Wuchanpan2d3d V.3

တစ်ခါတုန်းက မှော်ပညာနဲ့ပြည့်နှက်နေတဲ့ "တိတ်ဆိတ်ခြင်း" လို့ခေါ်တဲ့ ရေကန်တစ်ခုရှိခဲ့ပါတယ်။ ဒီရေကန်ရဲ့အထူးခြားဆုံးအချက်ကတော...
27/08/2025

တစ်ခါတုန်းက မှော်ပညာနဲ့ပြည့်နှက်နေတဲ့ "တိတ်ဆိတ်ခြင်း" လို့ခေါ်တဲ့ ရေကန်တစ်ခုရှိခဲ့ပါတယ်။ ဒီရေကန်ရဲ့အထူးခြားဆုံးအချက်ကတော့ ရေထဲမှာနေထိုင်တဲ့ငါးတွေရဲ့ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တဲ့ "မေ့လျော့ခြင်းပုလဲ" လို့ခေါ်တဲ့ ပုလဲလုံးလေးတွေရှိနေတာပဲဖြစ်ပါတယ်။ ဒီပုလဲလေးတွေက ငါးတွေဆန္ဒပြင်းပြပြီး မကြာခဏ အသုံးပြုတဲ့အခါ အရောင်တွေမှိန်ပြီး နောက်ဆုံးမှာတော့ ပျောက်ကွယ်သွားပါတယ်။
​ရေကန်ထဲမှာ "မိုင်" လို့ခေါ်တဲ့ ငါးလေးတစ်ကောင်ရှိခဲ့ပါတယ်။ မိုင်က တခြားငါးတွေလိုမဟုတ်ဘဲ မေ့လျော့ခြင်းပုလဲကို အသုံးပြုဖို့ စိတ်မဝင်စားပါဘူး။ သူက သူ့ဘဝကို ပျော်ရွှင်အောင်နေထိုင်ရင်း ရေကန်ထဲမှာရှိတဲ့ တခြားအရာတွေကို စူးစမ်းရှာဖွေနေခဲ့ပါတယ်။ တခြားငါးတွေကတော့ သူ့ကို နားမလည်ကြပါဘူး။
​တစ်နေ့မှာတော့ ရေကန်ဟာ မှော်ပညာစွမ်းအားတွေ ဆုံးရှုံးလာပြီး ရေတွေဟာ နောက်ကျိလာပါတယ်။ မေ့လျော့ခြင်းပုလဲတွေဟာလည်း အရောင်ဖျော့လာပြီး ပျောက်ကွယ်ဖို့နီးစပ်လာပါတယ်။ အဲဒီလိုဖြစ်ရတဲ့အကြောင်းရင်းကတော့ ငါးတွေဟာ သူတို့လိုချင်တာကို အလွန်အကျွံတောင်းခံလွန်းလို့ပါပဲ။
​မိုင်ဟာ ရေကန်ရဲ့အခြေအနေကိုတွေ့တော့ သူတစ်စုံတစ်ခုကိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာ သိလိုက်ပါတယ်။ သူဟာ ပုလဲတွေရဲ့အစွမ်းအစကိုပြန်လည်ကောင်းမွန်လာစေဖို့ သူ့ရဲ့ခရီးကို စတင်ခဲ့ပါတယ်။ မိုင်ဟာ မေ့လျော့ခြင်းပုလဲတွေရဲ့စွမ်းအင်ကို အမှန်တကယ် ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာအောင်လုပ်ပေးနိုင်မယ့် "မျှော်လင့်ခြင်း" ဆိုတဲ့ ပင်လယ်ရေမှော်ပင်ကို ရှာဖွေခဲ့ပါတယ်။
​မိုင်ဟာ ခရီးလမ်းမှာ ခက်ခဲမှုတွေအများကြီးနဲ့ ရင်ဆိုင်ရပြီးနောက် ပင်လယ်ရေမှော်ပင်ကို ရှာတွေ့ခဲ့ပါတယ်။ သူဟာ အဲဒီပင်လယ်ရေမှော်ပင်ကို ရေကန်ထဲကိုပြန်ယူလာခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီအခါမှာ အံ့ဩစရာတွေဖြစ်လာပြီး ရေကန်ဟာ ကြည်လင်လာပြီး မေ့လျော့ခြင်းပုလဲတွေဟာလည်း ပြန်လည်တောက်ပလာပါတယ်။
​အဲ့ဒီအချိန်ကစပြီး ငါးတွေအားလုံးဟာ ရေကန်ရဲ့အစွမ်းအစကို တန်ဖိုးထားတတ်လာကြပြီး မလိုအပ်ဘဲ ဆန္ဒတွေမတောင်းခံတော့ပါဘူး။ သူတို့တွေဟာ ရေကန်ကိုဂရုစိုက်ကြပြီး အချင်းချင်း ပျော်ရွှင်စွာနေထိုင်ကြပါတယ်။ မိုင်ဟာတော့ ရေကန်ရဲ့သူရဲကောင်းဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။

တစ်ခါတုန်းက လေတစ်ဝှေ့မှာ “ပျံ့နှံ့” ဆိုတဲ့ အသက်ရှင်နေတဲ့ သဲပွင့်လေးတစ်ပွင့်ရှိခဲ့ပါတယ်။ “ပျံ့နှံ့” ဟာ ပုံမှန်သဲပွင့်လေးတ...
27/08/2025

တစ်ခါတုန်းက လေတစ်ဝှေ့မှာ “ပျံ့နှံ့” ဆိုတဲ့ အသက်ရှင်နေတဲ့ သဲပွင့်လေးတစ်ပွင့်ရှိခဲ့ပါတယ်။ “ပျံ့နှံ့” ဟာ ပုံမှန်သဲပွင့်လေးတွေလို မဟုတ်ဘဲ အလင်းရောင်နဲ့နွေးထွေးမှုကို ထိတွေ့လိုက်တာနဲ့ အရောင်အသွေးစုံလင်တဲ့ မှော်ပညာကိုဖန်တီးနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ပျံ့နှံ့ဟာ သူ့ရဲ့စွမ်းရည်ကို ဘယ်လိုအသုံးချရမလဲဆိုတာ မသိဘဲ လေထဲမှာရည်ရွယ်ချက်မရှိဘဲ လွင့်မျောနေခဲ့ပါတယ်။
​တစ်နေ့မှာတော့ လေဟာ သူ့ကို လူတွေစိတ်ပျက်အားငယ်နေတဲ့ “ခြောက်သွေ့” လို့ခေါ်တဲ့ မြို့တစ်မြို့ဆီသို့ ခေါ်ဆောင်သွားခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီမြို့မှာနေထိုင်တဲ့သူတွေဟာ ဘာအရာမှမရှိဘဲ မိုးရေကိုစောင့်ဆိုင်းနေတဲ့ တိမ်တိုက်တွေလိုပါပဲ။ ပျံ့နှံ့ဟာ မြို့ကိုကူညီချင်စိတ်ဖြစ်ပေါ်လာပြီး မြို့ရဲ့အလယ်ကိုဆင်းသက်လိုက်ပါတယ်။
​ပျံ့နှံ့မြေပြင်ကိုထိလိုက်တဲ့အခါ သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးထဲက အရောင်အသွေးစုံလင်တဲ့ အလင်းရောင်တွေထွက်ပေါ်လာပြီး မြို့ထဲကို ပျံ့နှံ့သွားပါတယ်။ အဲဒီအလင်းရောင်တွေဟာ ခြောက်သွေ့နေတဲ့ မြေကြီးတွေကို ပြန်လည်စိမ်းလန်းစိုပြေစေပါတယ်။
​ပျံ့နှံ့ဟာ စိုက်ခင်းတွေနဲ့ပန်းခြံတွေကို ပြန်လည်ရှင်သန်စေပြီး မြို့သားတွေရဲ့ နှလုံးသားထဲမှာ မျှော်လင့်ချက်အသစ်ကို ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ပါတယ်။ သူတို့ရဲ့ မျက်နှာတွေဟာ ရယ်မောပျော်ရွှင်ခြင်းတွေနဲ့ ပြန်လည်ပြည့်နှက်လာပါတယ်။
​အဲ့ဒီအခါကျမှ ပျံ့နှံ့ဟာ သူ့ရဲ့စွမ်းရည်ရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကို တကယ်သိရှိသွားခဲ့ပါတယ်။ သူ့ရဲ့ စွမ်းအင်က အခြားသူတွေကို ပျော်ရွှင်အောင်လုပ်ပေးဖို့နဲ့ ကူညီဖို့ပဲဆိုတာကိုပါ။ သူဟာ အဲ့ဒီမြို့မှာရှိနေခဲ့ပြီး မျှော်လင့်ချက်နဲ့ပျော်ရွှင်မှုတွေဖြန့်ဝေပေးတဲ့ သဲပွင့်လေးတစ်ပွင့်ဖြစ်လာပါတယ်။

တစ်ခါတုန်းက မြူခိုးတွေဖုံးလွှမ်းနေတဲ့ "လစ်လပ်" လို့ခေါ်တဲ့ သစ်တောကြီးတစ်ခုရှိခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီသစ်တောထဲမှာ "အေ" လို့ခေါ်တဲ့ ...
27/08/2025

တစ်ခါတုန်းက မြူခိုးတွေဖုံးလွှမ်းနေတဲ့ "လစ်လပ်" လို့ခေါ်တဲ့ သစ်တောကြီးတစ်ခုရှိခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီသစ်တောထဲမှာ "အေ" လို့ခေါ်တဲ့ အလင်းစက်လေးတစ်စက်နေထိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အေ ဟာ အခြားအလင်းစက်တွေနဲ့မတူဘဲ အရောင်အမျိုးမျိုးပြောင်းနိုင်တဲ့ ထူးခြားတဲ့စွမ်းရည်ရှိပါတယ်။ သစ်တောထဲက သတ္တဝါတွေကတော့ အေ ကိုအရမ်းချစ်ကြပါတယ်။
​ဒါပေမယ့် အေ ဟာ သူ့ရဲ့စွမ်းရည်ကို ဘယ်လိုအသုံးပြုရမလဲဆိုတာ မသိပါဘူး။ အဲဒါကြောင့် သစ်တောထဲမှာ သူ့ရဲ့အရောင်ကို မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်ပြောင်းနေရင်း ရည်ရွယ်ချက်တစ်ခုကို ရှာဖွေနေခဲ့ပါတယ်။ တစ်နေ့မှာတော့ အေဟာ မြူခိုးတွေကို ဖြတ်ပြီး အမှောင်ထုထဲမှာ တစ်စုံတစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်။
​အဲဒါကတော့ နှလုံးသားပုံသဏ္ဍာန်ရှိပြီး အရောင်မရှိတဲ့ ကျောက်တုံးတစ်တုံးဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီကျောက်တုံးဟာ အလင်းရောင်နဲ့နွေးထွေးမှုကို တမ်းတနေတဲ့ပုံစံမျိုးပေါ်နေပါတယ်။ အေဟာ ကျောက်တုံးကို ကူညီချင်စိတ်ဖြစ်ပေါ်လာပြီး သူ့ရဲ့အလင်းရောင်ကို ဖြာထွက်စေလိုက်ပါတယ်။
​အေရဲ့အလင်းရောင်ဟာ ကျောက်တုံးကို ထိတွေ့လိုက်တဲ့အခါ အံ့ဩစရာတွေဖြစ်လာပါတယ်။ အရောင်မရှိတဲ့ကျောက်တုံးဟာ တောက်ပလာပြီး အရောင်အသွေးစုံလင်တဲ့ သက်တံရောင်ခြည်တွေ ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။ အဲဒီရောင်ခြည်တွေဟာ သစ်တောထဲကို ပျံ့နှံ့သွားပြီး အရာအားလုံးကို ရှင်သန်စေပါတယ်။
​နောက်ဆုံးမှာတော့ အေဟာ သူ့ရဲ့ရည်ရွယ်ချက်ကို ရှာတွေ့ခဲ့ပါပြီ။ အခြားသူတွေကို သူ့ရဲ့အလင်းရောင်နဲ့ ကူညီပေးဖို့ပါပဲ။ အဲဒီအချိန်ကစပြီး အေ ဟာ လိုအပ်နေတဲ့သူတွေကို ကူညီပေးဖို့အတွက် သူ့ရဲ့အရောင်တွေကို အသုံးပြုခဲ့ပါတယ်။

26/08/2025

တားတေနှင့် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မြို့ (အပိုင်း ၄)
​တားတေဟာ သူ့အဖေရဲ့ အမွေအနှစ်ဖြစ်တဲ့ မဟူရာပုလဲလုံး ကို လက်ခံရယူပြီးနောက်မှာ သူ့ဘဝက လုံးဝပြောင်းလဲသွားခဲ့တယ်။ သူဟာ သာမန်ရဲသားမဟုတ်တော့ဘဲ လျှို့ဝှက်အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုရဲ့ ထိပ်တန်းအေးဂျင့်တစ်ဦး ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ မဟူရာပုလဲလုံးက သူ့ကို တမူထူးခြားတဲ့ စွမ်းအားတွေ ပေးထားပြီး ပတ်ဝန်းကျင်က အရာဝတ္ထုတွေရဲ့ အတိတ်ကို မြင်နိုင်စွမ်း ရှိလာခဲ့တယ်။ ဒီစွမ်းအားတွေကြောင့် သူဟာ မှုခင်းတွေကို ပိုမိုလွယ်ကူလျင်မြန်စွာ ဖော်ထုတ်နိုင်ခဲ့တယ်။
​တစ်နေ့မှာတော့ လျှို့ဝှက်အဖွဲ့အစည်းက သူ့ကို အထူးတာဝန်တစ်ခု ပေးအပ်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒါကတော့ နိုင်ငံရဲ့ အရေးပါတဲ့ စက်ရုံတစ်ရုံကနေ ပျောက်ဆုံးသွားတဲ့ သုတေသနပညာရှင်တစ်ဦးကို ရှာဖွေဖို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီပညာရှင်ဟာ ကမ္ဘာ့ရာသီဥတုပြောင်းလဲမှုကို ထိန်းချုပ်နိုင်မယ့် နည်းပညာတစ်ခုကို တီထွင်နေသူ ဖြစ်ပါတယ်။ တားတေဟာ ပညာရှင်ရဲ့ ဓာတ်ခွဲခန်းကို သွားရောက်ပြီး သူ့ရဲ့စွမ်းအားကို အသုံးပြုလိုက်တဲ့အခါ ဓာတ်ခွဲခန်းထဲက လျှို့ဝှက်ချက်တစ်ခုကို မြင်လိုက်ရတယ်။ ပညာရှင်ဟာ ပြန်ပေးဆွဲခံရတာ မဟုတ်ဘဲ၊ သူ့ရဲ့ တီထွင်မှုပစ္စည်းတွေနဲ့အတူ လျှို့ဝှက်နေရာတစ်ခုကို ရှောင်တိမ်းသွားခဲ့တာကို သိလိုက်ရတယ်။
​တားတေဟာ ပုလဲလုံးရဲ့စွမ်းအားကို အသုံးပြုပြီး ပညာရှင် ချန်ထားရစ်ခဲ့တဲ့ သဲလွန်စတွေကို ခြေရာခံလိုက်ခဲ့တယ်။ ဒီတစ်ခါမှာတော့ သူတစ်ယောက်တည်းမဟုတ်ဘဲ သူ့ရဲ့ သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေဖြစ်တဲ့ မာနော်နဲ့ လင်းတို့ကလည်း ကူညီဖို့အတွက် အသင့်ရှိနေခဲ့တယ်။ သူတို့သုံးယောက်ဟာ တောအုပ်ကြီးတစ်ခုရဲ့ အလယ်မှာရှိတဲ့ လျှို့ဝှက်ဂူတစ်ခုဆီကို ဦးတည်လိုက်ကြတယ်။ အဲဒီဂူထဲကို ရောက်တဲ့အခါ ပညာရှင်ဟာ ရာသီဥတုကို ထိန်းချုပ်တဲ့စက်ကို အသုံးပြုပြီး မိုးလေဝသ အခြေအနေတွေကို မတည်ငြိမ်အောင် ဖန်တီးကာ ကမ္ဘာကြီးရဲ့ သဘာဝမျှခြေကို ဖျက်ဆီးဖို့ ကြိုးစားနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။
​ပညာရှင်က သူ့ရဲ့တီထွင်မှုဟာ လူသားတွေကို ထိန်းချုပ်ဖို့ အစိုးရက အသုံးချလိမ့်မယ်လို့ ယုံကြည်နေတာကြောင့် ကမ္ဘာကြီးကို လုံးဝပြောင်းလဲပစ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့တယ်။ တားတေဟာ ပညာရှင်ကို တိုက်ခိုက်မယ့်အစား သူ့ကို နားလည်ပေးခဲ့တယ်။ တားတေက "အသိပညာနဲ့ စွမ်းအားတွေဟာ ဖျက်ဆီးဖို့အတွက် မဟုတ်ဘဲ ကယ်တင်ဖို့အတွက် ဖြစ်သင့်ပါတယ်" လို့ ပြောလိုက်ပြီး ပုလဲလုံးရဲ့ စွမ်းအားကို အသုံးပြုကာ စက်ကို ထိန်းချုပ်လိုက်တယ်။ တားတေရဲ့ စွမ်းအားကြောင့် စက်ထဲက ဖန်တီးထားတဲ့ မုန်တိုင်းတွေဟာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ငြိမ်သက်သွားခဲ့ပြီး ကောင်းကင်ဟာ ပြန်လည်ကြည်လင်လာခဲ့တယ်။
​ပညာရှင်ဟာ တားတေရဲ့လုပ်ရပ်ကို မြင်ပြီး သူ့ရဲ့ မှားယွင်းတဲ့ အတွေးအခေါ်တွေကို နားလည်သွားခဲ့တယ်။ သူဟာ သူ့ရဲ့တီထွင်မှုကို တားတေနဲ့အတူ လက်တွဲပြီး ကမ္ဘာကြီးအတွက် အကျိုးရှိတဲ့အရာတွေ လုပ်ဆောင်ဖို့ ဆုံးဖြမ်းလိုက်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ တားတေဟာ စွမ်းအားကို မှန်ကန်စွာအသုံးပြုပြီး လူ့အဖွဲ့အစည်းကို ကယ်တင်ဖို့အတွက် နောက်ထပ်တာဝန်တစ်ခုကို ဆက်လက်ထမ်းဆောင်ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပါတော့တယ်။

စာရေးသူ ဝူချန်းပန်း

တားတေနှင့် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မြို့ (အပိုင်း ၃)​တားတေနဲ့ သူ့အဖွဲ့ဟာ “အလင်းမြို့တော်” ရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်တွေကို ဖော်ထုတ်ပြီ...
26/08/2025

တားတေနှင့် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မြို့ (အပိုင်း ၃)
​တားတေနဲ့ သူ့အဖွဲ့ဟာ “အလင်းမြို့တော်” ရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်တွေကို ဖော်ထုတ်ပြီးနောက်မှာ သူတို့ရဲ့ဘဝတွေဟာ ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြစ်သွားခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တစ်နေ့မှာ မြို့တော်ရဲ့ ဗဟိုဘဏ်ကြီးတစ်ခုကို ဓားပြတိုက်မှု ဖြစ်ပွားခဲ့ပြီး တားတေဆီကို အမည်မသိ စာတစ်စောင် ရောက်လာခဲ့တယ်။ အဲဒီစာထဲမှာ ရိုးရိုးရှင်းရှင်း စာတစ်ကြောင်းပဲ ရေးထားတယ်။ "နောက်ဆုံးအလင်း၊ ပျောက်ဆုံးနေသောမြို့တော်" ဆိုတဲ့ စကားစုလေးပဲ ဖြစ်ပါတယ်။
​ဒီတစ်ခါမှာတော့ တားတေဟာ သူ တစ်ယောက်တည်း စွန့်စားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဒီကိစ္စဟာ သူ့ရဲ့ အတိတ်နဲ့ ဆက်စပ်နေတယ်လို့ သူခံစားမိတယ်။ ဓားပြတိုက်သွားတဲ့သူတွေက ပိုက်ဆံ၊ ရတနာတွေကို မယူဘဲ မြေအောက်ဘဏ္ဍာတိုက်ထဲက ရှေးဟောင်းပစ္စည်းတစ်ခုဖြစ်တဲ့ "မဟူရာပုလဲလုံး" ကိုပဲ ယူသွားတယ်လို့ တားတေ သိလိုက်ရတယ်။
​တားတေဟာ သူရရှိထားတဲ့ သဲလွန်စလေးတွေကို လိုက်ခဲ့တယ်။ သူ လိုက်လေ၊ လျှို့ဝှက်ချက်တွေဟာ ပိုပြီးတော့ ပေါ်ထွက်လာလေပါပဲ။ နောက်ဆုံးမှာတော့ တားတေဟာ လမ်းဟောင်းတစ်ခုကို ရောက်ရှိသွားပြီး အဲဒီလမ်းဆုံးမှာ သာမန်မျက်စိနဲ့ မမြင်နိုင်တဲ့ နံရံတစ်ခု ရှိနေတယ်။ အဲဒီနံရံကို ထိလိုက်တဲ့အခါ တားတေဟာ မြင်ကွင်းအသစ်တစ်ခုဆီကို ရောက်သွားတယ်။ အဲဒီနေရာကတော့ မြို့ရဲ့ မြေအောက်မှာ ပုန်းကွယ်နေတဲ့ “နောက်ဆုံးအလင်း” လို့ ခေါ်တဲ့ လျှို့ဝှက်ဂူတစ်ခုပဲ ဖြစ်ပါတယ်။
​အဲဒီဂူထဲမှာ တားတေဟာ "မဟူရာပုလဲလုံး" ကို ကိုင်ထားတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ အဲဒီလူဟာ တားတေရဲ့ အဖေအရင်း ဖြစ်ပြီး တားတေ ငယ်ငယ်ကတည်းက ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့တဲ့သူ ဖြစ်ပါတယ်။ တားတေရဲ့ အဖေက ဒီပုလဲလုံးဟာ "အလင်းမြို့တော်" ကို ဖန်တီးခဲ့တဲ့ စွမ်းအင်ရဲ့ နောက်ဆုံးအပိုင်းအစဖြစ်ပြီး အဲဒီစွမ်းအင်ဟာ ကမ္ဘာကြီးကို ကယ်တင်နိုင်သလို ဖျက်ဆီးပစ်နိုင်တဲ့ စွမ်းအင်လည်း ဖြစ်တယ်လို့ ရှင်းပြတယ်။ သူ့အဖေဟာ ဒီစွမ်းအင်ကို မကောင်းသူတွေရဲ့လက်ထဲ မရောက်အောင် ကာကွယ်ဖို့ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပုန်းရှောင်နေခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။
​ဒါပေမဲ့ တားတေရဲ့ အဖေဟာ အဲဒီအဖွဲ့အစည်းဟောင်းရဲ့ လက်ထဲကနေ ဒီပုလဲလုံးကို ယူဆောင်လာခဲ့ပြီး တားတေကို ကမ္ဘာကြီးရဲ့ ဘေးအန္တရာယ်ကနေ ကာကွယ်ဖို့အတွက် တာဝန်အပ်နှင်းခဲ့ပါတယ်။ တားတေဟာ အံ့အားသင့်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့တယ်။ သူရဲ့ ဉာဏ်ရည်နဲ့ တိုက်ခိုက်ရေးစွမ်းရည်တွေဟာ ဒီလို လျှို့ဝှက်တာဝန်တွေအတွက် ပြင်ဆင်ထားခဲ့တာကို သူ သဘောပေါက်လိုက်တယ်။
​နောက်ဆုံးမှာတော့ တားတေဟာ သူ့အဖေရဲ့ အမွေအနှစ်ကို ဆက်ခံပြီး "မဟူရာပုလဲလုံး" ရဲ့ စွမ်းအင်ကို ကောင်းမွန်တဲ့ ကိစ္စတွေအတွက် အသုံးပြုဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ သူဟာ အရင်က ခေတ်ဟောင်းရဲသား တားတေ မဟုတ်တော့ဘဲ၊ နိုင်ငံနဲ့ ကမ္ဘာကြီးရဲ့ အန္တရာယ်တွေကို လျှို့ဝှက်စွာ ကာကွယ်ပေးမယ့် သူရဲကောင်းတစ်ယောက် ဖြစ်လာပါတော့တယ်။ သူ့ရဲ့ စွန့်စားခန်းတွေဟာ ဘယ်တော့မှ အဆုံးသတ်မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူး။

စာရေးသူ ဝူချန်းပန်း

တားတေနှင့် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မြို့ (အပိုင်း ၂)​တားတေဟာ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့ အမှတ်အသားနောက်ကွယ်က အဖွဲ့အစည်းကို ချေမှုန်း...
26/08/2025

တားတေနှင့် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မြို့ (အပိုင်း ၂)

​တားတေဟာ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့ အမှတ်အသားနောက်ကွယ်က အဖွဲ့အစည်းကို ချေမှုန်းနိုင်ခဲ့ပေမယ့် သူ့စိတ်ထဲမှာ သံသယတစ်ခု ကျန်နေခဲ့တယ်။ မြေပုံထဲက သဲလွန်စတွေကို ပြန်ကြည့်တော့ "အလင်းမြို့တော်" ဟာ ရတနာတွေထက် ပိုအရေးကြီးတဲ့ အရာတစ်ခုကို ဖုံးကွယ်ထားတယ်ဆိုတာ သူခံစားမိလိုက်တယ်။ အဲဒီအရာဟာ မြေအောက်က လျှို့ဝှက်လမ်းကြောင်းတွေနဲ့ ချိတ်ဆက်ထားတဲ့ “သဘာဝလွန်စွမ်းအင်ရင်းမြစ်” တစ်ခုဖြစ်ပြီး အဖိုးတန်ရတနာတွေထက် အဆပေါင်းများစွာ ပိုပြီး တန်ဖိုးရှိနေပါတယ်။
​ဒီလိုနဲ့ တားတေ၊ မာနော်နဲ့ လင်းတို့ဟာ သဲလွန်စအသစ်တွေရဲ့ နောက်ကို လိုက်ခဲ့ကြတယ်။ သူတို့ဟာ မြေပုံထဲက ရည်ညွှန်းထားတဲ့ နေရာဖြစ်တဲ့ မြို့ရဲ့အစွန်အဖျားက နှစ်ပေါင်းများစွာ စွန့်ပစ်ထားတဲ့ စက်ရုံဟောင်းကြီးတစ်ခုဆီကို ရောက်ရှိသွားတယ်။ အဲဒီစက်ရုံဟောင်းကြီးထဲမှာ လျှို့ဝှက်ဥမင်လိုဏ်ခေါင်းတစ်ခု ရှိနေပြီး အဲဒီလိုဏ်ခေါင်းဟာ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့ မြို့ဟောင်းကြီးဆီကို ဦးတည်နေတယ်ဆိုတာ သူတို့ သိလိုက်ရတယ်။
​ဥမင်ထဲကို ဝင်ရောက်လိုက်တာနဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ အရာတွေကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ နံရံတွေမှာ ပန်းပုထွင်းထားတဲ့ ရှေးဟောင်းပန်းချီကားတွေ၊ နားလည်ရခက်တဲ့ သင်္ကေတတွေ၊ ပြီးတော့ စက်ပစ္စည်းအဟောင်းတွေ အများကြီး ရှိနေတယ်။ လင်းက လမ်းကြောင်းတွေကို ဦးဆောင်ပြီး မာနော်က နည်းပညာနဲ့ စနစ်တွေကို ဖောက်ထွင်းဝင်ရောက်တယ်။ တားတေကတော့ လမ်းတစ်လျှောက် တွေ့ရတဲ့ ပဟေဠိတွေကို သူ့ရဲ့ဉာဏ်ရည်နဲ့ ဖြေရှင်းပြီး ရှေ့ဆက်ခဲ့ကြတယ်။
​သူတို့ဟာ လျှို့ဝှက်အခန်းတစ်ခုကို ရောက်ရှိသွားတဲ့အခါ အလင်းရောင်တောက်ပနေတဲ့ ကျောက်တုံးကြီးတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ အဲဒါဟာ ဒဏ္ဍာရီလာ “သဘာဝလွန်စွမ်းအင်ရင်းမြစ်” ပဲ ဖြစ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ရင်းမြစ်ကို ကာကွယ်နေတဲ့ လုံခြုံရေးစနစ်တွေက အသက်ဝင်လာပြီး သူတို့သုံးယောက်ကို တိုက်ခိုက်ပါတော့တယ်။
​တားတေတို့ဟာ အဲဒီစနစ်တွေကို တိုက်ခိုက်ပြီးနောက် စွန့်ပစ်ထားတဲ့ အဖွဲ့အစည်းရဲ့ ခေါင်းဆောင်ဟောင်းတစ်ဦးနဲ့ ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ရတယ်။ အဲဒီခေါင်းဆောင်က "အလင်းမြို့တော်" ဟာ အာဏာကို ချုပ်ကိုင်ဖို့အတွက် ဖန်တီးခဲ့တာဖြစ်ပြီး သူတို့ရဲ့ဘိုးဘေးတွေဟာ ဒီစွမ်းအင်ကို အသုံးပြုခဲ့ကြတယ်လို့ ပြောတယ်။ သူဟာ အဲဒီစွမ်းအင်ကို ပြန်လည်အသုံးပြုပြီး ကမ္ဘာကြီးကို လွှမ်းမိုးဖို့ ကြိုးစားနေတာ ဖြစ်တယ်။
​တားတေဟာ အဲဒီခေါင်းဆောင်ကို တိုက်ခိုက်ရင်းနဲ့ အဲဒီစွမ်းအင်ရင်းမြစ်ဟာ ကမ္ဘာကြီးရဲ့ သဘာဝမျှခြေကို ထိန်းညှိပေးတဲ့ အရာဖြစ်ပြီး လူသားတွေရဲ့ လောဘကြောင့် ပျက်စီးခဲ့ရတာကို နားလည်လိုက်တယ်။ တားတေဟာ စွမ်းအင်ကို ထိန်းချုပ်တဲ့ စနစ်ကို ပိတ်ပစ်လိုက်ပြီး အဲဒီခေါင်းဆောင်ရဲ့ အစီအစဉ်ကို တားဆီးလိုက်နိုင်တယ်။
​ဒီလိုနဲ့ တားတေတို့ဟာ ကမ္ဘာကြီးကို အန္တရာယ်ကနေ ကယ်တင်နိုင်ခဲ့ကြတယ်။ စက်ရုံဟောင်းကြီးကို အစိုးရလက်ထဲကို လွှဲပြောင်းပေးလိုက်ပြီး အဲဒီနေရာမှာ ရှေးဟောင်းသုတေသန လုပ်ငန်းတွေ စတင်ခဲ့ကြတယ်။ တားတေဟာ နောက်ထပ် မမျှော်လင့်တဲ့ စွန့်စားခန်းအသစ်တွေ သူ့ဘဝထဲကို ရောက်လာတော့မှာကို သိနေခဲ့ပါတယ်။ သူ့ရဲ့အကြည့်တွေကတော့ အနာဂတ်ရဲ့ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မှုတွေကို ဖော်ထုတ်ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပါပြီ။

စာရေးသူ ဝူချန်းပန်း

တားတေနှင့် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မြို့​တစ်ခါတုန်းက မြန်မာပြည်ရဲ့ လူစည်ကားတဲ့ မြို့တော်ကြီးတစ်ခုမှာ တားတေဆိုတဲ့ အမျိုးသားတစ်ဦ...
26/08/2025

တားတေနှင့် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မြို့

​တစ်ခါတုန်းက မြန်မာပြည်ရဲ့ လူစည်ကားတဲ့ မြို့တော်ကြီးတစ်ခုမှာ တားတေဆိုတဲ့ အမျိုးသားတစ်ဦးဟာ ဘဝကို ရိုးသားစွာ ရုန်းကန်နေထိုင်ခဲ့ပါတယ်။ သူဟာ ရဲသားတစ်ဦး မဟုတ်ပေမယ့် အမြင်အာရုံ ထက်မြက်ပြီး လျှို့ဝှက်ချက်တွေကို ဖော်ထုတ်ရတာ ဝါသနာပါတယ်။ တစ်နေ့မှာ သူ့ဆီကို ရှေးဟောင်းပစ္စည်းဆိုင် ပိုင်ရှင် ဦးလေးကြီးတစ်ယောက် ရောက်လာပြီး ကူညီပေးဖို့ တောင်းဆိုခဲ့တယ်။
​“တားတေ၊ ငါ့ဆိုင်ကနေ ရတနာသေတ္တာအဟောင်းလေးတစ်ခု ပျောက်ဆုံးသွားလို့ပါ။ အဲဒီသေတ္တာထဲမှာ ဘယ်သူမှ မမြင်ဖူးသေးတဲ့ မြေပုံဟောင်းတစ်ခု ပါတယ်ကွ” လို့ ဦးလေးကြီးက မျက်နှာပျက်ပျက်နဲ့ ပြောပြတယ်။
​တားတေက သေတ္တာခိုးခံရတဲ့ နေရာကို သွားကြည့်ပြီး ခြေရာခံကြည့်လိုက်တော့ ခိုးယူသွားတဲ့ သူခိုးက သာမန်လူတစ်ယောက် မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ သူခိုးက ခြေရာလက်ရာမချန်ဘဲ အလွန်ကျွမ်းကျင်စွာ ခိုးယူသွားတာ ဖြစ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ သဲလွန်စအသေးစားလေးတစ်ခုကို တားတေ တွေ့ရှိသွားတယ်။ အဲဒါကတော့ နေရာရဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပြုတ်ကျနေတဲ့ သတ္တုစက်ဝိုင်းပုံ အမှတ်အသားတစ်ခုပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီအမှတ်အသားဟာ တားတေ မြင်ဖူးသမျှ အမှတ်အသားတွေနဲ့ မတူဘဲ ထူးဆန်းနေတယ်။
​တားတေဟာ သူရရှိတဲ့ သဲလွန်စလေးနဲ့အတူ စုံစမ်းစပြုခဲ့တယ်။ သူက သတင်းအချက်အလက်တွေ စုဆောင်းရာမှာ ကျွမ်းကျင်တဲ့ သူ့ရဲ့ သူငယ်ချင်း ဆိုင်ဘာကျွမ်းကျင်သူ မာနော် နဲ့ တိုက်ခိုက်ရေးပညာ ကျွမ်းကျင်တဲ့ သူငယ်ချင်း လင်း တို့ကို အကူအညီတောင်းခဲ့တယ်။ သူတို့သုံးဦးဟာ အမှတ်အသားရဲ့ နောက်ကွယ်က လျှို့ဝှက်ချက်ကို ဖော်ထုတ်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့ကြတယ်။
​စုံစမ်းရင်း စုံစမ်းရင်းနဲ့ အဲဒီအမှတ်အသားဟာ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာက ပျောက်ဆုံးသွားတဲ့ “အလင်းမြို့တော်” ဆိုတဲ့ မြို့ဟောင်းကြီးရဲ့ သင်္ကေတဆိုတာကို သိလိုက်ရတယ်။ အဲဒီမြို့တော်ဟာ ထူးဆန်းတဲ့ စွမ်းအားတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေပြီး ရတနာတွေ၊ လျှို့ဝှက်ချက်တွေ အများကြီး ရှိတယ်လို့ ဒဏ္ဍာရီလာ ပုံပြင်တွေမှာ ပြောဆိုကြတယ်။
​ဒါကိုသိတဲ့ တားတေနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေဟာ အဲဒီသူခိုးကို ဖမ်းဖို့နဲ့ မြေပုံကို ပြန်ယူဖို့အတွက် ခရီးစတင်ခဲ့ကြတယ်။ သူတို့ဟာ မြို့ရဲ့ မြေအောက်လမ်းတွေ၊ လျှို့ဝှက်ဂိုဒေါင်တွေနဲ့ မေ့လျော့နေတဲ့ ဘုန်းကြီးကျောင်းဟောင်းတွေထဲက အန္တရာယ်ရှိတဲ့ နေရာတွေကို ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရတယ်။
​နောက်ဆုံးမှာတော့ သူတို့ဟာ ရန်သူကို ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ရတော့တယ်။ ရန်သူဟာ အဖွဲ့အစည်းကြီးတစ်ခုရဲ့ အဖွဲ့ဝင်ဖြစ်ပြီး ရှေးဟောင်းရတနာတွေကို စုဆောင်းပြီး ကမ္ဘာကြီးကို ချုပ်ကိုင်ဖို့ ကြိုးစားနေသူတွေ ဖြစ်တယ်။ တားတေတို့အဖွဲ့ဟာ ရန်သူအဖွဲ့နဲ့ အကြိတ်အနယ် တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြပြီး တားတေရဲ့ ဉာဏ်ရည်ထက်မြက်မှု၊ မာနော်ရဲ့ နည်းပညာအကူအညီနဲ့ လင်းရဲ့ တိုက်ခိုက်ရေးပညာတွေ ပေါင်းစပ်ပြီး အနိုင်ယူနိုင်ခဲ့တယ်။
​တားတေတို့ဟာ ပျောက်ဆုံးနေတဲ့ မြေပုံကို ပြန်လည်ရရှိခဲ့ပြီး အဲဒီမြေပုံကို အစိုးရနဲ့ သက်ဆိုင်ရာဌာနကို အပ်နှံလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ တားတေဟာ မြေပုံထဲက လျှို့ဝှက်ချက်အချို့ကို သိလိုက်ရပြီး အဲဒီမြို့ဟောင်းကြီးမှာ ပုန်းကွယ်နေသေးတဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်တွေ အများကြီး ရှိသေးတယ်ဆိုတာ ခံစားမိလိုက်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ နောက်ထပ် စွန့်စားခန်းတစ်ခု စတင်တော့မယ့် အရိပ်အယောင်တွေကို တားတေဟာ သိရှိလိုက်ပါတော့တယ်။

စာရေးသူ ဝူချန်းပန်း

စကားပြောတတ်သော လမ်းမီးတိုင်​တစ်ခါတုန်းက အေးစက်ပြီး ဆိတ်ငြိမ်နေတဲ့ မြို့လေးတစ်မြို့ရဲ့ လမ်းထောင့်မှာ လမ်းမီးတိုင်အိုကြီးတ...
26/08/2025

စကားပြောတတ်သော လမ်းမီးတိုင်
​တစ်ခါတုန်းက အေးစက်ပြီး ဆိတ်ငြိမ်နေတဲ့ မြို့လေးတစ်မြို့ရဲ့ လမ်းထောင့်မှာ လမ်းမီးတိုင်အိုကြီးတစ်တိုင် ရှိတယ်။ အဲဒီလမ်းမီးတိုင်ဟာ တစ်ခြားလမ်းမီးတိုင်တွေလိုပဲ ညဘက်ရောက်တိုင်း အလင်းပေးပြီး မနက်ရောက်ရင် ပြန်မှိတ်လိုက်တာကလွဲလို့ ထူးခြားတာ မရှိဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဒီလမ်းမီးတိုင်မှာ လျှို့ဝှက်ချက်တစ်ခု ရှိတယ်။ သူဟာ လေတိုက်သံတွေနဲ့ အပင်တွေရဲ့ တီးတိုးသံတွေကို နားထောင်ပြီး လူတွေရဲ့ နှလုံးသားထဲက အသံတွေကို ကြားနိုင်စွမ်း ရှိတယ်။
​ညတစ်ညမှာ လမ်းမီးတိုင်ဟာ သူ့ရဲ့အလင်းရောင်အောက်မှာ ထိုင်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ အဲဒီလူရဲ့ မျက်နှာက ညှိုးငယ်နေပြီး ဘာတစ်ခုမှ မပျော်တော့တဲ့ပုံ ပေါ်နေတယ်။ လမ်းမီးတိုင်က ညင်သာတဲ့ လေပြေထဲကနေ သူ့ရဲ့အသံကို ပို့လွှတ်လိုက်တယ်၊ “မိတ်ဆွေ၊ ဘာဖြစ်လို့ ဒီလောက်တောင် စိတ်မကောင်းဖြစ်နေရတာလဲ”
​အဲဒီလူက အံ့သြသွားပြီး မော့ကြည့်လိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ လမ်းမီးတိုင်ဆီကနေ အသံလာမှန်း မသိဘူး။ နောက်တစ်ခါမှာ လမ်းမီးတိုင်က ထပ်ပြောတယ်၊ “မင်းရဲ့ နှလုံးသားက ပျောက်ဆုံးနေတဲ့ အိမ်တစ်လုံးလိုပဲ၊ အေးစက်ပြီး အထီးကျန်နေတယ်။”
​အဲဒီလူက အခုတော့ အသံဟာ လမ်းမီးတိုင်ဆီက လာမှန်း သိလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ မျက်ရည်တွေက ပါးပြင်ပေါ်ကို စီးကျလာတယ်။ “ကျွန်တော်ဟာ ကျွန်တော်ရဲ့ အိပ်မက်တွေ၊ ကျွန်တော် ချစ်ရတဲ့အရာတွေကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရပြီ။ အခုတော့ ဘာတစ်ခုမှ မရှိတော့ဘူး” လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ်။
​လမ်းမီးတိုင်က သူ့ရဲ့အလင်းရောင်ကို ပိုပြီး တောက်ပအောင် လုပ်လိုက်ပြီး “အဲဒါ မဟုတ်ဘူး၊ မင်းရဲ့ အိပ်မက်တွေက ပျောက်ဆုံးသွားတာ မဟုတ်ပါဘူး။ သူတို့က မင်းရဲ့ နှလုံးသားထဲမှာ အိပ်ပျော်နေတာပါ။ မင်းရဲ့ အလင်းရောင်ကို မင်းကိုယ်တိုင် မီးမှိတ်ထားလို့ မမြင်ရသေးတာ” လို့ ပြန်ဖြေတယ်။
​“ကျွန်တော်ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အဲဒီအလင်းကို ပြန်ရှာနိုင်မှာလဲ” လို့ အဲဒီလူက မေးလိုက်တယ်။
​လမ်းမီးတိုင်က ညင်သာစွာ ပြုံးပြီး သူ့ရဲ့အလင်းရောင်ဟာ အဲဒီလူရဲ့ ခြေထောက်နားကနေ စတင်ပြီး ဘယ်လိုမျိုး လင်းလက်လာလဲဆိုတာကို ပြလိုက်တယ်။ “အပြင်ဘက်က အလင်းကို မရှာပါနဲ့။ မင်းရဲ့ နှလုံးသားထဲမှာရှိတဲ့ အသေးငယ်ဆုံးသော မျှော်လင့်ချက်လေးတစ်ခုကို ရှာလိုက်ပါ။ အဲဒီမျှော်လင့်ချက်လေးကို ဖော်ထုတ်လိုက်ပါ။ အဲဒါက မင်းရဲ့ ညဘက်ကို အလင်းပေးလိမ့်မယ်။”
​အဲဒီလူက လမ်းမီးတိုင်ရဲ့ စကားကို နားထောင်ပြီး သူ့ရဲ့ အတွေးတွေကို စူးစမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ သူ ငယ်ငယ်က ရေးချင်ခဲ့တဲ့ ကဗျာလေးတွေကို ပြန်သတိရလာတယ်။ သူ မေ့လျော့နေတဲ့ ဝါသနာလေးတွေ၊ သူ အောင်မြင်ခဲ့တဲ့ အသေးအမွှားလေးတွေနဲ့ သူ့ဘဝမှာ ရှိနေသေးတဲ့ အချစ်တွေကို ပြန်မြင်လာတယ်။
​အဲဒီအခါမှာ အဲဒီလူရဲ့ နှလုံးသားဟာ ဖြည်းဖြည်းချင်း နွေးထွေးလာတယ်။ သူ့ရဲ့မျက်နှာမှာ ပြုံးရိပ်တစ်ခု ပေါ်လာပြီး လမ်းမီးတိုင်ကို ကျေးဇူးတင်တဲ့အကြည့်နဲ့ ကြည့်လိုက်တယ်။ သူ ထပြီး အိမ်ကို လျှောက်ပြန်သွားတဲ့အခါ သူ့ခြေလှမ်းတွေဟာ ပိုပြီး ပေါ့ပါးလာသလို ခံစားရတယ်။
​လမ်းမီးတိုင်ကတော့ သူ့ရဲ့အလင်းရောင်နဲ့ မြို့ရဲ့လမ်းမပေါ်မှာ ဆက်လက်တည်ရှိနေတယ်။ သူဟာ ပျောက်ဆုံးနေတဲ့ မျှော်လင့်ချက်တွေကို အလင်းပေးနေတဲ့ သူရဲကောင်းတစ်ယောက်လိုပါပဲ။ သူ့ကို မှီပြီး ထိုင်လိုက်တဲ့လူတိုင်းဟာ နောက်တစ်နေ့အတွက် မျှော်လင့်ချက်အလင်းရောင်လေးတွေနဲ့ အိမ်ကို ပြန်သွားနိုင်ဖို့ စွမ်းအင်တွေ ရရှိနိုင်ခဲ့ကြပါတယ်။
​ဒီပုံပြင်လေးက သင့်အတွက် အိပ်ပျော်မယ့် ညတစ်ညကို ဖန်တီးပေးနိုင်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်။

စာရေးသူ ဝူချန်းပန်း

ဘဝလက်ဆောင်​တစ်ခါတုန်းက အသက်ကြီးနေပြီဖြစ်တဲ့ ပန်းပုဆရာတစ်ယောက်ဟာ သူ့ရဲ့ အလုပ်ရုံခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်နေတယ်။ သူဖန်တ...
26/08/2025

ဘဝလက်ဆောင်
​တစ်ခါတုန်းက အသက်ကြီးနေပြီဖြစ်တဲ့ ပန်းပုဆရာတစ်ယောက်ဟာ သူ့ရဲ့ အလုပ်ရုံခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်နေတယ်။ သူဖန်တီးထားတဲ့ ပန်းပုရုပ်တွေဟာ ကမ္ဘာတစ်ဝန်းမှာ နာမည်ကြီးပြီး လူတွေကလည်း သူ့လက်ရာတွေကို အံ့အားသင့်ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့မှာတော့ သူ့ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ညှိုးနေပြီး သူ့လက်ထဲက ပန်းပုထွင်းဓားလေးဟာလည်း ငြိမ်သက်နေတယ်။
​အဲဒီအချိန်မှာ သူ့ရဲ့ မြေးမလေးဟာ အခန်းထဲကို ရောက်လာပြီး မေးတယ်၊ “အဖိုး၊ ဘာဖြစ်လို့ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာလဲ”
​အဖိုးအိုက သက်ပြင်းချပြီး ပြန်ဖြေတယ်၊ “မြေးမလေးရေ၊ အဖိုး တစ်သက်လုံး ပန်းပုတွေ ထွင်းခဲ့တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အခုချိန်မှာ အဖိုးရဲ့ဘဝဟာ ဘာမှ အဓိပ္ပာယ်မရှိသလိုပဲ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဖိုးရဲ့ ပန်းပုရုပ်တွေဟာ ဘဝမရှိတဲ့ အရာတွေ ဖြစ်နေလို့လေ။ သူတို့ဟာ လှပပေမယ့် ခံစားချက်၊ ရယ်မောသံ၊ ဒါမှမဟုတ် မျက်ရည်တွေ ဘာတစ်ခုမှ မရှိဘူး။”
​မြေးမလေးက အဖိုးရဲ့ စကားကို နားထောင်ပြီး ပြုံးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အဖိုးကို သူမရဲ့ လက်ထဲမှာ ကိုင်ထားတဲ့ ကျောက်တုံးလေးတစ်ခုကို ပြလိုက်တယ်။ “အဖိုးရေ၊ ဒီကျောက်တုံးလေးကို ကြည့်ပါဦး။ ဒါက လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာက အဖိုး ပန်းပုလုပ်တုန်းက လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းတစ်ခုဖြစ်ခဲ့တာပေါ့။”
​“ဒါပေမဲ့ အခုတော့ ဒီကျောက်တုံးဟာ လမ်းပေါ်က ကလေးလေးတွေ ကစားနေတဲ့ ဂိမ်းတစ်ခုမှာ အသုံးပြုတဲ့ ကျောက်ခဲဖြစ်သွားပြီ။ ဒီကျောက်တုံးလေးဟာ ရှင်သန်နေတဲ့အရာတစ်ခု၊ ပျော်ရွှင်စရာတွေကို ပေးနေတဲ့ အရာတစ်ခု ဖြစ်သွားပြီ။ ဒါကြောင့် အဖိုးရဲ့ဘဝကလည်း အဖိုးဖန်တီးလိုက်တဲ့ အနုပညာတွေလို မဟုတ်ဘဲ၊ အဖိုးရဲ့ တည်ရှိမှုက တစ်ခြားသူတွေရဲ့ ဘဝကို ဘယ်လို ပုံဖော်ပေးခဲ့လဲဆိုတာ အဖိုးပြန်တွေးကြည့်ပါဦး။”
​အဖိုးအိုက သူ့မြေးမလေးကို စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူဖန်တီးလိုက်တဲ့ ပန်းပုရုပ်တွေက လူတွေရဲ့ အိမ်တွေကို ဘယ်လိုအလှဆင်ပေးခဲ့လဲ၊ သူသင်ကြားပေးခဲ့တဲ့ တပည့်တွေဟာ ဘယ်လိုအောင်မြင်တဲ့ ပန်းပုဆရာတွေ ဖြစ်လာလဲ၊ ပြီးတော့ သူ့အိမ်မှာ သူဘယ်လောက်တောင် ပျော်ရွှင်တဲ့မိသားစုကို ပိုင်ဆိုင်ထားလဲဆိုတာကို ပြန်စဉ်းစားမိတယ်။
​အဲဒီအခိုက်အတန့်မှာ အဖိုးအိုဟာ အဓိပ္ပာယ်ရှိတဲ့ အရာတစ်ခုကို နားလည်သွားတယ်။ လူတစ်ယောက်ရဲ့ ဘဝဟာ သူဖန်တီးလိုက်တဲ့ အရာတွေပေါ်မှာ မတည်ဘဲ၊ သူပေးခဲ့တဲ့ မေတ္တာ၊ အသိပညာ၊ ပြီးတော့ တခြားသူတွေရဲ့ ဘဝထဲမှာ သူချန်ထားခဲ့တဲ့ သက်ရောက်မှုတွေပေါ်မှာ တည်နေတယ်ဆိုတာကိုပေါ့။
​အဖိုးအိုရဲ့ မျက်လုံးတွေဟာ ပြန်လည် တောက်ပလာတယ်။ သူက မြေးမလေးရဲ့လက်ကို ကိုင်ပြီး ပြုံးလိုက်တယ်။ “ဟုတ်တယ် မြေးမလေး၊ အဖိုးရဲ့ အကြီးမားဆုံးသော ပန်းပုရုပ်ဟာ ဘဝထဲက အလှတရားတွေကို ခံစားပြီး အသက်ရှင်နေတဲ့ အဖိုးရဲ့ဘဝကိုယ်တိုင်ပဲ ဖြစ်နေတာကို အဖိုးအခုမှ နားလည်တော့တယ်” လို့ ပြောလိုက်တယ်။
​ဒီပုံပြင်လေးက ဘဝရဲ့ တန်ဖိုးနဲ့ အဓိပ္ပာယ်ကို သတိပေးစေနိုင်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်။ ကောင်းသောညပါနော်။

စာရေးသူ ဝူချန်းပန်း

ကြယ်လေးတွေနဲ့ သီရိညကောင်းကင်ကြီးဟာ သီရိရဲ့ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းပါ။ သူက အမြဲတမ်း ကြယ်တွေကို စောင့်ကြည့်နေတတ်တယ်။သူမမှာ ပြု...
26/08/2025

ကြယ်လေးတွေနဲ့ သီရိ
ညကောင်းကင်ကြီးဟာ သီရိရဲ့ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းပါ။ သူက အမြဲတမ်း ကြယ်တွေကို စောင့်ကြည့်နေတတ်တယ်။

သူမမှာ ပြုတ်ကျလာတဲ့ ကြယ်လေးတွေကို စုဆောင်းထားတဲ့ ဖန်ပုလင်းလေးတစ်လုံးရှိတယ်။

တစ်ညမှာတော့ သီရိဟာ တောအုပ်ရဲ့ တစ်နေရာဟာ မှောင်မိုက်နေတာကို သတိထားမိလိုက်တယ်။

မှောင်မိုက်တဲ့နေရာမှာ နေထိုင်ရတဲ့ သတ္တဝါလေးတွေအတွက် သူမ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ်။

ဒါနဲ့ သီရိက သူမရဲ့ ကြယ်လေးတွေကို ခွဲဝေပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ သူမ ပုလင်းထဲက ကြယ်အနည်းငယ်ကို ထုတ်လိုက်တယ်။

တောအုပ်ထဲကို သွားတုန်းမှာ သူမဟာ ဉာဏ်ပညာရှိတဲ့ ဇီးကွက်အိုကြီး ဆရာနဲ့ တွေ့ဆုံပြီး ဘာလုပ်နေလဲလို့ မေးတယ်။

သီရိက တောအုပ်ရဲ့ မှောင်မိုက်တဲ့နေရာကို အလင်းရောင်ပေးဖို့ သူမရဲ့အစီအစဉ်ကို ရှင်းပြတယ်။

ဆရာက ပြုံးပြပြီး ကူညီမယ်လို့ ကမ်းလှမ်းတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက် အတူတူသွားကြတယ်။

သူတို့ဟာ ကြယ်လေးတွေကို နေရာအနှံ့ ညင်သာစွာ ချထားလိုက်တော့ တောအုပ်လေးဟာ တဖြည်းဖြည်း တောက်ပလာတယ်။

တောအုပ်ထဲက သတ္တဝါလေးတွေ ပျော်ရွှင်နေကြပြီး သီရိရဲ့ရင်ထဲမှာ နွေးထွေးမှုတွေ ပြည့်နှက်နေတယ်။ သူများတွေကို အလင်းရောင်ပေးခဲ့တဲ့အတွက် သူမ ပျော်ရွှင်စွာ အိပ်ပျော်သွားတယ်။

စာရေးသူ ဝူချန်းပန်း

ယုန်လေး ခွန်လွှားနဲ့ လိပ်မလေး မြတ်နိုးတောအုပ်လေးထဲမှာ ခွန်လွှားဆိုတဲ့ ယုန်လေးတစ်ကောင်ရှိတယ်။ သူက အရမ်းမြန်တယ်။ ခုန်ပေါက်...
26/08/2025

ယုန်လေး ခွန်လွှားနဲ့ လိပ်မလေး မြတ်နိုး
တောအုပ်လေးထဲမှာ ခွန်လွှားဆိုတဲ့ ယုန်လေးတစ်ကောင်ရှိတယ်။ သူက အရမ်းမြန်တယ်။ ခုန်ပေါက်ပြေးလွှားပြီး တောအုပ်တစ်ခုလုံးကို မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း လှည့်ပတ်နိုင်တယ်။

ဒီတောအုပ်လေးထဲမှာပဲ မြတ်နိုးဆိုတဲ့ လိပ်မလေးတစ်ကောင်လည်းရှိတယ်။ သူကတော့ ဖြည်းဖြည်းလေးပဲ သွားလာတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သေချာကြည့်ပြီး အသေးစိတ်လေးတွေကို သဘောကျတတ်တယ်။

တစ်နေ့မှာတော့ ခွန်လွှားက မြတ်နိုးကိုတွေ့တော့ "မြတ်နိုးရေ၊ မင်းက ဖြည်းဖြည်းလေးဆိုတော့ ဘာမှမမြင်ရဘူးပေါ့။ ငါကတော့ တောအုပ်တစ်ခုလုံးကို မြင်ပြီးပြီ" လို့ ကြွားလုံးထုတ်တယ်။

မြတ်နိုးက ပြုံးပြီး "ခွန်လွှားရေ၊ မြန်တာနဲ့ မြင်တာက မတူပါဘူး။ မင်း တောအုပ်ထဲမှာ လှပတဲ့ ပန်းပွင့်လေးတွေ အများကြီးရှိတာကိုရော မြင်ရဲ့လား" လို့ မေးလိုက်တယ်။

ခွန်လွှားက မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး "ပန်းပွင့်? ဘယ်မှာလဲ? ငါ အမြဲပြေးနေတာပဲ၊ မမြင်မိပါဘူး" လို့ ပြောလိုက်တယ်။

"လာပါ၊ ငါနဲ့လိုက်ခဲ့။ ဖြည်းဖြည်းလေးသွားပြီး သေချာကြည့်ရင် လှပတဲ့အရာတွေကို တွေ့ရလိမ့်မယ်" လို့ မြတ်နိုးက ဖိတ်ခေါ်တယ်။

ခွန်လွှားက မြတ်နိုးနောက်ကနေ ဖြည်းဖြည်းလေး လိုက်လာတယ်။ သူ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ခြေလှမ်းတိုင်းကို သေချာကြည့်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို အာရုံစိုက်မိတယ်။

မကြာခင်မှာပဲ သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ တောက်ပတဲ့ ရောင်စုံပန်းပွင့်လေးတွေ ပွင့်နေတဲ့ လျှို့ဝှက်ဥယျာဉ်လေးတစ်ခုကို ရောက်သွားတယ်။ ပျားလေးတွေက ပန်းဝတ်ရည်စုပ်ယူနေပြီး လိပ်ပြာလေးတွေက ပျံဝဲနေကြတယ်။

ခွန်လွှားက အရမ်းအံ့သြသွားတယ်။ "မြတ်နိုးရေ၊ ဒါတွေက အရမ်းလှတာပဲ။ ငါ ဘယ်တုန်းကမှ မမြင်ဖူးဘူး" လို့ ပြောလိုက်တယ်။

မြတ်နိုးက ပြုံးပြီး "ဟုတ်တယ် ခွန်လွှား။ တစ်ခါတလေ မြန်မြန်သွားတာထက် ဖြည်းဖြည်းလေးသွားပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို သေချာကြည့်တာက ပိုပြီးလှပတဲ့အရာတွေကို တွေ့ရတတ်တယ်" လို့ ပြောလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီနေ့ကစပြီး ခွန်လွှားဟာ မြန်မြန်ပြေးတာအပြင် ဖြည်းဖြည်းလေးနေပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို သေချာကြည့်တတ်လာတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ အကောင်းဆုံးသူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်သွားကြတယ်။...

စာရေးသူ ဝူချန်းပန်း

ရွှေရောင်ညဉ့်ပျားတောင်နှင့် ပျောက်ဆုံးသောသီချင်းကန်ကြီးကျေးရွာလေးတစ်ခုမှာ ထူးဆန်းတဲ့ ညဉ့်ပျားတောင်တစ်ခုရှိတယ်။ ဒီပျားတော...
25/08/2025

ရွှေရောင်ညဉ့်ပျားတောင်နှင့် ပျောက်ဆုံးသောသီချင်း

ကန်ကြီးကျေးရွာလေးတစ်ခုမှာ ထူးဆန်းတဲ့ ညဉ့်ပျားတောင်တစ်ခုရှိတယ်။ ဒီပျားတောင်ကြီးဟာ ညချမ်းအချိန်မှသာ ရွှေရောင်တောက်ပြီး ကျေးရွာကို အလင်းပေးတတ်တယ်။ ကျေးရွာလူကြီးတွေက ဒီပျားတောင်ကြီးမှာ "အဆိုတော်ပျားဘုရင်မ"ရဲ့ ဝိညာဉ်နေထိုင်တယ်လို့ ယုံကြည်ကြတယ်။

ကျေးရွာရဲ့အရှေ့ဘက်မှာ ညီအစ်မ နှစ်ယောက်နေထိုင်ကြတယ်။ အကြီးက နေကြာဖြူ (၁၆နှစ်)၊ အငယ်က စံပယ်ဝါ (၁၃နှစ်)။ သူတို့ရဲ့ဖခင်ဟာ ကျေးရွ�ဲ့အဆိုတော်ကြီးဖြစ်ပြီး လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်က ကွယ်လွန်သွားခဲ့တယ်။

တစ်ညမှာ ကျေးရွာရဲ့အရေးကြီးပွဲတော်ကျင်းပဖို့ရှိတယ်။ ပွဲတော်မှာ ဖခင်ရဲ့နောက်ဆုံးသီချင်းကို ဆိုဖို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက် လေ့ကျင့်နေကြတယ်။ ဒါပေမယ့် သီချင်းစာရွက်ဟာ လေပြင်းတိုက်ခတ်ရာ ပျားတောင်ဘက်ကို ပျံ့သွားတယ်။

"အစ်မ... ဖေဖေရဲ့သီချင်းစာရွက်ပျောက်သွားတယ်" စံပယ်ဝါက ငိုချင်သံနဲ့ပြောတယ်။

နေကြာဖြူက "ငါတို့ ချက်ချင်းလိုက်ရှာရမယ်... ညဉ့်ပျားတောင်မှာ အန္တရာယ်များတယ်" လို့ပြောပြီး ကျေးရွာသက်ကြီးဖြစ်တဲ့ ဒေါ်ဒေါ်မြဆီသွားတယ်။

ဒေါ်ဒေါ်မြက "စိတ်မပူနဲ့... ငါတို့ ရွှေရောင်ညဉ့်ပျားတောင်ဆီသွားမယ်" လို့အားပေးပြောတယ်။

သူတို့သုံးယောက် ညဉ့်ပျားတောင်ဘက်ကို ထွက်ခွာကြတယ်။ ညဉ့်ပျားတောင်ဆီရောက်တဲ့အခါ ဒေါ်ဒေါ်မြက ပျားတောင်ရှေ့မှာ ရှေးဟောင်းသီချင်းတစ်ပုဒ်ကို သီဆိုတယ်။

"ဒီသီချင်းက ပျားဘုရင်မကို နှိုးဆွတဲ့သီချင်းပါ... သူ့ကိုနှိုးပြီး အကူအညီတောင်းမယ်"

ရုတ်တရက် ပျားတောင်ကြီးက ရွှေရောင်တောက်လာပြီး ပျားဘုရင်မကြီး ပေါ်လာတယ်။ "ကြောက်စရာမလိုပါဘူး... ငါဟာ ကျေးလက်ရဲ့အဆိုတော်ဝိညာဉ်ပါ... မင်းတို့ဖခင်ရဲ့သီချင်းကို ငါသိပါတယ်"

ပျားဘုရင်မကြီးက သူ့ရဲ့ရွှေရောင်အတောင်တွေကို ခတ်လိုက်တယ်။ လေထဲမှာ သီချင်းစာလုံးတွေ ပေါ်လာတယ်။

"ဒါဟာ မင်းတို့ဖခင်ရဲ့သီချင်းပါ... သူငါ့ကို ဒီသီချင်းကို သင်ပေးဖူးတယ်"

ညီအစ်မနှစ်ယောက် ဝမ်းသာပျော်ရွှင်သွားကြတယ်။ ပျားဘုရင်မကြီးက ဆက်ပြောတယ်။ "ဒါပေမယ့် တစ်ခုသတိထားပါ... ဒီသီချင်းကို ပွဲတော်မှာ ဆိုတဲ့အခါ ကျေးလက်ရဲ့ဝိညာဉ်တွေကို ကျေးဇူးတင်ရမယ်"

ပွဲတော်ညမှာ ညီအစ်မနှစ်ယောက် သီချင်းဆိုတဲ့အခါ ကျေးရွာတစ်ခုလုံး လှုပ်ရှားသွားတယ်။ သီချင်းရဲ့စာသားတွေဟာ ကျေးရွာကို ရွှေရောင်တောက်ပစေတယ်။

ဒီနေ့ထိ၊ ကန်ကြီ်းကျေးရွာက လူတွေဟာ ညဉ့်ပျားတောင်ကြီးကို ကျေးဇူးတင်စွာဖြင့် အောက်မေ့ကြတယ်တဲ့။ အထူးသဖြင့် ညချမ်းတိုင်း ပျားတောင်ကြီးကနေ နားထောင်ကောင်းတဲ့သီချင်းသံတွေ ကြားရတတ်သတဲ့။ #

စာရေးသူ ဝူချန်းပန်း

ที่อยู่

Amphoe Lam Luk Ka

เว็บไซต์

แจ้งเตือน

รับทราบข่าวสารและโปรโมชั่นของ Wuchanpan2d3dผ่านทางอีเมล์ของคุณ เราจะเก็บข้อมูลของคุณเป็นความลับ คุณสามารถกดยกเลิกการติดตามได้ตลอดเวลา

แชร์