28/09/2025
اُها واقعي جادوگر هئي، جنهن کي ڏسي ڪبوتر ڪجھ دير لاءِ سوچيندا هيا: اسين ڪير آهيون ۽ هتان اُڏرڻ کانپوءِ اسين ڪيڏانهن وينداسين؟ ۽ مڇيون سندي اڱڻ ۾ ويهارڻ لاءِ صلاحينديون هيون. ۽ آءُ؟ آءُ تہ هميشہ امرتا پريتم جو هي قول موڪليندو هيس: گهر ڪڏهن ايندين؟ تاريخ لک، تہ جيئن آءُ ڏينهن آڱرين تي ڳڻيان ۽ آڱريون مونکي سهڻيون لڳن.....
چون ٿا: سمونڊ جي گهڻي ۾ گهڻي گهرائي چار ڪلوميٽر آهي، پر هُن جي هڪڙي ڳالھ جي گهرائي هزارين ڪلوميٽرن کان گهڻي آهي. اُها ٿوري دير جي لاءِ خاموش ٿيندي هئي تہ منهنجي کنڊ جو جهاز ٻُڏي ويندو هو ۽ آءُ سڄو شگرفري ٿي ويندو هئس. هڪ ڀيري وسندڙ مينهن ۾ ماٺ ٿي تہ چيم: تون ايتري جي خاموش رهندين تہ هي دلڪش موسم جلدي پوڙهي ٿي ويندي. تون ڳالهائيندي ڪر، انهن پکين جي ڪري، جن جا گهر واڍا کڻي ويا! انهن پکين جو ڪير آهي؟ صرف تنهنجو آواز. ۽ انهن رستن جي ڪري، جن وٽ ڪير بہ ناهي ويندو! انهن رستن جو ڪير آهي؟ صرف تنهنجو آواز......
هُن جو آواز! آهاها!! هُن جو آواز، جون ۾ جنوريءَ ۽ جنوريءَ ۾ جون جهڙو هيو. هُوءَ جيڪڏهن موزارٽ جي دور ۾ پيدا ٿي ها ۽ موزارٽ هُن جو آواز ٻُڌي ها تہ پنهنجون ڌُون هُن جي قدمن ۾ رکي روئي پوي ها. ۽ پڪاسو؟ اهو تہ وڏي واتان چوي ها: ڪاش آءُ تنهنجي آواز جو مجسمو ٺاهي، دنيا حيران ڪري سگهان ها.....
#ڪانجي #رام
