หมาวัดหลวง

09/10/2025

08/10/2025

เมื่อวานช่วงเย็นที่กรุงเทพ ฝนตกหนักลงมาจนหมดฟ้า กระหน่ำแรงทั้งลมทั้งเสียงทั้งคืน!!

เด็กๆบ้านเรามีทั้งหวาดกลัวเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า แต่บางคนก็ไม่ยี่หระกับเสียงใดๆ ผมเลยต้องมีหน้าที่คอยกอดคนโน้นทีคนนี้ที พูดปลอบให้คลายกังวลใจ จนเด็กๆเข้าใจแล้วว่า "อยู่กับพ่อปลอดภัยที่สุด" จึงวางใจนอนหลับกับอย่างเป็นสุข

ไม่เจอกันหลายวันเด็กๆผ่ายผอมจนเห็นซี่โครง แก้มตอบดูหิวโซ คงไม่มีอะไรตกถึงท้องมาหลายวัน น่าจะตรอมใจที่ไม่เห็นหน้ากัน พ่อมาแล้วพรุ่งนี้คงกินอาหารกันไปตามปกตินะลูก!!

* ต้องขอโทษทางแฟนเพจทุกท่านด้วยนะครับ ที่ห่างหายไปก็เนื่องจากภารกิจที่ต้องดูแลแม่ ทำหน้าที่ชวนป๋วยปี่แปกอ (ลูกกตัญญู) และอีกอย่างสถานะการณ์ชายแดนแถวบ้านที่อรัญฯ ยังต้องเฝ้าระวังคอยฟังข่าวจากทางการอย่างต่อเนื่อง เลยทำให้ห่างหายกันไป ขอขอบคุณทุกท่านที่ยังติดตามและห่วงใยถามไถ่กันเข้ามา ขอบคุณมากครับ*

17/09/2025

ฝูงไฮยีน่าที่ผอมโซและหิวโหย(ตลอดเวลา)..ต้องเหน็ดเหนื่อยกับการออกล่าหาอาหารเพื่อประทังชีวิตกันทุกวัน จนร่างกายซูบผอม ไร้สิ้นเรี่ยวแรง..

ชาบู หันมาบอกกับผมด้วยน้ำเสียงเรียบทุ้ม สีหน้าจริงจัง

"ชีวิตอาจจะไม่เป็นอย่างที่คุณคิด..แต่ชีวิตจะเป็นอย่างที่คุณทำ"

ผมพยักหน้าช้าๆเห็นด้วยอย่างที่สุด!

15/09/2025

นั่นพวกเราใช่มั๊ยก๊ะ?

26/08/2025

ขอแนะนำสมาชิกของบ้านเราลำดับที่ 13 ตอนที่ 3 (จบ)

“ เจ้านางน้อย “

เจ้าแมวส้มกระโดดลงมากลางฝูงแจ็ครัสเซล ได้เผชิญหน้ากับ “ชาบู” ผู้เป็นจ่าฝูง!! มันพองขน กางเล็บ แยกเขี้ยวเล็กแหลมของมัน พร้อมส่งเสียงขู่ฟ่อๆ เข้าโหมดต่อสู้อย่างเต็มตัว!!

หน้าตาของมันเต็มไปด้วยประสบการณ์แห่งชีวิต รอยบากที่ตาข้างซ้ายเป็นแนวยาวพาดลงมา แสดงถึงรอยแผลแห่งการใช้ชีวิต หูที่ขาดแหว่งเป็นผลมาจากการต่อสู้อย่างโชกโชนของมัน ชาบูได้เจอกับคู่ต่อสู้ที่ทัดเทียมกันแล้ว!!

“ชาบู”เกร็งตัวแยกเขี้ยวขนคอตั้งชันตลอดแนวสันหลัง ส่งเสียงขู่ในลำคอ ส่วน”ชิโร่” ยังคงสงบนิ่งแต่สายตายังจ้องเขม็งจับตาความเคลื่อนไหวของเจ้าแมวส้มอยู่ตลอด ชิโร่ไม่ใช่ประเภทที่พูดเยอะ การกัดโจมตีของมันคือเดินเข้าไปกัดแบบตรงๆชัดๆแบบลูกผู้ขายแถวหน้า ทีเดียวรู้เรื่อง!!

ชาบูกับชิโร่ ใช้หางตาเหลือบตามองผมเป็นระยะ มันกระดิกหูคอยฟังสัญญาณ “ห้ามโจมตี”ถ้าไม่มีคำสั่งจากผม!!

ชาบูกับชิโร่ ตั้งท่าพร้อมสุดขีด ส่วนคนอื่นๆที่แตกกระเจิงไปเมื่อกี้ ก็เริ่มตั้งหลักได้ เดินตีวงล้อมกลับเข้ามา..โคนัน ไอ้ดื้อ เจ้าแกละ เริ่มส่งเสียงเห่ากันดังขึ้น เหมือนกองเชียร์ลั่นกลองสร้างความฮึกเหิมให้กับนักกีฬา!! “เอามันเลยๆพี่โร่” เสียงเจ้าแกละยุส่ง! ส่วนแก๊งค์ 5 สาว ผู้หญิงล้วนลูกครอกสุดท้ายของแม่ซูชิ ก็ส่งเสียงกันเจี๊ยวจ๊าว ด่าทอท้าทายเจ้าแมวส้ม “ไอ้หน้าบากๆ” เสียงส้มจี๊ดล้อเลียน!

เจ้าแมวส้มเริ่มย่างก้าวเข้าหาชาบู โดยระแวดระวังตัวอย่างเต็มที่ มันมองซ้ายทีขวาทีอย่างพะวง ด้วยกลุ่มแจ็ครัสเซลก็เริ่มเดิมตีวงบีบตัวแคบเข้ามาเรื่อยๆ ชาบูกับชิโร่ ก็ลุกขึ้นยืนเกร็งตัวพร้อมจู่โจมอย่างเต็มที่!!

สถานการณ์ตึงเครียดอย่างที่สุดในตอนนี้ ชาบูแยกเขี้ยวขู่ในลำคอ ชิโร่หน้ายังคงนิ่ง แต่แววตาดุดันพร้อมเต็มที่ เจ้าแมวส้มแสยะยิ้มเผยให้เห็นเขี้ยวและฟันซี่เล็กๆที่แหลมคมของมัน แต่ก่อนที่ใครจะได้ทันลงมือทำอะไรกัน มีก้อนสีขาวขนาดใหญ่กว่ากำปั้นมือนิดหน่อย ลอยข้ามหัว”คุณนิโคล โรบิน”และ”โคลี่” จากทางด้านหลัง มาตกตรงด้านข้างตัวเจ้าแมวส้มพอดี!!

“เจ้านางน้อย”นั่นเอง!! โดยไม่เสียเวลา มันงับเข้าเอาที่ขาหลังของเจ้าแมวส้มเต็มแรง ไอ้หน้าบากร้องแว๊กก!! อย่างไม่ทันตั้งตัว แต่ด้วยประสบการณ์ที่มีมาอย่างโชกโชนของมัน ทำให้สัญชาติญาณการต่อสู้ของมันทำงานอย่างฉับพลันเช่นกัน มันกางเล็บหันไปตบเข้าที่หน้าเจ้านางน้อย “ควับ” เจ้านางน้อยเอียงหน้าหลบ มันพลาดไป! แต่เข้าทางมัน เจ้าแมวส้มมันบิดตัวอ้าปาก รอกัดเจ้านางน้อยอยู่อีกด้านแล้ว!!

เขี้ยวเล็กๆที่แหลมคมกัดเข้าที่หน้าสีขาวอย่างจัง เจ้านางน้อยถึงกับตกใจอ้าปาก ขาเจ้าแมวส้มที่คาอยู่ก็หลุดออกมา มันพลิกตัวอีกที กระโดดกระแทกใส่อ่างผสมปูนที่พิงอยู่ข้างแท็งค์น้ำ สปริงตัวขึ้นไปอยู่บนกำแพงอีกครั้ง มันเลียแข้งเลียขาสองสามที หันมามองเจ้านางน้อยด้วยสายตาเคารพ มันผงกหัวเหมือนยอมรับในความกล้าหาญ แล้วก็เดินลอดช่องกำแพงออกไป..

แก็งค์ห้าสาวยังคงเห่าไล่หลังไป นามิกับซูชิเดินเข้าไปเลียหน้า ให้เจ้านางน้อย เลือดสีแดงสดเริ่มไหลออกมาจากบาดแผลจากคมเขี้ยวเจ้าแมวส้ม เจ้านางน้อยไม่สนใจแผลนั้น มันค่อยๆเดินมาหาผม หูลู่คอตก เพราะรู้ว่าจะต้องโดนผมดุว่าแน่ ที่ขัดคำสั่ง!!

ผมอุ้มเจ้านางน้อยขึ้นมา ดูบาดแผลที่หน้าเหนือจมูกขึ้นมาผิวหนังฉีกขาดเป็นรอยลึกด้วยคมเขี้ยว ในปากยังมีขนเจ้าแมวส้มติดอยู่กระจุกนึง “นี่แหละผลของการขัดคำสั่งพ่อ ได้แผลเลย ที่หลังอย่าทำอีกนะ!!” ผมชี้หน้าว่า เจ้านางน้อยมองหน้าผมแสดงแววตาเข้าใจ ผมวางเจ้านางน้อยลง “มา เดินตามมา พ่อจะทำแผลให้” เจ้านางน้อยกลับมาร่าเริงอีกครั้ง เดินตามผมมาโดยมีครอบครัวพี่ๆน้องๆเดินคลอเคลีย พูดคุยกันยกใหญ่ “เจ้านางน้อยเก่งจังเลยก่ะ” เสียงปีโป้หนึ่งในแก็งค์ห้าสาวกล่าวชื่นชม

เจ้านางน้อยเดินผ่านพี่ใหญ่ทั้งสอง ชิโร่และไอ้ดื้อ ที่นั่งมองอยู่ อวดแผลสดๆที่หน้า ทั้งสองพยักหน้า ยอมรับเข้าแก๊งค์ขาวล้วนอย่างหมดสงสัย เจ้านางน้อยยิ้มภาคภูมิใจ เดินยืดอกตามผมเข้าบ้านไป

ผมนั่งเช็ดเลือดทำแผลให้ ปากก็พูดว่าอย่าทำอีกนะลูกต่างๆนานา..ที่ผมไม่ทำโทษเจ้านางน้อยเลยก็เพราะว่า..มันได้แสดงความกล้าหาญและความเข้มแข็งอดทนเกินตัว ด้วยบาดแผลขนาดนั้น ผมยังไม่ได้ยินเสียงร้องเจ็บปวดเลยสักแอะ! “เก่งมากลูก” ผมลูบหัวเจ้านางน้อย

รอยแผลที่หน้าเริ่มแห้งตกสะเก็ดแล้ว ภายในใจเจ้านางน้อยรู้สึกเลยว่า มันได้ผ่านการทดสอบความเป็นผู้ใหญ่ ที่จะได้เติบโตต่อไปแล้ว มันเป็นความรู้สึกเดียวกันกับ “พรีเดเตอร์” ที่ล่า “เอเลี่ยนส์” ได้เป็นตัวแรก แล้วเอากรดมากัดที่หน้าทำสัญลักษณ์แสดงความเป็นผู้ใหญ่!!

เจ้าหมาน้อยตัวเล็กๆสีขาวที่ยังคงนอนขดตัวหลับอยู่ในซอกแขนของผม หายใจราบเรียบสม่ำเสมอ แสดงถึงการหลับลึก สบายใจ ผมเฝ้ามองสมาชิกในบ้านตัวอื่นๆที่นอนรายล้อมรอบตัวผมอย่างสุขใจ พวกเราอยู่กันเป็นครอบครัวและจะดูแลกันอย่างนี้ตลอดไป..ผมสัญญาในใจกับตัวเอง ก่อนจะผลอยหลับไป..

ตอนหน้า เป็นการแนะนำสมาชิกใน”แก๊งค์ห้าสาว” อันได้แก่ วีวี่ โคลี่ ปีโป้ คุณนิโคล โรบินและส้มจี๊ด.

โปรดติดตามตอนต่อไปครับ

26/08/2025

ขอแนะนำสมาชิกของบ้านเราลำดับที่ 13 ตอนที่ 2

“เจ้านางน้อย”

ลูกหมาน้อยสีขาวเกิดและเติบโตท่ามกลางพี่ๆหลากหลายรุ่น แต่มันจะได้รับความสนใจจาก พี่ใหญ่ชิโร่และไอ้ดื้อเป็นพิเศษ ซึ่งพี่ทั้งสองจะผลัดกันวนเวียนมาดมมาเลียหน้าตา เหมือนทั้งสองกำลังหาสมาชิกใหม่เข้าแก๊งค์ขาวล้วนของพวกมัน!! “พ่อดูเจ้าตัวน้อยสิ มันเดินตามพี่โร่ตลอดเลย” แฟนผมบุ้ยปากให้ดูเจ้าตัวน้อยเดินไปนอนบนพุงพี่ชิโร่แล้วหลับไป..

เจ้าตัวน้อยๆๆ เราเรียกบ่อยเข้าจนติดปาก จนเรียกชื่อสโนว์ก็ไม่หันแล้ว!! เราจึงตกลงกันว่าควรเปลี่ยนชื่อที่ลูกชอบจะดีกว่า ดังนั้นจากเจ้าตัวน้อยจึงกลายมาเป็น “เจ้านางน้อย” ชื่อนี้เหมาะสมตรงตัวตรงบุคลิกที่สุด! พอเรียกชื่อนี่ทีไร “เจ้านางน้อย” จะต้องเอียงคอซ้ายทีขวาทีทุกครั้งเหมือนรับรู้และยอมรับในชื่อใหม่นี้แล้ว!!

ด้วยเจ้านางน้อยเติบโตและเล่นหยอกล้ออยู่กับแก๊งค์ขาวล้วนและกลุ่มเด็กผู้ชาย การเล่นหยอกล้อกันห่ามๆแรงๆจึงดูเป็นเรื่องปกติไป แต่ทุกอย่างก็ต้องอยู่ในสายตาของพี่ชิโร่แและไอ้ดื้อ ที่พี่ทั้งสองจะคอยปกป้องและปรามตัวอื่นเมื่อเจ้านางน้อยเพลี่ยงพล้ำหรือถูกรังแก เมื่อมีลูกพี่ใหญ่ให้ท้ายกันซะขนาดนี้ เจ้านางน้อยก็จะแกล้งคนอื่น แต่พี่ใหญ่ทั้งสองก็จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น..เป็นซะอย่างงั้นไป!!

ดวงอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า เมฆกำลังเคลื่อนมาบดบังแสงแดดยามเย็นสาดส่องมาที่กำแพงหลังบ้านเราเผยให้เห็นร่างลายสีส้มเดินนวยนาดสง่างามอยู่บนขอบกำแพง มันหยุดนั่งเลียแข้งเลียขาเสริมความงามให้ตัวเอง มันหาได้สนใจกองทัพแจ็ครัสเซลที่อยู่เบื้องล่างที่แหงนหน้ามองมันเป็นตาเดียว!!

ใช่!! “เจ้านางน้อย” นี่แหละที่เห็นมันเป็นคนแรกเพราะกำลังเดินไปฉี่หลังบ้านแล้วเหลือบไปเห็นมันเข้าพอดี เสียงเห่าของเจ้านางน้อยเรียกพลพรรคออกมาจากบ้านจนหมด! เหมือนคลื่นสีขาวที่พัดมาระลอกแล้วระลอกเล่า..จนมากองกันอยู่หลังบ้านขาวโพลนไปหมด!!

“เจ้าแมวส้ม” ไม่ปรากฏนามมองลงมาอย่างเย้ยหยัน “เช๊อะ!! ไอ้พวกหมาเตี้ยขาสั้นอย่างพวกแก จะทำอะไรชั้นได้” มันทำหน้าแสยะริมฝีปากเหมือนพูดแบบนี้!! (ผมเดา) “แน่จริงก็โดดขึ้นมาเซ่” มันขยับปากเหมือนร้องท้า! เสียงไอ้ดื้อกับเจ้าแกละแหกปากโวยวาย เดือดดาล กับคำท้าทายของเจ้าแมวส้ม โดยที่มันยังนั่งเลียขนเสริมความงามอย่างไม่สะทกสะท้านกับเสียงก่นด่าอย่างเซ็งแซ่ที่อยู่เบื้องล่าง “ ไอ้ส้ม มึงลงมาๆ “ เสียงโคนันคำรามลั่นกระโจนใส่กำแพงอย่างแรง อย่างกับจะให้พังทลายลงมา!!

ในกลุ่มฝูงชนแจ็ครัสเซลที่แหกปากอื้ออึงกันอยู่เบื้องล่างนั้น มีสองร่างที่นั่งสงบนิ่ง ใช้สายตาเพ็งมองไปบนกำแพงเขม็ง!! “ชาบู”กับ”ชิโร่” เหมือนเจ้าสองตัวนี้มันกำลังส่งกระแสจิตไปยังเจ้าแมวส้มให้กระทำตามจิตของพวกมัน! “ฮึ! จะสะกดจิตไอ้แมวส้มเหรอวะ พี่บูพี่โร่” ผมหันไปยิ้มและพูดกับไอ้สองตัวนั้น

เจ้าแมวส้มที่กำลังเลียขนแข้งขาเสริมความงามอยู่ จู่ๆมันก็ยืดอก ยืนขึ้น!! แล้วกระโดดลงมากลางฝูงทันที!! พวกเด็กสาวร้องกรี๊ดตกใจกระโดดกันไปคนละทิศละทาง เจ้าแมวส้มไม่ปรากฏนาม ได้เผชิญหน้ากับชาบู จ่าฝูงของแจ็ครัสเซลแล้ว!!


โปรดติดตามตอนต่อไป

26/08/2025

ขอแนะนำสมาชิกของบ้านเราลำดับที่ 13 ตอนที่ 1

“เจ้านางน้อย”

หลังจากที่จิ๋มโบ๊ะ คลอดลูกออกมาแล้ว 3 ตัว ก็นอนหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย เราเฝ้าให้ตัวที่ 4 นั้นออกมาอย่างใจจดใจจ่อ เพราะว่าก่อนถึงกำหนดคลอด 2 สัปดาห์ เราได้พาจิ๋มโบ๊ะ ไปเอ็กเรย์ครรภ์ เพื่อที่จะได้รู้จำนวนและจะได้ดูว่าความกว้างของช่องกระดูกเชิงกรานกว้างกว่ากะโหลกของเด็กๆหรือไม่? หมอจะเป็นผู้วินิจฉัยว่าจิ๋มโบ๊ะสามารถคลอดลูกเองตามธรรมชาติได้หรือไม่?? “คุณพ่อไม่ต้องกังวลไปนะคะ คลอดเองได้สบายค่ะ” สัตวแพทย์สาวยิ้มแย้มบอกกับผม “ท้องแรกเหรอคะ” ผมยิ้มพยักหน้า “ใช่ครับ” “ในท้องตัวเล็กที่อยู่ด้านในสุด น่ากังวลนะคะ เพราะตัวเล็กมาก อาจจะไม่แข็งแรง ถ้าเกินกว่าชั่วโมงแล้วยังไม่คลอดออกมา รีบพามาหาหมอเลยนะคะ” คุณหมอพูดน้ำเสียงจริงจังเข้มขึ้น!!

จิ๋มโบ๊ะคลอดเจ้าแกละออกมาแล้วก็หลับไปนาน..นานจนผมรู้สึกกังวล..45นาทีผ่านไปจิ๋มโบ๊ะลืมตาตื่นแล้ว ผมเอาน้ำให้กินนิดหน่อย แล้วพูดกับจิ๋มโบ๊ะ “ ยังเหลือลูกอีกตัวนึงนะลูก จิ๋มโบ๊ะอย่าลืมลูกคนเล็กนะลูก” ผมพูดบอกพลางลูบหัวไปด้วย จิ๋มโบ๊ะมองตาผมเหมือนเริ่มนึกขึ้นได้!! ลุกขึ้นยืนเดินวนเวียนขุดข่วนไปทั่วลังกระดาษที่เราเตรียมเป็นห้องสำหรับคลอดไว้ให้..

นี่ก็เกือบจะชั่วโมงนึงแล้ว เราสองคนเริ่มเป็นกังวลมากขึ้น ผมบอกให้แฟนไปเตรียมรถเผื่อเหตุฉุกเฉิน!! จิ๋มโบ๊ะเริ่มเดินไปมาหายใจถี่ขึ้น ส่งสัญญาณให้ผมรู้ว่าหนูกำลังพยายามเต็มที่แล้วนะพ่อ! จิ๋มโบ๊ะเดินไปซุกตัวอยู่ที่ด้านในสุดของลัง ทำท่าเบ่งสุดแรง ถุงสีดำๆถุงสุดท้ายได้หลุดคลอดออกมา จิ๋มโบ๊ะหันไปเลียและกัดถุงนั้นแตกออก เผยให้เห็น ลูกหมาตัวน้อยขนสีขาวสะอาดทั้งตัว แฟนผมรีบเอาลูกยางดูดน้ำมูกเสียบเข้าปากดูดเอาน้ำคร่ำที่อาจตกค้างอยู่ออกทันที!!

เจ้าหมาตัวน้อยอ้าปากหายใจเอาอากาศคำแรกในชีวิตเข้าไป..ชีวิตใหม่ก็ได้เริ่มต้นขึ้นในบ้านของเรา..สมาชิกตัวอื่นๆในบ้านเดินมาเมียงมองสำรวจสูดดมสมาชิกใหม่แถวลังกระดาษ จิ๋มโบ๊ะขู่เบาๆในลำคอแล้วก็ผลอยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย..

เจ้าหมาตัวน้อยสีขาวทั้งตัวราวกับหิมะ แฟนผมตั้งชื่อว่า “สโนว์”..

โปรดติดตามตอนต่อไป