halip na gamitin ito, nagdesisyon silang maglaro sa gitna ng kalsada. Si Maya, na may mahabang buhok na kayumanggi, ay nakasuot ng makulay na raincoat at malalaking bota. Nag-jump siya sa isang malaking puddle, at nag-splash ang tubig sa paligid. Napuno ng tawanan ang paligid habang si Alex, na may maikling kulot na buhok, ay sumunod at nagpasiklab ng tubig patungo kay Maya.

"Ang saya naman dito!" sigaw ni Maya habang tumatawa. "Sino ang mag-aakalang magiging ganito kaligaya sa gitna ng ulan?"

"Sa bawat patak ng ulan, may kasiyahan," sagot ni Alex, habang tinutukso siya na masyado siyang nag-eenjoy. "Sana laging ganito, walang iniisip kundi ang saya."

Habang naglalaro, napansin ni Maya ang mga mata ni Alex. May kakaibang liwanag na naglalaro dito, parang may sinasabing higit pa sa pagkakaibigan. "Alex," tanong niya, "anong iniisip mo?"

"Alam mo," sagot ni Alex, "sa bawat pagkakataon na kasama kita, parang ang saya saya ko. Parang kahit anong bagyo, kaya nating lampasan basta't magkasama tayo."

Nagtama ang kanilang mga mata, at sa mga sandaling iyon, tila nagbago ang lahat. Ang ulan, na dati'y sagabal, ngayon ay parang isang simbolo ng kanilang pag-ibig. Ang hangin ay tila nagdala ng mga damdamin na hindi pa nila naipapahayag.

"Alex, sa totoo lang, gusto ko sanang sabihin na..." simula ni Maya, ngunit nahirapan siyang ipahayag ang kanyang nararamdaman.

Ngunit bago pa siya makapagsalita, biglang umulan nang mas malakas, at napuno ng tawanan ang kanilang paligid. Nagpatuloy sila sa paglalaro, ngunit sa kanilang mga puso, may bagong damdamin na nag-uumpisa.

Mula sa araw na iyon, nagbago ang kanilang pagkakaibigan. Sa bawat pag-ulan, lagi nilang naaalala ang araw na iyon—ang araw na ang ulan ay nagdala sa kanila ng higit pa sa saya. Ito ang simula ng isang magandang kwento ng pag-ibig sa gitna ng mga patak ng ulan.

14/11/2024

Baka may gusto kayong ibahaging karanasan ipapahayag natin sa pamamagitan ng kwento
Pm me

14/11/2024

Celebrating my 2nd year on Facebook. Thank you for your continuing support. I could never have made it without you. 🙏🤗🎉

14/11/2024

ANG LIHIM SA LIKOD NG NGITI NI CLARA!
CCTRO: Ms Z

Si Clara ay isang dalaga na may malambot na puso at isang walang hanggang pananampalataya sa kabutihan ng tao. Palagi siyang handang tumulong sa kapwa, nagbibigay ng kanyang oras at lakas sa mga nangangailangan. Ang kanyang mga kaibigan ay nagsasabi na siya ay "masyadong mabait" at "madaling lokohin," pero hindi niya ito pinapansin. Naniniwala siya na ang pagiging mabait ay ang pinakamagandang katangian na mayroon ang isang tao.

Ngunit ang kanyang pananampalataya ay nagsimulang mag-iba nang magsimula siyang magtrabaho sa isang malaking kompanya. Sa simula, masaya siya sa kanyang trabaho. Ang kanyang mga kasamahan ay mababait sa kanya, at ang kanyang boss ay tila nagtitiwala sa kanya. Pero nang maglaon, napagtanto niya na ang lahat ng iyon ay isang malaking palabas lang.

Nang magkaroon ng malaking proyekto ang kompanya, si Clara ay nagtrabaho nang husto para magawa ito nang maayos. Nagpuyat siya, nagsakripisyo ng kanyang personal na oras, at nagbigay ng lahat ng kanyang makakaya para sa tagumpay ng proyekto.

Nang matapos ang proyekto, nagkaroon ng malaking party para ipagdiwang ang tagumpay. Si Clara ay masaya dahil sa kanyang ambag sa tagumpay ng proyekto. Ngunit nang magsimula ang pag-uusap, napagtanto niya na hindi siya ang pinag-uusapan. Ang kanyang mga kasamahan ay nagkukuwentuhan tungkol sa kanilang mga sariling ambag, at tila nakalimutan na nila ang kanyang pagsisikap.

Ang kanyang boss, na dati ay palaging nakangiti sa kanya, ay biglang naging malamig at malayo. Tila hindi na niya nakikilala si Clara. Ang kanyang mga kasamahan, na dati ay palaging nagkukuwentuhan sa kanya, ay biglang naging tahimik at hindi na siya pinapansin.

Napagtanto ni Clara na ang lahat ng iyon ay isang malaking palabas lang. Ang kanyang mga kasamahan ay mababait sa kanya dahil lang sa siya ay kapaki-pakinabang sa kanila. Ang kanyang boss ay nagtitiwala sa kanya dahil lang sa siya ay isang mahusay na manggagawa.

Ang kanyang pananampalataya sa kabutihan ng tao ay nagsimulang maglaho. Napagtanto niya na ang mundo ay isang mapagkunwari at mapag-imbot na lugar. Ang mga tao ay hindi tunay na nagmamalasakit sa isa't isa. Ang kanilang mga pakikitungo ay nakabatay lang sa kung ano ang kaya mong ibigay.

Sa huli, nagpasya si Clara na umalis sa kompanya. Hindi na niya kaya ang pekeng ngiti at ang mga pekeng pakikitungo. Nais niyang maghanap ng isang lugar kung saan tunay ang pakikitungo ng mga tao, kung saan ang mga tao ay nagmamalasakit sa isa't isa, hindi dahil sa kung ano ang kaya mong ibigay, kundi dahil sa kung sino ka.

Ang kwento ni Clara ay nagpapakita na hindi lahat ng nakangiti sa atin ay tunay na nagmamalasakit. Mahalaga na matutunan nating pahalagahan ang mga taong tunay na nagmamahal sa atin, hindi dahil sa kung ano ang kaya nating ibigay, kundi dahil sa kung sino tayo.

14/11/2024

Nag lahong pag ibig
Created by Me Z...

Sa gitna ng parke, kung saan naglalaro ang mga bata at nagtatawanan ang mga magkasintahan, nakaupo si Anya sa isang bench, ang kanyang mga mata ay nakatitig sa kawalan. Ang kanyang mahabang buhok, na may kulay ng gabi, ay nakasabog sa kanyang balikat, at ang kanyang mga kamay ay nakakuyom sa paligid ng isang libro na hindi niya nabasa. Ang kanyang mga braso ay natatakpan ng mga tattoo, bawat isa ay isang kwento ng kanyang nakaraan, isang simbolo ng kanyang mga pag-ibig at pagkawala.

Sa kanyang mga mata, makikita ang isang malalim na panghihinayang. Ang kanyang mga tattoo ay nagkukuwento ng isang pag-ibig na hindi nagtagal, isang pag-ibig na nagsimula nang masigla at puno ng pangako, ngunit biglang naglaho na parang bula.

Si Anya ay isang babaeng puno ng buhay, masayahin, at malakas. Ngunit ang kanyang pag-ibig kay Leo ay nagpabago sa kanya. Sa mga mata ni Leo, nakita niya ang kanyang hinaharap, ang kanyang paraiso. Ang kanilang pag-ibig ay parang isang bulaklak na namumulaklak sa tagsibol, puno ng kulay at halimuyak. Ngunit ang tag-araw ay dumating, at ang bulaklak ay unti-unting nalalanta.

Hindi nila alam kung bakit biglang naglaho ang kanilang pag-ibig. Walang away, walang pagtatalo, walang dahilan. Parang isang panaginip na biglang naglaho nang magising. Ang mga alaala ng kanilang mga halik, ng kanilang mga yakap, ng kanilang mga pangako ay nanatili sa kanyang puso, ngunit ang tao na nagbigay sa kanya ng mga alaalang iyon ay biglang nawala.

Ngayon, nakaupo si Anya sa parke, ang kanyang mga mata ay puno ng luha na hindi niya mailabas. Ang kanyang mga tattoo ay nagpapaalala sa kanya ng mga araw na puno ng pag-ibig at kagalakan, ngunit ngayon, ang mga ito ay nagiging isang simbolo ng kanyang panghihinayang at pagsisisi.

Bakit hindi niya sinabi kay Leo ang kanyang nararamdaman? Bakit hindi niya sinubukang iligtas ang kanilang pag-ibig? Ang mga tanong na ito ay patuloy na umuulit sa kanyang isipan, na nagpapahirap sa kanyang puso.

Ang kanyang mga tattoo ay nagkukuwento ng isang pag-ibig na hindi nagtagal, ngunit ang kanyang puso ay nagkukuwento ng isang pag-ibig na hindi pa rin niya makalimutan.

28/06/2024

Lahat naman napapagod Lalo n kung pinaparamdam nya sayo ay kasing lamig ng yelo!

09/06/2024

NAPAGOD KA SA PINARAMDAM NG TAO
KAYA NAPAPAGOD KA NA DIN LUMABAN😥

09/06/2024

Ngayon ko na realize na
MALI ang Magmahal ng sobra
naubos ka kaya hirap kang makabangon🥺

24/04/2024

SOMETIMES

18/04/2024