Psychoterapia - Aneta Michalik - Schwan

10/08/2025

30/07/2025

21/06/2025

Mechanizmy obronne powstałe w dzieciństwie to nieświadome strategie psychiczne, które dziecko rozwija, aby radzić sobie z lękiem, stresem, frustracją czy poczuciem zagrożenia, szczególnie w obliczu trudnych emocjonalnie sytuacji, takich jak:

🔹️konflikty w rodzinie,

🔹️brak bezpieczeństwa emocjonalnego,

🔹️nadmierne wymagania,

🔹️trauma czy zaniedbanie.

Te mechanizmy mogą pomóc przetrwać trudne dziecięce doświadczenia, ale jeśli utrwalą się i nie zostaną zaktualizowane w dorosłości, mogą stać się źródłem problemów i trudności w relacjach.

Przykłady mechanizmów obronnych powstających w dzieciństwie:

1. Wyparcie (repression)
Dziecko wypiera z pamięci bolesne wspomnienia lub uczucia, których nie jest w stanie znieść psychicznie (np. przemoc domowa).

2. Rozszczepienie
Widzenie świata i ludzi w kategoriach czarne-białe – ktoś jest albo całkowicie dobry, albo zły. Pomaga to dziecku radzić sobie z ambiwalencją i niejednoznacznością relacji.

3. Idealizacja i dewaluacja
Mechanizm pokrewny rozszczepieniu – przypisywanie opiekunowi cech idealnych lub przeciwnie – całkowicie złych.

4. Identyfikacja
Dziecko zaczyna naśladować zachowanie lub cechy osoby, która budzi lęk (np. agresywnego rodzica), co daje mu pozorne poczucie kontroli.

5. Regresja
Cofanie się do wcześniejszego etapu rozwoju (np. moczenie się, ssanie kciuka) w sytuacjach stresu.

6. Zaprzeczanie
Odrzucenie rzeczywistości – dziecko nie dopuszcza do świadomości trudnej prawdy (np. że rodzic pije).

7. Projekcja
Przypisywanie innym własnych nieakceptowanych uczuć – np. dziecko, które czuje złość, mówi że „to mama się złości”.

8. Fantazjowanie
Ucieczka w świat wyobraźni jako forma radzenia sobie z frustracją lub brakiem miłości.

9. Izolacja afektu
Oddzielenie emocji od wydarzenia – dziecko pamięta, co się stało, ale nie czuje związanych z tym emocji.

Znaczenie w dorosłym życiu.

Jeśli te mechanizmy nie zostaną uświadomione i przepracowane, mogą:

📍utrudniać tworzenie zdrowych relacji,
📍powodować trudności w regulacji emocji,

📍prowadzić do zaburzeń osobowości, depresji, lęków.

Terapia pomaga w wyjściu z mechanizmów obronnych, które kiedyś pomagały, a teraz szkodzą.

13/06/2025

11/06/2025

26/05/2025

19/02/2024

Witam serdecznie. Od kwietnia rusza grupa wsparcia dla kobiet w kryzysie (wszelakim). Jeśli jesteś zainteresowana napisz do mnie na priv. Wszystkie informacje będą jeszcze na bieżąco umieszone na stronie FB.
Pozdrawiam ciepło.
Do zobaczenia 🩵

18/02/2024

Nic tak otwarcie nie opowiada o zdrowiu i chorobie rodziny jako systemu - jak właśnie nasze dzieci.

Czasem dzieci pokazują to co pomiędzy rodzicami.
Czasem pokazują tajemnice.
Czasem, szersze sprawy międzypokoleniowe.

Dzieci, jako istoty najmłodsze w rodzinie, najczystsze i przede wszystkim, głęboko kochające, stawiają się zawsze w roli filtra.
Filtrują sobą sprawy duże i małe.
Filtrują sobą to co przyciszone, niewypowiedziane, zapomniane i pominięte.

O naszym partnerstwie, o rodzinie możemy mówić piękne słowa, wspaniałe bajki… ale to dzieci, zawsze dzieci pokażą prawdę.

12/02/2024

25/09/2023

„Dzieci, ze względu na swoją zależną pozycję, muszą wierzyć iż autorytety, które się nad nimi znęcają, robią tak, gdyż one na to zasłużyły. Takiemu dziecku, gdy jest dorosłe i przychodzi na terapię, powiedziałabym coś mniej więcej takiego:
»Jak wszystkie dzieci, wolałeś wierzyć, że dorosły znęca się nad tobą z powodu jakiegoś zła, które w tobie tkwi. Wiara w to dawała ci nadzieję, w tym sensie, że mógłbyś się dowiedzieć, co jest z tobą nie tak i zmienić to, a wtedy znęcanie by ustało. To kurczowe trzymanie się nadziei było lepsze niż stawienie czoła przerażającemu faktowi, że ludzie, od których musiałeś zależeć, nie panowali nad sobą i byli destrukcyjni.«”

Jennifer Freyd, „Trauma zdrady”