Maja Śnieżyńska-Chwalisz - Psychoterapia

09/12/2025

Specjalistyczne Poradnie Rodzinne zapraszają do zapisów na konsultacje do TERAPII DLA PAR Z DEPRESJĄ na 2026 r., w ramach kontynuacji projektu z 2025 r. prowadzonego pod patronatem ośrodka Tavistock Relationships w Londynie.

🔴CO: intensywne integracyjne podejście psychoterapeutyczne, którego skuteczność poparta jest badaniami naukowymi

🟠DLA KOGO: pary zamieszkujące na terenie m.st.Warszawy, w których jedna z osób lub obydwie mają objawy/rozpoznanie depresji

🟡JAK DŁUGO: procesy obejmują od 15 do 20 cotygodniowych sesji (ok. 5 miesięcy), każdy proces poprzedzony jest konsultacjami

🟢GDZIE: projekt realizowany jest w poradniach:
🏢SPR Bemowo ( ul.Pełczyńskiego 28E)
🏢SPR Wawer (ul.Włókiennicza 54)
🏢SPR Wilanów (ul.Branickiego 15)

🔵ZAPISY: w godz. 8:00 – 16:00, telefonicznie w sekretariacie danej poradni:
☎SPR Bemowo - 509 953 508
☎SPR Wawer -22 277 11 98
☎SPR Wilanów - 536 244 059

❗️PRZY ZGŁOSZENIU NALEŻY ZAZNACZYĆ, ŻE CHODZI O PROJEKT TERAPII DLA PAR Z DEPRESJĄ. ❗️️

Szczegóły oferty w komentarzu ⤵⤵⤵

Centrum Wspierania Rodzin Nie jesteś sam - pierwsza pomoc psychologiczna dla dzieci i młodzieży

28/11/2025

„Doświadczenie kliniczne potwierdza, że na dłuższą metę pacjentom wcale nie pomaga najbardziej terapeuta starający się być ,,lepszą" wersją osób, które ich w przeszłości zawiodły. Pacjent straumatyzowany potrzebuje przede wszystkim odkrycia, że z tym, co najgorsze w wewnętrznym świecie umysłu, czego inni nie byli w stanie znieść, można się uporać w relacji analitycznej. Sprowadza się to zasadniczo do tego, że owo „najgorsze" w życiu pacjenta zostaje wniesione w relację analityczną i jest w niej na nowo przeżywane, a nawet odtwarzane po to, by znaleźć dla niego pomieszczanie, jakiego w przeszłości nie udało się znaleźć."

Patrick Casement - „Uczenie się na własnych błędach. Poza dogmatem w psychoanalizie i psychoterapii".

Zdjęcie: Florian Schmetz na Unsplash.

21/11/2025

- Czy negatywne modele przywiązania mogą mieć wpływ na późniejsze uzależnienia? Czy jest taka zależność?
C.Ż.: Przywiązanie na poziomie neurobiologii jest systemem, który wiąże się z aktywacją neuronów produkujących endogenne opioidy. W przywiązaniu do drugiego człowieka, w głębokich związkach z innymi ludźmi, będziemy obserwować aktywność tego samego układu opioidowego, który jest zaangażowany w uzależnienie od substancji. Uzależnienie też w jakiś sposób oddziałuje na system przywiązaniowy - przestajemy przywiązywać się do człowieka, a zaczynamy do substancji chemicznych albo zachowań, które również mogą stymulować układ endogennych opiatów.

- Brakuje nam substancji, czegoś w ośrodkowym układzie nerwowym, i dlatego przeskakujemy z poziomu ludzkiego w stronę czegoś sztucznego, substancji chemicznych?
C.Ż.: Tak może być, ale byłbym daleki od tego, żeby obwiniać rodziców o to, że ich dziecko sięga po substancje. Sięgamy po alkohol czy inne używki na przykład w sytuacji przeżywania strat, żeby zrównoważyć negatywne emocje, które w nas są. To mogą być różne sytuacje związane z samotnością, poczuciem wyobcowania, aktualną sytuacją w życiu, a czasami poszukiwanie nowych doświadczeń w substancjach, które oddziałują na opioidowy układ.

Cezary Żechowski, Rozmowy o miłości, współczuciu i gniewie. Kiedy psychoanaliza
spotyka neuronaukę. Wyd. Fundament

07/11/2025

Terapia z wykorzystaniem sztucznej inteligencji (AI) staje się coraz bardziej popularna dzięki łatwej dostępności, niskim kosztom i braku oceniania. Dla wielu osób, zwłaszcza tych, którzy nie mają dostępu do tradycyjnej terapii, AI może być ważnym wsparciem. Jednak AI nie jest w stanie zastąpić kluczowego elementu ludzkiej relacji terapeutycznej – głębokiego poczucia bycia obecnym w świadomości drugiego człowieka. W relacji z człowiekiem nasza historia jest niesiona dalej poza sesję, a terapeuta myśli o nas także między spotkaniami. Proces odzwierciedlenia (mirroring), który kształtuje się już w dzieciństwie, jest niezbędny do rozwoju spójnego poczucia siebie i nie może być w pełni zapewniony przez AI. Sztuczna inteligencja nie posiada świadomości, nie przechowuje naszych emocji ani nie reaguje na nas z czułością i troską. Po zakończeniu rozmowy AI nie pamięta o nas, nie martwi się, ani nie cieszy z naszych sukcesów. Uświadomienie sobie tych ograniczeń może być bolesne i prowadzić do poczucia pustki oraz osamotnienia. Ostatecznie to właśnie ludzka relacja, ze swoją niedoskonałością i autentycznością, daje poczucie bycia ważnym i niesionym w świadomości drugiego człowieka – czego AI nie jest w stanie zapewnić. [2]

Komentarz terapeuty, Tomasza Pawełczyka:
Ten tekst to nie tyle krytyka AI, co silne potwierdzenie niepodważalnego znaczenia ludzkiej relacji terapeutycznej. Dla psychoterapeuty jest to przypomnienie, że jego obecność, pamięć o pacjencie między sesjami, własne emocje i reakcje – te pozornie „niewidoczne” aspekty – są w istocie jednym z najpotężniejszych czynników leczących.

Rubin, M., Arnon, H., Huppert, J. D., & Perry, A. (2024). Considering the role of human empathy in AI-driven therapy. JMIR Mental Health, 11(1), e56529.

fot Cash Macanaya

03/11/2025

https://youtube.com/watch?v=0L_LB3Hswk8&si=gyaT6KIIxNk78gIn

Gościnią odcinka jest Edyta Biernacka, psychoanalityczka Polskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego, superwizorka i terapeutka szkoleniowa w Polskim Towarzyst...

23/10/2025

Serotonina to neuroprzekaźnik, który odpowiada m.in. za nasz nastrój, energię i poczucie wewnętrznej równowagi. Jej niski poziom bywa związany z obniżonym nastrojem czy objawami depresyjnymi.

Badanie przeprowadzone w Japonii (Li Q. i wsp., 2022) wykazało, że po spacerze w lesie poziom serotoniny w surowicy krwi znacząco się podniósł, w porównaniu z aktywnością w środowisku miejskim.

Co to oznacza w praktyce?
🌲 las wspiera równowagę emocjonalną,
🌲 pomaga w redukcji objawów depresyjnych,
🌲 poprawia jakość snu i ogólne samopoczucie.

Las działa na nasz układ nerwowy w sposób realny i mierzalny!

A Ty – czujesz, że po spacerze w lesie masz więcej energii i lżejszy nastrój?

Źródło: Li Q. et al. (2022). Effects of forest bathing (shinrin‑yoku) on serotonin in serum, depressive symptoms and subjective sleep quality in middle‑aged males.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36328588/

24/09/2025

PERFEKCJONIZM I NEUROATYPOWOŚĆ ✅

Perfekcjonizm w kontekście spektrum autyzmu i ADHD może mieć podobne źródła (np. potrzeba kontroli, lęk przed oceną, doświadczenia z krytyką), ale przejawia się i funkcjonuje w odmienny sposób.

Perfekcjonizm w spektrum autyzmu ⬇️

Źródła:
• silna potrzeba przewidywalności i porządku ➡️ dążenie do tego, by rzeczy były „idealne” i zgodne z ustalonym wzorcem,
• lęk przed popełnieniem błędu, który zakłóci stabilność,
• wewnętrzne standardy (często sztywne, binarne: „dobrze–źle”, „idealnie–nieudane”),
• wcześniejsze doświadczenia krytyki lub bycia „innym” ➡️ kompensacja poprzez bycie „nienagannym”.

Przejawy:
• ogromna dbałość o szczegóły,
• trudność z „odpuszczeniem” i zaakceptowaniem wersji wystarczająco dobrej,
• blokada przed rozpoczęciem lub zakończeniem zadania, bo „jeszcze nie jest perfekcyjne”,
• wysoka frustracja, gdy rzeczywistość odbiega od wyobrażonego ideału,
• nadmierne poprawianie, powtarzanie czynności.

Konsekwencje:
• przeciążenie i wypalenie,
• problemy z elastycznością i adaptacją,
• satysfakcja tylko w warunkach pełnej zgodności z własnym standardem.

Perfekcjonizm w ADHD

Źródła:
• doświadczenia bycia krytykowanym za „bałagan”, brak konsekwencji czy błędy ➡️ próba udowodnienia, że „potrafię idealnie”,
• kompensacja trudności z organizacją i pamięcią ➡️ ustawianie sobie wygórowanych norm,
• impulsywność ➡️ dążenie do szybkiego efektu, ale jednocześnie lęk, że to „za mało dobre”,
• poczucie kontroli nad chaosem wewnętrznym dzięki perfekcjonistycznym wymaganiom.

Przejawy:
• paradoks: albo hiperfokus na zadaniu z dążeniem do perfekcji, albo odkładanie go w nieskończoność z obawy przed porażką,
• nierówna jakość pracy (raz perfekcyjna, raz chaotyczna), co dodatkowo wzmacnia poczucie winy,
• presja czasu i tendencja do zostawiania rzeczy na ostatnią chwilę, ale z pragnieniem, by efekt końcowy był „idealny”,
• wysoka samokrytyka, nawet jeśli realnie osiągnięty wynik jest dobry.

Konsekwencje:
• chroniczne odwlekanie zadań,
• poczucie winy i niskiej skuteczności,
• nagłe zrywy perfekcyjnej pracy przeplatane z chaosem i brakiem systematyczności,
• ryzyko prokrastynacyjnego paraliżu.

W spektrum autyzmu perfekcjonizm jest bardziej sztywny, regułowy i oparty na wewnętrznych standardach – chodzi o to, żeby coś było zgodne z zasadą, strukturą, wyobrażeniem.
W ADHD perfekcjonizm ma charakter bardziej reaktywny i kompensacyjny – pojawia się jako obrona przed krytyką, chaosem i poczuciem nieskuteczności.

Elementy wspólne:
• oba mogą prowadzić do lęku przed porażką i unikania działania,
• oba mogą być wyniszczające emocjonalnie,
• oba często są niezauważane, bo z zewnątrz wyglądają jak „ambicja” albo „wysokie standardy”.

21/09/2025

STRATEGIE WSPIERAJĄCE
u dzieci i młodzieży, i dorosłych

U DZIECI I MŁODZIEŻY ⬇️
Społeczne
• Bezpieczne osoby w szkole – uczeń wie, do kogo może się zwrócić, gdy jest przeciążony (nauczyciel wspierający, pedagog, kolega).
• Modelowanie zamiast udawania – pokazanie dziecku różnych naturalnych sposobów bycia w grupie, tak by nie musiało naśladować na siłę.
• Przyzwolenie na „przerwy sensoryczne” – np. możliwość wyjścia z klasy, aby się wyciszyć.

Poznawcze
• Wizualne wsparcia – plan lekcji w obrazkach, check-listy, kalendarze, aby nie musieć zapamiętywać wszystkiego.
• Przewidywalność – informowanie dziecka o zmianach w planie, aby zminimalizować stres.
• Uczenie strategii rozumienia komunikatów – np. wyjaśnianie metafor i żartów w spokojny sposób.

Emocjonalne
• Bezpieczna ekspresja emocji – dziecko ma prawo płakać, tupać, wycofać się, zamiast tłumić.
• Nauka rozpoznawania emocji u siebie – np. karty emocji, skale nastroju.
• Stimowanie jako wsparcie, a nie „złe zachowanie” – np. fidgety, piłeczki sensoryczne zamiast zakazów.

Sensoryczne
• Pomocne akcesoria – słuchawki wygłuszające, okulary przeciwsłoneczne, ubrania bez drażniących metek.
• Strefy ciszy – w szkole lub domu wyznaczone miejsce, gdzie można się wyciszyć.
• Normalizowanie wyborów – dziecko może nie jeść w stołówce, tylko np. w spokojniejszym miejscu.

U MŁODZIEŻY I DOROSŁYCH ⬇️
Społeczne
• Autentyczne granice – zamiast udawać zainteresowanie, można mówić: „Potrzebuję chwili ciszy, żeby zebrać myśli”.
• Wsparcie w pracy – rozmowa z pracodawcą o potrzebach (np. przerwy, cichsze miejsce do pracy).
• Selektywne angażowanie się – wybieranie mniejszych grup czy spotkań zamiast dużych imprez.

Poznawcze
• Zewnętrzne narzędzia organizacyjne – kalendarze, aplikacje do planowania, tablice suchościeralne.
• Przygotowywanie scenariuszy w bezpieczny sposób – zamiast maskowania, realne planowanie kroków (np. rozmowa z lekarzem spisana wcześniej).
• Rozwijanie samoświadomości – wiedza o własnych mocnych stronach i trudnościach zmniejsza konieczność maskowania.

Emocjonalne
• Bezpieczne rozładowywanie napięcia – stymowanie w domu, ćwiczenia fizyczne, pisanie dziennika.
• Wsparcie terapeutyczne – nauka akceptacji swoich emocji zamiast ich ukrywania.
• Otwartość wobec bliskich – mówienie „to dla mnie trudne, potrzebuję odpoczynku” zamiast tłumienia.

Sensoryczne
• Adaptacja środowiska pracy i domu – wybór oświetlenia, ciszy, zapachów zgodnych z potrzebami.
• Noszenie dyskretnych pomocy sensorycznych – słuchawki, pierścionki sensoryczne, chusteczki o przyjemnym zapachu.
• Tworzenie „mapy bezpieczeństwa” – wiedza, gdzie są miejsca spokojne (np. kawiarnia z małą liczbą ludzi, pokój socjalny).

Różnica między strategiami kompensacyjnymi „klasycznymi” a wspierającymi jest taka, że te pierwsze często oznaczają maskowanie i ukrywanie trudności, a te drugie – budowanie warunków, by trudności były mniej dokuczliwe i by osoba mogła być sobą.

10/08/2025

📚🧠Eric Kandel, laureat Nobla w roku 2000 w dziedzinie fizjologii medycyny, dokonał ciekawego odkrycia, gdy chodzi o zjawisko uczenia się na poziomie komórkowym. Jego badania nad ślimakami dowiodły, że w wyniku treningu ulegają zmianie różne proste połączenia nerwowe w mózgu. Efektem pośrednim badań Kandela jest wykazanie, że proces psychoterapii — żeby był skuteczny, a więc trwały — musi doprowadzać do zmian w strukturze mózgu odpowiedzialnej za nasze przeżycia i emocje. A na to, żeby w mózgu mogła zajść pożądana reorganizacja, potrzeba czasu. Muszę wyznać z pokorą, że kiedy byłam młodsza, miałam zbyt dużą wiarę w możliwości szybkiej zmiany na drodze psychoterapii.📚🧠
Irena Namysłowska "Od rodziny nie można uciec" 2020

04/08/2025

31/07/2025

https://open.spotify.com/episode/4xvMa1Wkn784r4DnXQ8RFz?si=PonJWWPZTRegwanf3wDWWw

Podcast psychoanalityczny ISPHS · Episode