Przedostatnie Pokolenie - Arkadiusz Stec

13/10/2025

09/10/2025

Tak się jakoś składa, że darzę niezmierną sympatią psiaki północy.
Za ich „upiorny” charakter, niezłomność w dążeniu do wolności i wszechstronne zainteresowania 😉. To coś, co pokazuje, że chcieć to móc.

To także ogromne wyzwanie dla przyszłego opiekuna — bo to decyzja na całe życie.
Pies to nie rzecz, nie zabawka, nie dodatek do instagramowego życia.
To zwykła, „szara” codzienność. Czy to zachęca, czy zniechęca? Bywa różnie.

Jeśli jednak masz ochotę zmienić coś w swoim monotonnym życiu, chcesz pożegnać stagnację i rutynę — bierz i kochaj!
Ale pamiętaj — one mają baterie lepsze niż niejeden rower. Myślisz, że już koniec, a tu pyk… „Pancio, takie fajne bieganko!”. A co dalej? Ty ledwo żywy 😄

Nie demonizujmy jednak — są też typy atypowe, jak nasza Luśka.
Do lasu nie wejdzie bez szarpnięcia, jak ryba na spławiku, a trawy się brzydzi. Dama pełną gębą! Za to można ją głaskać i miziać 24 godziny na dobę ❤️

Luśka miała słaby start — przemoc, polska wieś… Co upolowała, to zjadła.
Tym samym ma chwilowo najwyższy status killera kur, ale goni ją Ruda…
Dwa tygodnie temu — cztery sztuki w dziesięć minut. Nie cieszy nas to.
Łańcuch wydarzeń: słabe ogrodzenie w górskiej scenerii i kury biegające luzem.
Nikt tego nie planował, ale się stało. Ruda wróciła szczęśliwa — instynkt to siła sama w sobie.

Tego nie pokonasz. Pamiętaj — husky to wybitni myśliwi i chwila nieuwagi może mieć srogie konsekwencje.

Ale… to psy piękne, mądre, stadne i zaradne.
Nigdy nie odmówią przebieżki — no chyba, że nazywają się Luśka 😉
Więc bierz i kochaj, bo warto!

Arkadiusz

01/10/2025

Wcale nie zapomniałem o moim cyklu "45", tylko natchnienia do moich marudzeń szukam w świecie, który mnie otacza i czekam na ciekawe "tematy".
A że ostatnio kilka razy usłyszałem od młodego pokolenia magiczne hasło: „dochód pasywny”… No pięknie – Święty Graal XXI wieku. Siedzisz na kanapie, kasa kapie, a Ty masz wszystko w tyle.

Brzmi cudownie – tyle czasu na rodzinę, pasje, podróże. Ufff, aż się sam rozmarzyłem:)

Ale potem wracam na ziemię i myślę: halo, przecież te słowa padają z ust nastolatków, dla których jedyny realny dochód pasywny to kieszonkowe od rodziców. No to się pytam – może czegoś nie widzę? Może istnieje jakaś tajna aplikacja, która magicznie generuje kasę za samo „bycie”?

Nie neguję – technologia daje nowe możliwości, nowe drzwi i okna się otwierają. Ale wciąż mam wrażenie, że zanim pojawi się ten wymarzony pasywny dochód, najpierw trzeba zbudować… aktywne zasoby. Arkadiusz

30/09/2025

Czy to nie jest już najwyższy czas, żeby wprowadzić dzienne limity sprzedaży biletów do Tatrzański Park Narodowy? Bo jeśli co dziesiąta osoba zostawia po sobie śmieci albo inne „pamiątki”, to nietrudno policzyć, jak wygląda szlak po kilku godzinach. Potwierdzam z własnego doświadczenia sprzed miesiąca – w wielu miejscach było zwyczajnie „nasrane”. I człowiek zamiast patrzeć pod nogi tylko na kamienie, musi kalkulować, czy wdepnie w geologię, czy w „biologię”.

To, co dzieje się w Tatrach, przestaje być śmieszne – a o bezpieczeństwie lepiej w ogóle nie wspominać. Widziałem relację ze szlaku na Rysy: latały kamienie, latali ludzie; ktoś niósł psa w plecaku (bo przecież pies to też turysta), ktoś inny w 4 stopniach wyszedł w stroju z Krupówek. Do tego kolejka na trzy godziny – i to nie do baru mlecznego, tylko na szczyt.

Limit dobowy wydaje się nieunikniony, bo przy takiej „penetracji” Tatr szykuje się tam krajobraz w stylu „syf, kiła i mogiła”. I nie chodzi tylko o estetykę – to zwyczajnie zaczyna być parodia górskiej turystyki.

Intryguje mnie też, co tak przyciąga ludzi akurat w Tatry – góry surowe, pogoda kapryśna, przewyższenia duże, a planowanie wyprawy często oznacza marsz na 10 godzin. Tymczasem spotykam tam ludzi jakby teleportowanych prosto z Krupówek: bez odpowiedniej odzieży, bez mapy, bez planu, bez doświadczenia. Ale za to z niepodważalnym celem – cyknąć fotkę przy przepaści, żeby znajomi na Instagramie mieli ciarki.

I powiem szczerze – nie oceniam, bo to nie moja rola, ale jak tak z nimi rozmawiam na szlaku (bo gaduła ze mnie), to mam wrażenie, że część nawet nie wie, skąd idzie i dokąd. I wtedy zastanawiam się: czy naprawdę warto się tak męczyć – tylko po to, żeby zdobyć lajka?

Tatry, Orla Perć, 20.09.25r.
Info: Dawid Guziak
My na Kozich Czubach siedzieliśmy 3h w kolejce.

27/09/2025

Koniec z łańcuchami dla psów!!!

Wczorajszy dzień był dla mnie "trudny", ale ogromnie się ucieszyłem, czytając wieczorem wiadomość , że koniec z łańcuchami dla psów – obywatelski projekt przeszedł przez Sejm. To wielki krok, choć oczywiście wiem, że to jeszcze nie koniec drogi. Bądźmy dobrej myśli.

Załączam również screena z głosowania – patrzmy, kogo wybieramy do Sejmu. Aż 14 z 16 posłów Konfederacji zagłosowało przeciw. Czy mnie to dziwi? Niestety nie. Ale to, jak traktujemy zwierzęta, wiele mówi o tym, jak funkcjonujemy także w innych obszarach życia społecznego.

To nie koniec dobrych wiadomości – bardzo prawdopodobne, że w Polsce powstanie kolejny park narodowy! Ale o tym napiszę innym razem.

Każde zwierzę ma prawo do życia w warunkach, które zapewniają mu godność i bezpieczeństwo. W przypadku psów to nasz moralny obowiązek, by zagwarantować im opiekę i warunki, które pozwalają na normalne, dobre życie. Jeszcze nie czas na okrzyki „hip hip hura!”, bo najtrudniej jest walczyć nie z prawem, ale z ludzkimi przekonaniami – tymi, które od pokoleń utrwalają szkodliwe stereotypy, że człowiek jest „panem świata”.

A nie jesteśmy. Wręcz przeciwnie – od zwierząt możemy się wciąż wiele nauczyć. Mimo że nie mają tak rozwiniętego mózgu jak my, potrafią zaskakiwać empatią i zachowaniami wobec swoich pobratymców. Warto zauważyć, że poza nielicznymi gatunkami (np. szympansami) zwierzęta nie prowadzą wojen w takim rozumieniu, jakie znamy z ludzkiej cywilizacji.

Więcej o ustawie: https://www.rp.pl/prawo-w-polsce/art43079721-sejm-spuscil-psy-z-lancuchow-i-to-doslownie-ustawa-lancuchowa-przyjeta
Więcej o społecznym komitecie, któremu zawdzięczamy ten ważny krok: https://prawadlazwierzat.pl/

25/09/2025

Szacun!!!...ja do tej pory zjechałem bez tlenu ze Skrzycznego;) Mamy się czym chwalić, a zasadzie kim chwalić!

25/09/2025

Żelazne ptaki to również coś, co budzi mój podziw – naśladując naturę udało się osiągnąć coś, co wydawało się niemożliwe. Dzisiejsze lotnictwo wojskowe nijak się ma do romantycznych czasów, kiedy pilot praktycznie siłą własnych mięśni, za pośrednictwem linek, cięgien i przekładni sterował samolotem. Dziś to zaawansowana technologia, wspierana komputerowo.

Na zdjęciu F-16C Block 52+ „Zeus” z Grecji, prezentowany podczas Air Show Radom 2023. Ten myśliwiec wielozadaniowy osiąga prędkość ponad 2400 km/h, a w rękach doświadczonego pilota potrafi wykonać niezwykle widowiskowe manewry, które zawsze robią ogromne wrażenie na publiczności.

🔹 Ciekawostki o F-16:

Producent: Lockheed Martin (pierwszy lot w 1974 r.)
Prędkość maksymalna: Mach 2 (~2400 km/h)
Zasięg bojowy: ok. 550 km (bez dodatkowych zbiorników)
Uzbrojenie: działko M61 Vulcan 20 mm + pociski pow.-pow. i pow.-ziemia
W służbie wielu krajów NATO – w tym Polski (wersja F-16C/D „Jastrząb”)
Foto: Materiały własne; Radom 2023

25/09/2025

Wg sondażu SWPS z 2024 - 1/3 naszego społeczeństwa deklaruje negatywne uczucia wobec politycznych przeciwników! Link niżej!

24/09/2025

Wszystkie już za Tęczowym Mostem… To była ekipa!
Wtedy właśnie zawiązały się pierwsze przyjaźnie – ludzkie i psie. Demko, ten po prawej, tylko dziewczynom pozwalał na wszystko.

Zawirowania życiowe sprawiły, że ekipa przestała się spotykać, ale nasz Demko, niedaleko miejsc, gdzie dawniej mieszkały jego kompanki, zadzierał głowę do góry i czekał… na wspólny spacer. To było naprawdę smutne. Na krótko przed odejściem naszego pierwszego udało się przypadkiem spotkać – nie było fajerwerków, ale czułem, że nasz haszczak rozpoznał swoje koleżanki.

Przyjaźnie i rzewne emocje nie są zarezerwowane tylko dla ludzi. Zwierzęta też czują, cierpią i tęsknią… Nasza Luśka po śmierci Demona przestała jeść, zaczęła znowu spać w szafie, czego nie robiła od lat. Gasła z dnia na dzień. Ciężko było patrzeć. Choć po odejściu Demka powiedziałem, że nie chcę już kolejnego psa, nie mogłem patrzeć, jak drugi cierpi i samotnie przeżywa stratę po swojemu. Telefon do Szajki – i bach! Wpada Ruda, prosto z zawieruchy na Ukrainie…

Początki były trudne, bo łatwych początków nie ma. A teraz Luśka daje już oznaki, że życie nie jest wieczne – ostatnio wypadła jej jedynka, tarczyca niedomaga… i znowu przyjdzie się żegnać, choć dopiero się witaliśmy. Uff… Dlatego nie warto tracić czasu – trzeba biegać, pływać, latać… bo wspomnienia są piękne.

A ja mam naprawdę piękne wspomnienia z Demonem – najwierniejszym towarzyszem wszelkiej aktywności.

Arkadiusz