12/12/2023
#ใช้ปัญญาดับทุกข์ ทุกข์มันเกิดจากใจ สติถ้ามันอยู่กายมันดับได้ แต่สติมันส่งนอกมันดับไม่ได้
“...การปฏิบัติธรรมก็เพื่อละนิสัย ปรับสภาพ ละสิ่งที่ไม่ดีให้มันดี มันละนิสัยได้แบบได๋น้อ เฮาก็งงเด่พ่อประกาย ละมันให้ได้ตั๋วนิสัยมันเลวๆก็ละได้อยู่เพิ่นว่า ตอนนั้นอยู่กับครูบาอาจารย์ ครูบาอาจารย์รูปหนึ่งก็ว่ามันละไม่ได้ ละได้แต่กิเลส ถ้ามันละนิสัยเดิมๆไม่ได้แล้วมันจะละกิเลสได้ยังไง ครูบาอาจารย์ก็เถียงกัน การปฏิบัติธรรมมันต้องมาละนิสัยสิ ถ้ามันละนิสัยไม่ได้ก็แสดงว่าไม่ใช่การปฏิบัติธรรม เฮาก็เอ...มันละแบบไหนว้า ใช้ปัญญาจึงจะละนิสัยได้ ถ้าใช้สมถะอย่างเดียวมันละนิสัยไม่ค่อยได้ ถ้าปัญญามันมีมันจึงจะละนิสัยได้ การปฏิบัติธรรมก็เพื่อละนิสัย นิสัยที่มันไม่ดีให้มันดี นิสัยสกปรกให้มันสะอาดจึงเรียกว่าผู้ปฏิบัติธรรม เพราะใจมันเป็นบุญ ใจไม่เป็นบุญมันก็มันก็สกปรกโสโครก เอ...มันเป็นยังไงเฮาก็ แต่เฮาเป็นคนสะอาดมาตั้งแต่ไหนแต่ไรมา ได้มาปฏิบัติธรรมอยู่กับพ่อแม่ครูอาจารย์
เนี่ยเป็นคนโง่น่ะเราเนี่ยนะสมัยก่อน คนซื่อไม่ใช่ว่าคนโง่ มันซื่อ เขาเรียกว่าสติอ่อน ถ้าจะบอกว่าการปฏิบัติติธรรมแล้วมันละนิสัยเดิมได้ ความทุกข์มันก็สามารถละได้มันเป็นอย่างงั้นเหรอว่า ตอนแรกมันก็ยังไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่เพราะเรายังไม่ปฏิบัติ พอปฏิบัติไปจริงๆปฏิบัติจริงๆโอ้...มันเป็นอย่างงั้นจริง เป็นนะพ่อประกาย ทุกข์กับโรคที่มันเป็นสารพัดโรคที่มันเป็น ทุกข์กับสิ่งที่ต้องการแล้วไม่ได้เรื่องของเรื่องมัน สิ่งที่เราต้องการทะยานอยากมันไม่ได้ มันไม่ได้เหมือนความตั้งใจมีแต่สิ่งที่มันทุกข์นี่แหละครูบาอาจารย์เพิ่นก็เลยบอกว่า มาปฏิบัติธรรมเพื่อละนิสัย ละสิ่งที่ไม่ดีให้มันดี ครูบาอาจารย์ก็เถียงกันสิดั่งที่พูดให้ฟัง บางรูปก็บอกว่ามันละนิสัยไม่ได้ ละได้แต่กิเลส ถ้าละนิสัยไม่ได้มันจะละกิเลสได้ยังไงนั่น ครูบาอาจารย์ก็ค้านกัน ค้านกัน เฮาก็เลยลองปฏิบัติดู
ละนิสัย นิสัยจะเป็นคนซื่อๆโง่เบลอคนขาดสติเราเนี่ยนะ สติลอยถ้าได้ฟังก็ฟังเบลอไปไม่ใช่ว่าเพลินนะเบลอไป ซึ่งลึ้งไป ลืมโน่นลืมนี่ก็เหมือนกับคนโง่ไม่มีสตินั่น เราก็โดนดุ เลยฟังธรรมที่พูดให้ฟัง สมัยก่อนไม่ได้มีกาแฟนะ มีแต่น้ำ ต้มน้ำใบเตยบ้าง ต้มน้ำใบรักดำบ้างเอามาปิ้งนั่นล่ะ ต้มน้ำใบขนุนบ้าง ใบขนุนได้ปิ้งๆตอนที่เราเป็นผ้าขาว ปิ้งๆๆๆแล้วก็ต้ม น้ำชานี่แหละ ใบรักดำก็ปิ้งเสียก่อนแล้วก็ต้ม เอาไปย่างปิ้งให้มันหอมแล้วก็ไปต้มแค่นั่นแหละแล้วก็มีน้ำตาลคนๆๆๆ ครูบาอาจารย์เทศน์ไป เทศน์ไป เราก็ตั้งใจฟังมันตั้งใจฟังแล้วนี่แหละเขาเรียกว่าคนขาดสติ พอตั้งใจฟังแล้วมันอยู่นู่น ฟังไป มันไม่มีสติ ทีนี้มันก็เลยคนแก้ว สมัยก่อนมีแต่แก้วไม่มีกระเบื้อง มีแต่แก้วใสๆ คนก็ดังแป๊กๆๆๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่าตัวเราเนี่ยคนอะไรเสียงดังเพราะใจมันอยู่กับโน่น กับฟังอยู่โน่น พอสักพัก “เฮย...ขาดสติ” ต๊กใจเลยเรานั่น “มีสติบ้างสิ จับของจับอะไรให้มันมีสติบ้างสิ” “เสียงดังโก๊กๆเก๊กๆนี่คนขาดสติเป็นผีบ้า” ตั้งแต่วันนั้นแหละสอนเราครั้งเดียว
ปั๊บเลยตอนนี้ ฟังด้วยสติ สติไม่ห่างกาย หูฟังใจฟัง รู้ตัวอยู่ พร้อมกับแก้วเราไม่เปลี่ยนแก้วใหม่กับช้อนใหม่เลย เอามาดังๆนั่นแหละเพื่อฝึกตัวเองให้มันหยุดดัง เบา...ตอนนี้ก็รู้วิธีจับแก้วไว้ เอามือข้างหนึ่งจับแก้วไว้ อีกข้างหนึ่งคน ไม่ยอมใช้ช้อนที่เป็นไม้ ไม่ยอมใช้ไม้คน ใช้ช้อนสแตนเลสนี่แหละคนให้มันดังแล้วหาวิธีแก้ไขจิตมันจะไม่ส่งนอกไง ฟังธรรมไม่เป็นจิตมันก็ส่งนอก มันไม่รู้ อ๋อนี่การปฏิบัติธรรมนี่มันละได้นี้ใช่ไหมล่ะนี่เข้าใจไหมใครจะบอกว่ามันละนิสัยไม่ได้ละได้แต่กิเลสเป็นไปไม่ได้ นี่เราเชื่อครูบาอาจารย์รูปนั้น มันก็ละได้เมื่อไม่มีสติมันก็มีสติและเมื่อมันไม่มีสติมันจะละกิเลสได้ยังไง นะเห็นไหม เราทุกข์กับโรคหลายโรค โรคกระเพาะอาหารลำไส้อักเสบ โรคต่อมทอมซิลอักเสบ โรคเลือดจาง โรคหัวใจที่มันเป็น มันก็ทุกข์ทั้งนั้น ปฏิบัติธรรมก็เพื่อให้มันฉลาดทุกข์กับสิ่งที่เราต้องการไม่ได้สิ่งที่ของรักของหวงของเรากลายเป็นของคนอื่น ทุกข์อยู่อย่างงั้น
การปฏิบัติธรรมมันค่อยปรับสภาพใช้ปัญญาดับทุกข์ให้ได้ ทุกข์มันเกิดจากใจ สติถ้ามันอยู่กายมันดับได้ แต่สติมันส่งนอกมันดับไม่ได้อย่างงั้นเวลาที่เราปฏิบัติธรรมนี่เราจึงปรับสภาพใหม่เปลี่ยนเป็นคนใหม่...”
โอวาทธรรม : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๑๕ สิงหาคม ๒๕๖๖
