21/06/2025
ขอบคุณรีวิว ของ twocatsreviewbooks ครับ 😀
"“เช้าที่ไม่อยากตื่น ค่ำคืนที่ไม่อยากหลับ” รวมความเรียงที่สะท้อนมุมมองต่อการเติบโตของมนุษย์ในแต่ละช่วงวัย ผ่านการเผชิญปัญหาที่แตกต่างกันไป ซึ่งไม่ได้มาในโหมดฮีลใจหรือไลฟ์โค้ชแต่อย่างใด
นาน ๆ ทีจะได้อ่านความเรียงที่ถูกจริต ทั้งในแง่ภาษา จังหวะการเล่า และเรื่องที่หยิบมาเขียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเล่มที่ไม่ได้พยายาม “โน้มน้าว” ให้เราคล้อยตาม แต่กลับชวนให้เราตั้งคำถามกับสิ่งที่เขาเขียน แล้วแต่เลยว่าแต่ละคนจะคิดเห็นอย่างไร และใช่ครับ การเขียนแบบนี้มันยากนะ
ที่ชอบอีกอย่างคือสไตล์การเล่าที่แม้จะเป็นความเรียง แต่บางบทบางตอนก็มีลูกเล่นแบบเรื่องสั้นผสมอยู่ด้วย เลยช่วยตัดเลี่ยนให้ไม่รู้สึกจำเจหรือหนักเกินไป
สิ่งที่ตราตรึงใจมากคือบทหนึ่งที่คุณโตมรเขียนถึง “พื้นที่ของความรู้สึก” ในแต่ละคน โดยหลายคนมักปิดประตูบานนั้นไว้ เพราะมองว่า “นี่มันปัญหาของฉัน คุณจะไปเข้าใจอะไร” ทว่า มันก็มีบางคนที่พร้อมจะอยู่ข้าง ๆ เงียบ ๆ คอยฟังโดยไม่ก้าวก่าย ไม่ทำอะไรเกินเลย แค่นั้นมันก็เพียงพอแล้วหรือเปล่าสำหรับใครหลายคน พูดง่าย ๆ คือ ถ้าเอ็งไม่เปิดใจให้ใครสักคนเข้ามารับรู้ความรู้สึกที่กำลังเผชิญอยู่ แล้วจะมีใครล่ะที่จะเข้าอกเข้าใจคุณได้ — ชอบมาก ๆ และเห็นด้วยอย่างที่สุด
เอาเป็นว่าใครอยากมานั่งครุ่นคิดเกี่ยวกับชีวิตผ่านการอ่านอะไรเพลิน ๆ ก็อยากให้ลองอ่านเล่มนี้เลยครับ ลุ่มลึกแต่กินง่าย อร่อย — แอดแงว"
