SALON

20/06/2025

12/06/2025

Z czym kojarzy się Wam Wrocław?
Nam do tej pory przede wszystkim z Halą Stulecia, swego czasu największą na świecie konstrukcją z żelbetu, czy domem towarowym Rudolfa Petersdorffa, arcydziełem
ekspresjonizmu projektu słynnego Ericha Mendelsohna.
Na liście wrocławskich odkryć notujemy teraz Mövenpick Grand Hotel Wrocław, zrewitalizowany przedwojenny obiekt naprzeciwko jednego z najpiękniejszych dworców kolejowych w Polsce (w neogotyckiej architekturze).

Wnętrza Mövenpick Grand Hotel Wrocław wymyślił na nowo wrocławianin Piotr Kalinowski z pracowni architektonicznej MIXD. Architekt przyznaje, że cały zespół na starcie poszukiwał w dawnych książkach, na rycinach wizerunku hotelu z poprzedniego stulecia, chciał bowiem zachować ciągłość historyczną. W efekcie elegancja polskiego art deco została zestawiona z nowoczesnym funkcjonalizmem oraz odniesieniami do estetyki paryskich kawiarni i hoteli z początków XX wieku.

Projekt wnętrz nie tylko miał przyciągać wzrok, ale przede wszystkim wprowadzać gości w stan komfortu i wyciszenia.
Wyzwaniem było połączenie wizji wrocławskiego Grandu z minionej epoki z nowoczesnym hotelarskim sznytem szwajcarskiej marki Mövenpick, stawiającej na doświadczanie pobytu w hotelu wszystkimi zmysłami. Wytrawna czekolada, obłędne lody to wisienka na torcie serwowanej tu uczty.
Świetna miejscówka dla miłośników dziedzictwa architektonicznego. Szkoda, że temperatura na piętrach błyskawicznie chłodzi emocje ;-)

21/03/2025

Robert Konieczny, jeden z najbardziej znanych polskich architektów odkrywa w tygodniku "Polityka" walory naszego miasta. - To od Bydgoszczy inne polskie miasta mogą się uczyć, jak żyć w zgodzie z rzeką - czytamy w artykule.

19/03/2025

18/03/2025

Kto w dniach 11.04. - 30.05.2025 będzie w Poznaniu, musi zajrzeć do Molski gallery na wystawę “Asareh Akasheh/Anna Myszkowiak: Ta sama organiczna powłoka", która konfrontuje twórczość dwóch artystek – pochodzącej z Teheranu Asareh Akasheh oraz młodej polskiej rzeźbiarki Anny Myszkowiak.

Akasheh tworzy prace z własnoręcznie wytwarzanego papieru, na którym używając tuszu, odciska fragmenty swojego ciała. Myszkowiak konstruuje swoje obiekty z materiałów codziennego użytku, takich jak papier do pieczenia, nici, koce czy prześcieradła.

Ekspozycja opowiada o tym, jak poprzez skórę i jej zmysłowe aspekty odbieramy oraz rejestrujemy rzeczywistość. Prezentowane dzieła, do złudzenia przypominające ludzką skórę, jawić się będą niczym kartki wyrwane z pamiętnika, zawierające najskrytsze wspomnienia.
Skóra to symbol tożsamości, nośnik przeżyć, miejsce przechowywania emocji i przestrzeń intymności. Obie artystki przykładają dużą wagę do materii, z którą pracują. Starają się ją rozumieć i wsłuchiwać się w jej właściwości, nie przekraczając jej wewnętrznych granic. Jej możliwości i potencjał stanowią oś formalną, wokół której budowane są kolejne znaczenia i symbole prezentowanych dzieł.

Zapowiada się też niesamowita atrakcja w dzień poprzedzający wernisaż, czyli w czwartek 10 kwietnia w godzinach 15:00 - 21:00 – Asareh Akasheh wykona perfomance "Unpublished Burden" w poznańskim Pawilonie.
Performance „Unpublished Burden” to seria artystycznych eksploracji, które wcześniej miały miejsce w Paryżu i Teheranie, a które artystka Asareh Akasheh planuje przenieść do Polski i Zurychu. Projekt obraca się wokół koncepcji stworzenia ręcznie robionej książki - repozytorium ludzkich tajemnic, które pozostają niewypowiedziane.

Performance rozpoczyna się od użycia tradycyjnych narzędzi i materiałów papierniczych. Artystka samodzielnie tworzy pierwszą stronę książki i umieszcza ją na przygotowanym wcześniej stole. Następnie, jeden po drugim, uczestnicy podchodzą do niej, aby zapisać osobisty sekret lub wewnętrzną emocję na kartce papieru, złożyć ją i umieścić na świeżo zrobionej, mokrej stronie. Następnie tworzy kolejną stronę i umieszcza ją nad poprzednią, zamykając sekret między dwiema warstwami papieru. Powstała książka zostanie przekazana do Biblioteki Raczyńskich.

04/03/2025

"Najpierw trzeba być człowiekiem, a potem architektem. To bardziej instynkt, tło, rodzaj samokultywacji, podświadomości".
Liu Jiakun, laureat architektonicznego Nobla – Pritzker Architekture Prize 2025.

“I always aspire to be like water—to permeate through a place without carrying a fixed form of my own and to seep into the local environment and the site itself. Over time, the water gradually solidifies, transforming into architecture, and perhaps even into the highest form of human spiritual creation. Yet, it still retains all the qualities of that place, both good and bad.” Liu Jiakun, 2025 Pritzker Architecture Prize Laureate

The Renovation of Tianbao Cave of Erlang Town, courtesy of Arch-Exist