enamoradaart_official

16/10/2025

✍️ Czasem największym aktem odwagi jest zrezygnować z pięknie skonstruowanych iluzji. Nie po to, by się poddać — ale by spotkać siebie bez scenariusza. Bez roli. Bez dekoracji. Z jednego zdania może wypłynąć prawda, która nie potrzebuje niczego więcej.

Oto propozycja zdania w duchu Mantry i przesłania z jednego wiersza, inspirowana fragmentem z Jestem Kobietą: Nie chcę już tworzyć ambitnych iluzji — wolę spotkać siebie bez scenariusza. Z jednego zdania: Prawda nie potrzebuje dekoracji, tylko odwagi.

🔖

16/10/2025

14/10/2025

✍️ Z jednego wiersza może powstać wiele głosów. Ten mówi o blasku, który nie każdemu wolno zatrzymać. O wierności, która potrzebuje księżyca. O niewierności, która nie potrzebuje niczego. O tym, że nawet w deszczu niełask i łask — świat się odradza.

Z jednego wiersza można wydobyć mantrę. Albo ostrzeżenie. Albo pytanie, które zostaje w ciele dłużej niż odpowiedź.

"Kto zabija blask, będzie zabijał, póki nie umrze" (Elżbieta Walczak tomik Słowa jak origami)
***
w ciągłym odradzaniu się świata w sile aktywnej w wierności i niewierności w pierwiastku męskim w słońcu istnieje również potrzeba bliskości do wierności potrzeba księżyca srebrnej małżonki odpornej na deszcz niełask mijają się ale nie są niemi tak powstaje święty związek nieba i ziemi do niewierności nie potrzeba zbliżeń ani przyciągania we wszystkim kto się urodził zabijając blask musi zabijać póki nie umrze będzie szedł wolniej w deszczu niełask i łask w ciągu dnia zabije wierność nie zbliży się do słońca nocą zniknie dziwna poświata jakie to ma znaczenie w ciągłym odradzaniu się świata

🔖

12/10/2025

✍️ Z jednego wiersza może powstać wiele ścieżek. Z jednego zdania — cały alfabet wskazówek. Czasem wystarczy dyktando umysłu, podszept duszy, by wyłoniły się mantry, aforyzmy, przesłania. Nie dla wszystkich. Dla siebie. Bo jesteśmy jedynymi osobami, które siebie naprawdę znają. I to wystarczy, by pisać.

12/10/2025

Pięć aforyzmów o ulotności, uważności, czułości i wyborze między ruchem a kontemplacją. Dla tych, którzy słuchają ciszy, zanim ją nazwą.
Z wiersza „chodźmy tam… albo wróćmy do ciszy” Elżbieta Walczak (tomik Życiorysy)

09/10/2025

Seria „Z jednego wiersza”
Z wiersza „chodźmy tam… albo wróćmy do ciszy” Elżbieta Walczak

08/10/2025

🌍 Notatka do Ziemi
Ziemio, która znasz każdy ślad,

nie pytam cię o przebaczenie, ale o cierpliwość. Bo widzę, co człowiek może ci uczynić, zabiegając o własne przetrwanie.

Niech moje stopy nie będą cięższe niż trzeba. Niech moje słowa nie zostawią popiołu.

Tu nic nie jest na zawsze — ale ty trwasz, nawet gdy milczysz.

Skontaktuj mnie z początkiem, który nie potrzebuje imienia. Z życiem, które nie musi się tłumaczyć.

Z wiersza „chodźmy tam… albo wróćmy do ciszy” Elżbieta Walczak (tomik Życiorysy)

07/10/2025

Dziennik rozgrzany jak patelnia w lipcu. Myśli parują, gniew elegancko przewraca oczami, a delikatna odwaga mówi „nie” bez drżenia głosu. Dziś pytam: ODNOWA czy OD NOWA? Jedno jak spa dla duszy, drugie jak przeprowadzka z kartonami emocji. Nie wiem. Może zależy, czy wypiłam kawę. Drogi Piórze, Nie oceniaj literówek. Pisz płynnie. Bez smug jak łzy po eyelinerze. Dziś piszemy o odnowie. Albo od nowa. Albo o tym, że nie wiem — i to też jest okej.

02/10/2025

Nieprzedmiotowe pisanie
Nie potrzebuję twarzy bohaterki. Potrzebuję zapachu. Dotyku szkła. Muzyki, która nie przeszkadza, tylko prowadzi. Kwiatka w dzienniku. Kamienia, który pamięta. Pisanie to nie opowieść. To rytuał, który ją przywołuje.

30/09/2025

Lofi, lapis i lemon
Nie mam biurka. Mam przestrzeń. Na niej: dziennik, czytnik, kamień. W tle: lofi. W dłoni: szklanka z cytryną. Nie piszę od razu. Najpierw słucham. Potem rysuję. Potem pachnę. Potem jestem gotowa.

29/09/2025

Rytuał ciszy i koloru
Nie zaczynam od słów. Zaczynam od koloru. Zrobione paznokcie, kropla perfum, kamień Lapis Lazuli po lewej stronie. Woda z cytryną, nie herbata. Muzyka chillout — nie dla tła, dla rytmu myśli. A potem — kwiatek w dzienniku. Pisanie to nie czynność. To obecność.