Wydawnictwo WBPiCAK w Poznaniu

11/09/2025

/ ZAPOWIEDŹ /

Już niedługo nakładem naszego wydawnictwa ukaże się debiutancka książka poetycka Michaliny Cendrowskiej – „podloty”

Zapraszamy też na spotkanie wokół tomu, które odbędzie się na początku listopada we współpracy z kolektywem Slamka. Więcej szczegółów wkrótce!

10/09/2025

„Wielka radość w polskich domach” Krzysztofa Sztafy znalazła się na długiej liście Nagrody Conrada – przyznawanej za najlepszy debiut prozatorski! Wszystkim nominowanym gratulujemy i, oczywiście, trzymamy kciuki! Natomiast po książkę zapraszamy do naszej księgarni internetowej (link w komentarzu).

08/09/2025

Naszą pierwszą premierą po przerwie wakacyjnej jest tom poetycki Kateřiny Rudčenkovej w tłumaczeniu Zofii Bałdygi:

Kateřina Rudčenková, „Chodzenie po wydmach”, tłum. Z. Bałdyga, Biblioteka Poezji Współczesnej, tom 297, 2025.

Uważność – zarówno ta, którą się tematyzuje, jak i ta dostrzegalna w samych narzędziach poetyckich – zdaje się w poezji najczęściej ewokować dystans; rzeczywistość przedstawiana dzięki niej jawi się osobom czytelniczym jak gdyby zza szyby. Oczywistym walorem tego aspektu posługujących się nią wierszy – zwłaszcza kiedy ich refleksja przebywa drogę od detalu do detalu – jest możliwość bezpiecznego smakowania słów na każdym etapie, najpierw na zimno, a później – po objęciu całości – po raz drugi, szczególnie wówczas, gdy jak u Kateřiny Rudčenkovej w Chodzeniu po wydmach mamy do czynienia nie tylko z obfitym przywoływaniem obrazów i sekwencji scen, roztaczaniem oryginalnych wizji czy referowaniem zwariowanych snów, ale też z całą masą innych doznań – zapachów, perceptów dotykowych… Oraz pragnień. To właśnie im uważność i uwaga zdają się dedykowane przez czeską poetkę w stopniu największym, co sprawia, że wiersze z tego tomu nie są z pewnością jedynie aplikacją wyniesionej z filozofii jogi czy buddyzmu – z braku lepszego słowa – „mentalnej” dyspozycji, a niemal za każdym razem podskórnie, posługując się uważnością, zbijają jednocześnie tę szybkę i podają celowość jej instalacji w wątpliwość. Procesy pamięci, dorastania, dojrzewania, starzenia się, rozpadu, śmierci, zapominania, następowania etapów miłości, którym poświęcone są wiersze, stają się dzięki temu tak samo żywe jak odtwarzane w nich codzienne czynności albo erotyczne uniesienia; także dzięki niewygładzaniu niosącej ich precyzji, pewnej chropowatości stylu, nad których przełożeniem na polski czuwała Zofia Bałdyga.

Kateřina Rudčenková otrzymała za ten tom czeską nagrodę Magnesia Litera.
___

Kateřina Rudčenková – czeska poetka, prozaiczka i dramatopisarka.

Zofia Bałdyga – poetka, tłumaczka najnowszej poezji czeskiej i słowackiej.

__

Autor okładki i koncepcji graficznej: Piotr Zdanowicz

___

Tom można już zakupić w naszej internetowej księgarni wydawniczej.

04/09/2025

W oczekiwaniu na premierę tomu „Chodzenie po wydmach” Kateřiny Rudčenkovej (tłum. Zofia Bałdyga) przypominamy dzisiaj „Wiersze i sny” czeskiego surrealisty – Jindřicha Štyrskiego (tłum. Anna Wanik).

Przy okazji zachęcamy też do posłuchania nagrania rozmowy Anny Wanik, Darka Foksa i Zbigniewa Libery o „Wierszach i snach” Jindřicha Štyrskiego, która odbyła się w Księgarnia Czarnego (link w komentarzu).

01/09/2025

Podsumowujemy lipiec i sierpień!

29/08/2025

/ ZAPOWIEDŹ /

Uważność – zarówno ta, którą się tematyzuje, jak i ta dostrzegalna w samych narzędziach poetyckich – zdaje się w poezji najczęściej ewokować dystans; rzeczywistość przedstawiana dzięki niej jawi się osobom czytelniczym jak gdyby zza szyby. Oczywistym walorem tego aspektu posługujących się nią wierszy – zwłaszcza kiedy ich refleksja przebywa drogę od detalu do detalu – jest możliwość bezpiecznego smakowania słów na każdym etapie, najpierw na zimno, a później – po objęciu całości – po raz drugi, szczególnie wówczas, gdy jak u Kateřiny Rudčenkovej w „Chodzeniu po wydmach” mamy do czynienia nie tylko z obfitym przywoływaniem obrazów i sekwencji scen, roztaczaniem oryginalnych wizji czy referowaniem zwariowanych snów, ale też z całą masą innych doznań – zapachów, perceptów dotykowych… Oraz pragnień. To właśnie im uważność i uwaga zdają się dedykowane przez czeską poetkę w stopniu największym, co sprawia, że wiersze z tego tomu nie są z pewnością jedynie aplikacją wyniesionej z filozofii jogi czy buddyzmu – z braku lepszego słowa – „mentalnej” dyspozycji, a niemal za każdym razem podskórnie, posługując się uważnością, zbijają jednocześnie tę szybkę i podają celowość jej instalacji w wątpliwość. Procesy pamięci, dorastania, dojrzewania, starzenia się, rozpadu, śmierci, zapominania, następowania etapów miłości, którym poświęcone są wiersze, stają się dzięki temu tak samo żywe jak odtwarzane w nich codzienne czynności albo erotyczne uniesienia; także dzięki niewygładzaniu niosącej ich precyzji, pewnej chropowatości stylu, nad których przełożeniem na polski czuwała Zofia Bałdyga.

Kateřina Rudčenková otrzymała za ten tom czeską nagrodę Magnesia Litera.

28/08/2025

Przerwa wakacyjna powoli dobiega końca, dlatego czas na małą zapowiedź. Oto książki, które (między innymi) wydamy jeszcze w tym roku:

1) tomy poetyckie:
– Justyna Kulikowska, „Wnyki dla światła”,
– Szczepan Kopyt, „Riddim na stypie neolibu”,
– Kamila Janiak, nowy tom poetycki,

2) antologie:
– „Nie uciekniesz stąd. Poetycka mapa Polski” – antologia wierszy pod redakcją Jakuba Kornhausera,
– „Życie na wszelki wypadek” – antologia wierszy z lat 90. pod redakcją Piotra Śliwińskiego,

3) wiersze zebrane:
– Konrada Góry,
– Justyny Kulikowskiej,

4) debiut:
– Michalina Cendrowska, „Podloty”,

5) tłumaczenia:
– Kateřina Rudčenková, „Chodzenie po wydmach” – tłumaczenie tomu poetyckiego „Chůze po dunách” przygotowane przez Zofię Bałdygę,
– Charles Reznikoff, „Co robisz na naszej ulicy” – II rozszerzone wydanie wyboru wierszy Charlesa Reznikoffa przygotowane przez Piotra Sommera.

Najbliższa premiera już w pierwszej połowie września!

25/08/2025

„Piękna, nostalgiczna podróż w świat miniony, świat pensjonatów Otwocka, które po zakończeniu II wojny światowej przekształcono na mieszkania. Książka poetycka o dzieciństwie, dorastaniu, odkrywaniu przyrody i natury życia, o codzienności , która wzrusza pamięcią zmysłów i odczuwania najprostszego szczęścia gryzienia źdźbła trawy i patrzenia w chmury. Topografia adresu serdecznego. Język, opisy, styl jedyne i właściwe tylko dla Piotra Sommera, poety przecież i tłumacza innych światów. Ta książka jest tłumaczeniem i wtajemniczeniem”.
– prof. dr hab. Iwona Hofman

22/08/2025

„Niewielki tomik młodej poetki urzeka wrażliwością w obrazowaniu świata, lapidarnością, wyczuleniem na codzienność, frazą przemawiającą do wyobraźni. W tych wierszach jest «dobre sąsiedztwo» z ludźmi, zwierzętami, szerzej – przyrodą, choć tytułowy wiersz dotyczy zgoła innego tematu i wywołuje inne wrażenia. Jest spokój i filozofia codzienności, jak pisała prof. Maria Szyszkowska.
Dostrzegam w tych wierszach także gry językowe, które trzymają czytelnika w napięciu. Nie można zatem przejść obojętnie obok nich”.
– prof. dr hab. Iwona Hofman

✒️ prof. dr hab. Iwony Hofman - Żabnicka Joanna, „Dobre sąsiedztwo”, Wydawnictwo WBPiCAK w Poznaniu 2024
"Niewielki tomik młodej poetki urzeka wrażliwością w obrazowaniu świata, lapidarnością, wyczuleniem na codzienność, frazą przemawiającą do wyobraźni. W tych wierszach jest "dobre sąsiedztwo" z ludźmi, zwierzęta, szerzej - przyrodą, choć tytułowy wiersz dotyczy zgoła innego tematu i wywołuje inne wrażenia. Jest spokój i filozofia codzienności, jak pisała prof. Maria Szyszkowska.
Dostrzegam w tych wierszach także gry językowe, które trzymają czytelnika w napięciu. Nie można zatem przejść obojętnie obok nich."

21/08/2025

W nowym numerze Miesięcznik Twórczość znalazła się też recenzja antologii „Odwracanie porządku. Wybór wierszy z lat 80. XX wieku” pod redakcją Piotra Śliwińskiego. Zachęcamy do lektury!

„My, oni i inne osoby gramatyczne” Zbigniew Jazienicki
[fragment]
„«Odwracanie porządku» stanowi próbę przewartościowania ówczesnej liryki, a nawet, można by powiedzieć, krytyczno-literackiej interwencji. Nie ma bowiem zgody Śliwińskiego na redukowanie powstającej wówczas literatury do poezji, która bez wyjątku podporządkowywana byłaby zobowiązaniom politycznym czy etycznym, nie pozostającym bez wpływu na jej jakość; do poezji, w której dochodzi do «kolektywizacji emocji» i «schematyzacji poetyki», jak przekonywali niechętni jej komentatorzy; do poezji, w której powraca się po raz kolejny do kodów romantycznych, aby za ich pomocą wypowiadać wspólnotowe doświadczenia historyczne; a wreszcie do poezji, której idiomy ulec miały tak daleko idącej standaryzacji, że jedynym ich wyróżnikiem stało się «zwszystkojednienie», by sparafrazować pojawiającego się w antologii Mirona Białoszewskiego. Przede wszystkim jednak nie ma zgody Śliwińskiego na sprowadzenie tamtej dekady literackiej do poezji, w której reprezentowane czy nawet nadreprezentowane miało być antyreżimowe, narodowe czy robotnicze, zagrażające wszelkiej pojedynczości MY”

Całość: „Twórczość” nr 7-8, 2025
https://tworczosc.com.pl/wydanie/956-957/

Link do książki w komentarzu