Wydawnictwo Drzazgi

09/09/2025

🔥 WE TRZECH już w przedsprzedaży! Radykalny esej o przyjaźni francuskiego filozofa Geoffroy de Lagasnerie kupicie w promocyjnej cenie na naszej stronie internetowej wraz z innymi dobrymi książkami.

🟡 Już w starożytności pojawiła się intuicja, że typy relacji między ludźmi da się powiązać z określonymi systemami rządów. Demokracji w jej idealnej formie odpowiadałyby dobrowolne relacje przyjacielskie, a tyranii – te oparte na pokrewieństwie, a więc przymusowe. Geoffroy de Lagasnerie rozwija tę myśl w formie radykalnego eseju, w którym zastanawia się nad rolą przyjaźni w życiu jednostki i politycznymi konsekwencjami jej praktykowania. Czy dzięki przyjaźni można się wymknąć opresjom świata społecznego, począwszy od jego ograniczających schematów, a skończywszy na narzuconym pragnieniu zewnętrznego uznania? Jakie miejsce przyjaźń zajmuje w społeczeństwach, które jej kosztem promują konserwatywny wzorzec rodziny? Czy przyjaźń może stanowić źródło alternatywnego porządku politycznego?
Punktem wyjścia do tych rozważań jest dla autora jego własne doświadczenie – przyjacielska relacja z Didierem Eribonem i Édouardem Louisem. Filozof nie zatrzymuje się jednak w pół kroku – z prywatnej opowieści czyni manifest polityczny, w którym upomina się o lepsze, sprawiedliwsze jutro.

🟡 SERIA PRZE:CIĘCIA

W serii prze:cięcia prezentujemy eseje, które przesuwają granice tego, co możliwe do pomyślenia, poszerzają horyzont społecznej i politycznej wyobraźni, prowokują do namysłu, ale przede wszystkim do działania, proponując nowe, nieoczywiste rozwiązania problemów trapiących współczesny świat.

🟡 Przełożył Jacek Giszczak
🟡 Oficjalna premiera: 26 września
🟡 Okładka: Sara Makuch

*

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury

02/09/2025

💬 „Stany przejściowe” to prozatorski debiut Lorek, porównywany niekiedy do twórczości Doroty Masłowskiej, a jednak stanowiący osobny i niezależny punkt na literackiej mapie Polski – pisze Dagny Kurdwanowska w PANI. – Trzydziestolatka z Krakowa nie stara się pisarsko przypodobać, nie boi się zadawać pytań pozornie banalnych, a jednak potrzebnych. Jej bohaterka, z coraz większą bezradnością poruszająca się w magmie codzienności, na powierzchni utrzymuje się, rozmawiając z rybikami oraz z duchem samobójcy, a zarazem najlepszym przyjacielem Antonim. Zastanawia się także, co musi zrobić, by wyrwać się z systemu, w który została wtłoczona, jaka jest cena życia po swojemu i czym właściwie jest raj, do którego wszyscy wokół próbują dostać się już za życia.

02/09/2025

🔥🔥🔥 [ZAPOWIEDŹ] 🔥🔥🔥

Po wakacjach wracamy z nową radykalną serią, którą otworzy esej „We trzech”. Geoffroy de Lagasnerie pisze w nim o swojej relacji z Didierem Eribonem i Édouardem Louisem, wzywając do politycznej rewolucji opartej na przyjaźni. Z francuskiego na polski książkę przełożył Jacek Giszczak.

Już w starożytności pojawiła się intuicja, że typy relacji między ludźmi da się powiązać z określonymi systemami rządów. Demokracji w jej idealnej formie odpowiadałyby dobrowolne relacje przyjacielskie, a tyranii – te oparte na pokrewieństwie, a więc przymusowe. Geoffroy de Lagasnerie rozwija tę myśl w formie radykalnego eseju, w którym zastanawia się nad rolą przyjaźni w życiu jednostki i politycznymi konsekwencjami jej praktykowania. Czy dzięki przyjaźni można się wymknąć opresjom świata społecznego, począwszy od jego ograniczających schematów, a skończywszy na narzuconym pragnieniu zewnętrznego uznania? Jakie miejsce przyjaźń zajmuje w społeczeństwach, które jej kosztem promują konserwatywny wzorzec rodziny? Czy przyjaźń może stanowić źródło alternatywnego porządku politycznego?
Punktem wyjścia do tych rozważań jest dla autora jego własne doświadczenie – przyjacielska relacja z Didierem Eribonem i Édouardem Louisem. Filozof nie zatrzymuje się jednak w pół kroku – z prywatnej opowieści czyni manifest polityczny, w którym upomina się o lepsze, sprawiedliwsze jutro.

W chwili gdy egzystencje i aspiracje wydają się skrajnie znormalizowane, ta książka mogłaby być swego rodzaju podręcznikiem istnienia – podręcznikiem życia antyinstytucjonalnego, próbą nadania konkretnego znaczenia utopijnemu dążeniu do innego życia.
(fragment książki)

Geoffroy de Lagasnerie – filozof i socjolog. Autor książek na temat sztuki, kultury i życia intelektualnego, filozofii społecznej i politycznej oraz teorii krytycznej, takich jak: „L’Art de la révolte” [Sztuka rewolty], „Logique de la création” [Logika twórczości] czy „Penser dans un monde mauvais” [Myśleć w złym świecie]. Wykładowca w École nationale supérieure dʼarts w Cergy.

Okładka: Sara Makuch

Premiera: 26 września

22/08/2025

🌋

"Na wulkanie" Radosław Kobierski Wydawnictwo Drzazgi

✅Wydawnictwo Drzazgi zaskoczyło w tym roku dwoma fantastycznymi zbiorami opowiadań. O „Prując przez raj” Sama Sheparda być może jeszcze opowiem. Pierwszeństwo daję jednak autorowi polskiemu. Radosław Kobierski – poeta, prozaik, krytyk literacki – w tomie „Na wulkanie” proponuje czytelnikowi literaturę wyjątkowo zdyscyplinowaną formalnie, a zarazem otwartą na niejednoznaczność doświadczeń. Jest to książka, która w pejzażu najnowszej polskiej prozy wyróżnia się (paradoksalnie) powrotem do tradycji: do realizmu psychologicznego, do „małego realizmu” znanego z dzieł Jarosława Iwaszkiewicza czy Ingi Iwasiów, a także do pisarstwa koncentrującego się na codzienności, z jej ciężarem, pęknięciami i nieuchronnym przemijaniem.

✅Pięć opowiadań tworzących zbiór łączy doświadczenie liminalności. Bohaterowie znajdują się na granicy: między przeszłością a przyszłością, miłością a rozpadem więzi, pamięcią a zapomnieniem. Bernard, Zygmunt, Jill, Eliza czy Stan to postaci pozornie zwyczajne, lecz każdy z nich doświadcza symbolicznego „wybuchu”, tytułowej erupcji emocjonalnej, która destabilizuje ich dotychczasowe życie.

✅Ważnym motywem jest pamięć i jej zwodniczość. Pamięć miejsc (Bytom, Kłodzko, Wolin, Szkocja), relacji (utracone przyjaźnie, trudne wspomnienia rodzinne), a także ciała, które w chorobie czy po wypadku przypomina o własnych granicach. Bohaterowie Kobierskiego egzystują „na wulkanie”, w stanie napięcia, które nie znajduje prostych rozwiązań. Nieprzypadkowe są tu tropy geologiczne: „tektonika relacji”, „sejsmika emocji”. To język metaforyczny, pozwalający zobaczyć życie jako przestrzeń pęknięć, ruchów podskórnych, które nagle wydobywają się na powierzchnię.

✅Kobierski świadomie rezygnuje z fabularnych fajerwerków. Opowiadania często zaczynają się in medias res i kończą bez wyraźnych rozstrzygnięć. Przypomina to technikę Iwaszkiewicza w „Pannach z Wilka” czy „Brzezinie”. Narrator pozostaje powściągliwy, nie narzuca interpretacji, a klarowny i oczyszczony z ornamentów język działa niczym soczewka skupiająca uwagę na drobnych gestach i detalach codzienności.

✅W tym sensie „Na wulkanie” wpisuje się w nurt małego realizmu, w którym zwyczajność zostaje dowartościowana, a opowieści o zwykłych ludziach zyskują wymiar uniwersalny. To literatura ufająca w moc detalu i w prawdę cichej obserwacji.

✅Na szczególną uwagę zasługuje opowiadanie „Wieża”, którego bohater, Zygmunt, spędza czas na górskiej wieży widokowej. Z pozoru nic się nie dzieje. Ot, samotny mężczyzna obserwuje przestrzeń i myśli. A jednak ten statyczny obraz kryje intensywne napięcie: wieża staje się symbolem dystansu wobec życia, zawieszenia między niebem a ziemią, potrzebą obserwacji i lękiem przed uczestnictwem. To jedno z najbardziej „iwaszkiewiczowskich” opowiadań zbioru – o człowieku, który dopiero w konfrontacji z ciszą i pejzażem dostrzega własne pęknięcia.

✅W innym tekście poznajemy też historię Bernarda, mężczyzny, który po wypadku poddawany jest terapii w komorze hiperbarycznej. Zamknięta przestrzeń działa tu na dwóch poziomach: jako medyczna procedura i jako metafora psychicznego uwięzienia. Bernard, zawieszony między życiem a śmiercią, wspomina dawne relacje, próbuje „oddychać” wspomnieniami, które niczym tlen, podtrzymują go przy życiu. To opowiadanie o granicy świadomości, o cielesnej i duchowej kruchości człowieka.

✅Na mapie polskiej prozy Kobierski jawi się jako autor świadomie idący pod prąd modnym tendencjom. Jego opowiadania nie sięgają po aktualne medialne tematy, nie próbują wywoływać kontrowersji. Tym bardziej interesująca wydaje się paralela z pisarstwem Olgi Tokarczuk. Może nie tyle w warstwie stylistycznej, ile w sposobie budowania bohaterów zawieszonych między biografią jednostkową a wielkimi procesami historyczno-społecznymi. W „Na wulkanie” dostrzegalna jest także bliskość z działami Andrzeja Stasiuka (choć Kobierski pozbawia swoją narrację „barokowej” frazy), a także z melancholijną, introspektywną prozą Tadeusza Nowaka.

✅Najsilniejszym tonem „Na wulkanie” jest melancholia, świadomość, że przeszłość, choć niewyraźna i pełna powidoków, wciąż rezonuje w teraźniejszości. Kobierski nie oferuje bohaterom pełnych rozwiązań, nie obdarza ich nadmierną samoświadomością. W ciszy, w urwanych dialogach i w niedopowiedzeniach kryje się prawda o ludzkim doświadczeniu.

✅Można powiedzieć, że autor praktykuje etykę milczenia – pokorne uznanie, że nie wszystko w ludzkiej psychice da się nazwać. W tym sensie proza Kobierskiego bliska jest fenomenologicznej tradycji opisu świata przeżywanego, gdzie ważne są nie tylko fakty, ale i nastroje, doznania, drobne gesty.

21/08/2025

🌊 Literacki Sopot 2025! Czekamy na Was na targach książki! A aż troje naszych autorów spotkacie podczas festiwalu w kolejnych dniach:

– Inga Iwasiów, piątek, 13.30, kościół Zbawiciela
– Zofia Lorek, niedziela, 16.00, Księgarnia Smak Słowa
– Radek Kobierski, niedziela, 16.00, Scena Kameralna Teatru Wybrzeże

Do zobaczenia!

21/08/2025

🖤 Znowu byliśmy w Teleexpressie! Zofia Lorek x „Stany przejściowe”

03/08/2025

⚡️ Sara Nowicka w Dziennik Literacki pisze o „Stanach przejściowych”: 🗯️ Sen w książce Lorek jest ucieczką i bezpiecznym schronieniem dla współlokatora narratorki, a dla niej samej prawdą o stanie rzeczy, ukrytą pod komercyjnym obrazem jawy. Oniryczna struktura prozy podkreśla stan mentalny bohaterki, która poniekąd wypisuje się ze świata – jednak nie w sposób ostateczny. Tytułowe „stany przejściowe” to momenty zawieszenia między sprzeciwem wobec tego, jak jest, a nowym sposobem funkcjonowania.

🗯️ „Stany przejściowe” to bardzo dojrzały debiut o wysokim poziomie literackim, pełny trafnych obserwacji codzienności i surrealistycznych wyobrażeń. Autorka krytycznie ocenia rzeczywistość, w której żyjemy, ale też potrafi się z niej śmiać. O bardzo dobrym warsztacie Lorek świadczy umiejętne wplatanie w świat przedstawiony elementów nadrealistycznych – połączenia tego rodzaju stanowią największą zaletę tej prozy.

01/08/2025

☀ Zofia Lorek w rozmowie z Natalią Królikowską dla MIEJ MIEJSCE

23/07/2025

Okoniny – centrum naszego mikrokosmosu. Radka Kobierskiego i Wydawnictwo Drzazgi połączyła przyjaźń, ale najpierw – miejsce. Mamy tu siedzibę od 4 lat, Radek przyjeżdża nad to samo jezioro, przy którym mieszkamy, od lat 50 – jak ostatnio wyliczył. I tak koło się domyka. Do zobaczenia w sobotę! 🩵 Radek Kobierski Natalia Soszyńska