เพื่อนบ้านอารีย์

27/02/2025

ถึงเพื่อนบ้าน

เสาร์-อาทิตย์นี้ เพื่อนบ้านอารีย์กำลังจะจัดกิจกรรม Leave Your Phone ครั้งที่ 3 (แบบเล็กมากม้าก!) ที่ร้าน MEIME TEA 美妹茶 ก่อนที่จะไปทิ้งมือถือ นอนเล่นกัน อยากจะแนะนำโฮสต์เพื่อนบ้านอารมณ์ดีคนนี้ให้รู้จัก ก่อนเจอตัวจริง บอกเลยว่าเอเนอจี้ดีมาก

"ขวัญ" เป็นเจ้าของร้านชา ที่หน้าตาสุดแสนจะธรรมดา ที่ชั้น 8 ของตึก White Cloud ท้ายซอยอารีย์ ก่อนหน้านี้ขวัญขายชาไทยสไตล์จีนอยู่ที่ตรอกข้าง ๆ ตึกปิยะวรรณ เคยสัมภาษณ์เมื่อ 2 ปีที่แล้ว ประทับใจความพยายามเสาะหาใบชาจนไปเจอชาจากดอยแม่สะลอง และสนับสนุนชาวดอยเรื่อยมา แต่ที่สำคัญ อึ้งที่ขวัญสามารถสร้างชุมชนเล็ก ๆ ของลูกค้าประจำร้านนี้ งงว่าผู้หญิงคนนี้ทำได้ยังไงถึงมีคนหอบข้าวหอบของ มานั่งคุย นั่งทำงานกับเธอได้ทุกวี่ทุกวัน จนกลายเป็นพื้นที่ที่ทุกคนรู้จักกันเป็นสังคมลับระดับมินิแห่งหนึ่ง

ขวัญไม่ได้เป็นชาวอารีย์โดยกำเนิด ไม่ได้อยู่ที่นี่มานาน หรือรู้จักเรื่องราวของใครต่อใครมากมาย แต่ขวัญเป็นเหมือนคนที่ใคร ๆ ก็แวะมาหา เพราะต้องการอะไรง่าย ๆ บทสนทนาประจำวันธรรมดา ไม่ดูประดิษฐ์ แต่ความสุขของการเจอคนหน้าซ้ำ ได้ถามไถ่ ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ในแต่ละวัน มันกลายเป็นสิ่งมีค่าของคนเมืองตัวคนเดียวแบบเรา ๆ มากเลยนะ

ใครซื้อตั๋วแล้ว วันเสาร์ อาทิตย์ นี้เรามาเจอกัน จะเอาหมอน ผ้าห่ม มาเอง หรือเอาหนังสือมาอ่าน หรือกิจกรรมอะไรมาเล่นกับเพื่อนใหม่ด้วยกันก็ได้นะ

แนะนำให้มารถสาธารณะ ปักหมุดร้าน เหมยเม่ที อารีย์ แล้วเดินมาได้เลย หรือจะใช้บริการพี่วิน มูฟมี ได้หมดเลยนะ

ส่วนใครอยากมา เสาร์นี้ยังพอมีที่ว่าง จองได้ที่ https://www.eventpop.me/e/79657/leave-your-phone-mar-25

เจอกัน!

20/02/2025

เรากำลังจะจัดกิจกรรม Leave Your Phone ครั้งที่ 3 นะทุกคน

ครั้งนี้เราจัดแบบจิ๋ว ๆ แบบรอบละไม่กี่คน ครั้งนี้เกิดจากการสนับสนุนจากเพื่อนใหม่ในย่านของเรา นั่นคือร้าน MEIME TEA 美妹茶 เป็นร้านชาเล็ก ๆ ที่ซุกตัวอยู่บนชั้น 8 ของตึก White Cloud ตรงปากซอยอารีย์ 5

เป็นสถานที่ตัวเราเองก็ไปนั่งทำงาน นั่งคุยเล่นมาอาทิตย์ละสองสามวันมาหลายเดือนแล้ว เป็นร้านที่วงในที่นี่เขาไปคุยกับ คุณขวัญ เจ้าของร้านอารมณ์ดี ที่จะชวนคุยเรื่องชา เรื่องทำขนม หรือเม้ามอยอะไรแต่ละวัน หลายคนอาจจะยังไม่เคยไป ที่นี่เป็นร้านเล็ก ๆ แสนธรรมดาที่อยากให้ทุกคนไปสัมผัสบรรยากาอบอุ่นของที่นี่มาก ๆ

ด้วยความที่พื้นที่มันจำกัดมาก ๆ เราเลยจะแบ่งออกเป็นสองวัน คือ เสาร์ที่ 1 กับ อาทิตย์ที่ 2 มีนาคม เราจะฝากโทรศัพท์ไว้กับร้าน ลืมโลกออนไลน์ไปก่อน แล้วไปพักผ่อน นั่งนอนเล่น นั่งคุยกันเบา ๆ ทำความรู้จักเพื่อนใหม่ ๆ ได้ตลอดทั้งบ่าย หรือใครจะเอาบอร์ดเกม เอาการ์ด วาดรูป หรือเขียนอะไรต่าง ๆ ก็ทำได้

กิจกรรมเริ่มตั้งแต่บ่ายโมง จนถึง หกโมงเย็นอีกเช่นเคย มีคูปองสำหรับแลกเครื่องดื่มฟรีกับร้าน อยากให้มากันนะ นอกจากจะชวนกันวางมือถือแล้ว เราก็อยากให้เป็นโอกาสให้ชาวย่านได้เจอกันด้วย!

แนะนำว่าอย่าขับรถมาเลย เดี๋ยวหาที่จอดไม่ได้จะอารมณ์บูดเปล่า ๆ

เจอกันจ้า!

Leave Your Phone
จองบัตรได้ที่นี่ https://www.eventpop.me/e/79657/leave-your-phone-mar-25
1-2 มีนาคม 2568 | เวลา 13.00-18.00 น.
Meime Tea, ตึก White Cloud ซอยอารีย์

#อีเวนต์อารีย์

10/02/2025

ถึงเพื่อนบ้าน

ช่วงนี้อาจจะหายหน้าหายตาหน่อย เพราะไปพยายามปั้นวีดีโอภาษาอังกฤษลงในอินสตาแกรม เลยไม่ค่อยได้เห็นสัมภาษณ์ใหม่ ๆ เท่าที่ควร แต่พูดถึงสัมภาษณ์ใหม่ ๆ มีอยู่อย่างหนึ่งที่อยากทำมาตลอด แต่ยังไม่ค่อยมีโอกาสมากนัก นั่นคือ การขอสัมภาษณ์ชาวอารีย์ ที่เป็นเจ้าของบ้านครับ

ปกติอาจจะไม่ใช่เรื่องยากนัก ถ้าจะขอนั่งคุยและถ่ายรูปกับเจ้าของร้านค้า เพราะอย่างน้อยเขาก็ได้อะไรจากการที่มีคนเห็นร้านมากขึ้น แต่สำหรับเจ้าของบ้านนั้น ถ้าจะขอเขาตรง ๆ ต้องบอกตามตรงว่า เกรงใจมาก แต่ไม่มีอะไรจะเล่าเรื่องราวของย่านอารีย์ ไปได้ดีกว่าคนที่มีบ้าน หรือ คอนโด อยู่ในอารีย์และอาศัยอยู่ที่นี่จริง ๆ อีกแล้วครับ

บ้านแต่ละหลัง มันน่าหลงไหลมากเลยนะ บางครั้งเดินผ่านก็จะชะเง้อมอง อยากรู้ว่ามันมีที่มาที่ไปยังไง

โดยเฉพาะบ้านเก่า ไอ้เราก็ไม่รู้เป็นโรคอะไรกับของเก่า ๆ เห็นที่ไรก็อยากสืบประวัติศาสตร์ขึ้นมาทุกที หน้าต่างเก่า สวนดอกไม้หน้าบ้าน ประวัติการต่อเติมบ้าน ทุกอย่างมันแฝงเรื่องราวประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจ และมีความทรงจำ มีอารมณ์ความรู้สึกอยู่ในนั้น เป็นอะไรที่ถ้าไม่มีคนถาม มันก็จะไม่เลือนหายไป

เลยอยากจะขอประกาศสำหรับผู้ที่สมัครใจนะครับ ใครที่มีบ้านอยู่ย่านอารีย์ และใกล้เคียง ถ้าอยากให้เราเข้าไปสัมภาษณ์และเก็บเรื่องราว รบกวนทักมาหน่อย อยากถ่ายเจ้าของบ้านกับตัวบ้านครับ จะถ่ายเดี่ยวหรือมาเป็นครอบครัวก็ได้ อยากฟังเรื่องราวจะเล่า เน้นเรื่องสถานที่และความทรงจำ – สะสมไว้ในเพจนี้ สัญญาว่าจะช่วยดูแลเรื่องความเป็นส่วนตัวเป็นอย่างดี

คิดเสียว่า มาเป็นส่วนหนึ่งการสร้างงานศิลปะของย่านครับ ถ้ามีคนสนใจมากพอ วันหนึ่งเราอาจจะรวมเป็นนิทรรศการภาพถ่ายแสดงในย่าน และเชิญทุกคนมาดูกันก็คงจะดีนะ

ไม่รู้ว่ามีเจ้าของบ้านตามเพจนี้มากน้อยแค่ไหน แต่ถ้ารู้จักหรือเป็นคนในครอบครัวก็ฝากลองชวนมานะ :)

28/01/2025

ถึงเพื่อนบ้าน

เรามักจะได้ยินบ่อย ๆ ว่าย่านอารีย์เป็นย่านที่น่าอยู่ที่สุดเป็นอันดับต้น ๆ ของกรุงเทพฯ มีของกินมากมาย ตัวเราเองก็มีเพื่อนและคนที่นับถือหลายคนเปิดร้านอาหารอยู่ในย่านนี้ แต่หลายคนก็พูดตรงกันว่า น่าจะมีอย่างอื่นบ้างนอกจากอาหาร

ย่านที่ดี ไม่ควรจะมีแค่คาเฟ่ถ่ายรูปชิค ๆ เท่านั้น พี่ ๆ เจ้าของที่ให้เช่าทั้งหลาย หลายปีที่ผ่านมาเราเห็นร้านอาหาร ที่มาเปิดได้ไม่นานก็เจ๊งเก็บข้าวของกลับบ้านไป เพราะสู้ค่าเช่าไม่ไหว บางร้านอยู่ในมุมอับ บางร้านอยู่ในตึก ต้องขึ้นบันไดหลายชั้น ทำเลไม่ดี ไม่มีที่จอดรถ ก็ไม่มีร้านไหนอยู่ได้

แต่ถ้าลองคิดดี ๆ มีธุรกิจอย่างอื่น อีกมากมายที่อยากจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในย่านของเรา และมีลูกค้าถามหามากมาย เช่น ร้านหนังสือ ร้านของสะสม พื้นที่ทางศิลปะ กีฬา งานคราฟท์ เสื้อผ้า พื้นที่ทางความชอบต่าง ๆ เหล่านี้สามารถสร้างพื้นที่ทางสังคมใหม่ ๆ ให้เกิดขึ้นย่านได้ แต่ก็สู้ราคาที่ถูกตั้งไว้สำหรับคาเฟ่และร้านอาหารไม่ไหว

ทำให้อารีย์มีแต่ร้านอาหารสไตล์ซ้ำ ๆ กันเต็มไปหมด เพราะนี่คือธุรกิจเดียวที่มีความต้องการสูงมากพอที่จะยอมจ่ายค่าเช่าเดือนละหลายหมื่น ไปถึงหลักแสน (ถ้ามีลานจอดรถ) ของที่นี่ได้ ยิ่งแพงก็จะเหลือแค่ผู้เล่นรายใหญ่ที่จะเข้าถึงได้ มีแค่ร้านเชนมาเปิดสาขา ร้านของคนตัวเล็กน้อยลง เราจะต้องการที่จอดรถมากขึ้นเรื่อย ๆ จากย่านบ้านคน ก็จะกลายเป็นห้างสรรพสินค้าไปในที่สุด

จะดีกว่าไหมถ้าเราลดราคาพื้นที่ตาบอด ทำเลไม่ดีเหล่านี้ให้ถูกลง หรือแบ่งตึกทั้งตึกให้กับหลายเจ้าช่วยกันจ่ายค่าเช่า แทนที่จะเป็นแค่เจ้าเดียว เพื่อเปิดโอกาสให้ธุรกิจที่ต้องการ traffic น้อยกว่า แต่มีลูกค้าประจำเป็น fanbase อยู่แล้ว ให้พวกเขาสามารถเข้ามาเช่าอยู่ได้ ย่านของเราก็จะได้มีความหลากหลายมากขึ้น และคุณเจ้าของที่ก็มีรายได้จากผู้เช่า ไม่ต้องปล่อยร้าง ดีกว่ามีคนมาเปิดไม่กี่เดือนแล้วก็จ่ายไม่ไหว แล้วก็ปิดไป

คิดเห็นยังไง แลกเปลี่ยนกันนะ

10/01/2025

“เราเคยเป็นคนที่ใครให้ทำอะไรก็ทำ ไม่ค่อยคิดถึงตัวเองก่อน ตอนเราไปทำงานเป็นครูสอนศิลปะอยู่ที่ซิดนีย์ เมื่อ 4-5 ปีก่อน เราก็ถือว่าไปเปิดประสบการณ์ ไปรับสิ่งใหม่ ๆ เลยไม่รู้จักปฏิเสธเท่าไหร่ ขนาดตอนที่ต้องรับงานสอนช่วงสุดสัปดาห์ ทั้งๆที่ไม่อยาก เพราะลูกค้าจัดการยากและเมาแอ๋ทุกคน ก็ดันรับงานมา เพราะไม่กล้าปฏิเสธรับงาน ก็อย่างที่ว่า รับหมด ไม่สนตัวเองเท่าไหร่

จนกระทั่งพลาดไปแต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่งที่นู้น เป็นคนจากต่างประเทศที่ทำงานที่ออสเตรเลียเหมือนกัน ตอนนั้นเราอยู่ในความสัมพันธ์ที่ท็อกซิกมาก ตอนแรกก็ยังดี พอเข้าช่วงโควิดกลายเป็นกินเหล้าบ่อย ชอบตามสาว และใช้เงินอย่างไม่ยั้งคิด ช่วงนั้นโรงเรียนสอนศิลปะปิด เราก็ไม่มีงานทำ และต้องเรียนออนไลน์ไปด้วย พอไม่มีเงินก็เครียด และเครียดกับการใช้เงินของเขา ซึ่งเป็นเงินที่เราใช้ด้วยกัน แต่ไม่ว่าจะทำอะไร เขาก็จะมีวิธีพูดให้เราดูเป็นฝ่ายผิดอยู่ตลอด เวลามีปากเสียงเราจะถูกดูถูกต่าง ๆ มากมาย ไปจนถึงใช้ความรุนแรงแบบขว้างปาสิ่งของใส่ เราก็ทนอยู่แบบนั้น ในช่วงแรกเราเข้าใจว่าเป็นฝ่ายผิดเองด้วยซ้ำ

จนมาถึงจุดที่เขาใช้ความเครียดเป็นข้ออ้างในการไปคุยกับคนอื่น วันนึงเห็นในมือถือว่าเขาเล่นแอปหาคู่อยู่ เขาก็บอกตรง ๆ เลยว่า “ก็อยากหาโอกาสให้ตัวเองบ้าง” เราอึ้งแล้วก็ภาพตัดไปเลย รู้สึกตัวอีกทีอยู่ที่โรงพยาบาล เพราะเขามาเจอเราอีกทีในสภาพนอนตาค้างไม่รู้สึกตัวอยู่บนพื้นห้องน้ำในบ้าน เราเป็นคนที่บูชาความรัก รักใครแล้วรักจริง พอไปเจอแบบนั้น บวกกับความเครียดที่สะสมมาเป็นเวลานาน หมอบอกว่า เป็นอาการของ Mood Adjustment Disorder หรือความเครียดจากการปรับตัว ต้องเข้ารับการรักษากับจิตแพทย์ 10 เซสชั่น โชคดีที่รัฐบาลของที่ออสฯ ดูแลค่ารักษาทั้งหมดให้

เรายังจำชื่อหมอได้อยู่เลย เราคุยกันถึงความทรงจำและประสบการณ์ตลอดทั้งชีวิตเพื่อทำความเข้าใจว่า เพราะอะไรเราถึงยอมให้ตัวเองอยู่ในสภาวะที่ยอมถูกกระทำ หมอให้เครื่องมือทางความคิดหลายอย่างไม่ให้เราตกอยู่ในความสัมพันธ์ที่ abusive แบบนั้นอีก รวมถึงเทคนิคself-soothing ซึ่งเป็นการดึงประสบการณ์ที่ผ่อนคลายขึ้นมาเพื่อรักษาผู้ป่วย และเรายังปฏิบัติมาตลอดมาจนถึงปัจจุบัน

ที่สำคัญ เรื่องทั้งหมดสอนให้เรารู้จักมีความหวัง ในตอนนั้นเราไม่มีความหวังว่าอะไรจะดีขึ้น ได้แต่ทนไปเรื่อย ๆ ตอนนี้กว่าจะหย่าร้างได้สำเร็จและตัดขาดไม่ให้เขากลับมาติดต่อได้ก็ใช้เวลาอีก 2 ปี แต่ตอนนี้ทุกอย่างก็จบแล้ว เราโตขึ้นมาก ได้เจอความรักทีดี และชีวิตที่ดีขึ้นอย่างที่เราหวังไว้”

โอปอล เพื่อนบ้าน

31/12/2024

ขออำลาวันสุดท้ายของปีไปด้วยภาพนี้ จากปากซอยอารีย์ 5

พี่ ๆ ร้านไวน์ กับ คลินิกสุขภาพ ที่มาเปิดใหม่เขาร่วมกันเพ้นต์ผนังตรงทางเข้าปากซอยใหม่ ความยาว 3-4 เมตรเลยทีเดียว รูปเต็มจะเป็นยังไงอยากให้ไปดูเอง ส่วนตัวชอบตรงจุดนี้ ที่พี่คนวาดเขาวางชอล์คทิ้งไว้ ให้คนมาเขียนข้อความ ชาวต่างชาติที่เดินผ่านมาก็มาเขียน "สวัสดีปีใหม่" ในภาษาของตัวเอง (และด้วยความที่เป็นชอล์ค ก็คงจะเปลี่ยนข้อความใหม่ได้เรื่อย ๆ) น่ารักดี

สวัสดีปีใหม่นะทุกคน
ีรัก ❤️

27/12/2024

“อยู่ที่นี่มาตั้งแต่อารีย์ยังไม่มีเซเว่นเลยครับ ยังจำวันที่แม่พาไปขึ้นรถไฟฟ้าตอนเปิดใหม่ได้เลย ตรงโนเบิ้ลปากซอยเคยมีข้าวหมูแดงธานี มีร้านหนังสือการ์ตูน ที่คุณยายที่จะทอนเงินใส่ไม้ยาว ๆ ยื่นมาให้ – ครอบครัวผมพ่อแม่ ตายาย เป็นหมอกันหมดเลย เพื่อนบ้านก็เป็นหมอ แต่อั้มไม่ได้เป็นหมอนะ เรียนกฏหมาย แล้วก็จับพลัดจับพลูมาทำงานโฆษณามาเป็น 10 ปีครับ แล้วอยู่ ๆ วันนึงก็ได้มาทำงานให้กับแบรนด์ Le Labo”

“ผมว่าอารีย์สมัยเจนเรามันเป็นย่านที่มีคนสาย Creative ซ่อนอยู่เยอะ ตอนอ่านหนังสือสอบกฏหมาย ก็มีเพื่อนในย่านนี่แหละที่แนะนำให้เราไปสัมภาษณ์งานเอเจนซี่โฆษณาไปด้วย ร้านที่เติบโตมาเลย คือร้านปลาดิบ มีโอกาสได้เจอกับคนแถวนี้ที่ทำงานสายนี้ค่อนข้างเยอะจากการไปปลาดิบ มีพี่ ๆ ตั้งแต่สไตลิสต์ ผู้กำกับหนัง เชฟ ตากล้อง – หลาย ๆ คนก็จะไปแฮงค์เอาท์กันที่นั่น ตอนปลาดิบปิดนี่เศร้ามาก ตอนเขาขายของในร้าน ผมนี่ไปซื้อเก้าอี้ ซื้อเครื่องดีเจอะไรของร้านเขามาเก็บไว้ มันเป็นข้าวของที่เราเติบโตมาด้วยตั้งแต่วัยรุ่น เลยอยากมีเก็บไว้”

“ถามว่าอารีย์เปลี่ยนไปไหม มันก็มีความเปลี่ยนแปลงในแง่ที่มันดูเข้าถึงง่ายมากขึ้น ตัวเลือกเยอะขึ้น ในเชิงเศรษฐกิจผมว่ามันก็น่าจะทำให้คนสนใจย่านนี้มากขึ้นนะ เมื่อก่อนจะเห็นว่าคนที่มาทำธุรกิจในย่าน เขาไม่ได้มาเพราะทราฟฟิกเยอะ แต่เป็นเพราะเขาชอบที่นี่ เขาคุยกับคนอารีย์แล้วถูกคอ เลยมาเปิด ส่วนตัวผมเองก็อยากทำให้อารีย์มันเฉดของคนครีเอทีฟรุ่นเดิม ๆ กลับมาบ้างครับ”

“ช่วง 4-5 วันแรกที่เปิดร้าน มีคนเดินมาพูดกับผมเยอะนะ เขาก็ขอบคุณที่เอาอะไรใหม่ ๆ มาเปิดแถวนี้ ทำให้ภาพอารีย์มันมีมากกว่ากินดื่มอย่างเดียว พวกพี่ ๆ ที่เขาอยู่ในโซนนี้เขาก็แวะมากัน บอกว่า พอ Le Labo มา มันอาจจะดึงแบรนด์หรือคนครีเอทีฟใหม่ ๆ เข้ามาได้ ตัวอั้มเองในฐานะที่เป็นพนักงานคนนึง เรารู้ว่าตรงนี้มันเหมาะมาก แต่กว่ามันจะผ่านกระบวนการใด ๆ จากทางแบรนด์ มันยากมากเช่นกัน ในวันที่เขา Say yes ผมนี่ขนลุกเลยอ่ะ วันที่เปิดร้านใหม่ ๆ ยังยืนเหม่ออยู่เลย ว่าเชี้ย ได้แล้วเหรอวะเนี้ย มันดีใจอ่ะ”

อั้ม Consumer Marketing Manager Le Labo Fragrances

11/12/2024

เบื้องหลังการ renovate บ้านเก่าในซอย 2 เป็นร้านโกปี๊ฮับ เผื่อคุณเพื่อนบ้านสนใจ ขอบคุณ Dsign Something ครับ

ย่านอารีย์ที่ขึ้นชื่อเรื่องความคึกคักและเต็มไปด้วยสีสันของผู้คน ยังมีมุมเงียบสงบที่ซ่อนตัวอยู่ในบรรย.....

10/12/2024

“แม่ของผม (หม่อมหลวงขวัญทิพย์) เป็นคนที่ทำอาหารอร่อยครับ เวลาแม่ทำอะไรมาเราสามคนพี่น้องก็จะรุมแย่งกันกิน เขาก็จะสอนว่า อย่าสักแต่จะกินให้อิ่ม เอาอะไรเข้าปากให้รู้จักคุณค่าของมันด้วย เราออกไปกินข้าวบ่อยแต่มักจะไม่ใช่อาหารไทย ถ้าอาหารไทยที่บ้านเราเห็นว่าอร่อยก็มีครัวอัปสรครับ แม่จะสอนให้ชิมดูว่า อาหารที่เขาทำออกมา มันรสติดหวานไปไหม แกงไหนรสชาติมันควรจะเป็นยังไง เขาจะมีมาตรฐานเรื่องรสชาติที่ชัดเจนมาก มันก็เป็นเฟสแรกที่เราผูกพันกับอาหาร

พอมาอยู่อารีย์ ผมมีโอกาสได้ไปรู้จักกับพี่แวน (เชฟแวน-เฉลิมพล) มากขึ้น ได้ไปกินร้านเขาที่ถนนพระอาทิตย์สมัยนั้น มันเปิดโลกมาก แบบเชี้ยอะไรว่ะ แต่ละอย่างรสชาติแบบนี้ไม่เคยกิน วัตถุดิบไทยสามารถเอามาทำอะไรแบบนี้ได้ด้วย บางอย่างมันดูไม่เข้ากันเลย แต่มันอร่อยมาก ๆ ทำให้เราอยากลองทำอะไรที่มันพิเรนแบบนั้นดูบ้าง

ช่วงนั้นผมทำดนตรีรายได้ค่อนข้างดี ลุยงานมา ได้เงิน ผมก็เลยใช้เงินไปกับการไปเปิดโลกไฟน์ไดนนิ่งของเชฟต่าง ๆ พอเราจริงจังกับมันมากขึ้น ก็ตัดสินใจเริ่มถอยจากการทำเพลง มาลงเรียน Le Cordon Bleu เพื่อเปลี่ยนสายงานมาทางอาหารอย่างเต็มตัว แล้วก็ทำงานเป็นเชฟไฟน์ไดน์นิ่งครับ

งานไฟน์ไดนิ่งมันหนักมากครับ ต้องเตรียมเยอะจนมีเวลากินข้าวนิดเดียว เลิกงานต้องมาขัดตู้ ขัดครัวอีก ผมไม่อยากให้คน romanticize กันไปว่า เป็นเชฟทำงานวันละ 12-16 ชั่วโมงเป็นเรื่องปกติ ว่านี่ืคือเท่ หรือ แพชชั่นครับ ถ้าไม่ยอมทำแบบนี้ก็ถือว่าไม่ใช่ชีวิตของเชฟ เทียบก้บเชฟโรงแรมที่ทุกคนเลิกตรงเวลา มีเวลาพักได้เลย โรงแรมจ้างคนมาทำความสะอาดครัว ไม่ต้องมานั่งตะโกนขานออเดอร์ Yes chef! ดีกว่าเครับ

หลังจากนั้นผมตัดสินใจไปเรียนทำอาหารจีนที่ฮ๋องกงและทำงานอยประมาณเกือบสองเดือน แล้วไปทำงานที่แชงกรีล่า ผมก็พยายามเก็บสะสมประสบการณ์และเงินเก็บซักพัก พอจะเปิดร้านเป็นของตัวเอง ผมตัดไฟน์ไดนิ่งออกเลย ส่วนอาหารไทยคงไม่มีใครทำอร่อยกว่าแม่ผมแล้ว อาหารฝรั่งหรือญี่ปุ่น ก็มีคนทำเยอะแล้ว แต่อาหารจีนแบบร่วมสมัยยังไม่ค่อยเห็น ก็เลยตัดสินใจเปิดร้านอาหารจีน ชื่อ “ยุ้งฉาง” และต่อมาก็เปิดร้านราเมง “Kokugura” เพระอยากให้อารีย์มีร้านราเมงเป็นของตัวเองครับ”

แอ๋ เจ้าของร้านยุ้งฉาง และ Kokugura

02/12/2024

"คอมมูนิตี้ สเปซ" นี่มันคืออะไรกันแน่

สวัสดีเพื่อนบ้าน ช่วงนี้ได้ยินคนในอารีย์พูดคำว่า คอมมูนิตี้ สเปซ บ่อยจนชินหู เสิร์ชในกูเกิ้ลก็เจอ “20 คอมมูนิตี้ สเปซ น่าไปเช็คอิน” แต่คลิกเข้าไป เอ๊ะ ก็คาเฟ่ร้านอาหารนี่นา ? คำถามคือ คอมมูนิตี้ สเปซ ในความเป็นจริงคืออะไร และในความเข้าใจของคนไทยตอนนี้ มันคืออะไรกันแน่

คำว่า “Community Space” อันที่จริงแล้วมันก็คือ “พื้นที่ส่วนกลาง” นั่นแหละ เป็นโครงสร้างพื้นฐานเพื่อคุณภาพชีวิตอย่างหนึ่ง ที่ต้องถูกออกแบบมาพร้อมกับชุมชนนั้น ๆ ตั้งแต่ตอนที่มันถูกสร้างขึ้นมาเลย ฟีลประมาณว่าหมู่บ้านจัดสรรถูกกำหนดให้ต้องมีพื้นที่ส่วนกลาง หรือ ห้องคอมมอนรูม ในโรงเรียน ที่ให้นักเรียนไปใช้งานได้โดยไม่ต้องมีกิจกรรมอะไร

ในต่างประเทศ นอกจากเราจะเห็นสวนสาธารณะเต็มไปหมดแล้ว เรายังมีพื้นที่ ที่ไม่ได้เป็น “สวน” แต่มันมีสถานะเป็น “สาธารณะ” ด้วย และหลายที่ถูกกำกับดูแลโดยสำนักงานเขตนั่นแหละ ที่แบบนี้ก็อย่างเช่น สนามบาส ลานสเก็ตบอร์ด โกดังเก่าๆ ที่ทางรัฐสร้าง (หรือซื้อ) ไว้ เพื่อให้คนทั่วไปสามารถเข้าถึงได้

หรือตัวอย่างที่ชัดๆ ก็อย่างอาคารพักอาศัยในสิงคโปร์ จะมีสิ่งที่เรียกว่า Void Space อยู่ที่ชั้นล่างสุดของตึก มันก็คือใต้ถุนอาคารนั่นแหละ เป็นพื้นที่โล่งๆ เลย ไม่มีอะไรเลย อาจจะมีโต๊ะปิงปองตั้งอยู่บ้าง ประโยชน์ของมัน นอกจากจะทำให้คนสามารถเข้าออกอาคารได้จากทุกทิศทางแล้ว พื้นที่โล่งตรงนี้ จะสามารถจัดงานแต่ง งานศพ งานเสวนา งานเลี้ยงของคนในตึก และในวันธรรมดา มันก็จะเป็นพื้นที่ที่คนในตึกเดียวกันสามารถพบเจอหน้าทักทายกันได้ด้วย

ถ้าจะยกตัวอย่างให้เป็นภาพใหญ่ขึ้น ในนึกถึงลานกลางเมือง (Plaza) ในยุโรป นั่นแหละคือตัวอย่างของคอมมูนิตี้ สเปซที่เก่าแก่ที่สุดเลย พลาซ่ามักจะตั้งอยู่ใจกลางเมืองใหญ่ ไม่มีอะไรเลยนอกจากอนุเสาวรีย์ตรงกลาง พื้นที่ตรงนี้จะถูกใช้เป็นการจัดงานต่างๆ ตั้งแต่ตลาดนัดชุมชน ไปจนถึงลานประหาร! ลานแบบนี้เป็นการแก้ไขปัญหาความแออัดของเมืองใหญ่ และช่วยลดการแบ่งชนชั้นของคนในเมืองด้วย

ในเมืองไทยคอมมูนิตี้ สเปซ ก็ไม่ใช่อะไรที่ไหน มันคือ “วัด” นั่นแหละครับ แต่พอกลายเป็นสังคมเมืองสมัยใหม่ ทุนนิยมบ้านเราไปเร็วจนเราไม่มีเวลามาทำความรู้จักกับสิ่งที่สูญหายไปนี้ พอเราเสิร์ชคำว่า Community Space เราเลยเจอ “ห้าง” หน้าตาน่ารักๆ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นร้านอาหารกับคาเฟ่ที่ตอบโจทย์ลูกค้าสายถ่ายรูปไปเสียมาก

ความเข้าใจผิดของคำว่า คอมมูนิตี้ สเปซ ในคนไทย เกิดจากที่เราไม่คุุ้นเคยกับคอนเซปนี้ (เพราะในอดีตเราไม่มีการวางผังเมือง) คนทำธุรกิจจึงจับคำว่า คอมมูนิตี้ ที่ฟังดูอบอุ่นน่ารักมาเป็นคำนิยามของ Retail Space ของตัวเอง โดยอาจไม่ได้นึกถึงประโยชน์ของชุมชนก่อนจริงๆ ซึ่งจริงๆ จะไปโทษเขาก็ไม่ได้ เพราะฝ่ายที่มาหน้าที่สร้างพื้นที่เหล่านี้คือภาครัฐ ไม่ใช่เอกชนที่ต้องดูแลผลประโยชน์ความอยู่รอดของตัวเองด้วย

ชักจะยาวเกินไปแล้ว กลัวคนไม่อ่าน เอาเป็นว่าใครอ่านมาถึงตรงนี้ ช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อย เผื่อมีคนสนใจจะเขียนต่อว่าในบริบทของอารีย์ Community Space คือจุดไหน และอาคารพาณิชย์ในอารีย์จะกลายเป็นพื่้นที่ส่วนกลางได้ยังไงบ้าง

รัก ❤️

27/11/2024

“อากงผมเคยเป็นเจ้าของที่ดินตรงปากซอยอารีย์ ที่ทุกวันนี้เป็นคอนโดโนเบิลครับ สมัยก่อนมันเป็นห้องแถว ข้างหลังเป็นตลาดสดครับ ร้านแว่นบิวตี้ฟูล ร้านก๋วยเตี๋ยววัดดงมูลเหล็ก ก็เคยอยู่ฝั่งนั้น ก่อนที่เขาจะย้ายมา ตอนเด็ก ๆ ผมก็จะมากับพ่อแม่จากบ้านที่สะพานควาย มาดูเขาคุยเรื่องทำสัญญา เรื่องค่าเช่า เห็นอากงทำงานหนักอำนวยความสะดวกผู้เช่าก็จำตอนนั้นได้ครับ

มาได้ทำงานเป็นผู้ให้เช่าเหมิอนอากงจริง ๆ ตอนผมเช่าตึกตรงหัวโค้งหกคูหาตรงปากซอยพหลฯ 5 ทำร้าน Vespa ครับและด้านบนก็เป็นออฟฟิศ ตอนนั้นมีโฮสเทล พอโควิดมาโฮสเทลก็ปิดไป ตอนนี้กลายเป็น rooftop bar มาแทนครับ ต่อมาเราต้องการขยายออฟฟิศ ประจวบเหมาะกับมาเจอตึก O&B ตรงปากซอยอารีย์ 5 เขาย้ายออกพอดี ก็เลยไปเช่าต่อ สร้างเป็น White Cloud Community Space ขึ้นมาครับ เปิดตรงนี้มาซักปีนึงแล้วครับ

ตั้งใจว่าถ้า White Cloud ไปตั้งตรงไหนก็จะพยายามเบลนด์กับย่านนั้นที่สุด โดยเฉพาะอารีย์ซึ่งเป็นย่านที่ผมเกิดและโตมา ยังคงเป็นบ้านคนเก่าคนแก่ มันสงบนะแต่ไม่วังเวง อารีย์มีร้านเล็ก ๆ ซ่อนอยู่ หรือร้านใหม่ ๆ ที่มาเปิดก็ทำให้ข้างเคียงเกิดความเจริญไปด้วย ความเจริญมันก็มาพร้อมความวุ่นวาย เราก็อยากบาลานซ์มันให้ดี

กลาง ๆ ปี 68 เราจะเปิด White Cloud อีกทีนึง อยู่ในอารีย์ซอย 3 ตอนนี้กำลังอยู่ในขั้นตอนการก่อสร้าง ซึ่งเป็นบ้านเก่าหนึ่งหลังที่เราเห็นแล้ว ชอบมาก ๆ เราเก็บโครงสร้างภายในของบ้านไว้เหมือนเดิม และทำเป็นร้านค้า สูงไม่เกินสามชั้น ก็จะเป็นแนวนอนตรงกับที่เราต้องการพอดี มีพื้นที่จอดรถ มีที่ส่วนกลาง อยากให้มันที่ที่ Exclusive ของชาวอารีย์นิดนึง และไม่พลุกพล่านจนเกินไปครับ”

โอ เจ้าของโครงการ White Cloud Community Space

06/11/2024

เราเฝ้าดูสถานที่แห่งนี้มาเป็นปีๆ ดีใจที่ในที่สุดก็เปิดและเริ่มเป็นที่สนใจมากขึ้น โรงละครเด็กเล็กๆ ของคุณเตย เป็นสถานที่ที่ยิ่งรู้จักก็ยิ่งน่าสนใจ ขอให้เป็นที่ที่มีคุณค่าต่อชาวอารีย์ต่อไปนะ

‘ล้านนาอารีย์’ โรงละครและพื้นที่จัดกิจกรรมสำหรับเด็กย่านอารีย์ ดัดแปลงเรือนไทยล้านนาให้เป็นพื้นที่ที่....

03/11/2024

เอาภาพจากงานวันนี้มาฝาก
ขอบคุณทุกคนวันนี้มาก ๆ ไม่รู้จะพูดอะไร เอารีวิวจากพี่สาวคนสวยวันนี้มาฝากแล้วกันนะ

---

วันนี้ได้ไปร่วม event "Leave Your Phone" ที่จัดโดยเพจ เพื่อนบ้านอารีย์

ระยะเวลา 5 ชั่วโมงเต็มที่ไม่ได้จับมือถือ (เพราะเค้ายึดไว้) เราเตรียมหนังสือไปสองเล่ม สมุดระบายสีหนึ่งเล่ม แต่ปรากฎว่า ไม่ได้หยิบขึ้นมาอ่านเลย เพราะตั้งแต่บ่ายโมงถึงหกโมงเย็น ได้พูดคุยกับคนใน event ตลอดเวลา

ประทับใจมาก
สิ่งที่ได้จากวันนี้คือ...
- โลก internet กลายเป็นสิ่งที่ทุกคนอยากหลีกหนีมากที่สุด
- การพบปะ พูดคุยกับผู้คน (ที่มี mindset คล้ายๆ กัน) เป็นการทลาย bouderies ของชีวิตไปเลย คนสิบกว่าคน ไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อน แต่ทุกคนยินดีที่จะพูดว่า "สวัสดีค่ะ เราชื่อ...." และ "ยินดีที่ได้เจอ และ "คราวหน้าเจอกันใหม่นะ"
- พระเจ้าหรืออะไรสักอย่าง อยู่ๆ ก็ให้คนกลุ่มนึง ไม่จำกัดเพศ อาชีพ อายุ มารวมตัวกัน ณ สถานที่แห่งหนึ่ง
- เป็นครั้งแรก ที่ได้รู้จักคนที่เคยทำอาชีพ Museum Designer เจอครูสอน snowboard เจอน้องที่เป็น interior designer ที่มีแฟนเป็น 3D Animator เจอน้องที่ลาออกจาก Digital Agency ที่ใหญ่ที่สุดในไทยออกมาทำเอเจนซี่เล็กๆ
- เจอน้องเจ้าของเพจที่มีไอเดียสุดเจ๋ง
# leaveyourphone2

และ..สุดท้าย ทำให้เราหลงรักย่านอารีย์เข้าไปอีก
manifest ต่อไปว่า สักวันนึงอยากอยู่ย่านๆ นี้ อยากเป็น อารีย์เรียนเต็มตัว 🙂

29/10/2024

“ทุกปีพวกแม่ก็จะรวมตัวกันไปทอดกฐินโรงทานที่วัดป่าบูรพาธรรม จังหวัดพิจิตร พอดีลูกชายเคยไปบวชอยู่ที่วัดนั้น แม่ก็เลยชวนเพื่อนแม่ค้าแถวนี้ไปทำบุญด้วยกันทุกปี ทำมาหลายปีแล้ว ปีนึงเราก็รวมเงินกัน เงินลูกค้าบริจาคบ้าง เงินตัวเองบ้าง รวมกันก็ซื้อหมูได้สิบกว่าโลอยู่ เอาไปทำหมูสะเต๊ะไปแจกโรงทาน คนที่นู้นเขาจะจำได้ เขาจะรอเลย ถ้าเห็นหมูสะเต๊ะเขาจะรู้เลยว่า ปีนี้ซอยอารีย์มาแล้ว อันนี้ของจากที่กรุงเทพฯ

ปีนี้ออกเดินทางวันที่ 8 (พฤศจิกายน 67) ทุกปีเราก็เตรียมของกันคืนก่อนหน้า ตื่นเช้ามาหกโมงก็ไปขึ้นรถตู้ที่หมอชิต เขาไปส่งถึงที่วัด ไปกันเป็นคันรถตู้เลย ช่วงปลายปีนี้จะมีงานบุญหลายวัด พวกแม่ใครไปได้ก็ไปกันหมดทุกวัดแหละ มันเป็นประเพณีมาตั้งแต่โบราณ เราทำแล้วก็สบายใจ เป็นความสุขของเรา ได้เจอคนคนอื่นด้วย

แม่ขายอยู่ตรงนี้มาตั้งแต่ไม้ละสลึงอ่ะ มาจากอุดรฯ มาช่วยงานครอบครัวนึง เขาเป็นคนจีนอยู่ที่ซอยนี้ เขาก็ทำมาค้าขาย เราก็ช่วยคิดสูตรหมูสะเต๊ะให้ด้วย ขายอยู่แถวนี้แหละ จนทุกวันนี้แกเสียไปหมดแล้ว เราก็เลยมาขายเอง ขายตั้งแต่ลูกสาวคนเล็กยังไม่เกิด จนตอนนี้เรียนจบ ทำงานอยู่บริษัทแถวสนามเป้าแล้ว ทุกวันนี้แม่ก็สบาย ๆ นะ ไม่ได้เครียดอะไรแล้ว เพราะได้อยู่กับลูกสาว ได้เจอกันทุกวัน”

แม่อุไร ขายหมูสะเต๊ะ ซอยอารีย์

27/10/2024

แวะเอาภาพสถานที่มาให้ดูก่อน

งาน Leave Your Phone ครั้งที่ 2 นี้ เราจะไปจัดกันที่ MIA-Made In Ari เมีย เมดอินอารีย์ คอมมิวนิตี้สเปซแห่งใหม่ของย่านเรา อยู่ทางฝั่งหมู่บ้านพิบูลวัฒนา เป็นพื้นที่เล็ก ๆ เปิดแอร์เย็น ๆ นั่งเล่นนั่งคุยกันสบาย ๆ

อยากจะบอกว่า นอกจากต้องการพักจากโลกออนไลน์แล้ว เราจัดงานลักษณะแบบนี้เพื่อให้คนได้มาเจอกัน ทั้งคนในย่านและนอกย่าน และอยากแนะนำให้คนรู้จักพื้นที่ใหม่ ๆ ที่อาจไม่รู้จักมาก่อน เพราะฉะนั้นในแต่ละครั้งสถานที่จะไม่ซ้ำกันด้วยนะ

เจอกันวันอาทิตย์ที่ 3 พฤศจิกายน ตั้งแต่บ่ายโมง จนถึงหกโมง

ใครยังไม่ได้ซื้อบัตร ไปกดได้ที่
https://www.eventpop.me/e/59858/leave-your-phone หรือทักข้อความเพื่อแสกนจ่ายโดยตรงก็ได้เหมือนกัน

วิธีเดินทาง
ร้านอยู่ตรงซอยพิบูลวัฒนา 10
- ลงบีทีเอสอารีย์ นั่งวินมา ”พิบูลฯ 10“
- ใครอยู่ย่านอารีย์-ประดิพัฒน์ นั่งมูฟมีปักหมุด “Auntie Lek Noodle (Pibunwattana 10”
- ขับรถมาจอดหน้าร้านได้ แต่มีจำกัด แนะนำให้โทรถามที่ว่าง แผนที่อยู่ในคอมเมนต์นะ

24/10/2024

“ใจจริงอยากทำสวนครับ ที่บ้านที่สระบุรีมีที่ดินโล่ง ๆ อยู่ ก่อนจะเปิดบาร์เราทำงานเป็นสต๊าฟที่นี่ เขาทำงานสี่วัน หยุดสี่วัน วันที่เราหยุดก็กลับไปทำสวนที่บ้าน พอเงินเดือนออกก็เก็บเงิน ไปจ้างรถแบคโฮไปขุดร่องสวนที่บ้าน ขุดบ่อปลา ทำระบบรดน้ำ กว่าจะได้มาแต่ละอย่าง ต้องเก็บตังค์จากการทำงานที่นี่เยอะมาก จริง ๆ ที่บ้านมีที่ดินเปล่าอยู่สิบไร่รก ๆ แต่เท่าที่ทำคนเดียวไหวตอนนี้ก็ 4 ไร่ครับ

ผมโตมากับการปลูกดอกไม้ต้นไม้กับแม่ มีต่ำๆ 400-500 กระถาง เต็มบ้านไปหมด ตอนแรกมึความฝันว่าอยากกลับบ้านไปทำเกษตร แต่ก็มาพบว่า ชีวิตจริงมันไม่ง่าย ในการจะหารายได้จากมัน มันยากนะ เราทำคนเดียวตื่นเช้ามาตีห้าครึ่ง เราต้องไปอยู่ในสวนแล้ว สี่โมงเย็นออก ต้องปั้นมัน เป็นรูทีนเหมือนทำงานประจำนี่แหละ

เห็นช่วงก่อนโควิดมีคนกรุงเทพฯ ออกไปทำสวนต่างจังหวัดแล้วก็หนีกลับกันมาเยอะมาก ต้องถามว่าพร้อมแบกเครื่องตัดหญ้าน้ำหนักเป็นสิบโลตากแดดทั้งวันหรือเปล่า ที่เขาชอบพูดกันว่า “1 ไร่ 1 แสน” ความจริง มันได้แค่เลี้ยงปลูกผักเก็บไข่ มีเหลือก็เอาไปขายตลาดนัด แต่จะไม่มีเงินใช้ ถ้าไม่มีเงินเก็บเยอะ ๆ เราไม่แนะนำ ถ้าจะทำเป็นอาชีพก็ต้องมีที่ มีเงินจ้างคน ผลผลิตราคาขายต่ำ ความเสี่ยงหลายอย่างมาก

บางทีเราก็ลำบากใจที่บาร์เราชื่อ Farmer’s Bar เพราะตอนนี้เอาจริงก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้กลับไปดูแลสวนเหมือนเมื่อก่อน ที่บ้านมีแค่แม่อยู่ แม่ทำงานโรงงานกระเบื้อง มันก็รกร้าง เราก็ไม่ได้กลับไปเป็นชาวสวนอย่างที่อยากเป็น เพราะทางนี้ลูกค้าก็ไม่อยากให้ปิดร้านบ่อย เราเองก็ขาดรายได้จากการเป็นบาร์เทนเดอร์ไม่ได้ แต่ก่อนก็เครียดกับเรื่องนี้นะ แต่ทุกวันนี้ค่อนข้างปล่อยวางได้มากขึ้น แต่ยังไงก็คิดว่าว่าวันหนึ่งจะกลับไปทำไร่ที่บ้านครับ”

กัน บาร์เทนเดอร์ Farmer’s Bar (อยู่ใน The Yard พหลฯซอย 5)

22/10/2024

“มีคนถามเยอะเลยครับ ว่าจะอยู่ได้ไหม เพราะจู่ ๆ ก็มีร้านไอติมมาเปิดข้างหน้า สำหรับผม ผมก็ขายตามปกตินะ ตอนเปิดแรก ๆ เขาก็ลูกค้าเข้าคิวเยอะเหมือนกัน ตอนนี้ก็ไม่มากแล้ว ของเขาเป็นไอติมนม ของผมมันเป็นไอศครีมกะทิ ลูกค้าผมส่วนใหญ่ เป็นคนอายุเยอะหน่อย ที่เขาซื้อกับพ่อผมมาตลอด

พ่อผมนั่งขายไอติมตรงนี้มา 30 ปีแล้วครับ เพิ่งเลิกไปไม่นาน ผมก็เลยมาแทนเมื่อปีกว่า ๆ นี่เอง คนส่วนใหญ่แถวนี้เขาจะรู้จักพ่อผมกันหมด เพราะเคยเห็นกันมานาน สมัยก่อนปู่มีโรงงานผลิตไอศครีม อยู่ที่ราชวัตร ทำไอติมส่งขายให้รถเข็นเป็นกล่อง ๆ ถึงแม้ตอนนี้โรงงานนั้นจะไม่มีแล้ว แต่เราก็ยังทำไอติมและท็อปปิ้งขายเองในครอบครัวอยู่ แม่กับผมจะทำไอติมประมาณอาทิตย์ละสองครั้งแล้วแช่แข็งไว้ ส่วนพ่อช่วงนี้แกอายุมากแล้ว เดินไม่ค่อยไหว

ผมคงขายอยู่ตรงนี้อีกไม่กี่ปีครับ อยากออกไปอยู่ต่างจังหวัด เก็บเงินซักสองสามปี ก็คงออกไปหาที่ปลูกผักเลี้ยงสัตว์อะไรไป ผมคนเกิดกรุงเทพฯ อยู่กรุงเทพฯ มาทั้งชีวิตอ่ะครับ มีเงินเมื่อไหร่ใครก็อยากออกไปอยู่สงบ ๆ ทั้งนั้นครับ”

ใหญ่ ขายไอศครีม ซอย 1

21/10/2024

Leave Your Phone รอบสอง วันที่ 3 พฤศจิกายนนี้ เปิดให้ซื้อบัตรแล้วจ้า!

ครั้งที่แล้วสนุกมาก ครั้งนี้เราจัดอีก คราวนี้เราจะประเดิมสถานที่ใหม่ตรงหมู่บ้านพิบูลวัฒนา (หลังกระทรวงการคลัง) เป็น Community Space เล็ก ๆ ชื่อว่า MIA-Made In Ari เมีย เมดอินอารีย์ ที่เราเชียร์ไว้ตั้งแต่ยังไม่ได้สร้าง เป็นพื้นที่ที่รันโดยคนที่มีใจรักอารีย์ของแท้

รอบนี้ก็เหมือนเดิม เราชวนมาฝากมือถือไว้กับเรา และมานั่งเล่น นั่งคุยกับเพื่อนใหม่ เล่นบอร์ดเกม เอาหนังสือมาอ่าน เอางานฝีมือมาทำ เอาดนตรีมาเล่น หรือจะหามุมแอบงีบซักหน่อยก็ได้ เรามาทำเหมือนกับสมัยก่อน ที่ไม่มีมือถือ ไม่มี digital distraction ท่วมท้นแบบทุกวันนี้กันซักวัน

งานนี้เราไม่เน้นหล่อสวย ใส่ชุดอยู่บ้านมาได้เลย ใครมาบีทีเอสก็มาลงสถานที่อารีย์ และต่อมอไซค์ บอกว่า "ไปพิบูลซอย 10" ก็จะถึงที่หมาย งานเริ่มตั้งแต่บ่ายโมง - หกโมงเย็น แนะนำว่าให้มาตั้งแต่เริ่มและอยู่ยาว ๆ ไปด้วยกันนะ

ซื้อบัตรได้ที่
https://www.eventpop.me/e/59858/leave-your-phone

ป.ล. รอบก่อนชาวอารีย์เป็นคนต่างชาติซะเยอะ รอบนี้ขอเห็นชาวอารีย์คนไทยบ้างได้ไหมน้า 55