29/06/2025
Uroczystości jubileuszowe profesji zakonnej w Zgromadzeniu Córek św. Franciszka Serafickiego🙏🌹❤️
Czerwcowa seria dorocznych rekolekcji kończąca się 28 czerwca br. we wspomnienie obowiązkowe Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny, zwieńczona została uroczystością 50. i 60. lecia profesji rad ewangelicznych pięciu Sióstr. Złoty Jubileusz przeżywają bowiem w tym roku: s. Krystyna Agnieszka Rdzonek, s. Elżbieta Edyta Sztaba i s. Jadwiga Teresa Łagowska, diamentowy zaś s. Genowefa Aniela Mazur i s. Maria Franciszka Laskowska.
W wigilię tegoż wydarzenia, podczas uroczystych II Nieszporów z Uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa, rekolekcjonista O. Michał Nowak OFMConv. poświęcił Jubilatkom specjalnie przygotowane mirtowe wianki, a w dniu Jubileuszu Przełożona Generalna wręczyła je Siostrom i korzystając z pomocy swoich Radnych ozdobiła nimi welony Sióstr Jubilatek, aby „na wzór Jezusa ukoronowanego cierniem z miłością przyjmowały trudy i doświadczenia dnia codziennego i by kiedyś mogły otrzymać od Niego niewiędnący wieniec chwały”.
Uroczysta Msza święta koncelebrowana sprawowana była w kościele św. Józefa w Sandomierzu, czyli „u naszego bł. Ojca Antoniego”. Przewodniczył jej Ksiądz Biskup Edward Frankowski. Wraz z Księdzem Biskupem przy ołtarzu Pańskim stanęło sześciu kapłanów. Rozpoczynając Liturgię Ksiądz Biskup Edward pozdrowił serdecznie koncelebransów, Przełożoną Generalną Zgromadzenia i zgromadzonych w świątyni: siostry, rodzinę, znajomych i przyjaciół, a szczególnie Siostry Jubilatki. Ciepłym jak zawsze, ojcowskim słowem zachęcił wszystkich do wspólnego dziękczynienia Bogu za Siostry Jubilatki, ich życie i powołanie. Mówiąc także, że ten i dzień i okoliczność zapraszają nas także do modlitwy o dar nowych powołań.
Jeszcze zanim rozpoczęła się Msza święta, Mistrzyni formacji stałej i ceremoniałka jubileuszowej uroczystości, s. Daniela Chwałek, krótkim komentarzem wyjaśniła obrzędy związane ze świętowaniem zakonnego jubileuszu w naszym Zgromadzeniu, przedstawiła też Siostry Jubilatki. Czytania mszalne, śpiewy i modlitwa wiernych także były wykonane przez Siostry.
Po Ewangelii Siostry Jubilatki wyraziły swoją gotowość do odnowienia ślubów, a całość jubileuszowego obrzędu miała miejsce dopiero po homilii, którą wygłosił Ojciec Rekolekcjonista. Obrzędy jubileuszowe „rządzą się swoimi prawami” i kaznodzieja korzystając z tego przywileju za kanwę swoich rozważań wziął perykopę ewangeliczną „o człowieku, który zbudował swój dom na skale”.
Wznoszenie domu zaczyna się od planu. Moment powołania osoby zakonnej jest właśnie takim planem, a architektem jest Pan Bóg. Nasze życie jest właśnie, a przynajmniej powinno być, budowlą opartą na skale, czyli zaczynamy od fundamentów. Tym fundamentem jest dla nas Ewangelia. Najpiękniejszy gmach, jeśli nie ma solidnych fundamentów runie wcześniej czy później. Wiązadłem zaś wszystkich głazów oraz wykończeni jest miłość, bo ani bez solidnego fundamentu, ani bez miłości nie zbudujemy prawdziwego domu. Kaznodzieja stwierdził też, iż ma nadzieję, że Siostry Jubilatki przeżywając te jubileuszowe rekolekcje oraz przygotowując się do tego pięknego wydarzenia „zeszły do piwnic” i sprawdziły fundamenty swego domu, czy wszystko jest w porządku, czy nie trzeba czegoś poprawić, by ten dom trwał niewzruszenie. A teraz po rekolekcjach i po uroczystości trzeba wracać do domu i nadal budować oraz innym pomagać budować dom na Chrystusie nim Pan odwoła do swego niebieskiego domu, a czas jest krótki, nie wolno się ociągać. Czas jest krótki dla każdego, nie tylko dla diamentowych, czy złotych Jubilatek.
Po homilii Siostry Jubilatki dokonały przebłagania za grzechy i niedoskonałości, odnosiły śluby złożone przy pierwszej profesji i prosiły Boga o pomoc oraz łaski potrzebne do doskonałego wypełnia ślubów nadal, każdego dnia, aż do śmierci. Potem przyjęły jeszcze i ucałowały poświęcone przez Księdza Biskupa Jubileuszowe Krzyże, przyniosły dary w procesji i Msza święta działa się dalej.
Po Komunii świętej było odśpiewane dziękczynne Te Deum, s, Edyta w imieniu wszystkich uroczystujących Sióstr wypowiedziała słowa wdzięczności Bogu, Rodzicom, Rodzeństwu, krewnym, Przełożonym i całemu Zgromadzeniu oraz pod adresem wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do wzbudzenia oraz pielęgnowania powołania przez te wszystkie lata. Słowa wdzięczności na koniec skierowała także do Księdza Biskupa i Celebransów oraz wszystkich uczestników jubileuszowej Liturgii za obecność i wspólne świętowanie.
Po Siostrze Jubilatce głos zabrała M. Generalna Victoria, by w pełnych ciepła i serdeczności słowach podziękować Siostrom za ich życie i powołanie oraz wieloletnią posługę na różnych areopagach misji Zgromadzenia. M. Victoria podkreśliła z mocą, że wszystkie Siostry Jubilatki i każda z osobna są wielkim skarbem Kościoła i Zgromadzenia. Nie mogła jednak szczegółowo przedstawić rysu biograficznego oraz zadań poszczególnych sióstr, bo czasu na tej Liturgii byłoby na to stanowczo za mało. Powiedziała więc z całą prostotą i miłością, że „Bóg to wie, Wy wiecie i ja wiem, my wszyscy tu zgromadzeni też to wiemy”. I za to wszystko serdecznie dziękowała. M. Victoria wspomniała także śp. m. Maksymilianę, która swój złoty jubileusz przeżywa już w niebiańskim gronie, a to za jej kadencji Zgromadzenie otrzymało prawa papieskie i O. Antoni był beatyfikowany. Osoba O. Założyciela bliska jest wszystkim Jubilatkom. Jego wizerunek umieściły na pamiątkowym obrazku, a po nałożeniu wianków „stanęły wiankiem” przy figurze Bł. Antoniego, by je otoczył swoją opieką, co zostało utrwalone na pamiątkowej fotografii. Jak zawsze po słowach wdzięczności, i wcześniej, i po przemowie Matki Generalnej były jeszcze wręczane kwiaty, piękne róże herbaciane.
Przed błogosławieństwem Ksiądz Biskup złożył Siostrom Jubilatkom gratulacje oraz życzenia i polecił je opiece naszych Świętych Patronów: Niepokalanemu Sercu Maryi, św. Ojcu Franciszkowi i bł. Antoniemu. A s. Michaela – organistka zaintonowała na rozesłanie pieśń ku czci Ojca Antoniego: „Chwała cześć”.
Na dalsze świętowanie oraz bycie razem i spotkanie, czasami po latach, z krewnymi i znajomymi Sióstr Jubilatek wszyscy udali się do sąsiadującego ze świątynią Domu rekolekcyjnego „Quo Vadis”, gdzie z całym zastępem Pań, bo gości była bez mała setka, krzątała się gościnnie Ekonomka Generalna S. Przełożona Marzena Wągrodzka. Tu zaś wszyscy zostali nakarmieni do sytości, a na deser był tort jubileuszowy. A nawet dwa torty: jeden od 50.latek, a drugi od 60.latek i oba pyszne oraz strojne i dostojne jak nasze Jubilatki.
Bogu Najwyższemu niech będzie chwała i cześć za nasze Siostry Jubilatki, a one ubogacone łaskami płynącym z Najświętszych Serc Jezusa i Maryi, niech będą przeszczęśliwe, bo zaprawdę wielka to łaska świętować w tak drogie naszym sercom liturgiczne uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi oraz w wigilię Świętych Apostołów Piotra i Pawła, w kościele, gdzie wszystko mówi nam o Ojcu Założycielu i gdzie odczuwa się prawie namacalnie jego stałą obecność. Było pięknie! Nic dodać, nic ująć! Jakby trochę nieba na ziemi. s. Klara
