
28/05/2018
8. Wyjątkowe przymioty Józefa.
Wyjątkowym zadaniom powierzonym Józefowi w Świętej Rodzinie odpowiadają jego wspaniałe cnoty, które Ojcowie wspominają i wysławiają: wiara, sprawiedliwość, ubóstwo, czystość, posłuszeństwo Bogu, całkowite oddanie się Maryi i Jezusowi, odwaga, wierność. Orygenes uwidacznia, jak św. Józef wskazuje chrześcijanom świątynię - miejsce, w którym odnajdą Chrystusa. Temat przykładu podejmuje również św. Augustyn. Mówi o Józefie, że jest przykładem życia duchowego w sytuacjach, które sam przeżył. W komentarzu do Ewangelii wg św. Mateusza Jan Chryzostom ukazuje swego rodzaju psychologię religijności Józefa. Obszernie analizuje jego sprawiedliwość i mądrość, które pozwoliły mu uniknąć upadku w sytuacji złożonej i delikatnej. Wskazuje też na jego naturalne cnoty, jak powściągliwość, dobroć, czy roztropność, które w połączeniu z wiarą nadprzyrodzoną objawiły się szczególnie w małżeństwie Józefa. Właściwie wszystkie istotne elementy doktryny o patriarsze z Nazaretu ujrzały światło dzienne w pierwszych sześciu stuleciach Kościoła. Do tego właśnie dorobku odnoszą się papieże XX w. Nie dodają oni jednak nowych wątków, a jedynie rozwijają te ukształtowane przez Ojców Kościoła. I tak papież Pius IX, na zakończenie Soboru Watykańskiego I ogłosił św. Józefa Patronem Kościoła powszechnego. Z ich nauczania wyciąga on sentencję dla życia Kościoła: opieka Józefa nad Jezusem przedłuża się przez wieki w opiece nad jego Mistycznym Ciałem - Kościołem.
Na postawie: Tomasz Kaczmarek "Św. Józef w nauczaniu Ojców Kościoła: idee przewodnie", Studia Włocławskie 1, 61-70, 1998.