Dwutygodnik kulturalny "artPAPIER"

Dwutygodnik kulturalny "artPAPIER" http://artpapier.com
Sieciowy dwutygodnik kulturalny ukazujący się nieprzerwanie od 2003 roku (ukazało się 520 wydań).

Justyna Hanna Budzik relacjonuje paryską wystawę „Le bruit du monde” Luca Delahaye’a:Wystawa „Le bruit du monde” konfron...
17/12/2025

Justyna Hanna Budzik relacjonuje paryską wystawę „Le bruit du monde” Luca Delahaye’a:

Wystawa „Le bruit du monde” konfrontuje w moim odczuciu osobę odwiedzającą, wbrew tytułowi, z ciszą dystansu wobec wydarzenia wynikającą z wielkiego formatu zdjęć. Szerokie kadry (nie tylko te panoramiczne) sprawiają, że nie czuję się, jakbym była w środku wydarzeń, a raczej świadkinią z odległości oraz z oddalenia czasowego, wynikającego ze sposobu pracy Delahaye’a. Mimo iż zdjęcia wyrastają z prawdziwych wydarzeń, są bardziej powidokami cudzego cierpienia, co niweluje ryzyko przesytu i pornografizacji obrazów katastrof, o którym pisała Susan Sontag.

https://artpapier.com/index.php?page=artykul&wydanie=522&artykul=10560&kat=2

Gęsty, intertekstualny, erudycyjny styl pisania k-punka w intrygujący sposób łączy akademicki dyskurs z przystępnością, ...
16/12/2025

Gęsty, intertekstualny, erudycyjny styl pisania k-punka w intrygujący sposób łączy akademicki dyskurs z przystępnością, a krytyczny, kiedy trzeba – refleksyjny – ton przeplata się z humorem, ironicznym dystansem oraz emocjonalnym zaangażowaniem. Liczący 504 strony, zamknięty w miękkiej oprawie ze skrzydełkami pierwszy tom antologii tekstów Fishera (drugi zawierać będzie pisma polityczne, wywiady oraz szeroko rozumiane refleksje) to nie lada gratka dla osób ceniących sobie inteligentną, ciętą eseistykę rozpiętą pomiędzy najróżniejszymi szczeblami humanistyki i nauk społeczno-politycznych.

Przemysław Pieniążek antologię tekstów Marka Fishera "k-punk" opublikowaną przez wydawnictwo słowo/obraz terytoria.

TEKST DO PRZECZYTANIA POD ADRESEM:
https://artpapier.com/index.php?page=artykul&wydanie=522&artykul=10546&kat=15

Sara Nowicka czyta „A świat trwa” w przekładzie Elżbiety Sobolewskiej (Wydawnictwo Czarne), "pierwszą po Noblu" polską k...
16/12/2025

Sara Nowicka czyta „A świat trwa” w przekładzie Elżbiety Sobolewskiej (Wydawnictwo Czarne), "pierwszą po Noblu" polską książkę Krasznahorkai’ego:

Krasznahorkai w „A świat trwa” pokazuje, że to, czego nie ma, często jest ważniejsze od tego, co jest, a zaniechanie może mieć większy wpływ na rzeczywistość niż działanie. Akapity poświęcone pamięci Konstandinosa Kawafisa, greckiego poety-melancholika, udowadniają, że węgierski twórca nawet nie używając języka, potrafi przekazać różnorodne treści. Niezapisane strony kierują czytelniczą uwagę na pustkę i jej męczące trwanie. Krasznahorkai to pisarz, który wyzbywając się słów, buduje przenikliwą wypowiedź. Czy samo to nie zasługuje na literackiego Nobla?

TEKST DOSTĘPNY POD ADRESEM: https://artpapier.com/index.php?page=artykul&wydanie=522&artykul=10559&kat=1

„Kos kos jeżyna” to (kolejne!) odważne dzieło gruzińskiej autorki, aktywistki i badaczki Tamty Melaszwili z 2020 roku, z...
13/12/2025

„Kos kos jeżyna” to (kolejne!) odważne dzieło gruzińskiej autorki, aktywistki i badaczki Tamty Melaszwili z 2020 roku, za które autorka otrzymała drugą w swoim dorobku nagrodę SABA. Od ponad roku możemy korzystać z polskiego tłumaczenia dokonanego przez Magdalenę Nowakowską, a opublikowanego przez Wydawnictwo Filtry. Jakość przekładu, jaki otrzymaliśmy, potwierdza m.in. nominacja dla Nowakowskiej do Nagrody Literackiej Gdynia 2025 w kategorii przekład na język polski. Praca Nowakowskiej spotyka się z uznaniem krytyczek i krytyków, o czym świadczyć może chociażby artykuł Jakuba Kornhausera w „Czasie Kultury” poświęcony książkom nominowanym do Gdyni (Kornhauser 2025). Możemy także cieszyć oczy ekranizacją powieści wyreżyserowaną przez Elene Naveriani. Dzieło zostało docenione owacją na stojąco podczas Fortnight Directors’ Festival 2023 w Cannes. Gdy prawa reprodukcyjne są łamane, nieodpłatna praca domowa nieuznawana, a edukacja seksualna często wciąż pozostaje w sferze mitu, książka Melaszwili nabiera szczególnego znaczenia, a sama Etero jest zdecydowanie bliższą nam bohaterką, niż jesteśmy z początku gotowe przyznać.

Paulina Kostur pisze o książce Tamty Melaszwili.
Wydawnictwo Filtry
Link do całości w komentarzu!

Kamila Czaja omawia książkę Ewy Paczoskiej "Piosenki i rytmy czasu. Studia przypadków":Dla osób piszących o piosence to ...
10/12/2025

Kamila Czaja omawia książkę Ewy Paczoskiej "Piosenki i rytmy czasu. Studia przypadków":

Dla osób piszących o piosence to lektura obowiązkowa, a i ktoś po prostu zainteresowany mądrymi, z wrażliwością prezentowanymi opowieściami o piosence i wybranych twórcach znajdzie tu coś dla siebie. Zwłaszcza że mimo ogromu podanej w tomie wiedzy książka jest przystępna (rzadko czytam całą monografię naukową w jeden dzień, a tę tak właśnie pochłonęłam). Autorka realizuje założone cele, a chociaż artykuły postawały w różnym czasie, tom okazuje się spójny, teksty ze sobą dialogują, gdy badaczka prowadzi nas w poszczególnych rozdziałach od ogółu do szczegółu i ciekawych wniosków, z imponującą erudycją niepozbawioną emocji wobec badanego materiału. Śpiewająco.

Instytut Badań Literackich PAN

Link w komentarzu!

Na niedzielne przedpołudnie Andrzej Ciszewski poleca komiks "Come prima":Zamknięta w miękkiej oprawie, licząca 228 stron...
07/12/2025

Na niedzielne przedpołudnie Andrzej Ciszewski poleca komiks "Come prima":

Zamknięta w miękkiej oprawie, licząca 228 stron „Come Prima” to nastrojowy dramat obyczajowy, który powinien przypaść do gustu miłośnikom/miłośniczkom opowieści drogi oraz kina Luchina Viscontiego, Federico Felliniego i Michelangelo Antonioniego. Polecam!

Wydawnictwo Kultura Gniewu
Link w komentarzu!

W dziale "Literatura" Natalia Kozirod omawia książkę Radka Raka "Agla. Abraxas":„Abraxas” jest ostatnim tomem trylogii „...
03/12/2025

W dziale "Literatura" Natalia Kozirod omawia książkę Radka Raka "Agla. Abraxas":

„Abraxas” jest ostatnim tomem trylogii „Agla”, ukazującej się od 2022 roku. Pierwszy („Alef”) oraz drugi („Aurora”) tom można określić mianem fantastycznego coming of age – historia koncentruje się na losach nastoletniej Sofji (a potem także Tymiana, Zahir i innych bohaterów) w świecie rządzonym przez tajemniczego Cara. Najbardziej charakterystycznymi cechami trylogii są mieszanka świata rzeczywistego z fantastycznym, magicznym porządkiem oraz odwołania do pozatekstowej rzeczywistości i innych dzieł kultury. Sam autor nazywa to alternatywną wersją początku XXI wieku w Europie, w której utrzymała się gnostycka wizja świata, jedyną znaną formą władzy jest system totalitarny, zaś rozwój technologiczny przypada na około początki XX wieku (zob. Wróbel, Rak 2022). Niektórym fragmentom bliżej do subtelnego realizmu magicznego, w innych dominuje konwencja klasycznej fantastyki.

Wydawnictwo Powergraph
Link w komentarzu!

O książce Dobrosław Kota - recenzyjny dwugłos. Autorką drugiego omówienia jest Magdalena Stefańska:W polskiej humanistyc...
03/12/2025

O książce Dobrosław Kota - recenzyjny dwugłos. Autorką drugiego omówienia jest Magdalena Stefańska:

W polskiej humanistyce coraz wyraźniej słychać szum wody. W 2021 roku „Przegląd Humanistyczny” zwrócił się ku Błękitnej Humanistyce, rok później w „Tekstach Drugich” autorzy i autorki eksplorowali akwapoetykę jako sposób krytyki antropocenu, a w 2023 roku Maciej Robert w „Rzekach, których nie ma” pisał o nurtach, które wyschły, zniknęły pod betonem albo trwają już tylko w nazwach ulic. Na tym tle „Dorzecza i dociekania” Dobrosława Kota wyróżniają się szczególną wrażliwością.

Link do całości w komentarzu!

Grudniowy numer aP już jest! Otwieramy tekstem Małgorzaty Wójcik-Dudek o książce „Dorzecza i dociekania” Dobrosława Kota...
02/12/2025

Grudniowy numer aP już jest! Otwieramy tekstem Małgorzaty Wójcik-Dudek o książce „Dorzecza i dociekania” Dobrosława Kota (wydawnictwo słowo/obraz terytoria):

Trudno czytać nową książkę Kota ignorując wcześniejszą „Tratwę Odysa”, o której Tadeusz Sławek napisał, że jej autor „w pięknym eseju o uchodźcach komentuje tę szczególną, pieszą wyprawę Odyseusza, jako podróż »do obcego kraju, skrajnie innego, gdzie Toż-samy musi opuścić to, co swojskie, i zanurzyć się w Inność. Dopiero spotkanie z taką Innością pozwala na – kolejny już powrót«” (Sławek 2024: 70). Chodzi o XI Pieśń „Odysei”, w której Tejrezjasz przepowiada królowi Itaki, że powróci do domu, ale to nie będzie kres jego wędrówki. Ma wziąć wiosło i ruszyć w kraje na tyle odległe od morza, aby ich mieszkańcy nie rozpoznali tego przedmiotu. Odys ma więc spotkać takich Innych, którzy morza nie znają – i dlatego wiosło wezmą za łopatę lub przetak.

Link do całości w komentarzu!

EDIT: wróciliśmy, zapraszamy do lektury: https://artpapier.com/Szanowni Czytelnicy, Szanowne Czytelniczki, Szanowne Osob...
29/11/2025

EDIT: wróciliśmy, zapraszamy do lektury: https://artpapier.com/

Szanowni Czytelnicy, Szanowne Czytelniczki, Szanowne Osoby Czytelnicze, nie, nie zrezygnowaliśmy z naszej działalności krytycznej - "artPapier" ma drobne problemy techniczne. Dostęp do naszej strony zostanie przywrócony tak szybko, jak to możliwe. Przepraszamy za niedogodności i prosimy o cierpliwość!

Polska prapremiera przedstawienia w reżyserii Wojciecha Kępczyńskiego w Teatrze Muzycznym „Roma” odbyła się… 12 maja 201...
22/11/2025

Polska prapremiera przedstawienia w reżyserii Wojciecha Kępczyńskiego w Teatrze Muzycznym „Roma” odbyła się… 12 maja 2018 roku. Widziałam tam „Once” na Novej Scenie półtora miesiąca później, wtedy jednak nie dzieliłam się wrażeniami „urbi et orbi”, bo uważałam musicale za swój bastion bezinteresownej rozrywki – wszak inaczej doświadcza się sztuki, pozwalając sobie na pełną immersję (czemu forma tego gatunku z definicji sprzyja), a inaczej, gdy patrzy się na nią badawczo pod rozmaitymi kątami. Powtórnie obejrzałam w „Romie” historię Dziewczyny i Faceta po… siedmiu latach. Owszem, sporo miłośników musicali – zwłaszcza ci z miast, gdzie jest teatr muzyczny – kilkakrotnie ogląda tę samą inscenizację danego tytułu nawet w krótkich odstępach czasu, choćby dla porównania różnych obsad. Nie mam takiego przywileju, stąd uzasadnione byłoby pytanie, dlaczego właśnie na „Once” wybrałam się ponownie. Ten szkic powinien na nie odpowiedzieć. Notabene, chyba nie ja jedna zdecydowałam się na taki krok, skoro przedstawienie dotąd nie zeszło na dobre z afisza i w repertuarze Novej Sceny stale pojawiają się kolejne sety spektakli (akurat gdy piszę niniejsze słowa na początku listopada 2025 roku, teatr oznajmił, że zagrano ich już trzysta).

- tekst Katarzyny Szkaradnik dostępny jest pod adresem:

https://artpapier.com/index.php?page=artykul&wydanie=520&artykul=10527&kat=4

Address

Dvory Nad Zitavou

Website

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Dwutygodnik kulturalny "artPAPIER" posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Business

Send a message to Dwutygodnik kulturalny "artPAPIER":

Shortcuts

Share

Category