Magazyn Akwarium

02/07/2025

W najnowszym mA o "żabach akwariowych" pisze Julia Stojak :). Cały materiał dostępny w wydaniu drukowanym i PDF.

Polecamy i zapraszamy!

Poniżej fragment:
„Żaby akwariowe” to płazy należące do rodziny Pipidae (grzbietorodowate), czyli do żab bezjęzycznych. Wśród nich możemy wyróżnić rodzaje: Hymenochirus (karlik szponiasty), Pseudhymenochirus, P**a (grzbietorody) oraz Xenopus (żaby szponiaste), który z kolei dzielimy na podrodzaje Xenopus i Silurana.
Do tej pory w Polsce królowały dwa gatunki – karlik szponiasty i żaba szponiasta. Karlik często dla przyszłych opiekunów wydaje się za mały, a żaba szponiasta od zeszłego roku jest zakazana w handlu. Dla tych, którzy szukają alternatywy, przedstawię również inne gatunki nadające się do hodowli w akwarium.

HYMENOCHIRUS
Do rodzaju Hymenochirus należą 4 gatunki:
• Hymenochirus boettgeri – karlik szponiasty
• Hymenochirus boulengeri
• Hymenochirus curtipes
• Hymenochirus feae
KARLIK SZPONIASTY
Zdjęcie 2.
To niewielka żaba dorastająca do 3,5 cm długości ciała, które ma kolor brązowo-szary z czarnymi plamkami, natomiast strona brzuszna jest kremowo-biała. Występują również odmiany albinotyczne i leucystyczne. Skóra posiada liczne zrogowacenia. Kończyny są długie, słabo umięśnione, palce spięte błoną pławną, zaś kończyny tylne zakończone pazurami. Samice są trochę większe i bardziej pękate od samców.
Karlik szponiasty naturalnie występuje w Afryce Zachodniej i Afryce Środkowej. Często utrzymywany jest w akwariach towarzyskich z rybami, ponieważ nie stanowi zagrożenia dla większości gatunków. Preferencje siedliskowe karlika pokrywają się z wymaganiami wielu ryb – woda lekko kwaśna i ciepła (24-26°C). W naturze zasiedla wody stojące lub wolnopłynące, dlatego w zbiorniku należy unikać mocnego nurtu wody.
Ze względu na swoje niewielkie rozmiary może być utrzymywany w dość małych zbiornikach – w akwariach 25-litrowych może przebywać kilka osobników, z kolei w akwariach 54-litrowych nawet kilkanaście sztuk. W większych zbiornikach gatunek ten musi mieć zapewnione schronienia przy powierzchni wody. Karlik dobrze czuje się w akwariach z dużą ilością roślin, w tym pływających po powierzchni wody, na których lubi odpoczywać. Ze względu na swoje małe rozmiary bez problemu wspina się po ścianach, dlatego zbiornik musi być odpowiednio zabezpieczony.

20/06/2025

Cesar Gabriel Schmitke, znany i ceniony akwarysta z Argentyny, specjalnie dla mA pisze o swoich ulubionych rodzajach i gatunkach ryb w ich naturalnych środowiskach. Tym razem wziął na warsztat rodzaj Crenicichla. Poniżej fragment jego najnowszego artykułu - całość przeczytacie oczywiście w Magazyn Akwarium :)

Prawdziwa bioróżnorodność w grupie ryb z rodzaju Crenicichla

Różnorodność w obrębie rodzaju Crenicichla jest imponująca. Różnice w ubarwieniu, rozmiarze i zachowaniu poszczególnych gatunków sprawiają, że ich dokumentowanie i opisywanie staje się fascynującą przygodą. Na całym obszarze prowincji Misiones, obejmującym około 29 801 km², opisano do tej pory 19 gatunków/odmian z rodzaju Crenicichla, a przynajmniej jedna czeka jeszcze na formalne przyporządkowanie taksonomiczne i oficjalny opis. Skłania to do postawienia pytania: skąd bierze się tak duża zmienność w obrębie jednego rodzaju na stosunkowo niewielkim obszarze?
Odpowiedź może kryć się w zachowaniu i zdolności adaptacyjnej tych ryb. W tym samym cieku wodnym można spotkać nawet pięć różnych odmian Crenicichla, współistniejących w różnych mikrośrodowiskach. Niektóre z nich preferują wody o silnym nurcie, inne wolą spokojniejsze obszary. Największe gatunki żyją zazwyczaj w głębokich miejscach cieków o mniejszym nasłonecznieniu, podczas gdy inne wybierają skaliste dno z pęknięciami lub kryjówkami wśród liści i zanurzonych gałęzi.

11/06/2025

Czy ktoś z Was trzymał gekony murowe w terrarium? Zapraszamy do przeglądania i czytania encyklopedii terrarystycznej i - ma się rozumieć - akwarystycznej na naszych łamach i na naszej stronie Magazyn Akwarium :)

Tarentola murowa, gekon murowy, gekon mauretański
Tarentola mauritanica

Występowanie: rejon śródziemnomorski – południowo-zachodnia Europa i północna Afryka (Egipt, Maroko). Środowiskiem życia są skały, stosy kamieni, mury, tereny ruderalne, szerokie pnie drzew. Spotykany również w gajach, starych ogrodach, parkach i zabudowaniach gospodarskich.

Charakterystyka: w zależności od podgatunku osiąga 12-18 cm (z ogonem, który stanowi połowę długości ciała) – choć w niewoli zdarzają się osobniki nieco większe. Ciało krępe, grzbietobrzusznie spłaszczone. Powieki zrośnięte i przezroczyste. Na spodniej stronie palców narządy czepne, dzięki którym Tarentola mauritanica bez problemu wspina się po gładkich, pionowych powierzchniach. Gekon ten ma brunatno-szare ubarwienie ciała, które może się zmieniać pod wpływem czynników zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych. Wykazuje aktywność głównie nocną.

Pokarm: świerszcze, szarańcza, ćmy, larwy owadów. Konieczna suplementacja witaminowa i mineralno-wapniowa.

Terrarium: dla pary gekonów wiwarium wertykalne 45x45x60 cm. Tył wyklejony korą dziewiczą, korkiem lub innym materiałem o porowatej powierzchni. Konieczne kryjówki (dziuple, kamienne groty, łupiny orzecha kokosowego) i konary do wspinania. Temperatura w dzień granicach 25–28°C (pod promiennikiem 35°C) – w nocy spadek o kilka stopni. Raz dziennie, najlepiej wieczorem wnętrze zbiornika należy zrosić letnią wodą. 10–12-godzinny cykl oświetleniowy. Wymaga oświetlenia UVB.

Uwagi: bez problemu wspina się po szkle, potrafi zmieniać barwę ciała, a w razie niebezpieczeństwa i w stresie może odrzucać ogon. Cechą charakterystyczną tego gatunku są pazury, który występują tylko na trzecim i czwartym palcu każdej kończyny.

07/06/2025

Drukuje się... Ale czytać już można na stronie https://magazynakwarium.pl/
Drogie Czytelniczki, Drodzy Czytelnicy,
z wielką radością oddajemy w wasze ręce czerwcowo-lipcowy, wakacyjny numer Magazynu Akwarium. Ufamy, że pośród urlopowych aktywności znajdziecie czas na lekturę naszego dwumiesięcznika.
Na dobry początek – prawdziwa gratka! Z dumą prezentujemy znakomity artykuł Michela Keijmana o Pelvicachromis kribensis. To nie tylko pierwszy opis tego taksonu w prasie, ale wręcz światowa premiera tego materiału! Ogromnie nas cieszy, że mA jest miejscem premierowych publikacji uznanych badaczy.
I od razu mogę zapowiedzieć kolejny rewelacyjny materiał. Dwie cenione naukowczynie, dr inż. Joanna Żebrowska i dr n. wet. Elżbieta Majewska, biorą tym razem pod mikroskop tasiemce, nicienie i kolcogłowy – diagnozują choroby ryb akwariowych wywoływane przez te pasożyty, a także opisują środki zaradcze i lecznicze.
Z kolei Marek Łabaj, dzieląc się swoim wieloletnim doświadczeniem w hodowli pawich oczek, przekonująco pisze o rozmaitych pokarmach dla Poecilia reticulata i ich wpływie na wielkość tego taksonu, a także jego wybarwienie i liczbę wydawanego na świat potomstwa.
Znani i cenieni hodowcy od lat obecni na naszych łamach, dr Hubert Zientek i Lechosław Łątka, zabierają nas w podróż do Afryki, by opowiedzieć o naskalniku wężogłowym (Julidochromis transcriptus). Charakteryzują jego siedliska, ale też przybliżają hodowlę akwariową odmiany Kissi. Z Cesarem Gabrielem Schmidtke wybieramy się natomiast wprost do argentyńskiego interioru, by poznać naturalne środowisko rodzaju Crenicichla.
To oczywiście nie wszystko. Joanna Tomaszewska pisze dla nas o ciekawych gatunkach krewetek akwariowych, a Julia Stojak przedstawia żaby akwariowe, niebanalną alternatywę dla ryb, krewetek czy roślin w naszych zbiornikach.
A że lato w pełni – Krzysztof Pająk oraz Krzysztof Pająk jr zapraszają nas w podróż akwarystyczną do Azji, a konkretnie – do Hongkongu, w którym możemy odwiedzić imponujący Ocean Park.
Gotowi na wakacyjne czytelnicze podróże? Jak zawsze – gorąco zachęcam do lektury!
Paweł Czapczyk
redaktor naczelny

Spis treści

RYBY | AFRYKA
Pelvicachromis kribensis Lobé – niewielka piękność z Afryki Zachodniej
Michel Keijman

KARMIENIE RYB
Czym karmić pawie oczka?
Marek Łabaj

SKORUPIAKI
Kolorowe krewetki do akwarium – jakie wybrać
Joanna Tomaszewska

CHOROBY RYB
Najczęściej występujące pasożyty ryb akwariowych
Joanna Żebrowska
Elżbieta Terech-Majewska

RYBY | AMERYKA POŁUDNIOWA
Rodzaj Crenicichla– emblematyczne ryby z prowincji Misiones w Argentynie
Cesar Gabriel Schmitke

RYBY | AFRYKA
Naskalnik wężogłowy (Julidochromis transcriptus) odmiany Kissi – niewielki, piękny i spokojny
Hubert Zientek
Lechosław Łątka

AKWARYSTYKA | PŁAZY
Żaby akwariowe
Julia Stojak
ENCYKLOPEDIA TERRARYSTYCZNA
Tarentola murowa, gekon murowy, gekon mauretański
Tarentola mauritanica

PODRÓŻE AKWARYSTYCZNE
Ocean Park
Krzysztof Pająk, Krzysztof Pająk jr

PRODUKTY NA RYNKU

28/05/2025

W 210 numerze Magazyn Akwarium przeczytacie profesjonalny artykuł dr. Huberta Zientka o niewielkiej i ciekawej rybie jajożyworodnej - Phallichthys tico,
a także o innych pokrewnych rybach, określanych wspólnym mianem "wdówki".

Serdecznie zapraszamy do lektury wydania drukowanego i internetowego :)

Oto fragment tekstu i kilka zdjęć:
Wdówki tolerują wodę o szerokich granicach twardości byle tylko miała ona odczyn obojętny do lekko zasadowego (pH 7–8). Jeśli zaś chodzi o jej temperaturę, to powszechnie zaleca się, aby zawierała się w przedziale 20–25°C, ryby jednak tolerują bez problemu okresowy wzrost ciepłoty wody do ponad 30°C, o ile zapewnione jest jej napowietrzanie. Można je także przyzwyczaić do chowu w zbiorniku bez grzałki (w normalnie ogrzewanym zimą lokalu). Najlepiej jest utrzymywać większą grupę osobników, w której liczebnie zdecydowanie dominują samice (stosunek płci 3–4 : 1). Jest to konieczne z uwagi na żywiołowość i napastliwość samców, których nadmiar mógłby znacząco zaburzać dobrostan samic. Na parę dorosłych osobników powinno przypadać co najmniej 20 litrów wody. Najodpowiedniejsze dla omawianych ryb jest akwarium niskie (20–30 cm) i bogato obsadzone różnorodną roślinnością, w tym pływającą (moczarka, rogatek, najas, limnobium, paprocie itp.). Tylko wówczas zachowany będzie prawidłowy dobrostan naszych podopiecznych, co bezpośrednio przełoży się na prezentowany behawior oraz wyniki w rozrodzie. Do filtrowania wody w zupełności wystarcza wewnętrzny filtr gąbkowy bez obudowy (aby malutki narybek nie został wciągnięty). Jej podmian dokonujemy raz w tygodniu na świeżą, ale odstaną w objętości 10–20%. Czynność tę należy zawsze łączyć ze starannym oczyszczaniem dna z wszelkich zalegających na nim resztek organicznych (rozkładając się, pochłaniają tlen i pogarszają jakość wody poprzez uwalnianie do niej związków azotu).
Za dowód na to, że Phallichthys tico są wrażliwe na pogorszenie się raz ustabilizowanego dobrostanu może posłużyć poniższy przykład. Latem utrzymywałem dwie dorosłe samice i samca w nieogrzewanym, 30-litrowym zbiorniku stojącym w domku na działce. Ryby czuły się w nim bardzo dobrze, czego dowodem było liczne potomstwo. Niestety, pewnej nocy wraz z deszczem nadeszło gwałtowne i znaczne ochłodzenie – temperatura wody w akwarium spadła z 24°C do około 16°C. Zanim uruchomiłem grzałkę...

Czytaj dalej: https://magazynakwarium.pl/

23/05/2025

Paweł Walenciak, doświadczony terrarysta i wielki pasjonat herpetofauny, przedstawia na łamach mA gekona Lygodactylus conraui. Jak go hodować w domowym terrarium?

Czytajcie cały artykuł Pawła, bo naprawdę warto!

Poniżej fragment, a całość znajdziecie w wydaniu drukowanym i internetowym Magazyn Akwarium :)

Gekon Lygodactylus conraui to niewielki przedstawiciel jaszczurek pochodzący z lasów tropikalnych środkowej i zachodniej Afryki. Ten nadrzewny gad zachwyca swoją urodą, nietypowym ubarwieniem i niewielkimi rozmiarami. Choć nie należy do zwierząt łatwych do oswojenia, z pewnością sprawdzi się jako wyjątkowy element domowego terrarium, stanowiąc fascynujący obiekt do obserwacji.

Dla zapewnienia odpowiednich warunków tym niewielkim gekonom wystarczy terrarium o wymiarach 30x30x40 cm dla dorosłej pary. Jaszczurki te dość dobrze czują się w większej grupie, na przykład samiec i dwie-trzy samice, jednak zawsze pamiętajmy, że w takim przypadku należy zwiększyć przestrzeń życiową naszych podopiecznych, dodając po kilka centymetrów do każdego wymiaru terrarium. Wystrzegajmy się również hodowli dwóch dorosłych samców w jednym zbiorniku, gdyż są one bardzo terytorialne. Zdominowany samiec będzie ciągle atakowany, przeganiany, co może skończyć się dla niego śmiercią.
Do wystroju terrarium mogą posłużyć różnego rodzaju gałęzie, liany czy pędy bambusa.
Ustawiamy je pionowo, poziomo, a także ukośnie. Dobrym rozwiązaniem jest ustawienie pędów bambusa w taki sposób, aby jaszczurki mogły wejść do jego wnętrza. Można też nawiercić otwory, które doskonale sprawdzą się jako kryjówka. Takie miejsca często służą samicom do składania jaj.
Nieodzownym elementem terrarium są żywe rośliny. Podnoszą wilgotność w terrarium oraz imitują naturalne środowisko. Dobór roślin zależy tylko i wyłącznie od wyobraźni hodowcy, jednak z doświadczenia wiem, że dobrze sprawdzają się różnego rodzaju bromeliowate (Bromeliaceae), w których liściach chowają się szczególnie młode gekony.
Na dno zbiornika wsypujemy grubą (7–10cm) warstwę podłoża. Może to być mieszanka torfu kwaśnego, włókna kokosowego, skruszone liście dębu lub buku. Można z powodzeniem dodać również mech torfowiec (Sphagnum).

20/05/2025

To wielka radość i szczęście móc współpracować z taką sławą w świecie akwarystyki i ichtiologii, jak Michel Keijman.
Oto w najnowszym numerze prezentujemy jego kolejny wartościowy artykuł - tym razem o

Oreochromis schwebischi.
Nowym gatunku w akwarystyce! 😍

Ponad 11 lat temu odwiedziłem Państwową Kolekcję Zoologiczną w Niemczech, mieszczącą się w ośrodku dr. Ulricha Schliewena na południu Monachium, aby nadrobić zaległości w różnych sprawach, dotyczących głównie moich ukochanych pielęgnic.
Wizyta w sekcji akwarystycznej ZSM (skrót instytutu) była, naturalnie, obowiązkowa. Sekcja tę znakomicie prowadzi Jakob Geck, który od dłuższego czasu odpowiada za opiekę nad rybami, przywożonymi przez Ulricha Schliewena z ichtiologicznych wypraw i podróży. Po obserwacji wielu bardzo interesujących gatunków ryb, zwłaszcza jedno akwarium wraz ze swoimi mieszkańcami przyciągnęło moją uwagę. Dowiedziałem się wówczas od Jakoba, że pływają w nim przedstawiciele gatunku Oreochromis schwebischi. Ten gatunek, jeszcze niedostępny w handlu akwarystycznym, był bardzo aktywny w akwarium. Kiedy zapytałem Uliego, czy jest dostępny jakiś narybek, odpowiedział pytaniem, czy może chciałbym zabrać wszystkie sześć osobników, które pływają w akwarium, ponieważ zbiornik musiał zostać opróżniony na potrzeby innego gatunku. Oczywiście natychmiast zgodziłem się na zabranie tych ryb. Wszystkie osobniki zostały szybko złowione przez Jakoba, a dwa dni później pływały już w jednym z moich akwariów...

Ciąg dalszy, czyli cały materiał znajdziecie oczywiście w wydaniu internetowym i drukowanym Magazyn Akwarium.
ZAPRASZAMY!

05/05/2025

Majówka, majówką - a z akwarystyką zrywać nie można, nie trzeba i nie należy :).
Zapraszamy do przyjrzenia się najciekawszym zbiornikom biotopowym w ramach Biotope Aquarium Contest 2024.

Całość opublikowano w wydaniu drukowanym i internetowym MAGAZYNU AKWARIUM!

Tekst Natasha Khardina:
Prowadzenie akwarium biotopowego daje kilka korzyści, w tym zupełnie unikalnych, które wykraczają poza tradycyjne hobby akwarystyczne. Jeśli rozważasz stworzenie takiego akwarium, oto kilka przekonujących powodów, dlaczego warto wybrać podejście biotopowe:
1. Autentyczność i więź z naturą.
2. Ochrona i etyczna odpowiedzialność.
3. Wartość edukacyjna.
4. Lepsze zdrowie ryb.
5. Atrakcyjność estetyczna.
6. Długie trwanie.
7. Jedyne w swoim rodzaju wyzwanie.
8. Zaangażowanie w globalną społeczność.
9. Zwiększone zainteresowanie gatunkami niszowymi.
Wybór akwarium biotopowego nie sprowadza się wyłącznie do kwestii stworzenia wizualnie imponującego zbiornika, ale także do budowania głębszej więzi z naturą, wspierania działań ochronnych i zapewnienia rybom najbardziej odpowiedniego środowiska z uwagi na ich dobrostan. Zaangażowanie w akwarystykę biotopową może stanowić satysfakcjonujące, edukacyjne doświadczenie, które łączy kreatywność, naukę i zrównoważony rozwój.

24/04/2025

W najnowszym wydaniu mA przeczytacie o najczęściej występujących pasożytach ryb akwariowych
(o charakterystyce i metodach zwalczania inwazji wywoływanych przez pierwotniaki).
Autorkami są dwie znakomite badaczki: dr inż. Joanna Żebrowska, która dodatkowo wykonała zdjęcia) oraz dr n. wet. Elżbieta Terech-Majewska.

Oto fragment artykułu - całość oczywiście w wydaniu internetowym i drukowanym Magazynu Akwarium :). ZAPRASZAMY!

Utrzymanie zdrowej populacji ryb akwariowych wymaga nie tylko dbałości o jakość wody i odpowiednie warunki środowiskowe, ale także świadomości co do zagrożeń, które mogą rozwijać się w ukryciu. Do najgroźniejszych problemów hodowlanych zalicza się inwazje pasożytnicze.

To niewidoczne na pierwszy rzut oka organizmy, które potrafią szybko rozprzestrzeniać się i mogą generować poważne problemy, zagrażające całemu ekosystemowi akwarium. Ich obecność może prowadzić także do groźnych infekcji, zwłaszcza gdy czynniki środowiskowe sprzyjają ich namnażaniu. Stres środowiskowy, jak również ich obecność w tkankach ryb może prowadzić do osłabienia odporności. To dodatkowo sprzyja wtórnym zakażeniom bakteryjnym, a także grzybiczym.

Pasożyty ryb akwariowych charakteryzują się niezwykłą różnorodnością – od wiciowców i orzęsków po skorupiaki. Niektóre z nich atakują konkretne gatunki ryb, inne zależne są od wielkości lub kondycji żywiciela. Część z nich rozwija się wyłącznie
w organizmie ryby jako jedynego lub ostatecznego żywiciela, podczas gdy inne wymagają żywicieli pośrednich, co dodatkowo komplikuje ich cykl życiowy i strategię zwalczania.
Zwalczanie pasożytów u ryb akwariowych stanowi wyzwanie, gdyż skuteczność leków oraz ich potencjalna toksyczność są zależne nie tylko od gatunku ryby, ale także od parametrów fizykochemicznych wody, to znaczy: od temperatury i szeregu innych czynników środowiskowych. Dlatego wszelkie zalecenia dotyczące profilaktyki i terapii powinny być traktowane jako ogólne wytyczne, wymagające dostosowania do specyficznych warunków panujących w danym akwarium.
Niniejszy artykuł przedstawia najczęściej spotykane pasożyty ryb akwariowych, które można zobaczyć w badaniu mikroskopowym, wraz z ich krótką charakterystyką i zdjęciami ukazującymi ich rzeczywisty wygląd. Dzięki temu hodowcy będą mogli nie tylko lepiej zrozumieć zagrożenia, ale również nauczyć się je rozpoznawać, co pozwoli na szybszą reakcję i skuteczniejszą ochronę ich podopiecznych.

Ichthyobodo necator
To wiciowiec wywołujący chorobę skóry i skrzeli ryb – ichtiobodozę, dawniej znaną jako costioza (Costia necatrix). Pierwotniak ten osiąga długość 10–15 µm, pod mikroskopem widoczny jest jako drobny, dynamicznie poruszające się punkcik. Charakterystyczną cechą morfologiczną pasożyta są cztery witki: dwie krótsze skierowane do przodu i dwie dłuższe zwrócone ku tyłowi. Obserwacja tej struktury wymaga zastosowania dużego powiększenia mikroskopowego.
Optymalne warunki rozwoju Ichthyobodo necator to temperatura wody w zakresie 10-22°C, z kolei w temperaturze powyżej 30°C pasożyt przestaje bytować na skórze ryb. Wiciowiec preferuje osiedlanie się w tkance pomiędzy promieniami płetw oraz w nabłonku skrzeli. Szczególnie podatny na infekcję jest wylęg, zwłaszcza w pierwszym etapie odchowu. Pierwsze objawy inwazji obejmują stopniowe zmętnienia na skórze i w skrzelach, nadmierne wydzielanie śluzu oraz utratę apetytu. W miarę postępu choroby, ryby często wykazują intensywne pocieranie ciała o różne przedmioty, co może powodować podrażnienie nabłonka. W zaawansowanych stadiach może dojść do poważnych uszkodzeń tkanek, osłabienia funkcji skrzeli, a w konsekwencji do niedotlenienia i zwiększonej podatności na wtórne infekcje bakteryjne oraz grzybicze.
Pierwszym krokiem w postępowaniu leczniczym jest poprawa warunków środowiskowych poprzez częściową wymianę wody (minimum 50%) oraz oczyszczenie filtra i podłoża, (usunięcie nagromadzonej materii organicznej). Leczenie obejmuje zastosowanie siarczanu miedzi, FMC (co drugi dzień przez okres pięciu dni, następnie należy wymienić wodę, zawsze stosując silne napowietrzenie) lub zastosowanie terapii termicznej, czyli podniesienie temperatury wody do 32°C na 5 dni (z zastrzeżeniem, że nie jest to metoda zalecana dla ryb zimnolubnych). Należy pamiętać, że podwyższona temperatura sprzyja również namnażaniu bakterii chorobotwórczych. W przypadku współistniejącego zakażenia bakteryjnego terapia cieplna może pogorszyć stan ryb. Razem z zabiegami należy zastosować sól kuchenną.

Czytaj dalej:
https://magazynakwarium.pl/

17/04/2025