27/07/2025
„Straciłem bezpowrotnie całe osobiste szczęście. Ci, których kochałem, leżą przeważnie w grobach. Z dala od ojczystej parafii, ich kości są porozrzucane w różnych krajach i częściach świata. Innych oddzieliła ode mnie moja ideowa ewolucja i ustawiła na wrogiej wobec mnie pozycji. Moje dzieci dorastają z dala ode mnie, ledwie znają imię swojego ojca i jedno drugiego nie zna. To nie są żadne wytwory poetyckiej fantazji, ale faktycznie przeżywane nieszczęście. I tak pozostaję już sam, ledwie wkroczywszy w wiek męski; moimi towarzyszkami są moje idee”
- ✍🏻 Adam Gurowski (1805 - 1866), z wydanego przez nas tomu drugiego „Wyboru pism”.
📚 Seria: Klasycy Polskiej Nowoczesności.
